பலசாலியான வெற்றிவீரன்

நம்மில் அநேகர் ஒரு நல்ல அரசாங்கம் வர வேண்டும் என எதிர்பார்க்கிறோம். ஆகவே நாம் நீதியென்றும், நியாயமென்றும் எண்ணும் காரியங்களுக்காக ஓட்டுப் போடுகிறோம், சேவை செய்கிறோம் மற்றும் அதற்காக குரல் கொடுக்கவும் செய்கிறோம். ஆனால் நம்முடைய இருதய நிலையை மாற்றக் கூடிய வல்லமை அரசியல் தீர்வுகளுக்குக் கிடையாது.

இயேசுவை பின்பற்றிய அநேகர், தங்களைக் கடுமையாக, தன் பலத்த கைக்குள் அடக்கி ஆண்ட ரோம சாம்ராஜ்யத்திற்கு பலமான பதிலடி கொடுக்கக்கூடிய மேசியாவையே எதிர்பார்த்திருந்தனர். பேதுருவும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. ஆகவேதான், ரோம சேவகர்கள் இயேசுவை கைது செய்ய வந்தபொழுது, பேதுரு தன்னுடைய பட்டயத்தை வீசி பிரதான ஆசாரியனுடைய வேலையாளின் காதை வெட்டி வீசினான்.

ஆனால், பேதுருவின் இந்த ‘ஒரு மனித யுத்தத்தை’ இயேசு தடுத்து, “உன் பட்டயத்தை உறையிலே போடு; பிதா எனக்குக் கொடுத்த பாத்திரத்தில் நான் பானம் பண்ணாதிருப்பேனோ” (யோவா. 18:11) என்று கூறினார். சில மணி நேரங்கள் கழித்து, “என் ராஜ்யம் இவ்வுலகத்திற்குரியதல்ல, என் ராஜ்யம் இவ்வுலகத்திற்குரியதானால் நான் யூதரிடத்தில் ஒப்புக்கொடுக்கப்படாதபடிக்கு என் ஊழியக்காரர் போராடியிருப்பார்களே” (வச. 36), என பிலாத்துவினிடம் இயேசு கூறுகிறார்.

இப்பூமியில் தேவனுடைய பணியின் தீவிரத்தை நாம் அறிந்துகொள்ளும் பொழுது, தான் மரணத்தை நெருங்கிய அவ்வேளையிலும் கூட, இயேசு காட்டிய சுயக்கட்டுப்பாடு நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது. ஆனால் எதிர்காலத்தில் ஒரு நாள் பரலோக சேனையை யுத்தத்திற்குள் கூட்டிச் செல்வார். “அவர் நீதியாய் நியாயந்தீர்த்து யுத்தம்பண்ணுகிறார்” என்று யோவான் எழுதியுள்ளார் (வெளி. 19:11).

ஆனால், அவர் தன்னுடைய கைது, விசாரணை மற்றும் சிலுவை மரணத்தின் கடுமையான வேதனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்த பொழுது, தன்னுடைய பிதாவின் சித்தத்தையே தன் முன் நிறுத்தியிருந்தார். சிலுவையிலே மரணத்தை தழுவினதால், உண்மையாகவே இருதயங்களை மறுரூபமாக்கும் சம்பவங்கள் சங்கிலி போல் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக தொடரச் செய்துவிட்டார். இந்த தொடர் செயலில், நம்முடைய பலசாலியான வெற்றிவீரர் மரணத்தையே வென்று விட்டார்.

என்னுடைய சகோதர சகோதரிகள்

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக தெற்கு கலிபோர்னியாவில் பொருளாதார நிலை சரியத் தொடங்கிய பொழுது, போதகர் பாப் ஜான்சன், அந்தக்கால கட்டத்திலிருந்த நெருக்கடியான சூழ்நிலைகளை மட்டும் பார்க்காமல் அவற்றின் ஊடாக இருந்த நல்ல வாய்ப்புகளையும் கண்டார். ஆகவே, அவர் அந்த நகரத்தின் மாநகரத் தந்தையைச் (mayor) சந்தித்து, “எங்களுடைய திருச்சபை உங்களுக்கு எந்த விதங்களில் உதவிசெய்ய இயலும்?” என்று கேட்டார். மாநகரத்தந்தை மிகவும் ஆச்சரியப்பட்டார். ஏனெனில், பொதுவாக மக்கள் அவரிடம் உதவிகேட்டுத்தான் வருவார்கள். இப்பொழுது ஒரு போதகர் அவருடைய திருச்சபை மக்கள் அனைவரோடும் கூட உதவிசெய்ய முன்வந்துள்ளார். இது அவருக்கு ஆச்சரியத்தை அளித்தது.

மாநகரத்தந்தையும், போதகரும் இணைந்து அந்த நாட்களில் மிகவும் தேவையாக இருந்த காரியங்களை குறித்துப்பேசி அவற்றை எவ்வாறு சந்திக்கலாம் என்று திட்டமிட்டார்கள். அவர்களது ஊரில் மட்டும் 20,000 மூத்த குடிமக்களை அதற்க்கு முந்தின ஆண்டில் ஒரு பார்வையாளர்கூட சென்று பார்க்காத சூழ்நிலை இருந்தது. நூற்றுக்கணக்கான ஆதரவற்ற குழந்தைகளுக்கு, அவர்களை வளர்க்கத்தக்க குடும்பங்கள் தேவைப்பட்டன. மேலும் அநேக குழந்தைகள் படிப்பில் முன்னேற அவர்களுக்கு சிறப்பு வகுப்புகள் எடுக்க ஆட்கள் தேவைப்பட்டது.

இந்தத் தேவைகளில் சிலவற்றை அதிக பணம் செலவழிக்காமல் சந்திக்க இயலும். ஆனால் அவை அனைத்திலும் ஈடுபடும் மக்கள் ஆர்வமுடையவர்களாகவும், அவர்களது நேரத்தை செலவழிக்கக் கூடியவர்களாகவும் இருக்க வேண்டும். அதைத்தான் திருச்சபை மக்கள் செய்யவேண்டியதிருந்தது.

எதிர்காலத்தைப்பற்றி இயேசு அவருடைய சீஷர்களிடம் கூறினபொழுது, அவரை உண்மையாகப் பின்பற்றுகிறவர்களைப் பார்த்து, “வாருங்கள் என் பிதாவினால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்களே,… ராஜ்யத்தைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ளுங்கள்” (மத். 25:34) என்று கூறுவேன் என்றார். அவர்களுக்கு அவர் அளிக்கும் மேற்கூறப்பட்ட வெகுமதிகளைக் குறித்து அவர்கள் ஆச்சரியப்படுவார்கள் என்று இயேசு கூறினார். அப்பொழுது அவர் “சிறியவராகிய என் சகோதரரான இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்தீர்களோ அதை எனக்கே செய்தீர்கள் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்பார்” (மத். 25:40) என்று அவர்களிடம் கூறுவார்.

நாம் நமது நேரத்தை, அன்பை, தேவன் நமக்கு அருளியுள்ள பொருட்களை தாராளமாக கொடுக்கும்பொழுது, தேவனுடைய ராஜ்யத்தின் காரியங்கள் செயல்படுத்தப்படுகின்றன.

எதிர்மறையான காரியத்தைச் செய்தல்

வனாந்திரமான இடத்தில் நடைபயணமாக சுற்றுலா செல்வது, அச்சத்தை தரக்கூடியதாகக் காணப்படலாம். ஆனால், வெளி ஊர்களை சுற்றிப் பார்க்கும் ஆவலர்களுக்கு, இது மேலும் ஆவலைத் தூண்டுவதாகவே உள்ளது. வனாந்தரமான இடத்தில் நடந்து செல்லும் பயணிகளுக்கு அவர்கள் உடன் எடுத்துச் செல்லும் தண்ணீரை விட அதிக தண்ணீர் தேவைப்படும். ஆகவே வடிகட்டிகள் இணைக்கப்பட்டுள்ள தண்ணீர் புட்டிகளை அவர்கள் வாங்குகிறார்கள். புட்டிகளில் வடிகட்டிகள் இணைக்கப்பட்டுள்ளதால், அவர்கள் போகும் வழியிலுள்ள நீர் நிலைகளில் புட்டிகளை நிரப்பிக் கொள்ளலாம். ஆனால், அப்புட்டிகளிலுருந்து நீரை அருந்தும் முறை நாம் நினைப்பதற்கு எதிர்மறையானது. புட்டிகளை சாய்ப்பதால் தண்ணீர் வெளியே வராது. தாகத்துடன் இருக்கும் நடை பயணி, வடிகட்டி வழியாக நீர் வெளியே வருவதற்கு புட்டிக்குள் மிகவேகமாக ஊத வேண்டும். இயற்கையாக நடைபெறும் காரியத்திற்கு பதிலாக உண்மையில் நடக்கும் செயல் எதிர்மறையாக உள்ளது.

நாம் இயேசுவைப் பின்பற்றும் பொழுது உண்மைக்கு எதிர்மறையான காரியத்தையே பார்க்கிறோம். உதாரணமாக உலகக் கட்டளைகளை கைக்கொள்வதின் மூலம் நாம் தேவனை நெருங்கிச் செல்ல இயலாது என்று பவுல் தெளிவுபடுத்துகிறார். “இன்னும் உலக வழக்கத்தின்படி பிழைக்கிறவர்கள் போல, மனுஷருடைய கற்பனைகளின்படியும், போதனைகளின்படியும் நடந்து, தொடாதே, ருசிபாராதே, தீண்டாதே என்கிற கட்டளைகளுக்கு உட்படுகிறதென்ன?” (கொலோ. 2:20-21) என்று பவுல் கேட்கிறார்.

அப்படியானால் நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? “நீங்கள் கிறிஸ்துவுடன் கூட எழுந்ததுண்டானால் மேலானவைகளைத் தேடுங்கள்” (கொலோ. 3:1). மேலும் உயிரோடிருக்கும் மக்களிடம் “நீங்கள் மரித்தீர்கள், உங்கள் ஜீவன் கிறிஸ்துவுடனே தேவனுக்குள் மறைந்திருக்கிறது” (கொலோ. 3:3) என்று பவுல் மேற்சொன்ன கேள்விக்கு பதில் அளித்தார்.

இந்த உலகக்காரியங்களுக்கு நாம் “மரித்தவர்களாகவும்,” கிறிஸ்துவுக்கென ஜீவிக்கிறவர்களாகவும் நம்மை கருதவேண்டும். “உங்களில் எவனாகிலும் பெரியவனாயிருக்க விரும்பினால், அவன் உங்களுக்குப் பணிவிடைக்காரனாயிருக்கக் கடவன்” (மத். 20:26) என்று கூறினதை வாழ்ந்து காண்பித்த இயேசுவின் வழியில் நடக்க நாம் இப்பொழுது விரும்புகிறோம்.

ஒருவரும் அந்நியரல்லை!

கானாவில் நான் சிறுவனாக ஓர் ஒதுக்குப்புறமான பகுதியில் வாழ்ந்து வந்தேன். அங்கு வாழ்ந்து வந்த மக்கள் மத்தியில் “உணவு வேளை, சிநேகிதர்கள் வரவேண்டாம்” என்ற முதுமொழி மிகவும் பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்டு வந்தது. ஏனென்றால் அங்கு உணவு கிடைப்பதில் மிகவும் கஷ்டமான காலமது. ஆகவே உணவு உண்ணும் வேளையில் ஒருவரது வீட்டிற்குச் செல்வது மரியாதை அற்ற செயல் என்று கருதினார்கள். அந்த முதுமொழி அயலகத்தாருக்கும், அந்நியருக்கும் பொருந்தும்.

சிறிதுகாலம் நான் பிலிப்பைன்ஸிலும் வாழ்ந்து வந்தேன். அங்கு உணவு வேளையில், முன்னறிவிப்பு எதுவுமின்றி நீங்கள் சென்றுவிட்டாலும், விருந்தளிப்பவருக்கு போதுமான அளவு உணவு இல்லாதபொழுதும், அவர்களுக்குள்ள உணவை நீங்களும் பகிர்ந்து கொள்ள கட்டாயப்படுத்துவார்கள். சில காரணங்களால் கலாச்சாரம் இடத்திற்கு இடம் மாறுபடுகிறது.

இஸ்ரவேல் மக்கள் எகிப்தை விட்டபொழுது, அவர்களது கலாச்சாரத்தை காத்துக்கொள்வதற்காக தேவன் சில சிறப்பான கட்டளைகளைக் கொடுத்தார். ஆனால் கட்டளைகள் - தேவனுடைய கட்டளைகளாக இருந்தாலும், மனிதர்களது உள்ளத்தை ஒருக்காலும் மாற்ற இயலாது. ஆகவே மோசே, “உங்கள் பிடரியைக் கடினப்படுத்தாமல், உங்கள் இருதயத்தின் நுனித்தோலை விருத்தசேதனம்பண்ணுங்கள்” (உபா. 10:16) என்று கூறினார். அந்த சவாலை மோசே, இஸ்ரவேல் மக்களின் முன்வைத்தவுடன், அவர்கள் மத்தியில் வாழ்ந்து வந்த அந்நிய தேசத்தாரை அவர்கள் நடத்தி வந்த விதத்தைப்பற்றிக் கூறினார். “அந்நியன்மேல் அன்புவைத்து அவனுக்கு அன்னவஸ்திரம் கொடுக்கிறவருமாய் இருக்கிறார். நீங்களும் எகிப்துதேசத்தில் அந்நியராயிருந்தபடியால், அந்நியரை சிநேகிப்பீர்களாக” (உபா. 10:18–19) என்று கூறினார்.

இஸ்ரவேல் மக்கள் “தேவாதி தேவனும், கர்த்தாதி கர்த்தரும், மகத்துவமும் வல்லமையும் பயங்கரமான” (உபா. 10:17) தேவனை சேவித்து வந்தார்கள். அவர்கள் மத்தியில் வாழ்ந்து வந்த இஸ்ரவேலரின் கலாச்சாரத்திற்கு வேறு அந்நியர்களை நேசிப்பதின் மூலம் மட்டும் தேவனோடு அவர்களுக்குள்ள உறவை வெளிக்காண்பிக்க வேண்டும்.

தேவனுடைய இந்த குணாதிசயத்தை சித்தரிக்கும் இந்தக்காரியம், இன்று நமக்கு என்ன கற்பிக்கிறது? நமது உலகில் ஒதுக்கப்பட்டவர்கள், தேவை உள்ளவர்களுக்கு நாம் தேவனுடைய அன்பை எவ்வாறு காண்பிக்க முடியும்?

நல்ல விசுவாசம், கெட்ட விசுவாசம்

“உனக்கு விசுவாசம் தேவை” என மனுஷர்கள் சொல்லுவார்கள். ஆனால், அதன் அர்த்தம் என்ன? எந்த விசுவாசமானாலும் அது நல்ல விசுவாசமா?

“உன்னிலும், உன்னிலிருக்கிற அனைத்தின் மேலும் விசுவாசம் வை” என ஒரு நூற்றாண்டு முன்பு சிந்தனையாளர் ஒருவர் எழுதினார். “எப்பேர்பட்ட தடையைக் காட்டிலும் மகத்தான ஒன்று உனக்குள் இருக்கிறது என்பதை அறிந்துக்கொள்.” இது கேட்க நன்றாக இருந்தாலும், நடைமுறை வாழ்வை எதிர்கொண்டு மோதும் பொழுது, இக்கூற்று சுக்குநூறாகிவிடும்.

தேவன் ஆபிரகாமைப் பார்த்து உன் சந்ததியார் எண்ணற்றவர்களாயிருப்பார்கள் என வாக்குத்தத்தம் பண்ணினார் (ஆதி. 15:4-5). ஆனால்,…

முக்கியத்துவம் வாய்ந்த வார்த்தைகள்

நமது அனுதின மன்னாவின் ஆசிரியராக வேலைபார்த்த ஆரம்ப நாட்களில்,  ஒவ்வொரு முறையும் மாதாந்திர தியான நூலின் அட்டையில் போடப்படும் வசனத்தை நானே தேர்வு செய்தேன். ஆனால் பின்பு, “இதினால் ஏதாவது பயன் உண்டோ?” என சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்.

கொஞ்சக்காலத்திற்கு பிறகு, இயேசுவை அறவே ஒதுக்கித்தள்ளிய தன் மகனுக்காக எப்படியெல்லாம் இருபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஜெபித்து வந்தார் என்பதை ஒரு வாசகர் தன் கடிதத்திலே விவரித்திருந்தார். பின்பு அவரை சந்திக்க வந்த அவருடைய மகன், அவர்கள் மேஜையின் மேலிருந்த தியான நூலின் அட்டையிலே இருந்த வசனத்தை…

இவள் தன்னால் இயன்றதைச் செய்தாள்

சார்லட்டின் (Charlotte) தனது நண்பர்கள் சமூக ஊடகத்தில்,  பிறர் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்காமல் அஜாக்கிரதையான அல்லது இகழ்வான காரியங்களை பதிவேற்றும் பொழுது,  சார்லட் அவர்களின் கருத்துகளுக்கு உடன்படமாட்டாள். ஆனால் கனிவாக எதிர்ப்பை பதிவு செய்வாள். பிறருடைய கண்ணியத்திற்கு எப்பொழுதும் மதிப்பளித்து,  எப்பொழுதும் ஊக்கமான நல்வார்த்தைகளையே பேசுவாள்.

கிறிஸ்தவர்கள் மீது வெறுப்பை வளர்த்து வந்த ஒரு நபரிடம்,  பேஸ்புக் (facebook) மூலம் சில வருடங்களுக்கு முன்பு நட்பு ஏற்பட்டது. அவன் சார்லட்டின் அரிய நேர்மையையும், கண்ணியத்தையும் பாராட்டினான். காலப்போக்கில் அவனுக்குள் இருந்த பகைமை உணர்வு கரைந்தது. பின்பு…

தேவனுக்குப் பெயரிடுதல்

கிறிஸ்டோபர் ரெட் எழுதிய ‘நான் புரிந்து கொள்ள இயலாத கடவுள்’ என்ற புத்தகத்தில், எதிர்பாராத நபர்தான் முதல்முதலாக தேவனுக்கு பெயர் சூட்டியுள்ளார். அதுதான் ஆகார் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

ஆகாரின் கதை மனித வரலாற்றைப் பற்றி மிக உண்மையான பார்வையைத் தருகிறது. தேவன், ஆபிராம், சாராயிடம் அவர்களுக்கு ஒரு குமாரன் பிறப்பான் என்று சொல்லி ஆண்டுகள் பல கடந்து விட்டன. சாராய் வயது முதிர்ந்தவளாகி பொறுமையை இழந்து விட்டாள். தேவனுக்கு “உதவி செய்யத்தக்கதாக”, அக்காலத்து வழக்கத்தின்படி மோசமான ஒரு காரியத்தைச் செய்தாள். அவளது அடிமைப் பெண்ணாகிய…

நீங்கள் செய்யும் அந்தக் காரியம்

வாகனங்களின் அணிவகுப்பு புறப்படக் காத்திருந்த பொழுது, ஓர் இளம் கடற்படை வீரன் அவனது அதிகாரியின் வாகனத்தின் ஜன்னலை வேகமாகத் தட்டினான். எரிச்சலடைந்த அந்த அதிகாரி அவனது வாகனத்தின் ஜன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி ‘என்ன’? என்று கேட்டான்.

“நீங்கள் செய்ய வேண்டிய அந்தக் காரியத்தை செய்ய வேண்டும்” என்று அந்த கடற்படை வீரன் கூறினான். “என்ன காரியம்”? என்று அந்த அதிகாரி கேட்டான். “நீங்கள் எப்பொழுதும் செய்வீர்களல்லவா அந்தக் காரியம்” என்று அந்த கடற்படைவீரன் கூறினான்.

அந்த அதிகாரிக்கு அப்பொழுதுதான் மனதில் தோன்றியது, அதாவது அவன்…