கடலில் தோன்றிய மெல்லிய பிரகாசம்

“பழைய மதுபானத்தாலும், விரக்தியாலும் நிறைந்தவனாய் நான் படுக்கையில் படுத்திருக்கின்றேன், இந்த அண்டத்தில், நீண்ட நாட்களாக ஒரு துளி வெளிச்சத்தையும் காணாமல், தனிமையில் இருக்கின்றேன்” என்று ஓர் அரசாங்கத்தின் ரகசிய ஏஜென்டாகப் பணிபுரியும் ஒரு பிரசித்தி பெற்ற நபர், தன்னுடைய வேலையில்,   ஒரு சோகமான மாலைப் பொழுதைக் குறித்து எழுதுகின்றார்.

இந்த நிலையில், அவரது மனதுக்கு எது சரியென்று தோன்றியதோ அதைச் செய்ய முற்பட்டார். அவர், தன்னை மூழ்கடிக்க நினைத்தார். அருகிலுள்ள கடற்கரைக்கு காரை ஓட்டிச் சென்றார், தன்னுடைய ஆற்றல் முழுவதையும் இழக்கும் வரை நீண்ட தூரம் நீந்திக் கொண்டிருந்தார், திடீரென பின்னால் திரும்பிப் பார்த்தார், தூரத்தில் தெரிந்த கடற்கரையில் வெளிச்சத்தைக் கண்டார். அந்த வேளையில் என்ன காரணத்திற்காக என்பதை அறியாமலேயே, அந்த ஒளியை நோக்கி நீந்த ஆரம்பித்தார். அவருடைய சோர்வின் மத்தியில் “ஓர் அடக்க முடியாத மகிழ்ச்சியை” அவர் உணர்ந்தார்.

முகெரிட்ஜ்(Muggeridge) என்ற அவர், அது எப்படி நடந்தது என்பதை அறியாவிட்டாலும், அந்த இருண்ட வேளையில், தேவன் அவரைச் சந்தித்தார் என்பதை மட்டும் நன்கு உணர்ந்தார், அவருக்குள், இயற்கைக்கும் அப்பாற்பட்ட ஒரு நம்பிக்கையை உணர்ந்தார். அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் இத்தகைய ஒரு நம்பிக்கையைக் குறித்து அடிக்கடி எழுதுகின்றார். கிறிஸ்துவை அறிந்து கொள்ளும் முன்பு நாம் அனைவரும்  “(நம்முடைய) அக்கிரமங்களினாலும், பாவங்களினாலும் மரித்தவர்களாய், நம்பிக்கையில்லாதவர்களும், இவ்வுலகத்தில் தேவனற்றவர்களுமாய்” இருந்தோம் (எபே.2:1,12), ஆனால், “தேவனோ இரக்கத்தில் ஐசுவரியமுள்ளவராய் நம்மில் அன்புகூர்ந்த தம்முடைய மிகுந்த அன்பினாலே, அக்கிரமங்களில் மரித்தவர்களாய் இருந்த நம்மைக் கிறிஸ்துவுடனே கூட உயிர்ப்பித்தார்” (வ.4-5).

இந்த உலகம் நம்மை ஆழத்தினுள் இழுத்துச் செல்கின்றது, ஆனாலும், நாம் விரக்திக்குள் அமிழ்ந்து போகத் தேவையில்லை. முகெரிட்ஜ், தான் கடலில் நீந்திய அநுபவத்தைக் கூறும் போது,   “இருள் என்பதேயில்லை என்பதை நான் நன்கு தெளிவாகப் புரிந்து கொண்டேன், நித்தியமாக வீசிக்கொண்டிருக்கும் ஒளியை நாம் காணத்தவறுவதே அதற்குக் காரணம்” என்றார்.

எப்படி காத்திருப்பது?

ஆலயத்தைக்குறித்து விரக்தியும், ஏமாற்றமும் அடைந்த, பதினேழு வயது நிரம்பிய தாமஸ், அநேக ஆண்டுகளாக வைத்திருந்த கேள்விகளுக்கு விடையைத் தேடினான். அவனுடைய தேடலின் பயனாக, அவனுடைய ஏக்கங்களுக்கு தீர்வோ அல்லது அவனுடைய கேள்விகளுக்கு பதிலோ கிடைக்கவில்லை.

அவனுடைய பயணம், அவனை அவனுடைய பெற்றோருக்கு அருகில் கொண்டுவந்தது. ஆயினும் அவனுக்குள் கிறிஸ்தவத்தைக் குறித்து அநேக சந்தேகங்கள் இருந்தன. ஒரு சம்பாஷணையின் போது, அவன், “வேதாகமம் முழுவதும் வெறுமையான வாக்குத்தத்தங்களால் நிறைந்திருக்கின்றது” என்று வருத்தத்தோடு கூறினான்.

மற்றொரு மனிதன் ஏமாற்றத்தையும், கஷ்ட நேரத்தையும் சந்தித்தபோது, இவனுடைய சந்தேகங்களை இன்னும் தூண்டியதைப்போல ஆயிற்று. ஆனால், தன்னைக் கொல்ல நினைத்த எதிரிகளிடமிருந்து தப்பி ஓடிய தாவீது, தேவனை விட்டு ஓடிவிட எண்ணவில்லை, மாறாக அவன் தேவனைத் துதித்தான். “என் மேல் யுத்தம் எழும்பினாலும், இதிலே நான் நம்பிக்கையாய் இருப்பேன்” (சங்.27:3) என்று பாடுகின்றார்.

ஆயினும், தாவீதின் பாடல், அவனுக்குள் இருந்த சந்தேகங்களை வெளிப்படுத்துகின்றது. அவன், “எனக்கு இரங்கி, எனக்கு உத்தரவு அருளிச் செய்யும்” (வ.7) என்று கதறுகின்றான், இது பயத்தால்  நிறைந்த மனிதனின் கேள்விகளைப் போன்று உள்ளது. “உமது முகத்தை எனக்கு மறையாதேயும்,…… தேவனே, என்னை  நெகிழவிடாமலும் என்னைக் கைவிடாமலும் இரும்” (வ.9) என்று கெஞ்சுகின்றான்.

தாவீதின் சந்தேகங்கள் அவனை முடக்கி விடவில்லை. அந்த சந்தேகங்களின் மத்தியிலும், “நானோ, ஜீவனுள்ளோர் தேசத்திலே கர்த்தருடைய நன்மையைக் காண்பேன்” (வ.13) என்கின்றான்.  பின்னர், அவர் வாசகர்களை நோக்கி: உன்னையும், என்னையும், இவ்வுலகில் தாமஸ்ஸைப் போன்றுள்ளோரையும் நோக்கி, “கர்த்தருக்குக் காத்திரு; அவர் உன் இருதயத்தை ஸ்திரப்படுத்துவார், திடமனதாயிருந்து கர்த்தருக்கே காத்திரு” (வ.14) என்கின்றார்.

நம்முடைய பெரிய கேள்விகளுக்கு உடனடியாக, எளிய பதில் வரும் என எதிர் பார்க்க முடியாது. ஆனால், நாம் தேவனுக்கு காத்திருக்கும் போது, பதில் நிச்சயம் வரும். அவர் நம்பிக்கைக்குரிய தேவன்.

நல்ல செய்தி

மைக் என்பவரோடு பணிபுரியும் அநேகர், கிறிஸ்தவத்தைப் பற்றி சிறிதே அறிந்திருந்தனர், அவர்கள் அதற்காக வருத்தப்படவும் இல்லை. ஆனால், மைக் தேவனை அறிவார் என்பதை அவர்கள்     அறிந்திருந்தனர். கிறிஸ்து உயிர்த்தெழுதல் பண்டிகை நெருங்கி    வந்த போது ஒரு நாள் ஒருவர், உயிர்த்தெழுதலுக்கும் பஸ்காவிற்கும் ஒரு தொடர்பு உண்டு என்று கேள்விப்பட்டிருக்கின்றேன், ஆனால் அது என்ன என்பதை அறியேன், “ஹே, மைக்! இந்த நல்ல காரியத்தைப் பற்றி உனக்குத் தெரியுமா? பஸ்கா என்பது என்ன?” என்று கேட்டார்.

எனவே, மைக் விளக்கினார். இஸ்ரவேல் ஜனங்களை தேவன் எகிப்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து மீட்டுக் கொண்டு வந்தார் என்பதையும், 10 வாதைகளைப் பற்றியும், ஒவ்வொரு வீட்டிலும் நடைபெற்ற தலைப் பிள்ளைச் சங்காரத்தைப் பற்றியும் விளக்கினார்.  ஒவ்வொரு வீட்டின் நிலைக்கால்களிலும் பலிசெலுத்தப்பட்ட ஆட்டின் இரத்தம் பூசப்பட்டிருந்தால், சங்கார தூதன் அவற்றைக்   கடந்து சென்று விடுவான் என்பதையும் விளக்கினார். பின்னர், அதே பஸ்கா நாட்களில், இயேசு கிறிஸ்து நம் அனைவருக்காகவும் பலியாக்கப் பட்ட ஆட்டுக் குட்டியானார் என்றும் விளக்கினார், திடீரென மைக், ஹே, நான் சாட்சியாக இருக்கின்றேன்! என்று உணர்ந்தார்.

அப்போஸ்தலனாகிய பேதுரு, தேவனைப் பற்றி அறியாத ஒரு சபைக்கு ஆலோசனை கொடுக்கும் போது, “உங்களிலிருக்கிற நம்பிக்கையைக் குறித்து உங்களிடத்தில் விசாரித்துக் கேட்கிற யாவருக்கும் சாந்தத்தோடும் வணக்கத்தோடும் உத்தரவு சொல்ல எப்பொழுதும் ஆயத்தமாயிருங்கள் (1 பேதுரு 3:15) என்கின்றார்.

மைக் தன்னுடைய விசுவாசத்தைக் குறித்து தெளிவாக          இருந்தபடியால், அவன் தன்னுடைய விசுவாசத்தைக் குறித்து இயல்பாக “சாந்தத்தோடும் வணக்கத்தோடும்” (வ.15) கூற முடிந்தது.

நாமும், பரிசுத்த ஆவியானவரின் உதவியோடு, எளிய முறையில் வாழ்க்கைக்கு மிகவும் தேவையான முக்கியமான செய்தியான, தேவனைக் குறித்த நல்ல செய்தியைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும்.

ஒரு பெயரில் என்ன உள்ளது?

தேவன் குறித்த நேரத்தில், ஒரு வெள்ளிக் கிழமை, எங்களுடைய மகன் கோஃபி பிறந்தான், அதுவே அவனுடைய பெயரின் அர்த்தம்- வெள்ளிக் கிழமை பிறந்த பையன் என்பது அதன் அர்த்தம். கானாவைச் சேர்ந்த, எங்களுடைய நண்பனும் போதகருமானவருடைய ஒரே மகன் மரித்துப் போனான், நாங்கள் அவனுடைய பெயரையே எங்களுடைய மகனுக்கு வைத்துள்ளோம். அவர் எங்களுடைய மகனுக்காக தொடர்ந்து ஜெபிக்கிறார். எங்களை மிகவும் மதிக்கின்றவர்.

ஒரு பெயரின் பின்னாலுள்ள கதையைத் தெரிந்து கொண்டாலன்றி, அதன்முக்கித்துவத்தை நம்மால் உணரமுடியாது. லூக்கா 3 ஆம் அதிகாரத்தில், யோசேப்பின் முன்னோர்களைப் பற்றிய விளக்கத்தைக் காண்கின்றோம். யோசேப்பிலிருந்து பின்னோக்கி ஆதாம் வரை, ஏன் தேவன் வரையும் வம்ச வரலாற்றைக் காண்கின்றோம் (வ.38). வசனம் 31ல்,  “நாத்தான் தாவீதின் குமாரன்” என்பதாக வாசிக்கின்றோம். நாத்தான்? அது நமது ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறது. 1 நாளாகமம் 3:5 ல், நாத்தான் பத்சேபாளின் குமாரன் எனக் காண்கின்றோம்.

பத்சேபாளின் குமாரனுக்கு நாத்தான் என்று பெயரிட்டது தற்செயலாக நடைபெற்றதா? இதன் முன்கதையைப் பார்ப்போம். பத்சேபாளை தாவீதின் மனைவி என்றே கூற முடியாது. தாவீது தன்னுடைய அதிகாரத்தை பயன்படுத்தி, பத்சேபாளின் கணவனை கொலை செய்து, அவளை வஞ்சித்தான் என்பதை, நாத்தான் தீர்க்க தரிசி தைரியமாக ராஜாவிடம் எடுத்துக் கூறுகின்றான் (2 சாமு. 12).

தீர்க்கதரிசி, தாவீதை நேரடியாக கண்டித்து, அவனுடைய பயங்கரமான தவறுகளைச் சுட்டிக் காட்டுகின்றான். அவனுடைய காயங்கள் ஆற்றப்பட்ட பின்பு, அவன் தனது மகனுக்கு நாத்தான் என்று பேரிட்டிருப்பான். பத்சேபாளின் இந்த மகன் தான், இயேசுவினுடைய உலகத் தந்தையான யோசேப்பினுடைய முன்னோர்களின் பட்டியலில் வருகின்றவர் (லூக். 3:23).

ஒவ்வொரு காரியத்திலும் தேவனுடைய கிருபை பிணைக்கப் பட்டிருப்பதை வேதாகமத்தில் காண்கின்றோம். நாம் அதிக கவனம் செலுத்தாத பகுதியான, ஜென்ம வரலாற்றுப் பகுதியிலுள்ள பெயரிலும் கூட, அவருடைய கிருபையைக் காண்கின்றோம். தேவனுடைய கிருபை எங்கும் உள்ளது.

வானிலை முன்னறிவிப்பாளரின் தவறு

1938 ஆம் ஆண்டு, செப்டம்பர் 21 ஆம் நாள் மதிய வேளையில், ஓர் இளம் வானிலை ஆய்வாளர், அமெரிக்க தேசத்தைச் சேர்ந்த வானிலை முன்னறிவிப்பு நிறுவனத்திடம் ஒரு வலிமையான சூறாவளி புயல் வடபகுதியை நோக்கிபயணம் செய்து, நியு இங்கிலாந்து பகுதியை தாக்க இருப்பதாகத் தெரிவித்தார். ஆனால் வானிலை முன்னறிவிப்பு தலைமை அதிகாரி, சார்ல்ஸ் பியர்ஸ்ஸின் முன்னறிவிப்பைக் குறித்து ஏளனம் செய்தார். வெப்ப மண்டலத்தில் உருவாகும் புயல், உறுதியாக இவ்வளவு தொலைவு கடந்து, வட பகுதியைத் தாக்க முடியாது என கூறினார்.

இரண்டு மணி நேரம் கழித்து, அந்த 1938 நியு இங்கிலாந்து சூறவளி லாங்க் ஐலண்டு பகுதியில் நிலச் சரிவை ஏற்படுத்தியது, மாலை 4 மணியளவில் அது நியு இங்கிலாந்து பகுதியை அடைந்தது, கப்பல்களை தரைக்குத் தள்ளியது, வீடுகள் நொருக்கப்பட்டு கடலுக்குள் தள்ளப் பட்டன. அறுநூறுக்கும் அதிகமானோர் மரித்தனர், திட்டமான தகவல்களின் அடிப்படையில் பியர்ஸ் கொடுத்த எச்சரிக்கையும், அவருடைய விளக்கமான வரைபடங்களும் பாதிக்கப் பட்டவர்களை எட்டியிருந்தால், ஒரு வேளை அவர்கள் பிழைத்திருக்கலாம்.

யாருடைய வார்த்தைகளுக்கு செவிகொடுக்க வேண்டும் என்ற கருத்து வேதாகமத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எரேமியா வாழ்ந்த காலத்தில், தேவன் பொய் தீர்க்கதரிசிகளைக் குறித்து எச்சரித்துள்ளார். “உங்களுக்குத் தீர்க்கதரிசனம் சொல்லுகிற தீர்க்கதரிசிகளின் வார்த்தைகளைக் கேளாதிருங்கள்; அவர்கள் உங்களை வீண் பெருமை கொள்ளும்படி செய்கிறார்கள்; கர்த்தருடைய வாக்கையல்ல, தாங்கள் யூகித்த தரிசனத்தைச் சொல்கிறார்கள்” (எரே. 23:16) என்கின்றார். அவர்களைக் குறித்து தேவன், “அவர்கள் என் ஆலோசனையிலே நிலைத்திருந்தார்களேயாகில், அப்பொழுது அவர்கள் என் வார்த்தைகளை ஜனங்களுக்குத் தெரிவித்திருப்பார்கள்” (வச. 22) என்கின்றார்.

“பொய் தீர்க்கதரிசிகள்” நம்மிடையேயும் இருக்கிறார்கள். வல்லுனர்கள், தேவனை முற்றிலும் விலக்கிவிட்டு, தங்களுடைய சொந்த ஆலோசனைகளையோ அல்லது தேவனுடைய வார்த்தைகளை தங்களுக்கு ஏற்ப திரித்து, தங்களின் நோக்கத்திற்குப் பொருத்தமாக வெளிப்படுத்துகின்றனர். ஆனால் தேவன் நமக்கு உண்மையையும், பொய்யையும் பகுத்தறியக்கூடிய ஞானத்தை அவருடைய வார்த்தையின் மூலமும், ஆவியின் மூலமும் கொடுத்துள்ளார். எல்லாவற்றையும் அவருடைய வார்த்தையின் உண்மையின் அடிப்படையில் மதிப்பிடும் போது தான், நம்முடைய வார்த்தைகளும், வாழ்க்கையும் அந்த உண்மையை மற்றவர்களுக்கு காட்டுவதாக இருக்கும்.

மின்சாரம் பாயும் கம்பி

“நான் மின்சாரம் பாயும் ஒரு கம்பியைத் தொட்டார் போல உணர்ந்தேன்” என்றாள் அந்தப் பேராசிரியர். அவள் ஆலயத்தில் இருந்த போது, முதன்முறையாக இயேசுவை ஏற்றுக் கொண்ட அநுபவத்தை விளக்கும் போது இவ்வாறு கூறினாள். இந்த இடத்தில் ஏதோவொன்று நடைபெறுகின்றது, என்றாள். இதுவே, அவளுக்குள் இருந்த கடவுள் நம்பிக்கையற்ற உலகப் பார்வையினூடே, இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட ஏதோவொரு வல்லமை இருக்கிறது என்ற சிந்தனையைக் கொடுத்தத் தருணம் என்று அவள் நினைத்துப் பார்க்கின்றாள். இறுதியில், உயிர்தெழுந்த கிறிஸ்துவின் மாற்றம் தரும் வல்லமையை நம்ப ஆரம்பிக்கின்றாள்.

இயேசு பேதுருவையும், யாக்கோபையும், யோவானையும் மலையின் உச்சிக்கு அழைத்துச் சென்றார், அங்கு இயேசு மறுரூபமானபோது, அதைகண்ட அந்த சீஷர்களுக்குள்ளும், உயிருள்ள மின்கம்பியைத் தொட்டது போல மின்சாரம் பாய்ந்தது. “அவருடைய வஸ்திரம் உறைந்த மழையைப் போல்…….. வெண்மையாய்ப் பிரகாசித்தது” (மாற்.9:3). அங்கு எலியாவும், மோசேயும் காணப்பட்டார்கள். இன்று நாம் மறுரூபமாதல் என்று அறிந்திருக்கின்ற அந்த நிகழ்வு நடைபெற்றது.

அவர்கள் மலையிலிருந்து இறங்குகிற போது, இயேசு அவர்களிடம், தான் மரித்தோரிலிருந்து எழுந்திருக்கும் வரைக்கும், அவர்கள் கண்டவைகளை ஒருவருக்கும் சொல்ல வேண்டாமென கட்டளையிட்டார் (வ.9). “மரித்தோரிலிருந்து எழுந்திருப்பது” என்று இயேசு கூறியதின் கருத்து என்னவென்பதை அவர்கள் அறியாதிருந்தார்கள் (வச. 10). 

இயேசுவின் சீஷர்கள் அவரைக் குறித்து முற்றிலும் புரிந்துகொள்ளவில்லை என்பது வருந்தத்தக்கச் செய்தி. இயேசு வந்ததின் நோக்கத்தில், அவருடைய மரணமும், உயிர்த்தெழுதலும் அடங்கியிருக்கிறது என்பதையே அறியாதிருந்தார்கள். ஆனால், பின்பு உயிர்த்தெழுந்த தேவனோடு அவர்கள் பெற்ற அநுபவம், அவர்களின் வாழ்வை முற்றிலும் மாற்றியது. பிற்காலத்தில் பேதுரு, கிறிஸ்துவின் மறுரூபமாதலைக் கண்டோம் என சாட்சி பகருகின்றார், “அவருடைய மகத்துவத்தைக் கண்ணாரக் கண்டவர்கள்” என்று தங்களைக் குறித்து விளக்குகின்றார் (2 பேது. 1:16).

பேராசிரியரும், சீஷர்களும் கற்றுக் கொண்டது போல, நாமும் இயேசுவின் வல்லமையைச் சந்திக்கும் போது, உயிருள்ள மின்கம்பியைத் தொட்டது போல உணர்வோம், நமக்குள் பாயும் ஏதோ ஒரு வல்லமையை உணர்வோம், ஜீவனுள்ள கிறிஸ்து நம்மை வழி நடத்துவார்.

இரக்கத்தின் புலம்பல்

என்னுடைய தந்தை சுகவீனமானபோது, மாந்திரீகத்தினாலேயே தனக்கு உடல்நலக்குறைவு ஏற்பட்டதாகக் குற்றம் சாட்டினார். அவருக்கு எட்ஸ் வியாதி. அவர் மரித்தபோது, அவருடைய பத்து வயது மகள் மெர்ஸி, தன்னுடைய தாயாரை மிகவும் அண்டிக்கொண்டாள். அவளுடைய தாயாரும் சுகவீனமானார், மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து அவளும் மரித்துப் போனாள். அதிலிருந்து மெர்ஸியின் சகோதரிதான் தன்னுடைய ஐந்து உடன்பிறப்புகளையும் வளர்த்தாள். அப்பொழுதுதான் மெர்ஸி தன்னுடைய ஆழ்ந்த வேதனைகளைக் குறித்து எழுத ஆரம்பித்தாள்.

எரேமியா தீர்க்கதரிசியும் தன்னுடைய வேதனைகளைக் குறித்து எழுதிவைத்தார். இந்த வேதனையான புலம்பல் புத்தகத்தில், யூத ஜனங்களுக்கு, பாபிலோனிய போர் வீரர்களால்  இழைக்கப்பட்ட வெறுக்கத்தக்கச் செயல்களைக்குறித்து எழுதுகின்றார். இதில் பாதிக்கப்பட்ட சிறுபிள்ளைகளுக்காக எரேமியாவின் உள்ளம் வேதனையடைகிறது. “என் ஈரல் இளகித் தரையிலே வடிகிறது” என்று கதறுகின்றார், “என் ஜனமாகிய குமாரத்தியின் நொறுங்குதலினிமித்தம்… குழந்தைகளும் பாலகரும் நகரத்தின் வீதிகளிலே மூர்ச்சித்துக்கிடக்கிறார்கள்” (2:11) என்கின்றார். யூதா ஜனங்கள் தங்கள் தேவனாகிய கர்த்தரை மறந்தார்கள், ஆனால் அவர்களுடைய குழந்தைகள் அதற்கான கிரயத்தைச் செலுத்துகின்றார்கள். “அவர்கள் தங்கள் பிராணனை தங்கள் தாய்களின் மடியிலே விடுகிறார்கள்” என்று எழுதுகின்றார் (வச. 12).

இத்தனை துயரங்களையும் கண்ட எரேமியா தேவனை விட்டு விலகி விடுவார் என நாம் எதிர்பார்க்கலாம். ஆனால் அவரோ எஞ்சியிருக்கிற ஜனங்களை நோக்கி, “ஆண்டவரின் சமுகத்தில் உன் இருதயத்தைத் தண்ணீரைப் போல ஊற்றிவிடு; எல்லாத் தெருக்களின் முனையிலும் பசியினால் மூர்ச்சித்துப் போகிற உன் குழந்தைகளின் பிராணனுக்காக உன் கைகளை அவரிடத்திற்கு ஏறெடு” (வச. 19) என்கின்றார்.

மெர்ஸியும் எரேமியாவும் செய்தது போல நம்முடைய இருதயத்தை தேவனிடம் ஊற்றிவிடுவது நல்லது. மனித வாழ்வில் புலம்புவது என்பது ஒரு கடினமான பகுதி. அத்தகைய வேதனையை தேவன் அனுமதித்தாலும், அவரும் நம்மோடு சேர்ந்து வருத்தப்படுகின்றார். அவருடைய சாயலில் நாம் உருவாக்கப்பட்டுள்ளோம், அவரும் நம்மோடு புலம்புகின்றார்!

இன்னும் நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்

1975 ஆம் ஆண்டு, திரைக் கதை வசனம் எழுதும் ரோட் செர்லிங்க் என்பவர், “இன்னும் நூறு ஆண்டுகளுக்கு மக்கள் என்னை நினைவில் வைத்திருக்க வேண்டுமென விரும்புகிறேன்” என்றார். த ட்விலைட் சோன், (The Twilight Zone) என்ற அமெரிக்க டெலிவிஷன் தொடர் கதையை உருவாக்கிய செர்லிங்க், தன்னைக் குறித்து மக்கள், “அவர் ஒரு எழுத்தாளர்,” என நினைவுகூற வேண்டும் என்று விரும்பினார். செர்லிங்கைப் போன்று, நம்மில் அநேகர் விரும்புவதுண்டு, நம்முடைய வாழ்வும், அர்த்தமுள்ளதாகவும், நிரந்தரமாக ஒரு பாரம்பரியத்தை விட்டுச் செல்வதாகவும் இருக்க வேண்டுமென நினைக்கலாம்.

விரைவாகக் கடந்து செல்லும் இந்த வாழ்வில், ஓர் அர்த்தத்தோடு போராடிக் கொண்டிருந்த ஒரு மனிதனான யோபுவைக் குறித்து வேதாகமத்தில் காண்கிறோம். ஒரே கணத்தில், அவனுடைய உடமைகளையும், அவனுக்கு மிக அருமையான பிள்ளைகளையும் இழந்தான்.  அவனுடைய இந்த இழப்புக்கான காரணம், அவனுடைய பாவச்செயல் தான் என அவனுடைய நண்பர்களும் அவனைக் குற்றப்படுத்தினர். யோபு கதறுகின்றான், “ஆ, நான் இப்பொழுது சொல்லும் வார்த்தைகள் எழுதப்பட்டால் நலமாயிருக்கும்; அவைகள் ஒரு புஸ்தகத்தில் வரையப்பட்டு, அல்லது என்றைக்கும் நிலைக்க அவைகள் கருங்கல்லிலே உளிவெட்டாகவும், ஈய எழுத்தாகவும் பதிந்தால் நலமாயிருக்கும்,” (யோபு 19:23-24) என்றான்.

யோபுவின் வார்த்தைகள் “பாறையில் நிரந்தரமாகப் பதிக்கப்பட்டுவிட்டன,” நாம் இவற்றை இப்பொழுது வேதாகமத்தில் காண்கின்றோம், யோபு, தான் விட்டுச் செல்லும் பாரம்பரியத்தைக் காட்டிலும், அதிக அர்த்தம் அவன் வாழ்க்கைக்குத் தேவையாயிருந்தது. அவற்றை அவன் தேவனுடைய பண்புகளில் கண்டுகொண்டான். யோபு வெளிப்படுத்துகின்றான், “என் மீட்பர் உயிரோடிருக்கிறார், அவர், கடைசி நாளில் பூமியின் மேல் நிற்பார்,” (19:25) இந்த அறிவு அவனுக்குள் சரியான வாஞ்சையைக் கொடுத்தது. “அவரை நானே பார்ப்பேன்,” “இந்த வாஞ்சையால் என் உள்ளிந்திரியங்கள் எனக்குள் சோர்ந்துபோகிறது,” என்கின்றான். (வ.27)

முடிவில், யோபு தான் எதிர்பார்த்ததை கண்டுபிடிக்கவில்லை. அதையும் விட மேலானதைக் கண்டு பிடித்தான். அர்த்தமுள்ள யாவற்றிற்கும், நிலையான யாவற்றிற்கும் காரணமானவரைக் கண்டுபிடித்தான். (42:1-6)

அன்பின் மறுபக்கம்

கிறிஸ்து இவ்வுலகில் வாழ்ந்த காலத்தில், ரோமர்களுடைய சத்திரங்களில் விலங்கினங்களை வைத்துப் பாதுகாத்துக்கொள்ள, மதத் தலைவர்கள் விட மாட்டார்கள். இத்தகைய மோசமான நிலையிருந்ததால், பயணம் செய்யும் கிறிஸ்தவர்கள், மற்ற விசுவாசிகளுடனேயே தங்குவதற்கு முயற்சிப்பர்.

அந்த பிரயாணிகளிடையே, இயேசுவை மேசியா அல்ல என்று மறுத்த கள்ளப் போதகர்களும் இருந்தனர். எனவே தான், யோவான் எழுதிய இரண்டாம் நிருபத்தில், தன் வாசகர்களிடம், குறிப்பிட்ட சிலரை உங்கள் வீடுகளில் ஏற்றுக் கொள்ளாதிருங்கள் என்கிறார். யோவான் தன்னுடைய முதலாம் நிருபத்தில், இந்த கள்ளப் போதகர்களைக் குறித்து,” பிதாவையும், குமாரனையும் மறுதலிக்கிறவனே அந்திக்கிறிஸ்து” (1 யோவா. 2:22) என்கிறார். யோவானுடைய இரண்டாம் நிருபத்தில், இதனை இன்னும் விரிவாகச் சொல்கின்றார், “கிறிஸ்துவின் உபதேசத்தில் நிலைத்திருக்கிறவனோ பிதாவையும், குமரனையும் உடையவன்” (வச. 9) என்கின்றார்.

“ஒருவன் உங்களிடத்தில் வந்து, இந்த உபதேசத்தைக் கொண்டு வராமலிருந்தால், அவனை உங்கள் வீட்டிலே ஏற்றுக்கொள்ளாமலும் இருங்கள்”(வச. 10) எனவும் எச்சரிக்கின்றார். தவறான உபதேசங்களை போதிப்பவர்களை, நீங்கள் உபசரித்தால், தேவனை விட்டு தூரம் போனவர்களுக்கு நீங்கள் உதவுபவர்களாவீர்கள்.

யோவானின் இரண்டாம் நிருபம், தேவனுடைய அன்பின் மற்றொரு பக்கத்தைக் காட்டுகின்றது. விரிந்த கரங்களோடு அனைவரையும் வரவேற்கும் ஒரு தேவனுக்கே நாம் பணி செய்கின்றோம். பொய்யான அன்பினால், தன்னையும், மற்றவர்களையும் ஏமாற்றுகின்றவர்களுக்கு உதவக் கூடாது. மனம் வருந்தி, தேவனிடம் திரும்பி வருபவர்களை அவர் தம் கரங்களால் அணைத்துக் கொள்வார். அவர், பொய்யரை அணைப்பவரல்ல.