அறியப்படாத நீரோட்டம்

நள்ளிரவு மணி சரியாக 12 அடிக்கும்போது,  நியூயார்க் நகரத்தின் டைம் ஸ்குவேர்-ல்  மக்கள் கூடியிருப்பார்கள். லண்டனின் பிக்பென் மணிக்கூண்டில் மணியடிக்கும் போது கூடியிருக்கும்  மக்களும் அதனோடு சேர்ந்து பின்னோக்கி எண்ணுவார்கள் (கவுண்ட்  டவுன் ) சிட்னி துறைமுகம் வாணவேடிக்கைகளால் அலங்கரிக்கப்படும். ஒவ்வொரு நகரமும் ஒவ்வொரு விதத்தில் புதிய ஆண்டையும் அதனோடு சேர்ந்து வரும் ஊதிய துவக்கத்தையும்  வரவேற்கிறது. புதிய நட்புகளும் புதிய வாய்ப்புகளும் கண்டுபிடிக்கும்படியாக  புத்தாண்டின் முதல் நாளில்  நாம் புதிய நீரோட்டத்திற்குள் கடந்து செல்கிறோம்.

புத்தாண்டு எவ்வளவு விசேஷமாக இருந்தாலும் நமக்கு வரும் நாட்கள் எப்படி வேண்டுமானாலும் மாறலாம். எப்படிப்பட்ட புயல்களை நாம்கடந்து போக போகிறோம் என்று நமக்கு தெரியாது. வாணவேடிக்கைகள் சீனாவில் அசுத்த ஆவிகளை துரத்தி அந்த காலத்தை செழிப்பாக மாற்றுவதற்கு கண்டுபிடிக்கப்பட்டவை என்பது புத்தாண்டுகளை  பற்றிய ஒரு சீன மரபு.

பாபிலோனில் பழங்காலத்து பழக்கவழக்கமாக புத்தாண்டு பிறக்கும்போது தங்கள் தேவர்களுடன் சமாதானம் படுத்துவதற்கு புது தீர்மானங்கள் எடுக்கப்படும். இப்படியாக தங்கள் முன் வரும் எதிராக்காலத்தை பாதுகாக்க முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன.

தங்கள் தேவர்களுக்கு சத்தியங்கள் செய்யாத நேரத்தில் பாபிலோனியர்கள் இஸ்ரவேலர் முதற்கொண்டு மற்ற தேசங்களையும் கைப்பற்றிக்கொண்டிருந்தார்கள். அப்படிப்பட்ட ஒரு சமயத்தில் தேவனுடைய வார்த்தை அடிமைப்படுத்தப்பட்ட யூத மக்களுக்கு வந்தது: “பயப்படாதே… நீ தண்ணீர்களைக் கடக்கும்போது நான் உன்னோடு இருப்பேன்” (ஏசாயா 43:1-2). இதே போன்றுதான் புயலில் மாட்டிக்கொண்ட சீஷர்களை பார்த்து “ஏன் பயப்படுகிறீர்கள்” என்றார் இயேசு (மத்தேயு 8:23-27).

இதே போன்று இன்றும் அறியப்படாத நீரோட்டத்திற்குள்ளாக தள்ளப்படலாம்.ஆனால் எப்பேர்ப்பட்ட அலைகளையும் அமர்த்த அதிகாரம்  கொண்ட தேவன் எப்பொழுதும் நம் பக்கத்தில் இருக்கிறார்.

உண்மையான வெற்றி

என்னுடைய நேர்காணல் விருந்தினர் எனது கேள்விகளுக்கு பணிவுடன் பதிலளித்தார். சம்பாஷணைக்குள் அடியில் ஏதோ பதுங்கியிருப்பதாக எனக்கு ஒரு உணர்வு. தற்செயலாக சொல்லப்பட்ட கருத்து அதை வெளியே கொண்டு வந்தது.

'நீங்கள் ஆயிரக்கணக்கான மக்களை உற்சாகப்படுத்துகிறீர்கள்" என்றேன். “ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அல்ல. கோடிக்கணக்கானவர்கள்" என்று அவர் முணுமுணுத்தார்.

எனது அறியாமையைப் பரிதாபப்படுத்துவதுப் போல எனது விருந்தினர் அவருடைய நற்சான்றிதழ்களை நினைவூட்டினார் - அவர் வகித்திருந்த பதவிகள், அவர் சாதித்த விஷயங்கள், அவர் அருளிய பத்திரிக்கை. அது ஒரு தடுமாற்றமான தருணம்.

அந்த அனுபவத்திலிருந்து, தேவன் சீனாய் மலையில் மோசேக்குத் தன்னை வெளிப்படுத்தியதைக் குறித்து ஆச்சரியப்பட்டேன் (யாத். 34:5-7). இப்பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கியவர், மனுகுலத்தின் நியாயாதிபதி இங்கே தன்னுடைய பதவிகளை பயன்படுத்தவில்லை. 100 கோடி விண்மீன் திரள்களை உருவாக்கியவர் அவர், ஆனால் அந்த சாதனைகள் குறிப்பிடப்படவில்லை. அதற்கு பதிலாக தேவன் தன்னை இரக்கமும், கிருபையும், நீடிய சாந்தமும், மகா தயையும், சத்தியமுள்ளவர் (வச. 6) என அறிமுகப்படுத்துகிறார். அவர் யார் என்பதை அவர் வெளிப்படுத்தும்போது, அவருடைய பட்டங்களையோ அல்லது சாததைனகளையோ அல்ல, மாறாக தன்னுடைய குணத்தை பட்டியலிடுகிறார்.

தேவனுடைய சாயலாய் படைக்கப்பட்ட மக்களாகவும், அவருடைய முன்மாதிரியைப் பின்பற்ற அழைக்கப்பட்ட நமக்கு இது ஆழமான ஒன்று (ஆதி. 1:27, எபே. 5:1-2). சாதனைகள் நல்லது தான், பட்டங்களுக்கு அவைகளுக்குள்ள இடம் உண்டு, ஆனால் நாம் எவ்வளவு இரக்கம், கிருபை, அன்புள்ளவர் களாயிருக்கிறோம் என்பது தான் முக்கியம். அந்த நேர்காணல் விருந்தினரைப் போல, நாமும் நம்முடைய சாதனைகளை அடிப்படையாக முக்கியப்படுத்தலாம், ஆனால் உண்மையான வெற்றி எது என்பதற்கு தேவன் முன்மாதிரியானவர் - நம்முடைய தொழில் அட்டைகளில் அல்லது நம்முடைய தற்குறிப்பில் எழுதப்பட்டவைகள் அல்ல மாறாக நாம் அவரைப்போல எப்படி மாறுகிறோம் என்பதே.

கிறிஸ்துமஸ் பிரமிப்பு

ஒரு கூட்டத்திற்காக நான் ஒரு இரவு லண்டனில் இருந்தேன். மழை பெய்துக்கொண்டிருந்தது. நான் தாமதமாக போய்க்கொண்டிருந்தேன். நான் தெருக்களில் விரைந்து, ஒரு மூலையில் திருப்பி, பின்பு அசையாமல் நிறுத்தினேன். டஜன் கணக்கான தூதர்கள் ரீஜென்ட் ஸ்ட்ரீட்டுக்கு மேலே சென்றனர். அவர்களின் பிரம்மாண்டமான இரக்கைகள் போக்குவரத்து முழுவதின் மேலும் விரிக்கப்பட்டிருந்தன. ஆயிரக்கணக்கான துடிப்பு விளக்குகளால் ஆன அது நான் பார்த்த மிக அற்புதமான கிறிஸ்மஸ் காட்சி. நான் மட்டும் வசீகரப்படவில்லை நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் வீதியில் வரிசையாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.

கிறிஸ்மஸ் கதைக்கு பிரமிப்பு மையமானது. தேவதூதன் மரியாளுக்கு தோன்றி அவர் அற்புதமாக கருத்தரிப்பார் என்று விளக்கியப் போதும்

(லூக். 1:26-38), மேய்ப்பர்களுக்கு இயேசுவின் பிறப்பைக் குறித்து அறிவித்தப் போதும் (2:8-20) ஒவ்வொருவரும் பயம், ஆச்சரியம் மற்றும் பிரமிப்படைந்தனர். ஆந்த ரீஜென்ட் ஸ்ட்ரீட் கூட்டத்தைப் சுற்றிப் பார்க்கும்போது முதலில் தேவதூதர்களின் சந்திப்பின் ஒரு பகுதியை காண்பதாக நினைத்து ஆச்சரியப்பட்டேன்.

ஒரு கணம் கழித்து நான் வேறு ஒன்றை கவனித்தேன். சில தேவதூதர்கள் தங்கள் கைகளை உயர்த்தி அவர்களும் எதையோ பார்த்துக்கொண்டிருப்பது போல இருந்தது. இயேசு என்ற பெயரைக் கேட்டவுடனே (வச. 13-14)

தேவதூதர்களின் பாடகற் குழு வெடிப்பது போல் தூதர்களும் இயேசுவைப் பார்ப்கும்போது பிரமிப்பில் சிக்கிக்கொள்ளுகின்றனர் என்று தோன்றுகிறது.

இவர் தேவனுடைய மகிமையின் பிரகாசமும், அவருடைய தன்மையின் சொரூபமாயிருக்கிறார் (எபி. 1:3). பிரகாசமான மற்றும் ஒளிரும் ஒவ்வொரு தேவதூதரின் பார்வையிலும் இயேசுவே மையமாக இருக்கிறார் (வச. 6). தேவதூதரை மையமாகக்கொண்ட கிறிஸ்மஸ் காட்சி பரபரப்பான லண்டன் வாசிகளையே தங்களுடைய தடங்களில் நிறுத்த முடியுமானால், நாம் அவரை முகமுகமாய் பார்க்கும் தருணத்தை கற்பனை செய்து பார்க்கவும்.

எதிர்கொள்ளும் சவால்கள்

சமீபத்தில் நானும் என் நண்பர்களும் ஒரு நாள் சந்தித்து  பேசிக்கொண்டிருக்கையில் அவரவர் தாங்கள் எதிர்கொண்டு வரும் சவால்களையும் பாடுகளையும் குறித்து பகிர்ந்து கொண்டோம். பார்க்கப்போனால் அங்கிருந்த ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதமான சவால்களை எதிர் கொண்டிருந்தார்கள். நானும் இன்னொரு நண்பனும் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட எங்கள் பெற்றோர்களை கவனித்துக் கொண்டிருந்தோம், மற்றவரின் குழந்தை ஒன்று ஆகாரம் கட்டுப்பாடு இல்லாமையினால் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது, ஒருவர் நீண்ட கால உடல் வலியால் கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருந்தார், கடைசியாக ஒருவருக்கு அறுவை சிகுச்சை ஒன்று நடைபெற இருந்தது. ஒவ்வொருவரும் ஏதாவது ஒரு விதத்தில் எங்கள் சவால்களை சந்தித்து கொண்டு வந்தோம்.

தாவீதின் ஊராகிய எருசலேமிலே தேவனுடைய பெட்டி கொண்டுவரப்பட்டதை 1 நாளாகமம் 16ஆம் அதிகாரம் விவரிக்கிறது. போர்களின் மத்தியில் நடந்த சமாதான உடன்படிக்கை என்று  இச்சம்பவம் சாமுவேல் குறிப்பிடுகிறார் (2 சாமு. 7:1). அப்போது தாவீது மக்களை ஒரு பாடலின் மூலம் வழிநடத்தினார் (16 :8-36). ஒன்றிணைந்து தேவனுடைய வல்லமையையும், நிறைவேற்றின வாக்குத்தத்தங்களுக்காகவும், கடந்த நாட்கள் முழுவதும் காத்த அவர் தயவுக்காகவும் நன்றி செலுத்தி பாடினார்கள் (வச. 12-22). "கர்த்தரையும் அவர் வல்லமையையும் நாடுங்கள்; அவர் சமூகத்தை நித்தமும் தேடுங்கள்"(வ.16) என்று அழுதார்கள். ஏனெனில் வரப்போகும் அநேக யுத்தங்களுக்கு அவர் சமூகம் மிகவும் அவசியமாக இருந்தது.

“கர்த்தரையும் அவர் வல்லமையையும் நாடுங்கள்; அவர் சமூகத்தை நித்தமும் தேடுங்கள்.” குடும்ப பிரச்சனைகளோ, வியாதியோ, பாடுகளோ நமக்கு நேரிடும்போது இதுவே நமக்கு  சரியான ஆலோசனையாக இருக்கிறது. நம்மை அவர் தனியாக போராட விடவில்லை. எப்போதும் நம்மோடு இருந்து நம்மை தொடர்ந்து பாதுகாப்பார். 

நம் தேவன் நம்மை கடக்க செய்வார்.

ஒரு பாரஊர்தி (truck) ஓட்டுநரின் கரங்கள்

என்னுடைய தகப்பனாருக்கு கணைய புற்றுநோய் வந்துவிட்டது என்ற செய்தி எனக்கு மிகவும் அதிர்ச்சி தந்தது. ஏற்கனவே அவர் புராஸ்டேட் புற்று நோயிலிருந்து மீண்டு வந்தவர். என்னுடைய அம்மா நீண்ட சுகவீனத்தால் படுக்கையிலிருந்ததால் அவர்களை கவனித்துக் கொண்டிருந்ததும்  என்னுடைய அப்பாதான்.  இப்பொழுது இருவரையுமே பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும் என்றால் கடினமான காரியம்தான்.

நான் அவர்களைப் பார்க்க ஊருக்கு சென்றபோது அவர்கள் ஆலயத்திற்கு ஒரு ஞாயிறு சென்றேன். அப்போது ஒரு மனிதன் என்னை அணுகி “நான் உதவட்டுமா” என்று கேட்டார். இரு நாட்களுக்குப் பிறகு அவர் எங்கள் வீட்டிற்கு ஒரு பட்டியலோடே வந்தார். கீமோ தெரபி துவங்கும்போது  உங்களுக்கு உணவு வேண்டியதாயிருக்கும் என்றார். “நான் அதை அட்டவணை போட்டு ஏற்பாடு செய்கிறேன், உங்கள் தோட்டத்தில் புல் வெட்ட வேண்டும் அல்லவா? அதையும்  நான் செய்யக்கூடும், உங்கள் வீட்டு குப்பையை அகற்றும் நாள் வாரத்தில் எது?” இவ்வாறாக கேட்டுக்கொண்டே போனார். அவர் ஒரு ஓய்வெடுத்த டிரக் ஓட்டுனர். எங்களுக்கோ தேவதூதர் மாதிரி மாறினார். பலருக்கு  இவ்விதமாக உதவி செய்திருக்கிறார் என்று நாங்கள் பிறகு கேள்விப் பட்டோம்.

இயேசுவின் மேல் விசுவாசம் வைத்தவர்கள் எல்லாருமே மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்ய அழைக்கப்படுகிறார்கள் (லூக்கா 19:25-37) என்றாலும் சிலருக்கு இவ்வாறு செய்ய சிறப்பான திறமை உண்டு. அப்போஸ்தலர் பவுல் இந்த வரத்தை “இரக்கஞ்செய்கிற வரம்” என்கிறார்..

இந்த வரம் உள்ள மக்கள் தேவையை உடனடியாக கண்டுகொண்டு சோர்வடையாமல் நடைமுறை உதவி செய்வார்கள். பரிசுத்த ஆவியின் மூலமாக உந்தப்பட்டு அவர்கள் கிறிஸ்துவினுடைய கரங்களை போல செயல்பட்டு நம்முடைய காயங்களை தொடுவார்கள் (வச. 4-5)..

சில நாட்களுக்கு முன்பாக என்னுடைய அப்பா கீமோதெரபிக்கு போக வேண்டியிருந்தது. எங்களுடைய “தேவதூதனே” அவரை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றார். அந்த இரவு வீட்டில் குளிர்சாதனப்பெட்டியில் உணவு அதிகமாக அடிக்கிவைக்கப்பட்டிருந்தது. தேவனின் இரக்கத்தை  ஒரு டிரக் ஓட்டுனர் கரங்களின் மூலமாக நாங்கள் கண்டுகொண்டோம்.

பார்ப்பதற்கு கண்கள்

‘போகப்போகச் சிக்கல் பெரிதாகுகிற’ என்ற அர்தத்தைக் கொண்ட அனமார்ஃபிக் கலையின் அற்புதத்தை கண்டுபிடித்தேன். முதலில் சீரற்ற பகுதிகளின் வகைப்படுத்தலாக தோன்றும் அனமார்ஃபிக் சிற்பம், ஒரு சரியான கோணத்தில் இருந்து பார்த்தால் மட்டுமே அர்த்தமுள்ளதாக இருக்கும். ஒரு பக்கத்தில் தொடர்ச்சியான செங்குத்தான வரிசையை ஒன்றுசேர்ந்து ஒரு புகழ்பெற்ற தலைவரின் முகத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. மற்றொரு பக்கத்தில் கயிற்றின் தொகுப்பு ஒரு யானையின் வெளிப்புற உருவமாக மாறுகிறது. முற்றொரு கலைப்படைப்பான கம்பியில் தொங்கவிடப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான கருப்பு புள்ளிகள், சரியாக பார்க்கும்போது ஒரு பெண்ணின் கண்ணைப் போல் காட்சியளிக்கின்றன. அனமார்ஃபிக் கலையில், அதன் பொருள் வெளிப்படும் வரை அதை வெவ்வேறு கோணங்களில் இருந்து பார்த்தால் தான் விளங்கும்.

வரலாறு, கவிதை மற்றும் பல ஆயிரக்கணக்கான வசனங்களைக் கொண்ட வேதாகமம் சில நேரங்களில் புரிந்துக் கொள்வது சற்று கடினமாகவே இருக்கிறது.  ஆனால் அதன் அர்த்தத்தை அறிந்துக் கொள்ள வேதவசனமே கற்றுத்தருகிறது. அதை ஒரு அனமார்ஃபிக் சிற்பமாக நடத்தி: வெவ்வேறு கோணங்களிலிருந்து கவனித்துப் பார்த்து ஆழமாக தியானிக்கவும்.

கிறிஸ்துவின் உவமைகள் இந்த வகையில் தான் செயல்படுகின்றன.  அவைகளைக் குறித்து அதிகமாக சிந்திக்க அக்கரை உள்ளவர்கள்  அதன் அர்த்தத்தை “பார்ப்பதற்க்கு கண்களைப்” பெற்றுக்கொள்ளுகிறார்கள். (மத். 13:10-16).  கர்த்தர் புத்தியை தந்தருளும்படியாய் தான் சொல்லுகிற காரியங்களை சிந்தித்துக்கொள்ள பவுல் தீமோத்தேயுவுக்கு கூறினார். (2 தீமோ. 2:7). சங்கீதம் 119ம் அதிகாரத்தை மீண்டும் மீண்டும் படிப்பது –  வேதத்தை தியானிப்பது ஞானத்தையும் புத்தியையும் தரும். அதன் அர்த்தத்தை அறிந்துக்கொள்ள நம் கண்களைத் திறக்கும். (119:18, 97-99).

ஒரு உவமையை ஒரு வாரத்திற்கு தியானிப்பதும் ஒரு சுவிசேஷ புத்தகத்தை ஒரு அமர்விலேயே வாசிப்பதும் எப்படி இருக்கும் ? ஒரு வசனத்தை எல்லா கோணங்களிலிருந்தும் வாசிக்க நேரத்தை செலவிடுங்கள். ஆழமாய் தியானிக்கவும். வேதத்தை வாசிப்பதன் மூலமாக அல்ல, வேதத்தை தியானிப்பதின் மூலமாகவே நமக்கு வேத அறிவு கிடைக்கும்.

தேவனே, நாங்கள் பார்க்கும்படி எங்களுக்கு கண்களைத் தாரும்.

மின்தூக்கியை சரிசெய்தல்

சாராவுக்கு அவளுடைய மூட்டுக்கள் இடம்பெயறும் ஒரு அரிய நிலை உள்ளது. இதனால் அவள் நகர்வதற்கு மின்சார சக்கர நாற்காலியை சார்ந்திருக்க வேண்டியிருந்தது.

சமீபத்தில் ஒரு கூட்டத்திறுகு செல்லும் வழியில், சாரா தன்னுடைய சக்கர நாற்காலியினால் ரயில் நிலையத்திறுகுச் சென்றாள். ஆனால் அங்கு லிஃப்ட் (மின்தூக்கி) உடைந்திருப்பதைக் கண்டாள். மீண்டும், நடைமேடைக்குச் செல்ல வழியில்லாததால், நாற்பது நிமிடங்கள் பிரயாண தூரத்தில் இருக்கும் மற்றொரு ரயில் நிலையத்திற்கு டாக்ஸியில் செல்ல அவளுக்கு கூறப்பட்டது. டாக்ஸி அழைக்கப்பட்டது ஆனால் வரவில்லை. சாரா பிரயாணப்படுவதை விட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு சென்றாள்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, சாராவுக்கு இது வழக்கமாக நிகழக்கூடியதொன்றாக இருந்தது. உடைந்த லிஃப்டுகள் அவள் ரயில் ஏற தடையாயிருந்தது, மறக்கப்பட்ட வளைவுகளால் அவள் ரயிலிலிருந்து கீழே இறங்க முடியாமல் போய் விடுகிறது. சில நேரங்களில், சாராவுக்கு உதவி தேவைப்படுவதால் ரயில்வே ஊழியர்களுக்கு அவள் ஒரு தொல்லையாகிவிடுகிறாள். அனேக நேரங்களில் அவளுக்கு அழுகையே வந்துவிடும்போல் இருந்தது.

மனித உறவுகளை ஆளும் அனேக வேதாகம சட்டங்கங்களில் “உன்னில் நீ அன்புகூறுவதுபோல பிறனிடத்திலும் அன்பு கூறுவாயாக” என்பதே பிரதானமானது. (லேவி. 19:18, ரோம. 13:8-10). இப்படிப்பட்ட அன்பு நம்மை பொய், திருட்டு மற்றும் வஞ்சனை செய்வதிலிருந்து தடுக்கிறதுமல்லாமல் (லேவி. 19:11,14), நாம் செயல்படுவதையே மாற்றிவிடுகிறது.  ஊழியர்களை நியாயமான முறையில் நடத்த வேண்டும் (வச. 13). ஏழைகளுக்கு தாராளமாகக் கொடுக்க வேண்டும்(வ 9-10).  சாராவின் விஷயத்தில், லிஃப்டை சரிசெய்து, வளைவுகளை வெளியே இழுத்து விடுபவர்கள், பொறுத்தமற்ற வேலையை செய்யவில்லை மாறாக மற்றவர்களுக்கு முக்கியமான சேவை செய்கிறார்கள்.

வேலையை ஊதியத்திற்காகவோ அல்லது தனிப்பட்ட ஆதாயத்திற்காகவோ செய்வதாகக் கருதினால், மற்றவர்கள் எரிச்சலூட்டுவதாகவே நினைப்போம். நம்முடைய வேலைகளை அன்பு செலுத்துவதற்கான வாய்ப்பாக கருதினால், நம்முடைய அன்றாட பணிகள் புனித நிறுவனமாக மாறிவிடும்.

நேசிக்கப்படுகின்றாய், அழகானவன், திறமைசாலி

டீன் ஏஜ் மோகன் தன்னம்பிக்கை உள்ளவனாகக் காணப்பட்டான். ஆனால் இந்த தன்னம்பிக்கை, வெறும் முகமூடியாகத்தான் காணப்பட்டது. உண்மையில், குழப்பமான ஒரு வீடு, அவனை பயமுள்ளவனாகவும், தன்னை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார்களா என்ற ஏக்கத்தையும், அவனுடைய  குடும்பத்தின்  பிரச்சனைகளுக்கு அவன்தான் காரணம் என்ற தவறான உணர்வையும் அவனுக்குள் ஏற்படுத்தி இருந்தது. அவனுக்கு  நினைவு தெரிந்த மட்டும்,   “ஒவ்வொரு நாள் காலையும் நான் குளியல் அறைக்குள் சென்று, கண்ணாடியைப் பார்த்தவனாக, ‘நீ ஒரு முட்டாள், நீ பார்ப்பதற்கு அசிங்கமாக இருக்கின்றாய், அதற்கெல்லாம் காரணம் நீ தான்’ என்பேன்”.

இவ்வாறு, மோகன் தன்னைத்தானே வெறுக்கும் காரியம், அவனுடைய இருபத்திஒன்றாம் வயது வரை நடைபெற்றது. அப்பொழுது அவனுக்கு இயேசு கிறிஸ்துவோடுள்ள உறவைக்குறித்து ஒரு தெய்வீக வெளிப்பாடு கிடைத்தது. “தேவன் என்னை நிபந்தனையற்ற அன்போடு நேசிக்கின்றார், இதனை எந்த வகையிலும் மாற்றமுடியாது என்பதை உணர்ந்தேன்”, மேலும் “நான் தேவனை ஒரு போதும் துக்கப்படுத்தக் கூடாது, அவர் என்னை ஒரு போதும் தள்ள மாட்டார்” என்றும் நினைவுகூர்ந்தான். இப்பொழுது மோகன் கண்ணாடியில் பார்த்து, தனக்குள்ளாக வேறு வகையாகப் பேசுகின்றான், “நீ நேசிக்கப் படுகின்றாய், நீ விசேஷமானவன், நீ திறமைசாலி” என்றான், “இது உன்னுடைய தவறல்ல” என்றும் கூறிக்கொள்வான்.

இயேசுவை விசுவாசிப்பவர்களிடம் தேவனுடைய ஆவியானவர்  என்ன செய்கின்றார் என்பதை மோகனின் மாற்றம் விளக்குகிறது. அநுபவித்தான். அவர் நம்மை மிகவும் நேசித்து, பயத்திலிருந்து விடுவிக்கின்றார் (ரோம.8:15,38-39), நாம் தேவனுடைய பிள்ளைகள் என்பதை உறுதிபடுத்துகின்றார், இந்த உரிமையினால் வரும் அனைத்து நன்மைகளையும் கொடுக்கின்றார் (8:16-17, 12:6-8). அதன் பயனாக நம் எண்ணம் புதிதாவதால், நம்மைக் குறித்து சரியாக பார்க்க முடிகிறது, நம்முடைய சிந்தனையும் புதியதாகின்றது (12:2-3).

பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்பு, மோகன் இன்னமும் ஒவ்வொரு நாளும், தேவன் அவனைக் குறித்து என்ன கூறுகின்றாரோ அந்த வார்த்தைகளை கூறிக்கொண்டேயிருக்கிறான். பரமத் தந்தையின் கண்களில், அவன் நேசிக்கப்படுகின்றான், அவன் அழகானவன், திறமைசாலி. நாமும் கூட அப்படியே!

புதுப்பிக்கப்பட்ட பெலன்

பிறருக்குப் பணிசெய்பவர்கள் தங்களின் ஆற்றலை இழந்து போவதில், ஒரே மாதிரியாக இருப்பதை, ஒரு மன நல மருத்துவர் கண்டார். அதற்கான முதல் அடையாளம் சோர்வு. அடுத்து வருவது, பிறர் மீது வெறுப்பு, எந்த ஒரு முன்னேற்றமும் காட்டாத மக்கள் மீது வெறுப்பு, அதன் பின் கசப்பு, விரக்தி, மனஅழுத்தம்- கடைசியாக வலுவிழந்து போவர்.

உடைந்து போன கனவுகளிலிருந்து மீளல் என்ற புத்தகத்தை எழுதிய பின்னர், மக்களோடு, கூட்டங்களில் பேசுகின்ற வேலையில் தொடர்ந்து ஈடுபட்டு வந்தேன். வாழ்வில் ஏற்பட்ட ஏமாற்றங்களுக்குப் பின்னர், நம்பிக்கையைப் பெற்றுக்கொள்ளும்படி உதவுவது நன்கு பலனளிப்பதாக இருந்தது, ஆனால் அதன் விளைவையும் சந்தித்தேன். ஒரு நாள், நான் மேடையில் ஏற முயற்சித்த போது மயங்கி விழ இருந்தேன். அன்று இரவு நான் சரியாகத் தூங்கவில்லை. விடுமுறை நாட்கள் என்னுடைய சோர்வை நீக்கவில்லை. மற்றவர்களின் பிரச்சனைகளைக் கேட்பது என்ற எண்ணம் என்னை வெறுப்படையச் செய்தது. அந்த மன நல மருத்துவர் குறிப்பிட்டிருந்த, நிலைக்குள் தள்ளப்பட்டேன்.

சோர்வுகளை விரட்டியடிக்க இரு வழிமுறைகளை வேதாகமம்  குறிப்பிடுகின்றது. ஏசாயா 40 ஆம் அதிகாரத்தில், தேவன் மீதுள்ள நம்பிக்கை சோர்ந்து போகின்ற ஆத்துமாவிற்கு பெலன் கொடுக்கின்றது என்று கூறுகின்றது (வ.29-31). என்னுடைய நிலையற்ற பெலத்தோடு நான் ஓட முயற்சிப்பதைக் காட்டிலும்  தேவன் பேரிலுள்ள நம்பிக்கையோடு அவரில் சார்ந்து இருப்பதே மேலானது. தேவன் நன்மையால் நம்முடைய வாயை திருப்தியாக்குகிறார் என சங்கீதம் 103:5 கூறுகின்றது. இதில் அவர் தருகின்ற மன்னிப்பும், விடுதலையும் அடங்கும் (வ.3-4). மகிழ்ச்சியையும் சந்தோஷத்தையும் தருபவை யாவும்   அவரிடமிருந்தே வருகின்றது. நான் என்னுடைய கால அட்டவணையை சற்று மாற்றி அமைத்து, ஜெப நேரத்தை அதிகரித்து, ஓய்வுக்கும் படமெடுத்தல் போன்ற சில பொழுது போக்கு நிகழ்வுகளுக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் போது, மீண்டும் சுகத்தை உணர ஆரம்பித்தேன்.

சோர்விலிருந்து தான் பெலவீனம் ஆரம்பிக்கின்றது. அது மேலும் அதிகரிக்காமல், இத்தோடு நிறுத்திவிடுவோம். நம்முடைய வாழ்வில் தேவனை ஆராதிப்பதோடு ஓய்வும் சேரும் போது, நாம் பிறருக்குச் சிறப்பாக பணிசெய்ய முடியும்..