கொஞ்சம் பின்னால் விடுங்கள்

ஐம்பது பைசா, ஒன்று அல்லது இரண்டு ரூபாய், எப்போதாவது ஐந்து அல்லது பத்து ரூபாய். அதுதான் அவரது படுக்கைக்கு அருகில் நீங்கள் காண்பீர்கள். அவர் ஒவ்வொரு மாலையும் தன்னுடைய பாக்கெட்டை காலி செய்து உள்ளிருப்பவைகளை அங்கே விட்டுவிடுவார், ஏனென்றால் அவருக்குத் தெரியும் அவர்கள் அங்கேள வருவார்கள் என்று அவர்கள் என்றால் அவருடைய பேரக்குழைந்தகள். பல வருடங்களாக குழந்தைகள் வந்தவுடன் அவருடைய படுக்கைக்கு அருகில் செல்வதை கற்றுக்கொண்டிருந்தனர். அவர் அந்தச் சில்லறைக் காசுகளை வங்கியிலோ அல்லது சேமிப்பு கணக்கிலோ சேமித்து வைத்திருக்கலாம். ஆனால் அவர் அதைச் செய்யவில்லை. அவைகளைத் தன் வீட்டிலுள்ள விலைமதிப்பற்ற சிறியவர்களுக்காக அதை விட்டுச் செல்வதில் அவர் மகிழ்ச்சியடைந்தார்.

இதேப்போன்ற மனநிலைத்தான் லேவியராகமம் 23ல் நிலத்திலிருந்து அறுவடையைக் கொண்டுவரும்போதும் இருந்தது. தேவன், மோசேவின் மூலமாக, மக்களுக்கு மிகவும் எதிர்மறையான ஒன்றைச் சொன்னார் 'வயலின் ஓரத்திலுள்ளதை முற்றிலுமாக அறுக்காமலும் சிந்திக்கிடக்கிற கதிர்களை முற்றிலும் பொறுக்காமலும் இருங்கள்" (வச. 22). முக்கியமாக 'அவைகளை விட்டுவிடவேண்டும்". இந்த கட்டளை, தேவன் முதலிடத்தில் அறுவடைக்குப் பின்னால் இருந்தார் என்பதையும் எளியவர்களுக்கும், பரதேசிகளுக்கும் உணவளிக்க தம்முடைய ஜனங்களைப் பயன்படுத்தினார் என்றும் மக்கள் நினைவுகூர்ந்தனர்.

இப்படிப்பட்ட ஒரு சிந்தனை நிச்சயமாக நம் உலகின் விதிமுறை அல்ல. ஆனால் இப்படிப்பட்ட மனநிலைத் தான் தேவனின் நன்றியுள்ள பிள்ளைகளின் தன்மையாகும். அவர் உதாரத்துவமுள்ள இருதயத்தில் மகிழ்கிறார். பெரும்பாலாக அது உங்கள் அல்லது என் மூலமாய் வருகிறது.

உடைக்கப்பட்டவரின் ஜெபம்

'பரலோகப் பிதாவே, நான் ஒரு ஜெபிக்கிற மனிதன் அல்ல, ஆனால் நீர் இங்கிருந்து என் ஜெபத்தை கேட்பவரானால், திக்கற்றவனாய் இருக்கிறேன். எனக்கு வழி காட்டும்". இட்ஸ் எ வண்டர்ஃபுல் லைஃப் என்ற தரமான திரைப்படத்தின் உடைந்துபோன பாத்திரமான, ஜார்ஜ் பெய்லி என்ற பெயரில் நடிக்கும் கதாபாத்திரத்தின் ஜெபம். இப்போது புகழ் பெற்ற அந்தக் காட்சியில், பெய்லியின் கண்கள் கண்ணீரால் நிரம்பினது. அந்த ஜெபம் ஸ்க்ரிப்டின் ஓரு பகுதியல்ல, ஆனால் அவர் அந்த ஜெபத்தை சொல்லும்போது, 'எங்கு செல்வது என்று வழி தெரியாத மக்களின் தனிமையையும், நம்பிக்கையற்ற தன்மையையும் நான் உணர்ந்தேன்" என்று கூறினார். அது அவரின் இருதயத்தை உடைத்ததாக ஸ்டீவார்ட் கூறினார்.

பெய்லியின் ஜெபம் 'எனக்கு உதவும்" என்பதே. சங்கீதம் 109ல் அதே தான் சொல்லப்பட்டுள்ளது. தாவீது அடுத்து செய்வதறியாத, சிறுமையும் எளிமையுமானவனும், இருதயம் குத்தப்பட்டவனாயும் (வச. 22), மாம்சம் புஷ்டியற்று உலர்ந்து போனவனுமாய் இருந்தான் (வச. 24). அவன் சாயும் நிழலைப்போல அகன்று போனான் (வச. 23). தன் பகைவர்களுக்கு முன்பாக நிந்தையுள்ளவனாய் உணர்ந்தான் (வச. 25). இப்படிப்பட்ட தீவிர உடைந்த நிலையில் அவருக்கு வேறு எவரும் இல்லை. ஆண்டவரிடம் தனக்கு வழி காட்டும்படி, 'என் தேவனாகிய கர்த்தாவே எனக்கு சகாயம் பண்ணும்" (வச. 26) என்று கூக்குரலிட்டார்.

நம் வாழ்வில் உடைந்துப் போகும் தருணங்கள் இதை பற்றி கூறுகிறது. அப்படிப்பட்ட நேரங்களில் ஜெபிப்பது கடினமானதாகி விடுகிறது. நம் அன்பான தேவன் நாம் உதவிக்காக ஏறெடுக்கும் சாதாரண ஜெபத்திற்கும் பதில் கொடுப்பார்.

ஒரு வேளை உணவு

ஆஷ்ட்டன் மற்றும் ஆஸ்டின் சாமுவேல்சன் தேவனுக்கு ஊழியம் செய்ய வேண்டும் என்கிற வாஞ்சையுடன் தங்கள் கல்லூரி படிப்பை முடித்தார்கள். இருப்பினும் சபையின் பாரம்பரிய ஊழியத்துக்கு அழைப்பு இன்னும் வரவில்லை என்று இருவரும் உணர்ந்தார்கள். ஆனாலும் உலகத்துக்கு உதவி செய்ய என்ன தடை என்று தேவன் தந்த அறிவையும்,திறன்களையும் கொண்டு பசியினால் வாடும் குழந்தைகளுக்கு உதவ இருவரும் பிரயாசப்பட ஆரம்பித்தார்கள்.

2014ஆம் ஆண்டில் ஒரு உணவகத்தை திறந்தார்கள். அது  மற்ற உணவகத்தை போலில்லாமல் "ஒன்று வாங்கினால், ஒன்று கொடுக்கப்படும் " என்கிற தத்துவத்தின் அடிப்படையில் நடத்தப்பட்டது. விற்கும் ஒவ்வொரு  உணவிலிருந்து ஒரு பங்கு அந்த குழந்தைகளுக்கென்று வழங்கப்படும். ஊட்டச்சத்து குறைபாடுள்ள அக்குழந்தைகளுக்கு சத்துள்ள ஆகாரம் அளிப்பதற்கு நன்கொடையாக  அந்த தொகை கொடுக்கப்படுகிறது.  

"ஒரு வேளை உணவு" என்கிற அடிப்படையில் பசியாயிருக்கும் குழந்தைகளின் வறுமையை போக்குவதில் பங்குள்ளவர்களாய் இருக்கவேண்டும் என்பதே இருவரின் இலக்காயிருந்தது.

மத்தேயு 10'ல் மறைவாக்கப்பட்ட  எந்த உவமையையும் இயேசு கூறவில்லை, மிக வெளிப்படையாக தேவபக்தியைக்குறித்து - வார்த்தைகளினால்லல்ல செயல்களினாலே உறுதியாக்கப்படும் என்று போதிக்கிறார் (வச. 37-42). 

சிறியவர்களுக்கு கொடுப்பதே அந்த சாமுவேல் சகோதரர்களுக்கு நோக்கமாயிருக்கிறது. இதுவும் பக்திக்கேதுவான ஒரு செயலாக  கருதப்படுகிறது. சிறியவர்களுக்கு என்று குறிப்பிடும்போது அது வயதுக்குட்பட்டதல்ல. இவ்வுலகம் சிறியதாய் பார்க்கும் எந்த ஆத்துமாவுக்காகவும் நாம் கொடுக்கும்படி கிறிஸ்து நம்மை அழைக்கிறார். பொருளாதாரத்தில் குறைபாடுள்ளவர்கள், கைதிகள், அகதிகள் என்று உலகம் குறையாய் பார்க்கும் எல்லா மனிதர்களுக்கு கொடுக்கும்படி நம்மை அழைக்கிறார். எதை கொடுக்கும்படி அழைக்கிறார் ? ஒரு கலசம் தண்ணீர் இதில் சேருமானால், ஒரு வேளை  உணவும் இதில் உள்ளடங்கும்.

உலகில் என்ன கோளாறு?

“இந்த உலகில் என்ன கோளாறு?” என லண்டன் டைம்ஸ் செய்தித்தாள் இருபதாம் நூற்றாண்டின் திருப்பத்தில் தன்னுடைய வாசகர்களுக்கு ஒரு கேள்வியை எழுப்பியது. இந்த உலகத்தில் என்னதான்  கோளாறு?

சரியான கேள்வி அல்லவா? அதற்கு சிலர் சொல்லலாம்: “உனக்கு நேரம் இருக்கிறதா?, சொல்லுகிறேன்”. அது சரியான பதில் தான்; ஏனென்றால் உலகத்தில் மிகுந்த  தவறுகள் காணப்படுகின்றன. அந்த செய்தித்தாளுக்கு அநேக பதில்கள் வந்தன; அதில் ஒன்று இரத்தின சுருக்கமாக மின்னியது. மற்றவர்களை பழிக்கும் தன்மைக்கு மாறாக, எழுத்தாளரும், கவிஞரும், தத்துவ ஞானியுமான G.K. செஸ்டர்டன் எழுதின நாலு வார்த்தைகள் மனதை கவர்ந்தன: “அருமை ஆசிரியர்களே நான் தான்”.

இந்த கதை உண்மையோ அல்லவோ என்பதை விவாதிக்கலாம். ஆனால் அந்த பதிலோ உண்மைதான். செஸ்டர்டன் பிறப்பதற்கு நெடுங்காலத்திற்கு முன்னே பவுல் என்று ஒரு அப்போஸ்தலர் இருந்தார். அவர் ஒன்றும் ஒழுக்கத்தின் சிகரம் அல்ல. தன்னுடைய குறைகளை ஒத்துக்கொண்டார்: “முன்னே நான் தூஷிக்கிறவனும், துன்பப்படுத்துகிறவனும், கொடுமை செய்கிறவனுமாயிருந்தேன்” (வச. 13). “பாவிகளை இரட்சிக்க கிறிஸ்து இயேசு உலகத்தில் வந்தார்” என்று சொல்லிய பின்  “அவர்களில் பிரதான பாவி நான்” என்று அறிக்கையிடுகிறார். பவுலுக்கு உலகத்தில் என்ன கோளாறு  என்று நன்றாக தெரியும். அதை எப்படி சரிப்படுத்தலாம் என்றும் அவருக்குத் தெரியும்: “கர்த்தரின் கிருபை”  இது எவ்வளவு உண்மை! இந்த நீடித்த உண்மை நம்முடைய கண்களை கிறிஸ்துவினுடைய மீட்பின் அன்பிற்கு நேராக ஏறெடுக்கிறது.

உங்களிடத்திலிருக்கிற அனைத்தையும் கொடுங்கள்

ஸ்கேலிங் (அளவிடுதல்) : இது உடற்பயிற்சி உலகத்தில் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு சொல், யார் வேண்டுமானாலும் பங்குக்கொள்ள அனுமதிக்கும் சொல். உதாரணத்திற்கு புஷ்அப் (தண்டால்)ஒரு குறிப்பிட்ட உடற்பயிற்சி என்றால் நீங்கள் ஒரே வரிசையில் பத்து முறை செய்ய முடியும் ஆனால் எனக்கு நான்கு முறை தான் செய்ய முடியும். அந்த நேரத்தில் என்னைடைய உடற்தகுதிக்கு ஏற்ப என்னுடைய பயிற்றுவிப்பாளர் என்னை புஷ்அப் அளவிடுதலை அதிகப்படுத்த ஊக்குவிப்பார். நாம் எல்லோரும் ஒரே அளவிடுதலில் இல்லை ஆனால் ஒரே திசையில் நாம் செல்ல முடியும். “உன்னுடைய புஷ்அப்புகளை உன் முழு பெலத்தோடு செய். மற்றவர்களோடு உன்னை ஒப்பிடாதே. உன்னுடைய அசைவுகளை அளவீடு செய். உன்னால் முடிந்ததை தொடர்ந்து செய், ஏழு முறை செய்யும்போதும் அல்லது ஒரு நாளில் பத்து முறை செய்யும்போது அது உனக்கு மிகுந்த ஆச்சர்யமாக இருக்கும”; என்று அவர் கூறுவார்.

கொடுப்பதை குறித்து அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் “உற்சாகமாய் கொடுக்கிறவனிடத்தில் தேவன் பிரியமாயிருக்கிறார்” (2 கொரி. 9:7) என்று கூறுகிறார். ஆனால் அவர் கொரிந்து பட்டணத்தின் விசுவாசிகளுக்கும் நமக்கும் அளித்த ஊக்கம் - அளவீடுகளில் மாறுபாடாகும். அவனவன் தன் மனதில் நியமித்தப்படியே கொடுக்கக்கடவன்.  (வச. 7). நாம் ஒவ்வொருவரும் வெவ்வேறு  கொடுக்கும் நிலைகளில் காணப்படுகிறோம் மற்றும் சில நேரங்களில் அந்த நிலைகள் காலத்திற்கேற்றவாறு மாறுபடும். ஓப்பிடுதலினால் எந்த பயனுமில்லை ஆனால் அணுகுமுறை பயனுள்ளது. நீங்கள் எங்கு இருந்தாலும் அதற்கேற்றவாறு தாராளமாகக் கொடுங்கள் (வச. 6). இப்படிப்பட்ட மகிழ்ச்சியாக கொடுக்கும் நடைமுறை நம்முடைய ஒவ்வொரு வழியும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட வாழ்க்கையுடன் செறிவூட்டப்படுவதாகவும் வாக்குபண்ணியிருக்கிறார். இது “தேவனுக்கு நன்றியுள்ளவர்களாயிருக்க” உதவுகிறது.

தந்தையின் வழியிலே

ஒரு பழங்கால கதையில், ஒரு பேராசையுள்ள பணக்கார பண்ணையார், ஒரு வீட்டையும் அதனோடு சேர்ந்த கிணற்றையும் ஓர் ஏழை விவசாயிக்கு விற்றார். மறுநாள், அந்த விவசாயி கிணற்றிலிருந்து தண்ணீரை தன்னுடைய வயலுக்குப் பாய்த்தான்.  அதைக் கண்ட அந்த பண்ணையார், அவனிடம் அந்தக் கிணற்றைத்தான் விற்றேன், அதிலுள்ள தண்ணீரையல்ல என்பதாக மறுப்பு தெரிவித்தார். கவலையுற்ற விவசாயி, அரசன் அக்பரின் அவைக்குச் சென்றான். இந்த வினோதமான வழக்கை கேட்ட அரசன், தன்னுடைய புத்திசாலி மந்திரி பீர்பாலிடம் ஆலோசனை கேட்டான். பீர்பால் பண்ணையாரிடம், “உண்மைதான், கிணற்றிலுள்ள தண்ணீர் விவசாயிக்குச் சொந்தமானதல்ல, அந்தக் கிணறு பண்ணையாருக்குச் சொந்தமல்ல. எனவே தண்ணீரை கிணற்றில் சேமித்து வைக்க விவசாயிக்கு வாடகை கொடுக்க வேண்டும் என்றார். தன்னுடைய தந்திரம் பலிக்காத்தால், பண்ணையார் அந்த  வீட்டையும் கிணற்றையும் குறித்த உரிமையை வாபஸ் பெற்றார்.

சாமுவேல் தன்னுடைய குமாரரை இஸ்ரவேலின் மேல் நியாயாதிபதிகளாக ஏற்படுத்தினான். அவர்கள் பேராசையால் இழுக்கப்பட்டனர். அவனுடைய குமாரர் “அவன் வழிகளில் நடவாமல்” (1 சாமு. 8:3) பொருளாசைக்குச் சாய்ந்தனர். சாமுவேலின் நேர்மைக்கு மாறாக, அவனுடைய குமாரர் “பரிதானம் வாங்கி, நியாயத்தைப் புரட்டினார்கள்”. தங்களின் பதவியை தங்களுடைய சொந்த நலனுக்குப் பயன்படுத்தினார்கள். இந்த நியாயமற்றச் செயல், இஸ்ரவேலின் மூப்பர்களையும், தேவனையும் மனம் வருந்தச் செய்தது. இதன் காரணமாக, அநேக இராஜாக்கள் இஸ்ரவேலை அரசாளும்படி வந்தனர் என்பதைப் பழைய ஏற்பாட்டின் பக்கங்களில் காண்கின்றோம் (வ.4-5).

தேவனுடைய வழியை விட்டு விலகும் போது, நற்பண்புகள் மாறி, அநியாயம் தலைதூக்குகின்றது. தேவனுடைய வழிகளில் நடக்கும் போது, நேர்மையையும், நியாயத்தையும் நம்முடைய வார்த்தைகளிலும் செயலிலும் காணமுடியும். இத்தகைய நற்குணங்கள் அவர்களோடு முடிந்து போவதில்லை, அதை பார்க்கும் மற்றவர்களும் பரலோகத்தின் தேவனை மகிமைப் படுத்துவார்கள்.

ஒரேயொரு தீப்பொறி

“நாங்கள் நூலகத்தில் அமர்ந்திருக்கின்றோம், வெளியில் தீப்பற்றியெரிவதைக் காணமுடிகின்றது!” என்ற அவள் குரலில் பயம் தெரிந்தது. எங்களுடைய மகளின் குரல், எங்களுக்கு நன்றாகத் தெரியும். அவளுடைய கல்லூரி வளாகத்தினுள் இருப்பதே அவளுக்கும், அவளோடுள்ள ஏறத்தாள 3000 மாணவர்களுக்கும் பாதுகாப்பானது என்பதை நாங்கள் அறிவோம். 2018 ஆம் ஆண்டு, ஒரு காட்டுத் தீ, தீயணைப்பு துறையினரின் முயற்சியையும்  தாண்டி, கல்லூரி வளாகத்தினுள், எதிர்பார்த்ததையும் விட வேகமாகப் பரவியது. அமெரிக்காவின் இப்பகுதியில், வழக்கத்திற்கு மாறாக இருந்த அதிக வெப்ப நிலையும், அவ்விடத்திலிருந்த வறட்சியும், ஒரேயொரு தீப்பொறியினால் ஏற்பட்ட நெருப்பின் மூலம் 97000 ஏக்கர் பரப்பளவு நிலத்தையும் 1600 க்கும் மேற்பட்ட கட்டடங்களையும் அழித்து, மூன்று உயிர்களையும் கொல்ல வல்லதாயிருந்தது. அந்தத் தீயை அணைத்த பின்பு, அவ்விடத்தைப் படம் எடுத்துப் பார்க்கும் போது, பசுமையாக இருந்த அந்த கடற்கரைப் பகுதி, தற்போது எந்த தாவரமும் இல்லாத நிலாவின் தரையைப்போல காட்சியளிக்கின்றது.

யாக்கோபு புத்தகத்தில், அதை எழுதியவர் சிறிய, ஆனால் வலிமையான சில பொருட்களைக் குறித்து எழுதுகின்றார். குதிரையின் கடிவாளம், கப்பலைத் திசைதிருப்பும் சுக்கான் (3:3-4) ஆகியவற்றைக் குறித்து எழுதுகின்றார். இவை நமக்குத் தெரிந்தவையாக இருப்பினும், இவை இப்பொழுது பயனில் இல்லை. இவற்றின் மூலம் ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும் இருக்கின்ற சிறிய உறுப்பாகிய நாவைக் குறித்து எழுதுகின்றார். இந்த அதிகாரத்தின் ஆரம்பம், போதிக்கின்றவர்களுக்கு என்று ஆரம்பித்த போதிலும் (வ.1), அதன் பயன்பாடு நம் அனைவருக்கும் குறிப்பிடப் படுகின்றது. நாவு சிறியதாக இருந்த போதிலும், அது மிகப் பெரிய விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்.

நம்முடைய சிறிய நாவு வலிமையானது, ஆனால் நமது மிகப் பெரிய தேவன் அதையும் விட பெரியவர். அவர் நமது நாவைக் கட்டுபடுத்தவும் நல்ல வார்த்தைகளை நம்முடைய நாவில் தரவும், அனுதினமும் நமக்கு உதவி செய்ய வல்லவராய் இருக்கின்றார்.

நேராக முன்னோக்கி

நேர் வரிசையில் டிராக்டரைச் செலுத்துவதற்கு, விவசாயியின் நிலையான கண்களும் உறுதியான கரங்களும் தேவை. ஆனாலும்,  ஒரு நாளின் இறுதி வேளையில், திறமையான கண்களும், உறுதியான கரங்களும் கூட சோர்வடையும் போது, வரிசைகள் மேற்பொருந்துமாறு டிராக்டரைச் செலுத்திவிட நேரிடும். ஆனால், தற்சமயம் தானியங்கி கியர் மற்றும் ஜிபிஎஸ் போன்ற தொழில்நுட்ப சாதனங்கள் பொருத்தப்பட்ட டிராக்டர்கள் மூலம் உழுதல், செடி நடுதல், தெளித்தல் போன்றவற்றை ஓர் அங்குலம் வரை துல்லியமாக செய்ய முடிகின்றது. இது வியத்தகு திறமையை கொண்டுள்ளது, நம்முடைய கரங்களுக்கு வேலையை குறைக்கின்றது. ஒரு பெரிய யானை அளவு மிகப் பெரிய டிராக்டரில் அமர்ந்து கொண்டு, அதன் திசைதிருப்பி சக்கரத்தை கரத்தில் பிடித்திருப்பதற்குப் பதிலாக, ஒரு சிக்கன் 65 ஐ கையில் பிடித்து உட்கார்ந்திருப்பதை கற்பனை செய்துபார். இது  நம்மை நேராக முன்னோக்கிக் கொண்டு செல்லும் ஒரு வியத்தகு சாதனம்.

யோசியா என்ற பெயரை நினைவிருக்கலாம். அவன் ராஜாவாக முடிசூட்டப்பட்ட போது, அவனுக்கு வயது எட்டு (2 இரா.22:1). அநேக ஆண்டுகளுக்குப் பின்பு, கிட்டத்தட்ட இருபத்தைந்து வயதாகிறபோது, பிரதான ஆசாரியனான இல்க்கியா கர்த்தரின் ஆலயத்திலே “நியாயப்பிரமாணப் புத்தகத்தைக்” கண்டுபிடித்து (வ.8), அதை இந்த இளம் அரசனுக்கு முன்பாக வாசித்தான். தன்னுடைய முன்னோர்கள் தேவனுடைய வார்த்தைக்குச் செவிகொடுக்கவில்லை என்பதை  அறிந்த யோசியா, வருத்தத்தில் தன்னுடைய வஸ்திரங்களைக் கிழித்துக் கொண்டான். பின்னர் அவன் “கர்த்தரின் பார்வைக்குச் செம்மையானதைச் செய்ய” (வ.2) முற்பட்டான். ஜனங்களை இடது புறம், வலது புறம் சாயாமல், நேரான பாதையில் கொண்டு செல்ல வழிகாட்டும் கருவியாக இந்த புத்தகம் செயல் பட்டது.  காரியங்களைச் சரிசெய்ய தேவனுடைய வார்த்தை இருந்தது.

நம் வாழ்வில், தேவனுடைய சித்தத்தை அறிந்து, அதற்கு நேராக நம்மை வழி நடத்தும்படி, வியத்தகு கருவியான வேத வார்த்தைகளைக் கைக்கொள்ளுவோமாயின், நாம் நேராக முன்னோக்கிச் செல்ல முடியும்.

என்னுடைய தந்தையின் குழந்தை

அவர்கள் அந்த மங்கலான புகைப்படத்தை பார்த்தனர், பின்னர் என்னைப் பார்த்தனர், பின்னர் என்னுடைய தந்தையைப் பார்த்தனர், மீண்டும் என்னைப் பார்த்தனர், மீண்டும் என்னுடைய தந்தையைப் பார்த்தனர். அவர்களின் கண்கள் ஆச்சரியத்தால் விரிந்தன.   “தாத்தா சிறுவனாக இருந்தபோது, எவ்வாறு இருந்தாரோ அப்படியே நீங்கள் இருக்கின்றீர்கள் அப்பா!”  நானும் என்னுடைய தந்தையும் வெகுவாக சிரித்தோம், ஏனெனில் இதனை நாங்கள் ஏற்கனவே அறிவோம், ஆனால் என்னுடைய குழந்தைகள் இதனை சமீபத்தில் தான் கண்டுபிடித்துள்ளனர். நானும் என்னுடைய தந்தையும் வெவ்வேறு நபர்களாக இருந்த போதிலும், ஒரு வகையில், என்னைப் பார்ப்பவர்கள் என்னுடைய தந்தையை இளவயதில் பார்த்ததைப் போலவே உணர்வர்: மிகவும் மெலிந்த உயரமான உருவம், தலை நிறைய கருமை நிற முடி, பெரிய மூக்கு, பெரிய காதுகள். ஆனால், நான் தந்தை அல்ல, நான் என்னுடைய தந்தையின் மகன்.

இயேசுவின் சீஷனான பிலிப்பு ஒரு முறை அவரிடம், “ஆண்டவரே, பிதாவை எங்களுக்குக் காண்பியும்” (யோவா.14:8) என்று கேட்டான். இயேசு அநேக முறை பிதாவைக் குறித்து தெரிவித்திருந்தும், இம்முறையும் அவருடைய பதில் அவர்களை சிந்திக்க வைக்கின்றது. “என்னைக் கண்டவன் பிதாவைக் கண்டான்” (வ.9) என்று கூறினார். என்னுடைய தந்தைக்கும் எனக்கும் இடையே காணப்படும் வெளித்தோற்ற ஒற்றுமையைப் போலல்லாமல், இயேசு இங்கு ஒரு புரட்சிகரமான கருத்தைத் தெரிவிக்கின்றார், “நான் பிதாவிலும், பிதா என்னிலும் இருக்கிறதை நீ விசுவாசிக்கிறதில்லையா?” (வ.10) என்று கேட்கின்றார். அவருடைய முழு பண்பும் குணமும் அப்படியே பிதாவினுடையதாக இருக்கிறது.

இயேசு கிறிஸ்து நேரடியாக தன்னுடைய அன்பு சீஷர்களுக்கும் நமக்கும் தெரிவிக்கின்றார். தேவன் எப்படிப்பட்டவர் என்று தெரிந்து கொள்ளவேண்டுமானால் என்னைப் பார் என்கின்றார்.