துக்கத்தில் நம்பிக்கை

டாக்ஸி ஓட்டுநர் எங்களை விமான நிலையத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும் வழியில் அவருடைய கதையை எங்களுக்குச் சொன்னார். வறுமையின் நிமித்தமாக தன் வீட்டைவிட்டு வெளியேறி, 17 வயதில் இந்த பட்டணத்திற்கு வந்ததாக கூறினார். பதினொறு வருடங்கள் கழிந்துவிட்டது. தற்போது தனக்கு குடும்பம் இருப்பதாகவும் தங்களுடைய கிராமத்தில் கிடைக்காத நல்ல வாழ்க்கையை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்திக் கொடுத்துள்ளதாகவும் கூறினார். ஆயினும் தன் பெற்றோரை விட்டும் உடன்பிறப்புகளை விட்டும் பிரிந்திருப்பதை நினைத்து வேதனைப்பட்டார். எங்களிடம் அவர் பகிர்ந்துகொண்ட அவருடைய கடினமான வாழ்க்கை பயணமானது, அவருடைய குடும்பத்தோடு ஒன்று சேரும்வரை நிறைவடையாது.    

நம்மை நேசிப்பவர்களிடமிருந்து பிரிந்திருப்பது கடினமானது. ஆனால் நாம் நேசிப்பவர்களை மரணத்தில் பிரிவது அதைவிட கடினமானது. அந்த இழப்பை, அவர்களை மீண்டும் சந்திக்கும்வரை ஈடுகட்டமுடியாது. இதுபோன்ற இழப்பை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்த தெசலோனிக்கேய திருச்சபையின் புது விசுவாசிகளுக்கு பவுல் எழுதும்போது, “அன்றியும், சகோதரரே, நித்திரையடைந்தவர்களினிமித்தம் நீங்கள் நம்பிக்கையற்றவர்களான மற்றவர்களைப்போலத் துக்கித்து, அறிவில்லாதிருக்க எனக்கு மனதில்லை” (1 தெசலோனிக்கேயர் 4:13) என்று எழுதுகிறார். விசுவாசிகளாய் கிறிஸ்துவோடு சேர்ந்து மீண்டும் நாம் இணைக்கப்படப் போகிறோம் என்று நாம் எதிர்பார்க்கலாம் (வச. 17). 

சில வாழ்க்கை அனுபவங்கள் நமக்கு ஏற்படுத்திய ஆழமான பிரிதலை நாம் பொறுத்துக் கொண்டிருக்கலாம். ஆனால் நாம் மீண்டும் இணையப் போகிறோம் என்று கிறிஸ்துவுக்குள் நம்புகிறோம். துக்கங்கள் மற்றும் இழப்புகளின் மத்தியிலும் தேவன் கொடுத்த இந்த நம்பிக்கையில் நாம் ஆறுதல் அடைகிறோம் (வச. 18). 

தேவையான இடத்தில் தண்ணீர்

உலகின் மிக ஆழமான ஏரியான பைக்கால் ஏரி, மிகவும் பரந்து விரிந்த அற்புதமான ஏரி. 49 மைல் (79 கி.மீ.) குறுக்கே ஒரு மைல் ஆழத்தையும் கிட்டத்தட்ட 400 மைல் (636 கி.மீ) அளவையும் கொண்டு, இது உலகின் அனைத்து நண்ணீரில் ஐந்தில் ஒரு பங்கைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் இந்த நீர் பெரும்பாலும் அணுக முடியாதது. பைக்கால் ஏரி சைபீரியாவில் அமைந்துள்ளது. இது ரஷ்யாவின் மிக தொலைதூரப் பகுதிகளில் ஒன்றாகும். நமது கிரகத்தின் பெரும்பகுதிக்கு தண்ணீர் அத்தியாவசியமான ஒரு தேவை என்றபோதில், மக்கள் யாரும் போக முடியாத இந்த இடத்தில் இவ்வளவு தண்ணீர் இருப்பது முரண்பாடான ஒரு காரியம். 

பைக்கால் ஏரி தொலைதூரத்தில் இருந்தாலும், முடிவில்லாத வாழ்வாதாரமான தண்ணீர் இங்கு கிடைக்கிறது. அதின் தேவை அதிகம் உள்ளவர்களுக்கே அது கிடைக்கிறது. சமாரியாவில் ஒரு கிணற்றினருகே இயேசு இருந்தபோது, ஒரு பெண்ணுடன் உரையாடினார். அவளுடைய ஆழ்ந்த ஆன்மீக தாகத்தின் ஓரங்களை ஆராய்ந்தார். அவளுடைய உள்ளத்தின் ஏக்கத்திற்கு தீர்வு? இயேசு மட்டுமே.

கிணற்றிலிருந்து எடுக்க வந்த தண்ணீருக்கு மாறாக, இயேசு அதைவிடச் சிறந்த ஒன்றை வழங்கினார்: “இந்த தண்ணீரைக் குடிக்கிறவனுக்கு மறுபடியும் தாகமுண்டாகும். நான் கொடுக்கும் தண்ணீரைக் குடிக்கிறவனுக்கோ ஒருக்காலும் தாகமுண்டாகாது, நான் அவனுக்குக் கொடுக்கும் தண்ணீர் அவனுக்குள்ளே நித்திய ஜீவகாலமாய் ஊறுகிற நீரூற்றாயிருக்கும் என்றார்” (யோவான் 4: 13-14).

பல விஷயங்கள் திருப்தியை உறுதிப்படுத்துகின்றன, ஆனால் ஒருபோதும் நம் இருதயத்தின் தாகத்தை முழுமையாகத் தணிக்காது. இயேசுவால் மட்டுமே நம்முடைய ஆன்மீக தாகத்தை உண்மையிலேயே பூர்த்தி செய்யமுடியும். அனைவரது தேவைகளையும், எல்லா இடங்களிலும் அவர் சந்திக்கிறார். 

எதை பார்க்க முடியாது?

​ஜூலை 16, 1945 இல் நியூ மெக்ஸிகோவின் தொலைதூர பாலைவனத்தில் முதல் அணு ஆயுதம் வெடித்தபோது, ​ அணு வயது தொடங்கியது என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். ஆனால் கிரேக்க தத்துவஞானி டெமோக்ரிட்டஸ் (சி. 460–370 கி.மு ) பிரபஞ்சத்தின் இந்த சிறிய கட்டுமானத் தொகுதிகளைக் கூட காணக்கூடிய எதையும் கண்டுபிடிப்பதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே அணுவின் இருப்பு மற்றும் சக்தியை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார். டெமோகிரிட்டஸ் அவர் பார்க்க முடிந்ததை விட அதிகமாக புரிந்து கொண்டார் மற்றும் அதன் விளைவு அணுக் கோட்பாடாகும்.

விசுவாசத்தின் சாராம்சம் காண முடியாததைத் தழுவுகிறது என்று வேதம் சொல்கிறது. எபிரெயர் 11: 1 "இப்போது விசுவாசம் என்பது நம்பபடுகிறதின் உறுதி, காணப்படாதவைகளின் நிச்சயம்." என்றும் உறுதிப்படுத்துகிறது, இந்த உத்தரவாதம் விருப்பத்தினால் அல்லது நேர்மறையான சிந்தனையின் விளைவாகவும் அல்ல. யாருடைய இருப்பு பிரபஞ்சத்தில் உண்மையான உண்மையோ அந்த காண முடியாத தேவன் மீதான நமது நம்பிக்கை. அவருடைய யதார்த்தம் அவருடைய படைப்பின் கிரியையில் காட்டப்பட்டுள்ளது (சங்கீதம் 19: 1) மற்றும் பிதாவின் அன்பை நமக்குக் காட்ட வந்த அவருடைய குமாரனாகிய இயேசுவில் அவருடைய கண்ணுக்குத் தெரியாத தன்மையையும் வழிகளையும் வெளிப்படுத்துவதன் மூலம் விளங்கபன்னினார் (யோவான் 1:18).

அப்போஸ்தலன் பவுல் (அப்போஸ்தலர் 17:28) கூறியது போல் இந்த தேவனுக்குள் “நாம் பிழைக்கிறோம், அசைகிறோம், இருக்கிறோம்”. ஆகவே, “நாம் தரிசித்து நடவாமல், விசுவாசித்து நடக்கிறோம்” (2 கொரிந்தியர் 5: 6). எனினும் நாம் தனியாக நடக்கவில்லை. கண்ணுக்குத் தெரியாத தேவன் ஒவ்வொரு அடியிலும் நம்முடன் நடக்கிறார்.

விலைக்கிரயம்

மைக்கேலேஞ்சலோவின் படைப்புகள் இயேசுவின் வாழ்க்கையின் பல அம்சங்களை ஆராய்ந்தன, எனினும் மிகவும் கடுமையான ஒன்று மிகவும் எளிமையானவற்றுள் ஒன்றாகும். 1540 களில் அவர் தனது நண்பர் விட்டோரியா கொலோனாவுக்காக ஒரு படத்தை (இறந்த கிறிஸ்துவின் உடலை வைத்திருக்கும் இயேசுவின் தாயின் படம்) வரைந்தார். சுண்ணாம்பில் வரையப்பட்டது. மரியாள் தனது மகனின் உடலை மடியில் கிடத்தியபடி வானத்தை நோக்கியதை சித்தரிக்கிறது. மரியாவின் பின்னிருந்து எழும்பிய சிலுவையின் மேல் உத்திரம் டான்டே சொர்க்கத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டிருந்த இந்த வார்த்தைகளை சுமந்து கொண்டிருந்தது,"எவ்வளவு இரத்தம் செலவாகும் என்பதை அவர்கள் அங்கே எண்ணிப் பார்க்கவில்லை." மைக்கேலேஞ்சலோவின் கருத்து ஆழமானது: இயேசுவின் மரணத்தைப் பற்றி நாம் நிதானிக்கும்போது, அவர் கொடுத்த விலையை நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

கிறிஸ்து செலுத்திய விலை "முடிந்தது" (யோவான் 19:30) என்ற அவரது இறக்கும் அறிவிப்பில் உள்ளது. “முடிந்தது” (டெட்டெலெஸ்டாய்) என்ற சொல் பல வழிகளில் பயன்படுத்தப்பட்டது - ஒரு ரசீதுக்கான பணம் செலுத்தப்பட்டது, ஒரு பணி முடிந்தது, ஒரு பலி செலுத்தப்பட்டது, ஒரு தலைசிறந்த படைப்பு முடிந்ததைக் காட்டுவதற்கு. இயேசு சிலுவையில் நம் சார்பாக செய்த காரியங்களுக்கு அவை ஒவ்வொன்றும் பொருந்தும்! ஒருவேளை அதனால்தான் அப்போஸ்தலன் பவுல் எழுதினார், “நானோ நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவின் சிலுவையைக் குறித்தேயல்லாமல் வேறொன்றையுங் குறித்து மேன்மைபாராட்டாதிருப்பேனாக; அவரால் உலகம் எனக்குச் சிலுவையிலறையுண்டிருக்கிறது, நானும் உலகத்திற்குச் சிலுவையிலறையுண்டிருக்கிறேன்.” (கலாத்தியர் 6:14).

நம்முடைய இடத்தை எடுக்க இயேசுவின் விருப்பம், தேவன் நம்மை எவ்வளவு நேசிக்கிறார் என்பதற்கு நித்திய சான்று. அவர் செலுத்திய விலையைப் பற்றி நாம் நிதானிக்கும்போது, அவருடைய அன்பையும் கொண்டாடுவோம் - சிலுவைக்கு நன்றி செலுத்துவோம்.

ஒரு பலமான இதயம்

பிலிப் யான்சியுடன் இணைந்து எழுதியுள்ள தனது பிரமிக்கத்தக்க அதிசயமாய் உண்டாக்கப்பட்டு புத்தகத்தில் டாக்டர் பால் பிராண்ட் இவ்வாறு குறிப்பிட்டுள்ளார், ஓசனிச்சிட்டின் இதயம் இரத்தாலின் (அவுன்ஸ்) எடையைக் கொண்டு ஒரு நிமிடத்திற்கு எண்ணூறு முறை துடிக்கிறது; ஒரு நீல திமிங்கலத்தின் இதயம் அரை டன் எடையுடையது, நிமிடத்திற்கு பத்து முறை மட்டுமே துடிக்கிறது, அதை இரண்டு மைல் தொலைவிலேயே கேட்க முடியும். இவ்விரண்டிற்கும் மாறாக, மனித இதயமானது மந்தமாக செயல்படுவதுபோல தோன்றுகிறது, ஆனாலும் அது தனது வேலையைச் சரியாகச் செய்கிறது ஒரு நாளைக்கு 1,00,000 முறை [ஒரு நிமிடத்திற்கு 65-70 முறை] ஓய்வெடுக்க நேரமில்லாமல் துடித்து, நம்மில் பெரும்பாலோரைப் எழுபது ஆண்டுகள் அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட காலங்கள் வரை கொண்டு செல்கிறது.
ஆச்சரியமான இந்த இதயம் வாழ்க்கையின் ஊடே நிறைவுக்கு நம்மை பெலப்படுத்தி கொண்டுசேர்க்கிறது. இது நமது ஒட்டுமொத்த உள்ளான நல்வாழ்விற்கு ஒரு உருவகமாக மாறியுள்ளது. ஆனாலும், நம்முடைய உண்மையான இருதயமும் சரி உருவக இருதயமும் சரி இரண்டுமே தோல்விக்கு ஆளாகின்றன. நம்மால் என்ன செய்ய முடியும்?

இஸ்ரவேலின் ஆராதனைத் தலைவரான சங்கீதக்காரனாகிய ஆசாப் 73-ஆம் சங்கீதத்தில் உண்மையான வலிமை வேறெங்கிருந்தோ - வேறுயாரிடம் இருந்தோ - வழிகளிலோ வருகிறது என்பதை ஒப்புக் கொண்டார். “என் மாம்சமும் என் இருதயமும் மாண்டுபோகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என் இருதயத்தின் கன்மலையும் என் பங்குமாயிருக்கிறார்” (வ. 26) என்று எழுதுகிறார். ஆசாப் சொன்னது சரிதான். ஜீவனுள்ள தேவன் நம்முடைய இறுதி மற்றும் நித்திய பெலனானவர். வானத்தையும் பூமியையும் படைத்தவர் என்ற முறையில் தேவனுடைய பரிபூரண வல்லமைகளுக்கு அத்தகைய வரம்புகள் எதுவும் கிடையாது என்று அவருக்குத் தெரியாது.

நம்முடைய கடினமான மற்றும் சவாலான காலங்களில் ஆசாப் தனது சொந்த போராட்டங்களின் மூலம் கற்றுக்கொண்டதைக் கண்டறிவோம். தேவனே நம் இருதயங்களின் உண்மையான பெலன். நாம் ஒவ்வொரு நாளும் அவருடைய பெலனில் ஓய்வெடுக்க முடியும்.

இயேசுவைப் போல

ஒரு சிறுவனாக, இறையியலாளர் புரூஸ் வேர், 1 பேதுரு 2:21-23 நம்மை இயேசுவைப் போல இருக்கும்படி அழைக்கிறார் என்று விரக்தியடைந்தார். வேர் தனது இளமை உற்சாகத்தைப் பற்றி 'தி மேன் க்ரைஸ்ட் ஜீசஸ்' என்னும் தனது புத்தகத்தில் எழுதியுள்ளார். “இது நியாயமில்லை, நான் தீர்மானித்தேன். குறிப்பாக பாவம் செய்யாத ஒருவரின் அடிச்சுவடுகளை பின்பற்றுமாறு அந்தப்பத்தியில் கூறும்போது, ​​இது முற்றிலும் இயற்கையை மீறிய ஒன்று... இதை நாம் தீவிரமாக எடுத்துக்கொள்வதற்கு தேவன் உண்மையில் எந்த அர்த்தத்தில் இப்படி சொல்கிறார் என்பதை என்னால் பார்க்க முடியவில்லை.”

அத்தகைய விவிலிய சவாலை வேர் ஏன் மிகவும் அச்சுறுத்தலாகக் கண்டார் என்பது எனக்குப் புரிகிறது! ஒரு பழைய கோரஸ் கூறுகிறது, “இயேசுவைப் போல இருக்க, இயேசுவைப் போல இருக்க வேண்டும். அவரைப் போல இருக்க வேண்டும் என்பதே என் விருப்பம். ” ஆனால் வேர் சரியாகக் குறிப்பிட்டது போல, நாம் அதை செய்ய முடியாதவர்களாய் இருக்கிறோம். இதனால் நாம் ஒருபோதும் இயேசுவைப் போல ஆகவே முடியாது என்ற முடிவுக்கு வருகிறோம்.

இருப்பினும், நாம் தனித்து விடப்படவில்லை. பரிசுத்த ஆவியானவர் தேவனுடைய பிள்ளைக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறார், இதனால் கிறிஸ்து நம்மில் உருவாக முடியும் (கலா. 4:19). ஆகவே, பவுல் ஆவியானவரை பற்றி எழுதிய சிறந்த அத்தியாயத்தில், “தேவன் எவர்களை முன்னறிந்தாரோ அவர்களைத் தமது குமாரனுடைய சாயலுக்கு ஒப்பாயிருப்பதற்கு முன்குறித்திருக்கிறார்;” (ரோம. 8:29) என்று நாம் வாசிப்பதில் ஆச்சரியமில்லை. தேவன் தம்முடைய வேலையை நம்மில் நிறைவு செய்வதைக் காண்பார். அவர் நம்மில் வாழும் இயேசுவின் ஆவியின் மூலமாக அதைச் செய்கிறார்.

நாம் ஆவியானவரின் கிரியைகளுக்கு நாம் கீழ்ப்படியும்போது, ​​நாம் உண்மையிலேயே இயேசுவைப் போலவே ஆகிவிடுகிறோம். இது தேவனின் பெரிய ஆசை என்பதை அறிவது எவ்வளவு ஆறுதலானது!

ஆழமான இடங்கள்

19-ஆம் நூற்றாண்டில் நடந்த அரசியல் மற்றும் சமூக எழுச்சியின் காலத்தில் வாழ்ந்த கவிஞரும் நாவலாசிரியருமான விக்டர் ஹியூகோ (1802-1885) அவர் எழுதிய “லே மிசரபிள்ஸ்” (Les Miserables) என்ற புத்தகத்திற்கு பிரசித்தி பெற்றவர். ஒரு நூற்றாண்டு கழித்து இசை தழுவிய படமாக எடுக்கப்பட்டு மிகவும் பிரபலமான திரைப்படமாக கருதப்படுகின்றது. அனால் இதில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு ஏதும் இல்லை. ஹியூகோ கூறின படி “சொற்களால் விவரிக்க முடியாததை இசை வெளிப்படுத்துகிறது மற்றும் அதை குறித்து சொல்லாமலும் இருக்க முடியாது”.
சங்கீதக்காரர்களும் அதை ஒப்புக்கொள்வார்கள். சங்கேத புத்தகத்தில் உள்ள அணைத்து பாடல்களும் ஜெபங்களும் நம் வாழ்வில் தவிர்க்க முடியடா வலிகளையும் கஷ்டங்களையும் பிரதிபலிக்கின்றது. அதன் வார்த்தைகள் நம்மால் அணுக முடியாத இடங்களுக்குள் சென்று நம்கி ஆறுதல் அளிக்கின்றது. எடுத்துக்காட்டாக சங்கீதம் 6:6ல் தாவீது “என் பெருமூச்சினால் இளைத்துப்போனேன்; இராமுழுவதும் என் கண்ணீரால் என் படுக்கையை மிகவும் ஈரமாக்கி, என் கட்டிலை நனைக்கிறேன்” என்றுஅழுகிறார்.

வசனமாகிய சங்கீத பாடல்களில் அத்தகைய ஆழமான நேர்மையை கவர்ந்திருப்பது நம்மை நன்றாக ஊக்குவிப்பதாக இருக்கிறது. நமக்கு உதவும் படியும் ஆறுதல் அளிக்கும்படியும் அவர் ப்ரசன்னத்திற்குள்ளாக அழைக்கும் தேவனிடம் நம் பயன்களை கொண்டு வரும்படி அழைக்கிறது.

வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்த முடியாத உணர்வுகளை இசை வெளிப்படுத்தக்கூடும். அந்த உணர்ச்சியை நாம் பாடலாகவோ ஜெபமாகவோ அல்லது அழுகையாகவோ வெளிப்படுத்தும் போது நம்மால் அடைய முடியாத ஆழமான இடங்களில் தேவன் தம் வார்த்தைகளால் நம் இருதயத்தில் சமாதானம் தருகிறார்.

சிலுவையின் மொழி

'சொல்வதினால் மட்டும் அவர்கள் யார் என்பதை ஒருவர் அறிந்துக்கொள்ளுவதில்லை. அவைகள் காட்டப்படவேண்டும்" என்று பாஸ்டர் டிம் கெல்லர் கூறுகிறார். இது செயல்கள் சொற்களைவிட சத்தமாக பேசுகின்றன என்ற பழமொழியின் ஒரு பயன்பாடு. தங்கள் துணைகள் தங்களை கவனிப்பதும், தங்களிடம் அன்பு செலுத்துவதின் மூலமே பாராட்டப்படுகின்றனர் என்று வாழ்க்கைத்துணைகள் காண்பிக்கின்றனர். பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளை அன்பாக கவனிப்பதன் மூலம் அவர்கள் மதிக்கப்படுகிறார்கள் என்று காண்பிக்கின்றனர். பயிற்சியாளர்கள் விளையாட்டு வீரர்களை அவர்களுடைய வளர்ச்சியில் முதலீடு செய்வதன் மூலம் திறனைக் காட்டுகிறார்கள். மற்றும் அது அப்படியே நீடிக்கிறது. அதே போல வேறுபட்ட செயலானது மக்களுக்கு வலிமிகுந்த இருண்ட செய்திகளை கொடுக்கும்.

ஊலகத்தில் உள்ள அனைத்து செயல்-அடிப்படையிலான செய்திகளிலும் மிக முக்கியமானது ஒன்று உள்ளது. தேவனின் பார்வையில் நாம் யார் என்றுக் காட்ட விரும்பும்போது சிலுவையில் அவர் செய்த செயல்களைத் தவிர வேறு எதையும் பார்க்கவேண்டியதில்லை. ரோமர் 5:8ல் பவுல் இவ்வாறாக கூறுகிறார், 'நாம் பாவிகளாயிருக்கையில் கிறிஸ்து நமக்காக மரித்ததினாலே, தேவன் நம்மேல் வைத்த தமது அன்பை விளங்கப்பண்ணுகிறார்". நாம் யாரென்று சிலுவை நமக்கு காண்பிக்கிறது : தேன் தம்முடைய ஒரே பேரான குமாரனைத் தந்தருளி இவ்வளவாய் நம்மிடத்தில் அன்பு கூர்ந்தார் (யோவா. 3:16).

உடைந்துப்போன மக்களின் உடைந்த கலாச்சாரத்தின் கலப்பு செய்திகளுக்கும், குழப்பமான செயல்களுக்கும் எதிராக தேவனுடைய இதயத்தின் செய்தி மிகத் தெளிவாக இருக்கிறது. நீங்கள் யார்? உங்களை மீட்டெடுக்க தன்னுடைய குமாரனையே கொடுத்து, தேவனால் அதிகமாக நேசிக்கப்பட்வர்கள் நீங்களே. அவர் உங்களுக்காக செலுத்திய விலைக்கிரயத்தை கருத்தில் கொள்ளுங்கள், அற்புதமான உண்மை என்னவென்றால், அவரைப் பொறுத்தவரை, நீங்கள் எப்போதும் மதிப்புக்குரியவர்கள்.

சமாதானம் பண்ணுகிறவர்கள்

முதலாம் உலக போர் வெடித்தபோது,பிரிட்டிஷ் ஆட்சி நிபுணர் சர். எட்வர்ட் க்ரெய் கூறியது என்னவென்றால் "யுரோப்பிலே  உள்ள விளக்குகள் அனைத்தும் அணைந்து விட்டன, இனி அவை பிரகாசிப்பதில்லை". க்ரெய் சொன்னது சரிதான். கடைசி போர் முடிந்த பிறகு சுமார் இரண்டு கோடி உயிர்கள் பறிக்கப்பட்டது, அதில் ஒரு கோடி மக்கள் பொது ஜனங்கள். மீதி இருக்கும் இரண்டு கோடிக்கும் மேற்பட்ட மக்கள் காயத்துடன் உயிர் பிழைத்தார்கள்.

நம் வாழ்க்கையிலும் பேரழிவுகள் ஏற்படலாம். நம் வீடு, வேலை ஸ்தலம், சபை, நம் வசிக்கும் பகுதிகள் இதைபோல் இருள் நிறைந்து மூடப்படலாம். இதற்காகவே தேவன் உங்களையும் என்னையும் அதன் நடுவில் வைத்து மாற்றம் உண்டு பண்ணும்படி அழைக்கிறார். அவர் தரும் ஞானமானது அந்த மாற்றத்தை ஏற்படுத்த மிகவும் அவசியமானது. இதைக்குறித்து அப்போஸ்தலனாகிய யோவான் "பரத்திலிருந்து வருகிற ஞானமோ முதலாவது சுத்தமுள்ளதாயும், பின்பு சமாதானமும் சாந்தமும் இணக்கமும் உள்ளதாயும், இரக்கத்தாலும் நற்கனிகளாலும் நிறைந்ததாயும், பட்சபாதமில்லாததாயும், மாயமற்றதாயுமிருக்கிறது. நீதியாகிய கனியானது சமாதானத்தை நடப்பிக்கிறவர்களாலே சமாதானத்திலே விதைக்கப்படுகிறது"

"நீதி" என்கிற வார்த்தைக்கு அர்த்தம் "நேராக நடப்பது" அல்லது "உறவுகளை சரியாக கைக்கொள்ளுவது". சமாதானம் பண்ணுகிறவர்கள் தனித்துவமானவர்கள். அவர்களுடைய அறுவடையான கனியும் சமாதானமாய் இருக்கிறது. சமாதானம் பண்ணுகிறவர்கள் உடைக்கப்பட்ட உறவுகளை மீட்டுக்  கொள்ளுகிறார்கள். இயேசு சொன்னது போல் " சமாதானம் பண்ணுகிறவர்கள் பாக்கியவான்கள்; அவர்கள் தேவனுடைய புத்திரர் என்னப்படுவார்கள் (மத் 5:9)". அவர் ஞானத்தில் சார்ந்திருக்கும் அவர் பிள்ளைகள், அவருடைய சமாதான கருவியாக தேவைப்படும் இடத்தில் வைக்கப்படுகிறார்கள்.