என்னுடைய உதவி
பல வருடங்களாக புகழ்பெற்று நிற்கும் “புரூக்ளின் டேபர்னக்கிள்” பாடகர் குழுவின், ஆன்மாவைப் புதுப்பிக்கும் சுவிசேஷப்பாடல்கள் மூலம் ஏராளமானோர் ஆசீர்வாதங்களைப் பெற்றுள்ளனர். அவைகளில் ஒன்று சங்கீதம் 121லிருந்து உருவாக்கிய ‘என்னுடைய உதவி’ என்று தலைப்பிடப்பட்டு பாடப்பட்ட பாடல்.
சங்கீதம் 121ன் துவக்கம், சகலத்தையும் படைத்த தேவனாகிய கர்த்தர் மீது வைத்துள்ள தனிப்பட்ட நம்பிக்கையை அறிக்கை செய்தலில் ஆரம்பிக்கிறது, அவரே சங்கீதக்காரனின் உதவியின் ஆதாரமாக இருக்கின்றார் (வச. 1-2). அது எதனைக் காட்டுகிறது? ஸ்திரத்தன்மை (வச. 3), 24 மணி நேர பாதுகாப்பு (வச. 3-4), தொடர்ந்து வரும் அவருடைய பிரசன்னமும், பாதுகாப்பும் (வச. 5-6) எல்லாவிதமான தீமையிலிருந்தும் விலக்கி எப்பொழுதும் முடிவுவரை அதாவது நித்தியம் வரை (வச. 7-8) காப்பதையும் காட்டுகிறது.
தேவனுடைய ஜனங்கள் தேவனே தங்கள் உதவிக்கான ஆதாரம் என்பதை ஆண்டாண்டுகளாகக் கண்டுகொண்டனர் என்பதை வேதாகமத்திலுள்ள பாடல்கள் மூலம் தெரிந்துகொள்கிறோம். என்னுடைய ஆராதனை அனுபவத்தில் நான் என்னுடைய குரலை உயர்த்தி, சார்ல்ஸ் வெஸ்லியின் பாடல்களை, உள்ளத்தின் ஆழத்திலிருந்து பாடும் குழுவினரோடு இணைந்து பாடுவதாகும். அப்பாடல், “அப்பா நான் என் கரங்களை உம்மிடம் உயர்த்துகிறேன், வேறு உதவியை நான் அறியேன்; நீர் என்னைக் கைவிடுவீராயின் நான் எங்கே போவேன்?” மிகப் பெரிய சீர்த்திருத்தவாதி மார்டின் லுத்தர் இதனையே இவ்வாறு எழுதுகின்றார், “என் தேவன் என் உறுதியான கோட்டை, ஒருக்காலும் விலகாத அரண் வெள்ளம் பொன்ற துன்பம் வரும் போது அவரே என் உதவி.”
நீ ஒருவேளை தனிமையில் கைவிடப்பட்டவனாக, குழம்பிய சூழலில் இருக்கின்றாயா? சங்கீதம் 121ன் வார்த்தைகளை நினைத்துப்பார். இந்த வார்த்தைகள் உன் ஆத்துமாவை நம்பிக்கையாலும் தைரியத்தாலும் நிரம்பும்படி செய். நீ தனிமையாக இல்லை. எனவே உன் வாழ்வை உன் சொந்த வழியில் நடத்த முயற்சிக்காதே. மாறாக பூமியில் உனக்குள்ள முடிவில்லாத பாதுகாப்பை இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்வு, சாவு, உயிர்த்தெழுதல் விண்ணேற்பு மூலம் வெளிப்படுத்திய தேவனில் களிகூரு. எடுக்க வேண்டிய அடுத்த அடியை அவருடைய உதவியால் எடுத்துவை.
இவர் யாரோ?
நான் மாணவனாயிருந்தபோது “உங்கள் சாய்வு மேஜைகளிலிருந்து எல்லாவற்றையும் அகற்றிவிட்டு ஒரு பேப்பரும் பென்சிலும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.” என்ற அச்சுறுத்தும் அறிவிப்பைக் கேட்டவுடனே, “பரீட்சை நேரம்” வந்துவிட்டது என்று அறிந்து கொண்டேன்.
கடற்கரையில் போதனையோடு ஆரம்பித்த இயேசுவின் அன்றைய தினம் (மாற். 4:1) கடலில் ஒரு சோதனையான வேளையோடு முடிந்தது (வச. 35). இயேசுவின் பிரசங்க மேடையாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட அந்தப் படகு இயேசுவையும் அவருடைய சில சீடர்களையும் கடலின் அக்கரைக்குக் கொண்டுபோகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. களைப்படைந்த இயேசு படகின் பின்னணியத்தில் படுத்துத் தூங்கிவிட்டார். பயணத்தின்போது அவர்கள் ஒரு பலத்த சுழல்காற்றை எதிர்கொண்டனர் (வச. 37). அவைகளினால் முற்றிலும் நனைந்த சீடர்கள், “போதகரே நாங்கள் மடிந்து போகிறது உமக்குக் கவலையில்லையா” என்று சொல்லி அவரை எழுப்பினார்கள் பின் இக்காரியம் நிகழ்ந்தது (வச. 38). காலையில் ஜனக்கூட்டத்தை பார்த்து “கேளுங்கள்” என்று அறிவுரை கூறியவர், ஒரு எளிய வல்லமையான கட்டளையை இயற்கைக் காற்றைப் பார்த்து காற்றுக்கு “இரையாதே, அமைதலாயிரு” என்றார் (வச. 39).
காற்றும் கீழ்ப்படிந்தது. மிகவும் பயந்த சீடர்கள் ஆச்சரியப்பட்டு “இவர் யாரோ?” என்றார்கள் (வச. 41). சீஷர்கள் இவர் யாரோ என்று கேட்ட கேள்வி நல்ல கேள்விதான் ஆனால், மெய்யாகவே இயேசு தேவனுடைய குமாரன்தான் என்று சரியாகக் கண்டுகொள்ள அவர்களுக்குச் சற்றுக் காலம் வேண்டியதாயிருந்தது.
இன்றைய காலக்கட்டத்திலும் இயேசுவைப்பற்றி திறந்த உள்ளத்தோடு உண்மையாகவும் நேர்மையாகவும் உள்ள அனுபவத்துடன் கேள்வி கேட்பவர்கள் இதே முடிவிற்குத்தான் வருவார்கள். அவர் நமக்கு போதனை செய்பவர்மட்டுமல்ல, ஆராதனைக்கும் உரிய தேவனானவர்.