பரிசுத்த ஆவியானவரின் உதவி

நானும் என் வகுப்பு நண்பர்களும் அவ்வப்போது பல்கலைக்கழகத்தில் சொற்பொழிவை தவிர்த்திருக்கிறோம், ஆனால் நாங்கள் எல்லோரும், எப்பொழுதுமே வருட கடைசித் தேர்வுக்கு முன் உள்ள வாரத்தில் பேராசிரியர் கிறிஸ் அவர்களின் சொற்பொழிவை தவறாமல் கவனிப்போம். அந்த நேரத்தில்தான் அவர் தான் பரீட்சைக்கு அமைத்த கேள்விகளைப்பற்றிய குறிப்புகளை தவறாமல் அளிப்பார். 

நாங்கள் பரீட்சை நன்றாக எழுதவேண்டும் என்று அவர் இதைச் செய்கிறார் என்று அறிந்துக்கொள்ளும்வரை அவர் ஏன் இதைச் செய்கிறார் என்று எப்போதுமே ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறேன். அவரிடம் உயர்ந்த தரமிருந்தது, அவைகளைச் சந்திக்க எங்களுக்கு உதவுவார். நாங்கள் செய்யவேண்டியதெல்லாம், அங்கு சென்று அவருடைய சொற்பொழிவை கேட்பது மட்டுமே. இதனால் நாங்கள் பரீட்சைக்கு நன்கு ஆயத்தப்படமுடியும்.

தேவனும் அப்படியே இருக்கிறார் என்று உணர்ந்தேன். தேவன் தம்முடைய மதிப்பளவை சமரசம் செய்வதில்லை. ஆனால் நாம் அவரைப்போல இருக்க வேண்டும் என்று ஆழமாக விரும்புவதால் நாம் அவருடைய மதிப்பளவை ஈடுசெய்ய பரிசுத்த ஆவியானவரை நமக்குக் கொடுத்திருக்கிறார். 

எரேமியா 3:11-14ல், சீர்கெட்ட இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் தங்கள் பாவங்களை ஒப்புக்கொண்டு அவரிடத்தில் திரும்பவேண்டும் என்று தேவன் வலியுறுத்துகிறார். ஆனால் அவர்கள் பிடிவாதமும் பலவீனமுமானவர்கள் என்று அறிந்து தேவன் அவர்களுக்கு உதவி செய்தார். அவர்களுடைய பினமாற்றத்தை மன்னிப்பேன் (வச. 22) என்று வாக்குப்பண்ணி அவர்களை அறிவோடும் புத்தியோடும் நடத்த மேய்ப்பர்களைக் கொடுத்தார் (வச. 15).

நாம் எத்தனை பெரிய பாவத்தில் சிக்கியிருந்தாலும், தேவனிடமிருந்து எவ்வளவு தூரம் சென்றிருந்தாலும் அவர் நம்முடைய சீர்கேடுகளை குணமாக்க ஆயத்தமாயிருக்கிறார். நாம் செய்யவேண்டியதெல்லாம் நம்முடைய பொல்லாத வழிகளை ஒப்புக்கொண்டு பரிசுத்த ஆவியானவர் நம்முடைய இருதயத்தில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த அனுமதிக்க வேண்டும். 

ஜெபிக்கும் மனிதன்

என்னுடைய தாத்தா விசுவாசத்திலும் ஜெபத்திலும் உறுதியானவர் என்பதை என்னுடைய குடும்பத்தினர் நினைவுகூறுகின்றனர். ஆனால் அது எப்பொழுதும் அப்படி அல்ல. “நாம் சாப்பிடுவதற்கு முன் தேவனுக்கு நன்றி கூறப்போகிறோம்” என்று தன்னுடைய தகப்பனார் முதல்முறையாக தன்னுடைய குடும்பத்தினருக்கு அறிவித்ததை என் அத்தை நினைவுகூர்ந்தார். அவருடைய முதல் ஜெபம் சொற்பொழிவாற்றலுக்கு அப்பாற்பட்டிருந்தது. ஆனால் தாத்தா அடுத்த ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு இந்த ஜெபத்தைத் தொடர்ந்தார். அந்த நாள் முழுவதும் அடிக்கடி ஜெபித்துக்கொண்டிருப்பார். அவர் இறந்தப்பொழுது என்னுடைய கணவர் என் பாட்டிக்கு ஒரு ஜெபிக்கும் கரங்களின் அருங்காட்சிப் பொருளை கொடுத்து “தாத்தா ஒரு ஜெப வீரன்”என்று சொன்னார். தேவனைப் பின்பற்றவும் அவரோடு அனுதினமும் பேச அவர் எடுத்த முடிவு தாத்தாவை கிறிஸ்துவின் ஒரு உண்மையுள்ள ஊழியக்காரனாய் மாற்றியது. 

ஜெபத்தைக் குறித்து வேதாகமத்தில் அதிகமாக சொல்லப்படுகிறது. மத்தேயு 6:9-13ல் இயேசு தம்மை பினபற்றுகிறவர்களுக்கு ஒரு ஜெபத்தின் மாதிரியைக் கொடுத்து, தேவன், அவர் யாராயிருக்கிறாரோ அவரை மனமார்ந்த துதியோடு நெருங்கக் கற்றுக்கொடுத்தார். நம்முடைய விண்ணப்பங்களை தேவனிடத்தில் கொண்டு செல்லும்போது, அவர் நமக்கு “அன்றன்றுள்ள ஆகாரத்தை” தருவார் என்று விசுவாசிக்கிறோம் (வச. 11). நம்முடைய பாவங்களை நாம் அறிக்கை செய்யும்போது, அவரிடத்தில் மன்னிப்பையும், சோதனைகளைத் தவிர்க்க உதவியையும் கேட்கிறோம் (வச. 12-13).

ஆனால் கர்த்தர் கற்பித்த ஜெபம் மட்டும் அல்லாமல் (பரமண்டல ஜெபம்), “எந்தச் சமயத்திலும் சகலவித வேண்டுதலோடும்” (எபேசியர் 6:18) நாம் ஜெபிக்க வேண்டும் என்று தேவன் எதிர்பார்க்கிறார். நம்முடைய ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையின் வளர்ச்சிக்கு ஜெபம் மிகவும் முக்கியமானது. மட்டுமல்லாமல் ஜெபம், நாம் தேவனோடு ஒவ்வொரு நாளும் தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்க வாய்ப்பளிக்கிறது (1 தெசலோனிக்கேயர் 5:17-18).

தேவனிடம் பேச வேண்டும் என்ற வாஞ்சையினால் தாழ்மையுள்ள இருதயத்தோடு நெருங்கும்போது, அவரை இன்னும் அதிகமாய் நேசிக்கவும், அறிந்துக்கொள்ளவும் உதவி செய்வார்.

வெறுமையான கரங்கள்

ராபர்ட், தான் மதிய உணவு கூட்டத்திற்கு வந்தபோது, அவர் தனது பணப்பையை கொண்டுவர மறந்துவிட்டதை உணர்ந்தபோது சங்கடப்பட்டார். அவர் மதிய உணவு சாப்பிடத்தான் வேண்டுமா அல்லது ஏதாவது குடித்தால் மட்டும் போதுமா என்று யோசிக்கும் அளவிற்கு அது அவருக்குத் தொல்லையாக இருந்தது. அவருடைய நண்பன் சொன்ன நம்பக்கூடிய வார்த்தைகளால் தனது எதிர்ப்பை விட்டுவிட்டார். அவரும் அவருடைய நண்பரும் உணவை ரசித்து உண்டனர். பிறகு தன்னுடைய நண்பன் உணவுக்குரிய கட்டணத்தை மகிழ்ச்சியுடன் செலுத்தினார்.

இப்படிப்பட்ட ஒரு தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையோ அல்லது உங்களை சங்கடப்படுத்தின வேறு ஏதாவது சூழ்நிலையோடு உங்களை அடையாளப்படுத்தலாம். நம்முடைய வழியில் நாம் பணம் செலுத்துவது இயல்பானது. ஆனால் நமக்கு கிருபையாய் கொடுக்கப்படுபவைகளை நாம் தாழ்மையாய் பெற்றுக்கொள்ள அநேக சந்தர்ப்பங்கள் உண்டு.

லூக்கா 15:17-24ல் இளைய மகன் தன் மனதில் இருந்ததைப் போல ஏதாவது திருப்பி செலுத்தும் எண்ணம் இருக்கலாம் - அவன் தன் மனதில் தன் தகப்பனாரிடம் என்ன சொல்லப் போகிறான் என்பதை சிந்தித்துக்கொண்டிருந்ததைப் போல. “இனிமேல் உம்முடைய குமாரன் என சொல்லப்படுவதற்கு நான் பாத்திரன் அல்ல. உம்முடைய கூலிக்காரரில் ஒருவனாக என்னை வைத்துக்கொள்ளும்.” (வச. 19). கூலிக்காரன்? அவனுடைய தகப்பனிடத்தில் அப்படிப்பட்ட ஒரு காரியம் இருக்காது. அவருடைய பார்வையில், மீண்டுமாய் வீட்டிற்கு வந்த, அதிகமாக நேசிக்கப்பட்ட மகன் அவன். ஆதலால் தான், அவன் தன் தந்தையின் அரவணைப்பையும், அன்பான முத்தங்களையும் (வச. 20) பெற்றுக்கொண்டான். என்ன ஒரு மகத்தான நற்செய்தி சித்திரம். இந்த நிகழ்ச்சி, தன்னிடம் வெறுங்கையுடன் வரும் பிள்ளைகளை திறந்த கையுடன் வரவேற்கும் அன்புள்ள பிதாவை இயேசு தம்முடைய மரணத்தின் மூலம் வெளிப்படுத்துவதை நமக்கு நினைவுபடுத்துகிறது. ஒரு பாடலாசிரியர் இதை “என் கையில் நான் ஒன்றும் கொண்டுவந்ததில்லை, உம்முடைய சிலுவையைப் பற்றிக்கொள்ளுகிறேன்” என்ற வரிகள் மூலம் வெளிப்படுத்தினார்.

வேதாகமத்தின் மாபெரும் கதை

கோலின், தான் வாங்கின கறைபடிந்த கண்ணாடித்துண்டுகளின் பெட்டியைத் திறந்தபோது, அதில், தான் ஒரு செயல்திட்டத்திற்காக ஆர்டர் செய்த கண்ணாடித் துண்டுகளுக்குப் பதிலாக முழு ஜன்னல் வைக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டார். அவர் அந்த ஜன்னல்களின் தோற்றத்தை ஆராய்ந்தபோது, இரண்டாம் உலகப்போரின் போது குண்டுவீச்சிலிருந்து அவைகளைப் பாதுகாக்க ஒரு தேவாலயத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டவைகள் என்று அறிந்துக்கொண்டார். அந்த ஜன்னல்களின் வேலைப்பாடுகளையும் அந்தத் “துண்டுகள்” எவ்வாறு ஒரு அழகான சித்திரமாக்கப்பட்டிருந்ததையும் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டார். 

நான் நேர்மையானவனாக இருந்தால், அநேக நேரங்களில் நான் வேதாகமத்தில் குறிப்பிட்ட பகுதிகளை வாசிக்கும்போது, அதாவது வம்சவரலாற்றுப் பட்டியல்கள் இடம்பெற்றுள்ள அதிகாரங்கள், அவைகள் இவ்வளவு பெரிய வேதாகம சித்திரத்தில் எவ்வாறு பொருந்தும் என்பதை நான் உடனடியாக அறிந்துகொள்ளவில்லை. அதேபோன்று தான் ஆதியாகமம் 11 – சேம், சேலா, ஏபேர், நாகோர் மற்றும் தேராகு போன்ற அறிமுகமில்லாதவர்களின் பெயர்களையும் அவர்களின் குடும்பங்களையும் பற்றிய விவரங்கள் அடங்கிய ஒரு அதிகாரம் (வச. 10-32). நான் அவ்வப்போது இப்படிப்பட்ட பகுதிகளைத் தவிர்த்து நன்கு அறிமுகமான வேதப் பகுதிகளை, எனக்கு எளிதில் விளங்கக்கூடிய வேதப்பகுதிகளை வாசிக்க ஆசைப்படுகிறேன். 

“வேத வாக்கியங்களெல்லாம் தேவ ஆவியினால் அருளப்பட்டும் அவைகள் பிரயோஜனமுள்ளவைகளாய்” (2 தீமோத்தேயு 3:15) இருப்பதால், ஒரு சிறிய துண்டு எப்படி ஒரு முழுமையானதில் பொருந்த முடியும் என்பதை புரிந்துக்கொள்ள பரிசுத்த ஆவியானவர் நம்முடைய கண்களைத் திறப்பார். உதாரணமாக, சேலா, எவ்வாறு தாவீதின் மூதாதையரான ஆபிராகாமுக்கு, முக்கியமாக இயேசுவுக்கு தொடர்புடையவர் என்பதை நன்கு புரிந்துக்கொள்ள நமக்கு உதவி செய்வார் (மத் 1:2,6,16). சிறிய பகுதிகள் கூட வேதாகமம் முழுவதிலும் உள்ள தேவனுடைய பணிகளை வெளிப்படுத்தும் ஒரு முழுமையான சாளரம் என்னும் பொக்கிஷத்தினால் நம்மை ஆச்சரியப்படுத்தி மகிழ்விக்கிறார்.