Archives: ஆகஸ்ட் 2020

நம்பிக்கை மலர்கின்றது

சமீபத்தில், அமெரிக்காவிலுள்ள ஒரு பட்டணத்தின் காலி இடங்களிலிருந்த களைகளை அகற்றி விட்டு, அழகிய மலர்களைத்தரும் செடிகளையும், பசுமையான செடிகளையும் அங்கு நட்டோம். இது அங்கு வாழ்ந்த மக்களுக்கு சுகாதாரமான மன நிலையைக் கொடுத்தது. அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையைப் பார்க்கின்ற விதத்தையும் உயர்த்தியது.

அமெரிக்காவிலுள்ள ஒரு புகழ் பெற்ற கல்லூரியில் பணிபுரியும் பேராசிரியர், “ பசுமையான சூழல், சுகாதாரமான மன நிலையைக் கொடுக்கும், சிறப்பாக, பின்தங்கிய சமுதாயங்களில் வாழும் மக்களுக்கு இது மிகவும் முக்கியமானது” என்று கூறினார்.

தேவன் தரும் அழகிய மீட்பைக்குறித்து ஏசாயா தீர்க்கதரிசி கண்ட தரிசனத்தின் மூலம், இஸ்ரவேலிலும் யூதாவிலும் உள்ள ஒடுக்கப் பட்ட மக்கள் புதிய நம்பிக்கையைக் கண்டடைந்தார்கள். அவர்களுடைய பேரழிவு மற்றும் ஏசாயா கூறிய நியாயத்தீர்ப்பு இவற்றின் மத்தியில், இந்த பிரகாசமான வாக்கு வேர் பிடிக்க ஆரம்பித்தது. “வனாந்தரமும் வறண்ட நிலமும் மகிழ்ந்து, கடுவெளி களித்து, புஷ்பத்தைப் போல செழிக்கும். அது மிகுதியாய்ச் செழித்து பூரித்து ஆனந்த களிப்புடன் பாடும் (ஏசா.35:1-2).

இன்று நம்முடைய சூழ்நிலைகள் எவ்வாறு இருப்பினும் சரி, நம்முடைய பரலோகத் தந்தை, நமக்கு புதிய நம்பிக்கையைத் தந்து, அவருடைய படைப்புகளின் மூலம் நம்மை மீட்டுக் கொள்ளும் அழகிய வழிகளில் நாம் மகிழ்ந்து களிகூருவோம். நாம் சோர்ந்து போகும் வேளைகளில், அவருடைய மகிமையையும், அவருடைய சிறப்புகளையும் தியானிக்கும் போது, நாம் உயர்த்தப் படுவோம். “தளர்ந்த கைகளைத் திடப்படுத்தி, தள்ளாடுகிற முழங்கால்களைப் பலப்படுத்துங்கள்” என்று ஏசாயா நம்மை உற்சாகப் படுத்துகின்றார் (வ.3).

ஒரு சில மலர்களால் நம்முடைய நம்பிக்கையை உயிர்ப்பிக்க முடியுமா? ஒரு தீர்க்கதரிசி ஆம் என்று பதிலளிக்கின்றார். அப்படியே நமக்கு நம்பிக்கையளிக்கும் தேவனும் கூறுகின்றார்.

ஒரு பெரிய வேலை

காவலர் ஒருவர், கதவு ஒன்றில், அது அடித்து மூடிவிடாமல் இருக்கும்படி, அதில் ஒட்டப்பட்டிருந்த நாடாவைக் கண்டு அதை அகற்றினார். பின்னர், மீண்டும் அக்கதவை சரிபார்த்த போது, அதில் திரும்பவும் நாடா ஒட்டப்பட்டிருந்ததைக் கண்டார், உடனே அவர் காவல் துறையினருக்கு தொலைபேசி மூலம் தெரிவித்தார், அவர்கள் வந்து 5 கள்ளர்களைப் பிடித்தனர்.

அமெரிக்காவில் பிரசித்திப் பெற்ற அரசியல் கட்சியின் தலைமையகமாகச் செயல்படும், வாஷிங்டன் டி சி யிலுள்ள வாட்டர் கேட் கட்டடத்தில் பணிபுரிந்த போது, இந்த இளம்காவலர்,  பல ஆண்டுகளாக நடைபெற்று வந்த மிகப் பெரிய ஊழலை வெளிக்கொண்டுவர காரணமாயிருந்தார், அவர் தன் வேலையை மிகக் கவனமாகச் செய்ததாலேயே அதனைக் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது.                                                       எருசலேம் அலங்கத்தை திரும்பக் கட்டும் வேலையில் நெகேமியா ஈடுபட்டிருந்தார். அந்த வேலைக்கு அவர் அதிக முக்கித்துவம் கொடுத்தார். அந்த திட்டம் முடியும் தருவாயில் இருந்த போது, அருகிலிருந்த எதிரிகள், அவரை அருகிலுள்ள ஒரு கிராமத்துக்கு    வந்து, அவர்களைச் சந்திக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டனர். நண்பர்களைப் போல நடித்து, மாய வலையை விரித்தனர். இந்த நயவஞ்சகர்களுக்கு ( நெகே. 6:1-2). நெகேமியா கொடுத்த பதில் அவருடைய மனத்தெளிவை நமக்கு காட்டுகின்றது. “நான் பெரிய வேலையைச் செய்கிறேன், நான் வரக் கூடாது; நான் அந்த வேலையை விட்டு, உங்களிடத்திற்கு வருகிறதினால், அது மினக் கட்டுபோவானேன்?” என்கின்றார் (வ.3).

அவருக்குச் சில அதிகாரங்கள் உறுதியாக இருந்த போதும், அவர் தன்னை மிக உயர்ந்த ஹீரோவாக நினைக்கவில்லை. அவர் ஒரு யுத்த வீரரும் அல்ல, கவிஞரும் அல்ல, தீர்க்கதரிசியும் அல்ல, அரசனும் அல்ல, துறவியும் அல்ல. அவர் ராஜாவுக்கு ரசம் பறிமாறும் தற்காலிக வேலையாள். ஆனாலும் அவர் முக்கியமான தேவப் பணியைச் செய்வதாக நம்பினார். நாமும், தேவன் நமக்கு கொடுத்துள்ள வேலையை மிக முக்கியமாகக் கருதுவோம். அவர் காட்டும் வழியில், அவருடைய வல்லமையால் அதனைச் சிறப்பாகச் செய்வோம்.

ஒரு நோக்கத்தோடு வாழ்தல்

நாங்கள் எங்கள் வீட்டின் வெளியேயுள்ள பாதையில், பயணத்தைத் துவக்கிய போது, என்னுடைய மனைவி உற்சாகத்தோடு, எங்களின் மூன்று வயது பேரன் அஜயிடம், “நாம் ஒரு விடுமுறையைச் செலவிடச் செல்கின்றோம்” என்று கூறினாள்.  சிறுவன் அஜய், சிந்தனையோடு அவளைப் பார்த்து, “நான் விடுமுறைக்காகச் செல்லவில்லை, நான் ஒரு பணிக்காகச் செல்கின்றேன்” என்றான்.

“ஒரு பணிக்காக”ச் செல்கிறோம் என்ற கருத்தை, என்னுடைய பேரன் எங்கிருந்து கற்றுக் கொண்டான் என்பதை நாங்கள் அறியாவிட்டாலும், நான் விமான நிலையம் நோக்கி காரை ஓட்டிச் செல்லும் போது, அவன் கூறியது எனக்குள் ஒரு                   சிந்தனையைத் தந்தது. நான் இந்த விடுமுறையில், என்னுடைய வேலையிலிருந்து ஓர் இடைவெளியில், சில நாட்களைச் செலவழிக்கச் சென்றாலும், என்னுடைய மனதில், நான் இன்னும் “பணியில் இருக்கிறேன்; ஒவ்வொரு மணித்துளியையும் தேவனுக்காக, தேவனோடு வாழ வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடிருக்கிறேனா? நான் செய்யும் ஒவ்வொரு காரியத்திலும், தேவனுக்குப் பணி செய்ய வேண்டும் என்பதை  நினைவில் வைத்திருக்கின்றேனா?” என கேட்டுக் கொண்டேன்.

ரோமப் பேரரசின் தலை நகரான ரோமாபுரியிலுள்ள விசுவாசிகளை உற்சாகப் படுத்துவதற்காக, அப்போஸ்தலனாகிய  பவுல், “அசதியாயிராமல் ஜாக்கிரதையாயிருங்கள்; ஆவியிலே அனலாயிருங்கள்; கர்த்தருக்கு ஊழியம் செய்யுங்கள்” (ரோம. 12:11) என்கின்றார். இயேசுவுக்குள் நம் வாழ்வு, ஒரு நோக்கத்தோடும், உற்சாகத்தோடும் வாழும்படியே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது என்கின்றார். நாம் உலகப் பிரகாரமான காரியங்களில் ஈடுபட்டிருக்கும் போதும், நாம் தேவனை எதிர்பார்ப்போடு நோக்கிப் பார்த்து அவருடைய  நோக்கத்திற்காக வாழும் போது, புதிய அர்த்தத்தைப் பெற்றுக் கொள்வோம்.

நாங்கள் இரயில் வண்டியில், எங்களின் இருக்கைகளில் அமர்ந்த போது, “தேவனே, நான் உம்முடையவன், இந்த பயணத்தில்  நான் என்ன செய்ய விரும்புகிறீர் என்பதை, தவறாமல் செய்ய எனக்கு உதவியருளும்” என்று ஜெபித்தேன்.

ஒவ்வொரு நாளும் நாம் தேவனோடு, அழியாத முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பணியை நிறைவேற்றுகின்றோம்!

தேவனால் பெயரிடப்படல்

சுட்டி, சீனி, குண்டு. இவை நம்முடைய குழந்தைகளுக்கு நாம் கொடுக்கும் சில “புனை பெயர்கள்”. அநேகமான இப்பெயர்கள் அவர்களின் குணாதிசயம், சரீரத் தோற்றம், ஆகியவற்றை விளக்குவதாக இருக்கும், இவை தங்களின் பிரியத்தைக் காட்டும் பெயர்கள்.

புனைபெயர்கள் குழந்தைகளுக்கு மட்டும் வைக்கப் படுவதில்லை, இவற்றின் பயனை நாம் வேதாகமத்திலும் காண்கின்றோம். எடுத்துக் காட்டாக, யோவான், யாக்கோபு என்ற இரு சீஷர்களுக்கும் இயேசு “இடிமுழக்க மக்கள்” (மாற்.3:17) என்று புனை பெயரிட்டார். தனக்குத் தானே புனைபெயரிடும் அரிய நிகழ்வையும் வேதாகமத்தில் காணலாம். நகோமி என்ற பெயர் கொண்ட ஒரு பெண், தன்னை “மாரா” என்று அழைக்குமாறு கூறுகின்றாள். அதற்கு “கசப்பு” என்று அர்த்தம் (ரூத். 1:20), ஏனெனில், அவளுடைய கணவனும், இரு மகன்களும் மரித்துப் போயினர். தேவன் அவளுடைய வாழ்வைக் கசப்பாக்கினார் என்பதாக அவள் உணர்ந்தாள் (வ.21).

நகோமி தனக்கு கொடுத்த புதிய புனைபெயர் நீண்ட நாட்கள் நிலைத்திருக்கவில்லை, ஏனெனில் அவளை நிலைகுலையச் செய்த அந்த இழப்புகளோடு அவளுடைய கதை முடிந்து போகவில்லை. அவளுடைய துயரத்தின் மத்தியில், தேவன் அவளுக்கு ஓர் அன்பான மருமகள், ரூத்தைக் கொடுத்து ஆசீர்வதித்தார். அவள், மறுமணம் செய்து, ஒரு மகனைப் பெற்றெடுத்ததின் மூலம், நகோமிக்கு திரும்பவும் ஒரு குடும்பத்தை உருவாக்கினாள்.

 நாமும் சில வேளைகளில் நமக்கு, “தோற்றவன்”, “நேசிக்கப்படாதவன்” போன்ற கசப்பான புனைபெயர்களை,  நாம் அநுபவிக்கும் கஷ்டங்களையோ அல்லது நாம் இழைத்த தவறுகளையோ தழுவி, கொடுக்கும்படி முனைவோம். ஆனால், இந்தப் பெயர்கள், நம்முடைய கதையின் முடிவு ஆகிவிடுவதில்லை. நம் ஒவ்வொருவருக்கும் தேவன் கொடுத்துள்ள பெயரான “சிநேகிக்கப்பட்டவன்” (ரோம.9:25) என்ற பெயரால், நம்முடைய கசப்பான பெயரை மாற்றுவோம். நம் வாழ்வின் மிக சவாலான வேளைகளில், தேவன் தரும் வழியை எதிர்நோக்கி இருப்போம்.

ஒரு குமிழிக்குள் வாழுதல்

நம்மில் அநேகர், குழந்தைகளாக இருந்த போது, சோப்பு “குமிழிகளை” வைத்து விளையாடியிருப்போம். இந்த சிறியதும், பெரியதுமான ஒளிபுகக் கூடிய, பளபளக்கும் கோளங்கள் காற்றில் மிதந்து வருவதைக் காண்பது கண்களுக்கு நல்ல விருந்தாயிருக்கும். நம்மை வசீகரம் செய்யும் இந்தக் “குமிழிகள்” அழகாக இருப்பதோடு, வாழ்வு, நிலையற்றது, குறுகியது என்பதை நமக்கு நினைவு படுத்துகின்றன.

சில வேளைகளில் நாம் ஒரு “குமிழிக்குள்” வாழ்வதைப் போன்று உணருகின்றோம். நம் வாழ்வின் போராட்டங்களின் நிச்சயமற்ற நிலைமையையும் அல்லது வாழ்க்கையின் ஓட்டத்தை முடிக்க எவ்வளவு காலம் ஆகும் என்பதையும் நாம் அறியோம். நாம் அவ்வாறு உணரும் போது, இயேசுவுக்குள் நமக்கு உறுதியான முடிவு உண்டு என்பதை மறந்து விடாதிருப்பது முக்கியம். தேவனுடைய பிள்ளைகளாகிய நமக்கு, உறுதியாக அவருடைய ராஜியத்தில், ஓர் இடம்  உண்டு (யோவா.14:3). தேவனிடமிருந்தே   இந்த நம்பிக்கை நமக்கு வருகின்றது, அவரே இயேசுவை நம்முடைய வாழ்வின் மூலைக்கல் ஆக்கினார், அவர் நம்மை, தேவனுடைய ஆவியினால் நிரப்பி,  தேவன் நம்மைப் படைத்ததின் நோக்கத்தை நிறைவேற்றும் படி, தேவனுக்குப் பிரியமான ஜனங்களாக- “ஜீவனுள்ள கற்களாக” தெரிந்து கொண்டார்(1 பேதுரு 2:5-6).

கிறிஸ்துவின் மீது நம்பிக்கை வைத்து, அவரைப் பின் பற்றுபவர்களுக்கு உறுதியான எதிர்காலம் உண்டு (வ.6). ஏனெனில், “(நம்மை) அந்தகாரத்தினின்று தம்முடைய ஆச்சரியமான ஒளியினிடத்திற்கு வரவழைத்தவருடைய  புண்ணியங்களை அறிவிக்கும்படிக்கு,  (நாம்) தெரிந்து கொள்ளப்பட்ட சந்ததியாயும், ராஜரீகமான ஆசாரியகூட்டமாயும், பரிசுத்த ஜாதியாயும், அவருக்குச்          சொந்தமான ஜனமாயும்” இருக்கிறோம் (வ.9). இயேசுவின் கண்களில் நாம் “குமிழிக்குள்” இருப்பவர்களாக காணப்படவில்லை. நாம் விலையேறப் பெற்றவர்களாக அன்புகூரப் படுகின்றோம் (வ.4).