வெறுமையினின்று நிறைவிற்கு

பிரபலமான ஒரு குழந்தைகளின் கதைப் புத்தகம், ராஜாவைக் கனம்பண்ணி தன் தொப்பியைக் கழற்றின ஒரு ஏழை கிராமத்துப் பையன் பர்த்தொலொமேயுவின் கதையைக் கூறுகிறது. அவன் தொப்பியைக் கழற்றியவுடன் அவன் தலையில் இன்னொரு தொப்பி வந்தது, ராஜா தன்னை இந்தப்பையன் அவமதித்தாக நினைத்துக் கோபப்பட்டான். அவனை அரமனைக்குக் கொண்டுசெல்லும்பொழுது அவன் தலையிலிருந்து எடுக்க எடுக்க இன்னொரு தொப்பி வந்துகொண்டேயிருந்தது. ஒவ்வொரு தொப்பியும் விலையேறப்பெற்ற கற்கள் பதிந்து இன்னும் அழகாக இருந்தது. 500வது தொப்பி ராஜா டெர்வினுக்கே பொறாமையூட்டுவதாய், வைரங்களாலும் அழகிய இறகுகளாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. ராஜா பர்த்தலோமேயுவை மன்னித்து அந்த தொப்பியை 500 பொற்காசுகளுக்கு வாங்கினான். பர்த்தலோமேயுக்கு இப்பொழுது தொப்பியில்லை. ஆனால், 500 பொற்காசுகளுடன் சுதந்திரமாக வீட்டிற்குச் சென்றான்.

கடன்கொடுத்தவன் தன் பிள்ளைகளைப் பிடித்துக்கொள்ளப் போகிறானென்று, ஒரு விதவை எலிசாவிடம் ஓடி வந்தாள். அவளிடம் ஒரு குடம் என்ணெய் மாத்திரமே இருந்தது. ஆனால், அண்டை வீட்டுக்காரரிடத்தில் இரவல் வாங்கின பாத்;திரங்களையெல்லாம் தேவன் எண்ணெய்யால் நிரப்பினார். அவள் அதை விற்று, கடனை அடைத்து மீந்ததை வீட்டுச்செலவிற்கும் வைத்துக்கொண்டாள் (4:7).

தேவன் எப்படி எனக்கு இரட்சிப்பை இலவசமாய்க் கொடுத்தாரோ அப்படியே அந்த விதவைக்கும் பொருளாதார விடுதலை கொடுத்தார். நான் பாவத்தினின்று விடுபடுவதற்கான கிரயம் செலுத்தமுடியாமல் இருந்தேன். இயேசு அந்தக் கிரயத்தைச் செலுத்தி என்னை விடுவித்ததுமல்லாமல், நித்திய ஜீவனையும் எனக்களித்தார். எப்படி பர்த்தலோமேயு ராஜாவை அவமதித்ததற்கான கிரயத்தை செலுத்த முடியாதிருந்தாதானோ, அப்படியே நாமும் இருந்தோம். தேவனோ அற்புதமாய் கிரயம் செலுத்தி நம்மை மீட்டார். அவரை நம்புகிற ஒவ்வொருவருக்கும் தேவன் பரிபூரண ஜீவனைத்தருகிறார்.

பிரிந்தோம் ஆனால் கைவிடப்படவில்லை

மாசாசூசெட்டிலுள்ள பாஸ்டன் பல்கலை கழகத்தில் முதுகலைப்பட்டப்படிப்பிற்காக என் சகோதரியின் மகள் புறப்பட்டாள். அவளுக்கு பிரியாவிடை கொடுக்கும்பொழுது என் தொண்டை அடைத்துக்கொண்டது. இரண்டரை மணி நேரப் பிரயாண தூரத்திலுள்ள ஒரு கல்லூரியில் தனது நான்காண்டு இளங்கலை பட்டப்படிப்பை முடித்திருந்தாள். எங்கள் மாநிலத்திற்கு வெளியே செல்லாததினாலும், அடிக்கடி சந்திக்க வாய்ப்பிருந்ததினாலும் பிரிவு அவ்வளவு துக்கமாயில்லை. ஆனால் இப்பொழுதோ 1280 கிமீ அப்பால் செல்வதால் அடிக்கடி சந்திக்க வாய்ப்பில்லை. தேவன் அவளைப் பாதுகாத்துக்கொள்வார். என்றுதான் நம்ப வேண்டும்.

எபேசு சபை மூப்பர்களிடமிருந்து விடைபெறும்போது, பகுலுக்கும் இதே துக்க உணர்வுதான் இருந்திருக்கும். மூன்று வருடமாய் இந்த சபையினருக்குப்போதித்து சபையைக் கட்டியதால், எபேசு சபையினரும் மூப்பர்களும் பவுலின் குடும்பத்தினராகிவிட்டனர். பவுல் எருசசேமுக்குப் போவதால் இனி அவர்களைக் காணமாட்டான்.

பவுல் இனி அவர்களுக்குப் போதகராயிருக்கப்போவதில்லை என்றாலும் எபேசியர் கைவிடப்பட்டதாக நினைக்க வேண்டாமென்றும், தேவன் தமது கிருபையுள்ள வசனத்தால் (அப். 20:32) அவர்களைப் போதித்து சபையை நடத்தப் பயிற்றுவிப்பார் என்று பவுல் அவர்களுக்கு ஆலோசனை கூறினான். பவுல் கடந்து போய்விட்டான். ஆனால், தேவனோ என்றென்றும் அவர்களோடிருப்பார்.

பறவைகளைப்போல பிள்ளைகள் வீட்டைவிட்டு சென்றாலும், பழகின குடும்பங்களோ நண்பர்களோ பிரிந்து செல்லும் பொழுது வருத்தமாகத்தானிருக்கும். அவர்கள் நம்மைவிட்டு புது வாழ்வமைக்க சென்றுவிட்டனர். நாம் அவர்கள் கையைக் குலுக்கி விடும்பொழுது, தேவன் அவர்களைத் தமது கைகளில் பிடித்துக் கொண்டார் என்று நம்புவோம். அவர் அவர்கள் தேவைகளைச் சந்தித்து அவர்களது வாழ்வை வடிவமைப்பார். இதை நாம் ஒருபோதும் செய்ய முடியாது.

கூடாரங்களில் வசிப்பது

மின்னிசோட்டா மிக அழகான அநேகம் ஏரிகள் நிறைந்த ஒரு இடம். அங்கு திறந்த வெளியில் முகாமிடுவது எனக்கு அதிகப் பிரியம். அங்கிருந்து தேவனுடைய ஆச்சரியமான படைப்புகளைக் கண்டு வியப்பேன். ஆனால், முகாமில் கூடாரங்களில் தங்குவது பிடிக்காது. ஏனென்றால் மழைபெய்யும்பொழுது கூடாரம் ஒழுகி படுக்கை நனைந்துவிடும்.

நம்முடைய விசுவாச வீரர்களில் ஒருவரான ஆபிரகாம் நூறாண்டுகள் கூடாரங்களில் வாழ்ந்தார் என்பதை நினைத்து ஆச்சரியப்படுவேன். அவன் எழுபத்தைந்து வயதாயிருக்கையில் தேவன் அவனைப் பெரிய ஜாதியாக்குவதற்காக (ஆதி. 12:1-2) அழைத்த அழைப்பைக் கேட்டு தன் ஊரை விட்டுப்புறப்பட்டான். ஆபிரகாம் தேவன் தம்முடைய வாக்குத்தத்தத்தை நிறைவேற்றுவார் என்று நம்பி கீழ்ப்படிந்தான். அவன் 175 வயதில் மரிக்கும் வரை வாழ்நாள் முழுவதும் தன் வீட்டை விட்டு கூடாரங்களிலேயே வசித்தான் (25:7).

வீட்டைவிட்டு நாடோடியாய் வாழும்படி ஆபிரகாமுக்கு வந்த அழைப்பைப் போன்றதொரு அழைப்பு நமக்கில்லாமலிருக்கலாம். நாமும் இந்த பூமியில் வசிப்பதற்கு ஏற்ற ஒரு நல்ல வீட்டை வாஞ்சிக்கலாம். பலமான காற்றடித்துக் கூடாரத்தின் திரைகள் தூக்கப்பட்டு மழை கூடாரத்தினுள் அடிக்கும்பொழுது ஆபிரகாம் தேவன்தாமே கட்டி உண்டாக்கின அஸ்திபாரங்களுள்ள நகரத்துக்கு காத்திருந்திருப்பான் (எபி. 11:10). நாமும் ஆபிரகாமைப்போல தேவன் உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கும் பரம தேசம் போன்ற நல்ல தேசத்தைத் தருவார் (வச. 16) என்ற நம்பிகையோடு இருக்கலாம்.

சீமோன் சொன்னது

ரெஃப்யூஜ் ரபீந்தரநாத் இலங்கையிலுள்ள வாலிபர் ஊழியத்தில் பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக பணிசெய்பவர். இரவு வெகு நேரம் வரை அவர்களோடு உரையாடுவார், விளையாடுவார், அவர்கள் சொல்வதைக் கேட்பார், ஆலோசனைகள் சொல்லி போதிப்பார். வாலிபர் மத்தியில் ஊழியம் செய்வதை அவர் அதிகம் விரும்பினார். ஆனாலும் கிறிஸ்துவுக்குள் வளர்ந்த வாலிபர்கள் விசுவாசத்தை விட்டு விலகும்போது சோர்ந்து போவார். சிலவேளைகளில் லூக்கா 5ல் உள்ள சீமோனைப்போல உணருவார்.

சீமோன் இரவு முழுவதும் பிரயாசப்பட்டும் ஒரு மீனும் பிடிக்கவில்லை (வச. 5) அவன் சோர்ந்து, களைத்துப்போயிருந்தான். இயேசு சீமோனை நோக்கி: ஆழத்திலே தள்ளிக்கொண்டுபோய், மீன்பிடிக்கும்படி உங்கள் வளைகளைப் போடுங்கள் என்றார். அதற்கு சீமோன் ஐயரே உம்முடைய வார்த்தையின்படியே வலையைப் போடுகிறேன் என்றான் (வச. 5).

சீமோனின் கீழ்ப்படிதல் ஆச்சரியமானது அனுபவமிக்க மீனவனாகிய சீமோனுக்கு, வெயில் ஏறினவுடன் மீன்கள் கடலின் ஆழத்திற்குப்போய் விடுமென்றும், தங்கள் வலைகள் அவ்வளவு ஆழத்திற்கு எட்டாதென்றும் நன்கு தெரியும்.

அவன் இயேசுவனை நம்பினதற்கு நல்ல பலனைப் பெற்றுக்கொண்டான். அவன் திரளான மீன்களைப் பிடித்தது மட்டுமல்ல, இயேசு யாரென்றும் அழமாக அறிந்து கொண்டான். ஐயரே (வச. 5) என்று கூப்பிடுவதற்குப் பதிலாக ஆண்டவர் (வச.8) என்று அழைத்தான். மெய்யாகவே “கீழ்ப்படிதல்” நாம் தேவனுடைய செயல்களை நேரடியாகப் பார்த்து அவரை கிட்டிசேர வழி நடத்தும்.

ஒருவேளை தேவன் இன்று உங்கள் வலைகளை மறுபடியம் ஆழத்தில் போட அழைத்துக்கொண்டிருக்கலாம். நாமும் ஆண்டவர் சீமோன் சொனன்னதபோலவே, “உம்முடைய வார்த்தையின்படியே போடுகிறேன்” என்போமாக…