கண்களுக்கு புலப்படாத தாக்கம்

வாஷிங்டன் DCயில் உள்ள தேசீய கலைப் பொருட்களின் காட்சிக் கூடத்திற்கு நான் சென்றிருந்த பொழுது, “காற்று” என்ற தலைப்பின் கீழ் இருந்த உன்னதமான படைப்பு ஒன்றைப் பார்த்தேன். ஒரு காட்டுப் பகுதிக்குள் வீசும் புயலை அந்த ஒவியம் சித்தரித்தது. மெலிந்து வளர்ந்திருந்த மரங்கள் இடது பக்கமாக சாய்ந்திருந்தன. புதர்களும் அதே திசையில் மிக வேகமாக அசைந்திருப்பதாக சித்தரிக்கப்பட்டிருந்தன.

அந்தப் புயலைவிட மிக வல்லமையுடன் பரிசுத்த ஆவியானவர், விசுவாசிகளை தேவனுடைய சத்தியத்திற்கும், அவருடைய உண்மைத் தன்மைக்கும் நேராக அசையச் செய்கிறார். ஆவியானவர் நடத்தும் வழியிலே நாம் சென்றால், நாம் தைரியமுள்ளவர்களாகவும், அன்புள்ளவர்களாகவும் மாறுவோம் என்று எதிர்பார்க்கலாம். நம்முடைய ஆசைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கான தெளிந்த புத்தியை நாம் பெற்றுக் கொள்ளுவோம் (2 தீமோ. 1:7).

சில சூழ்நிலைகளில் நமது ஆவிக்கேற்ற வளர்ச்சியடையவும் மாற்றமடையவும் ஆவியானவர் நம்மை நெருக்கி ஏவும் பொழுது, நாம் செயல்பட மறுத்து விடுகிறோம். தொடர்ந்து நமது மனதில் ஏற்படும் உணர்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காததை வேதாகமம் ஆவியை அவித்துப் போடல் (1தெச. 5:19) என்று கூறுகிறது. காலப்போக்கில் நாம், தவறு என்று எண்ணிய காரியங்கள், அவ்வளவு தவறாகத் தோண்றாது.

தேவனுக்கும் நமக்கும் இடையே உள்ள உறவு துண்டிக்கப்பட்டு, தூரமாகச் சென்று விடுவோம். ஆவியானவர் தொடர்ந்து, நம்மை நெருக்கி ஏவுகையில் அவருடைய செயலிற்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல் நாம் இருக்கும் பொழுது இந்த நிலை ஏற்படுகிறது. இந்நிலை தொடர்ந்து நீடித்தால், பிரச்சனைக்கான அடிப்படைக் காரணத்தை நம்மால் கண்டுகொள்ள இயலாது. நமது பாவத்தை நமக்குக் காண்பிக்கும்படி தேவனிடம் மன்றாடி ஜெபிக்கலாம். தேவன் நம்மை மன்னித்து, அவரது ஆவியின் வல்லமையையும், அவரது ஆவியினால் ஏற்படும் தாக்கத்தையும் நமக்குள்ளாக புதிப்பிப்பார்.

புரிந்துகொள்ளும் ஒருவர்

டெக்ஸாஸிலுள்ள காவல்துறை மற்றும் தீயனைப்புத் துறையின் மதப் போதகர் ஜாண் ஃபப்ளர். சட்டம் ஒழுங்கை அமல்படுத்தும் அலுவலர்கள் எதிர் நோக்குகின்ற சுழல்களை நன்கு புரிந்து கொள்வதற்காக ப்பளர் தன் பணியின் போது 22 வார ஓய்வு விடுப்பில் காவல் துறையினரின் பயிற்சியில் கலந்து கொண்டார். பிற பயிற்யாளர்களோடும் தன் நேரத்தை செலவிட்டதன் மூலம் அத்துறையின் புதிய சவால்களைத் தெரிந்து கொண்டார். அவர் ஒரு புதிய பணிவையும் கரிசனையும் பெற்றுக் கொண்டார். எதிர்காலத்தில், உணர்வு சார்ந்த மன அழுத்தம், வெறுப்பு, இழப்பு ஆகியவற்றோடு போராடுகின்ற காவல் துறை அதிகாரிகளுக்கு இன்னும் பயனுள்ள ஆலோசனைகளைத் தரமுடிந்தது.

தேவன் நாம் எதிர்நோக்குகின்ற சுழல்களை நன்கு புரிந்து கொள்கிறார். ஏனெனில் அவர் நம்மை உருவாக்கியவர். நமக்கு ஏற்படுகின்ற யாவையும் அவர் நன்கு அறிவார். அவர் நம்மை நன்கு புரிந்து கொள்கிறார். ஏனெனில் அவர் தாமே பூமிக்கு வந்து மனித வாழ்வையும் அனுபவித்தவர். “அவர் மாம்சமாகி நமக்குள்ளே வாசம் பண்ணினார்” (யோவா. 1:14). இயேசுகிறிஸ்து என்ற மனிதனாக வாசம் பண்ணினார்.

இயேசு கிறிஸ்துவின் புவிவாழ்வு அதிக துன்பம் நிறைந்ததாக இருந்தது. அவர் சுட்டெரிக்கும் சூரிய வெப்பத்தையும், வெறும் வயிற்றின் வேதனையையும், வீடற்றோரின் நிலையையும் அனுபவித்தார். உணர்வு சார்ந்து பார்க்கும் போது, தன்னை ஏற்றுக் கொள்ளாமை, காட்டிக் கொடுக்கப்படுதலின் வேதனை, மேலும் கலவரங்கள் ஆகியவற்றையும் சகித்தார்.

இயேசு நண்பர்களின் மகிழ்ச்சியிலும் குடும்ப உறவிலும் பங்கு கொண்டார். இப்புவியில் நாம் எதிர் நோக்குகின்ற மிக மோசமான பிரச்சனைகளையும் சந்தித்தார். அவர் நம்பிக்கையைத் தருபவர். அவர் ஆலோசனைக் கர்த்தா (ஏசா. 9:6). நம் பிரச்சனைகளை பொறுமையோடும், கரிசனையோடும் கேட்டு ஆழ்ந்த கருத்தோடும் கவலையோடும் ஆலோசனைத் தருபவர் அவர் ஒருவரே. “நான் அதன் வழியே வந்திருக்கிறேன் நான் உன்னை புரிந்து கொள்கிறேன்” என்று சொல்ல முடியும்.

சிங்கங்களோடு ஜீவித்தல்!

சிக்காகோவிலுள்ள ஒரு அருங்காட்சியகத்திற்கு நான் சென்றிருந்தபொழுது, பண்டைக்கால பாபிலோன் தேசத்து சிங்கத்தின் வரைபடம் ஒன்றைக் கண்டேன். அது மூர்க்கமான முகபாவத்தையுடைய சிறகுள்ள ஒரு சிங்கத்தின் பெரிய அளவிலான சுவர் சித்திரம். அன்பையும் யுத்தத்தையும் குறிக்கும் பாபிலோனிய தேவதையாகிய இஷ்தாருக்கு அடையாளமாகிய இச்சிங்கம், கி.மு 6௦4-562 காலக்கட்டத்தில் ஒரு பாபிலோனிய பாதையில் அணி வகுத்து நின்ற 12௦ சிங்கங்களுக்கு உதாரணமாக உள்ளது. 

பாபிலோனிய சாம்ராஜ்ஜியம் எருசலேமைத் தோற்கடித்தபின்பு, சிறைபிடிக்கப்பட்டு நெபுகாத்நேசாரின் ராஜ்ஜியத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்ட எபிரேயர்கள், அச்சிங்கங்களைக் கண்டிருப்பார்கள் என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகிறார்கள். மேலும் இஸ்ரவேலின் தேவனை இஷ்தார் தேவதை தோற்கடித்துவிட்டதாக சில இஸ்ரவேலர் எண்ணியிருக்கக்கூடும் எனவும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்.

ஆனால் எபிரேய கைதியான தானியேலோ மற்ற இஸ்ரவேலரை சஞ்சலப்படுத்திய சந்தேங்களுக்கு இடங்கொடுக்கவில்லை. தேவனைக் குறித்த தன்னுடைய கண்ணோட்டத்திலும் அர்ப்பணிப்பலும் அவன் உறுதியாய் இருந்தான். இஸ்ரவேலின் தேவனைச் சேவிப்பதினால் குகையிலே தன்னை போட்டுவிடுவார்கள் என அறிந்திருந்தும், ஜன்னல்களை திறந்து வைத்து, அனுதினமும் மூன்று வேளை ஜெபித்து வந்தான். பின்பு தேவன், சிங்கத்தின் குகையிலிருந்து தானியேலைப் பத்திரமாக மீட்டதை கண்ட ராஜாவாகிய தரியு, “தானியேலின் தேவன்.... ஜீவனுள்ள தேவன், அவர் என்றென்றைக்கும் நிலைத்திருகிறவர்... அவரே தப்புவிக்கிறவரும் இரட்சிக்கிறவரும்” (தானி. 6:26-27) எனக் கூறினான். தானியேலுடைய உண்மையும் விசுவாசமும் பாபிலோனிய தலைவர்கள் மத்தியில் ஒரு தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.

நாம் நெருக்கடி மத்தியில் சோர்வுற்று இருப்பினும், தேவனிடத்திலுள்ள விசுவாசத்தில் நிலைத்திருந்தால், அதைக் கண்டு மற்றவர்கள் தேவனை மகிமைப்படுத்தும்படி நல்ல தாக்கத்தை பிறர் மனதில் நாம் ஏற்படுத்தலாம்.

தேவனிடம் சில கேள்விகள்

நீங்கள் வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் பொழுது திடீரென தேவன் ஓர் செய்தியுடன் தோன்றினால் என்ன செய்வீர்கள்? இஸ்ரவேலனாகிய கிதியோனின் வாழ்வில் அப்படி ஓர் சம்பவம் நடந்தது. “கர்த்தருடைய  தூதனானவர் அவனுக்குத் தரிசனமாகி: ‘பராக்கிரமசாலியே கர்த்தர் உன்னோடே இருக்கிறார்’ என்றார்.” எதுவும் பேசாமல் தலையசைத்துவிட்டு சும்மா இருக்க கிதியோனால் முடியவில்லை. தேவன் ஏன் தம் ஜனத்தை கைவிட்டுவிட்டார் என்பதற்கான பதிலை அறிந்துகொள்ள விரும்பினான். ஆகவே, “ஆ என் ஆண்டவனே,  கர்த்தர்  எங்களோடே இருந்தால், இவையெல்லாம் எங்களுக்கு நேரிடுவானேன்?” என்று கேட்டான் (நியா. 6:12-13).

தேவன் அந்த கேள்விக்கான பதிலைக் கூறவில்லை. ஏழு வருடங்களாக, எதிரியின் தாக்குதல்கள், குகைக்குள் வாசம்செய்யும் அனுபவங்கள், பசி பட்டினி போன்றவற்றை சந்தித்து வந்த கிதியோனிடம் அவர் இடைபட்டதற்கான நோக்கத்தை தேவன் தெரிவிக்கவில்லை. இஸ்ரவேலின் பாவங்களைக் குறித்து தேவன் பேசியிருக்கலாம், ஆனால் அவ்வாறு செய்யாமல் எதிர்காலத்தை குறித்த நம்பிக்கையை மாத்திரம் தேவன் கிதியோனிடம் தந்தார். “உனக்கு இருக்கிற இந்தப் பலத்தோடே போ; நீ இஸ்ரவேலை மீதியானியரின் கைக்கு நீங்கலாக்கி ரட்சிப்பாய்... நான் உன்னோடேகூட இருப்பேன்”
(வச. 14,16) என்று சொல்லி கிதியோனை உற்சாகப்படுத்தினார்.

உங்களுடைய வாழ்வில் துன்பங்களைச் சந்திக்க தேவன் ஏன் அனுமதிக்கிறார் என்று எண்ணியுள்ளீர்களா? அந்த கேள்விக்கான பதிலை இன்றைக்கு அவர் தராமல் போகலாம், ஆனால் உங்கள் அருகில் வந்து தமது பிரசன்னத்தால் உங்களை நிறைத்து, சோர்ந்து போகும் நாளில் அவரது பலத்தினால் உங்களை தாங்குவார் என்ற உறுதியை உங்களுக்கு தருகிறார். தேவன் நிச்சயமாகவே அவனோடிருந்து அவனுக்கு உதவிசெய்வார் என்று கிதியோன் நம்பியவுடன், அவருக்காக ஓர் பலிபீடத்தை கட்டி “யெகோவா ஷாலோம்” (சமாதானத்தின் தேவன் – வச. 24) என்று அதற்கு பெயரிட்டான்.

தம்மைப் பின்பற்றுபவர்களை விட்டு விலகுவதுமில்லை, கைவிடுவதுமில்லை என்று வாக்குறுதியை அளித்த தேவன், நாம் என்ன செய்தாலும் எங்கு சென்றாலும், எப்பொழுதும் நம்மோடு இருந்து நம் கூடவே வருகிறார் என்பதை நினைக்கும்பொழுது சமாதானத்தினால் மனம் நிறைகின்றதே.

கோபத்திற்கு ஓர் மாற்று

ஓரு நாள் காலை ஆஸ்திரேலியாவின் பெர்த்தில் (Perth) வசித்து வரும் பியோன் முல்ஹோலாந்த் (Fionn Mulholland) என்பவருடைய கார் காணமல் போனது. தடை செய்யப் பட்ட இடத்தில் அவரது காரை நிறுத்தி இருந்தது நினைவுக்கு வந்தவுடன், அவரது காரை அதிகாரிகள் எடுத்து சென்றிருப்பார்கள் என்பதை புரிந்துகொண்டார். காரை எடுத்து சென்றதற்கான $600 தொகையையும், அபராதத் தொகையையும் எண்ணியவுடன் முல்ஹோலாந்த் விரக்தியடைந்தார். ஆனால் காரை மீட்கும்பொழுது தான் சந்திக்க போகும் நபர் மேல் கோபம் கொள்ளக்கூடாது என்று மனதில் முடிவெடுத்தார். அவரது உணர்ச்சிகளுக்கு  இடம் கொடுக்காமல், முல்ஹோலாந்த் அந்த சம்பவத்தை பற்றி ஓர் வேடிக்கையான கவிதையை எழுதினார். காரை வைத்திருந்த இடத்தில் வேலை செய்த ஒருவரிடம் அதை வாசித்தும் காண்பித்தார். வேலை பார்த்தவருக்கு அந்த கவிதை பிடித்துப்போனது, அதன் வாயிலாக கசப்பான சம்பவமாக மாறக்கூடிய ஓர் நிகழ்வு தவிர்க்கப்பட்டது. 

“வழக்குக்கு விலகுவது மனுஷனுக்கு மேன்மை” (20:3) என்று நீதிமொழிகள் நமக்கு கற்றுத்தருகின்றது. இரண்டு பேருக்கு நடுவே கருத்து வேறுபாடு இருக்கும்போது, அவர்கள் மத்தியில் வழக்காடுதல் இருந்துகொண்டே இருக்கும். விவாதம் செய்யும்போது கோபம் வெளியரங்கமாய் வெளிப்படாமல் உள்ளுக்குள் கொந்தளித்துக்கொண்டேயிருக்கும். சில நேரங்களில் அது காட்டாற்று வெள்ளம் போல் வெடித்து கிளம்பும். 

நாம் மற்றவரோடு சமாதானத்துடன் வாழ்வதற்கு தேவையான அனைத்தையும் தேவன் நம்மிடம் கொடுத்துள்ளார். கோபத்தை உணரலாம் ஆனால் அது கடும் சினமாக உருமாறத் தேவையில்லை என்பதை அவரது வார்த்தை நமக்கு உறுதியளிக்கின்றது (எபே. 4:26). நம்மை வருத்தப்படுத்துவோரைக் காணும்போது, கோபத்தில் சீறிப்பாய்ந்து வார்த்தைகளாலோ செயல்களாலோ அவர்களை தாக்குவோம். ஆனால் ஆவியானவர் நம்மோடு இருந்து அப்படிப்பட்ட எண்ணங்கள் நம்மை மேற்கொள்ளாதபடி நமக்கு உதவி செய்வார். எரிச்சலைத் தூண்டும் காரியங்களை நாம் சந்திக்கும்போது தேவன் அவரையே நமக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டாக தந்துள்ளார் (1 பேது. 2:23). அவர் மனவுருக்கமும், இரக்கமும், நீடிய பொறுமையும், பூரண கிருபையுமுள்ள தேவன் (சங். 86:15).

சுருங்கும் பியானோ

தொடர்ச்சியாக மூன்று வருடங்களாய் எனது மகன் ஒரு பியானோ கச்சேரியில் பங்கேற்று வந்தான். கடைசி வருடத்தில் அவன் பங்குபெற்றபோது படிகளில் ஏறி, பியானோவை தனது இசைக்கேற்றவாறு சரிசெய்ததை நான் கவனித்தேன். பின்பு, இரண்டு பாடல்களை அவன் வாசித்துவிட்டு என் பக்கத்தில் வந்து அமர்ந்து, “அம்மா, இந்த வருடம் பியானோ மிகவும் சிறிதாக இருந்தது,” என்று இரகசியமாக்க கூறினான். “அப்படி ஒன்றும் இல்லை, சென்ற வருடம் நீ வாசித்த அதே பியானோதான் அது. இப்போது நீ பெரியவனாகிவிடாய்! நீ வளர்ந்துவிட்டாய்!” என்று அவனது சந்தேகத்தை தீர்த்து வைத்தேன். 

ஆவிக்குரிய வளர்ச்சியும், சரீர வளர்ச்சியைப் போன்றதுதான். மெதுவாகத்தான் மாற்றங்களைக் காணமுடியும். இயேசுவை போல் நாம் மாறிக்கொண்டு வருவது நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கும் ஓர் செயல்முறையாகும். நமது மனம் புதிதடைவதற்கு ஏற்றவாறு நாமும் மறுரூபமடைந்து வருகிறோம் (ரோ. 12:2). 

ஆவியானவர், நமக்குள் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தவுடன், நம் வாழ்விலிருக்கும் பாவத்தினை நாம் உணர ஆரம்பிப்போம். தேவனுக்கு மதிப்பளிக்கும் விதத்தில், நாமும் மாறுவதற்கு முயற்சிகளை எடுப்போம். சில நேரங்களில் வெற்றியைச் சுவைப்போம், ஆனால் பல நேரங்களில், நமது முயற்சி தோல்வியை தழுவும். ஒன்றுமே மாறாதபோது, நாம் சோர்வடைந்துவிடுவோம். தோல்வியை கண்டவுடன் எந்த முன்னேற்றமும் அடைய வில்லை என்று தவறாக எண்ணிவிடுவோம். ஆனால், சரியாக இயங்கிக்கொண்டிருக்கும்  செயல்முறைக்குள் நாம் இருக்கின்றோம் என்பதைத் தான் அது வெளிபடுத்துகின்றது. 

ஆவியானவரின் துணையும், நமது உறுதியான தீர்மானமும், போதுமான நேரமும்தான் நல்ல ஆவிக்குரிய வளர்ச்சியை நிர்ணயிக்கும் காரியங்களாகும். நமது வாழ்வின் முக்கியமான சில தருணங்களை நாம் திரும்பிப்பார்க்கும்போது, நாம் எவ்வாறு ஆவிக்குரிய விதத்தில் வளர்ந்திருக்கிறோம் என்பதை அறிந்துகொள்ளலாம். “உங்களில் நற்கிரியையைத் தொடங்கினவர் அதை இயேசுகிறிஸ்துவின் நாள் பரியந்தம் முடிய நடத்திவருவாரென்று” (பிலி. 1:6) என்பதை நாம் நம்பி ஜீவிக்கும்படியாகவும், விசுவாசத்தில் நிலைத்திருக்கும்படியாகவும் தேவன் நமக்கு உதவி செய்வாராக.

சிலுவையை நினைத்துக்கொள்!

நான் செல்லும் ஆலயத்தில், பலிபீடத்தின் முன்பு ஒரு பெரிய சிலுவை உள்ளது, அது நம்முடைய பாவமும் இயேசுவின் பரிசுத்தமும் சந்தித்த, இயேசு மரித்த அதே சிலுவையைக் குறிக்கிற அடையாளச்சின்னமாக உள்ளது. அன்று தேவன், நாம் நம் சொல்லாலும் செயலாலும் செய்த எல்லாவித பாவங்களுக்காக பூரணசற்குணராகிய தம்முடைய குமாரனை அச்சிலுவையிலே ஒப்புக்கொடுத்தார். மரணத்திற்கு பாத்திரராயிருந்த நம்மை மரணத்திலிருந்து விடுவிக்க செய்யவேண்டிய அனைத்தையும் சிலுவையிலே இயேசு செய்து முடித்துவிட்டார் (ரோ. 6:23). 

சிலுவையைக் காணும்பொழுது, அது இயேசு எனக்காக அனுபவித்ததை எண்ணிப்பார்க்கத் தூண்டுகிறது. அவரைச் சிலுவையில் அறைவதற்கு முன்பு அவரைச் சாட்டையினால் அடித்தார்கள், அவர்மீது காரித் துப்பினார்கள். சில போர்ச்சேவகர்கள் அவருடைய தலையில் கோலால் அடித்து, பரியாசம் பண்ணும்விதமாக முழங்கால்படியிட்டு அவரை வணங்கினார்கள். மகாகொடூரமான சாட்டையடியினால் அவர் மிக பெலவீனமாய் இருந்தபொழுதும் அவரை அறைய இருந்த சிலுவையை அவரையே சுமந்துவரச் செய்தனர். கொல்கொத்தா மலைக்கு வந்து சேர்ந்தபொழுது, அவருடைய கைகளிலும் கால்களிலும் ஆணிகளை அடித்து சிலுவையில் தொங்கவிட்டார்கள். அவருடைய சரீரத்தின் பாரம் முழுவதையும் ஆணி அறையப்பட்ட அக்காயங்களே சுமந்தன. பின்பு ஆறு மணி நேரம் கழித்தே இயேசு தன் ஜீவனை விட்டார் (மாற். 15:37). இயேசுவின் மரணத்தைக் கண்ட ஒரு நூற்றுக்கு அதிபதி, “மெய்யாகவே இந்த மனுஷன் தேவனுடைய குமாரன்,” என சாட்சியிட்டான் (வச. 39).

அடுத்தமுறை நீங்கள் சிலுவையைக் காணும்பொழுது கிறிஸ்துவின் சிலுவை உங்களுக்கு என்னவாக இருக்கிறது என எண்ணிப் பாருங்கள். தேவனுடைய குமாரன் சிலுவையிலே பாடுகளை அனுபவித்து மரித்தார். ஆனால் மூன்றாம் நாள் உயிரோடு கூட எழுந்து நித்திய வாழ்வை ஈந்தளித்துள்ளார்.

அன்பு வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது

அன்டாரியோ (Ontario)வில் உள்ள வெல்லான்ட் (Welland) நகரில் திடீரென பிங்க் நிறத்தில் “நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்” என்ற வார்த்தைகளை கொண்ட விளம்பரப் பலகைகள் மர்மமாக தோன்றின. ஆகவே உள்ளூர் நிருபரான மரியானா ஃபிர்த் (Maryanne Firth) அதைப்பற்றி விசாரிக்கத் தீர்மானித்தாள். ஆனால் அவளுடைய விசாரணையில் ஒன்றும் அகப்படவில்லை. சில வாரங்கள் கழித்து ஒரு உள்ளூர் பூங்காவின் பெயரும், தேதியும், நேரமும் குறிப்பிடப்பட்ட பல விளம்பரப்பலகைகள் மறுபடியும் மர்மமாகத் தோன்றின.

ஆவலான சில உள்ளூர்வாசிகளோடு, மரியானா குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு அப்பூங்காவிற்கு சென்றாள். அங்கு நல்ல உடை அணிந்து, சாமர்த்தியமாக தன் முகத்தை மறைத்திருந்த ஒருவனைக் கண்டாள். அவன் நெருங்கி வந்து அவளுக்கு ஒரு பூங்கொத்து கொடுத்து தன்னை திருமணம் செய்துக்கொள்ளுமாறு கேட்ட பொழுது அவளுக்கு எவ்வளவு வியப்பாக இருந்திருக்கும் என நினைத்துப் பாருங்கள். அந்த மர்ம மனிதன், அவளுடைய காதலன் ரயன் செயன்ட் டெனிஸ் (Ryan St. Denis). ஆகவே அந்த திருமணக் கோரிக்கையை அவள் சந்தோஷமாக ஏற்றுக்கொண்டாள்.

டெனிஸ் தன்னுடைய வருங்கால மனைவியிடம் தன் காதலை வெளிப்படுத்திய விதம் கொஞ்சம் பகட்டாகத் தோன்றலாம். ஆனால் தேவன் நம் மீது வைத்துள்ள அன்பை அவர் வெளிக்காட்டிய விதம் நிகரற்ற ஆடம்பரமானது. “தம்முடைய ஒரேபேறான குமாரனாலே நாம் பிழைக்கும்படிக்குத் தேவன் அவரை இவ்வுலகத்திலே அனுப்பினதினால் தேவன் நம்மேல் வைத்த அன்பு வெளிப்பட்டது” (1 யோவா. 4:9). அன்பிற்கு அடையாளமாக ஒருவர் இன்னொருவருக்கு கொடுக்கும் ஒரு ரோஜாப்பூவைப் போல் இயேசு ஒரு அடையாளச் சின்னம் அல்ல.

இரட்சிப்பு அடையும்படி தன்னை விசுவாசிக்கிற அனைவரும் தேவனோடு கூட நித்திய உடன்படிக்கையினாலுண்டான உறவில் ஐக்கியம் கொள்ள தேவமனுஷனாகிய அவர் தாமாகவே தம் ஜீவனைத் தந்தருளினார். கிறிஸ்தவனை “கர்த்தராகிய கிறிஸ்து இயேசுவிலுள்ள தேவனுடைய அன்பைவிட்டு” எதுவும் பிரிக்க முடியாது (ரோம. 8:39).

சோதித்து சுத்திகரிக்கப்பட்டு

பாடகரும், பாடலாசிரியருமான மெரிடித் ஆண்டுரூஸ் (Meredith Andrews) ஒரு பேட்டியின் பொழுது, தன்னுடைய ஊழியம், கலைப் படைப்புகள், திருமண வாழ்க்கை மற்றும் தாய்மையை சரியான விதத்தில் நடத்திச் செல்ல திணறியதாக கூறினார். “என்னை முற்றிலுமாக நொறுக்கக்கூடிய ஒர் செயல் முறையின் மூலம் தேவன் என்னை ஒரு சுத்திகரிப்பின் காலத்திற்குள்ளாய் நடத்திச் செல்வதைப் போல உணர்ந்தேன்,” என்று அக்கடினமான காலக் கட்டத்தைக் குறித்து நினைவு கூர்ந்தார்.

யோபு தன்னுடைய வாழ்வாதாரத்தை, சுகத்தை மற்றும் குடும்பத்தை இழந்த பொழுது செய்வதறியாது திணறினான். தினந்தோறும் தேவனை நோக்கி ஏறெடுத்த விண்ணப்பங்களையெல்லாம் அவர் அசட்டை செய்வதாக எண்ணினான். தன்னுடைய வாழ்வின் எல்லை எங்கிலும் தேவன் இல்லாதவாறு அவனுக்கு தோன்றியது. கிழக்கிலும், மேற்கிலும், வடக்கிலும், தெற்கிலும் எங்கு நோக்கினாலும், தேவனைக் காணவில்லை எனக் கூறினான் (யோபு 23:2-9).

ஆனால், இந்த விரக்தியின் மத்தியிலும் ஒரு நொடிப்பொழுது தெளிவாக சிந்தித்தான். ஒரு இருட்டறையில் சிறு ஒளிக்கீற்றுடன் ஒளி வீசும் மெழுகுவர்த்திப் போல அவனுடைய விசுவாசம் துளிர்க்க ஆரம்பித்து. “நான் போகும் வழியை அவர் அறிவார்; அவர் என்னைச் சோதித்தப்பின் நான் பொன்னாக விளங்குவேன்,” எனக்கூறினான் (வச. 10). தேவன் கிறிஸ்தவர்களுடைய நம்பிக்கை, பெருமை மற்றும் உலகப்பிரகாரமான ஞானம் ஆகியவற்றை, அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் கடினமான சூழ்நிலைமைகளை கொண்டு சோதித்து, அவைகளின்று அவர்களை சுத்திகரிக்கிறார். இந்த சுத்திகரிப்பின் காலகட்டத்தில் அவரின் உதவியை எதிர்பார்த்து நாம் ஏறெடுக்கும் கூக்குரலுக்கு அவர் மவுனமாய் இருப்பது போல தோன்றும். ஆனால், நாம் விசுவாசத்தில் இன்னும் அதிகமாய் பெலப்பட அது நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட சந்தர்ப்பமாக இருக்கலாம்.

கஷ்டங்கள் மற்றும் வலி வேதனைகளுக்கு மத்தியில் நம்முடைய வாழ்க்கையின் கடினமான சூழ்நிலையில் தேவனை விசுவாசிக்கும் பொழுது, நிலையான தேவ சாயல் நம்மில் பிரகாசிக்கும்.