செலவழிக்கப்படல்

வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் ஒரு விடுமுறையின் போது தன்னுடைய நண்பர்களுடன் பிரான்ஸ் தேசத்தின் தெற்குப் பகுதியில், ஒரு குளிர்ந்த இரவில் அனல் அடுப்பினருகில் அமர்ந்து குளிர்காய்ந்து கொண்டிருந்தார். அந்த நெருப்பினை உற்று நோக்கிய அந்த முன்னாள் பிரதம மந்திரி, பைன் மரத்துண்டுகள் எரியும்போது வெடித்து, ஸ்ஸ் என்ற ஓசையுடன் கொப்பளித்ததைக் கண்டார். உடனே அவர் தன்னுடைய கனத்த குரலில் “ஏன் இந்த மரத்துண்டுகள் கொப்பளிக்கின்றன எனத் தெரிந்து கொண்டேன். செலவழிக்கப்படுவதென்றால் என்ன என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன்”என்றார்.

நம்முடைய தவறான செயல்களால் வரும் துன்பங்களும், விரக்தியும், ஆபாயங்களும், துயரங்களும் நாம் செலவழிக்கப்படுவதைக் காட்டுகின்றன. சூழ்நிலைகள் மகிழ்ச்சியையும், சமாதானத்தையும் மெல்ல நம் இருதயத்தை விட்டு எடுத்துவிடும். தாவீது, தன்னுடைய பாவச் செயலால் தான் செலவழிக்கப்படுவதை உணர்ந்தபோது, “நான் அடக்கிவைத்தமட்டும் நித்தம் என கதறுதலினாலே என் எலும்புகள் உலர்ந்து போயிற்று… என் சாரம் உஷ்ணகால வறட்சிபோல வறண்டு போயிற்று” (சங். 32:3-4) என எழுதினார்.

இத்தகைய துன்ப நேரங்களில் நாம் யாரிடம் உதவி கேட்போம்? யார் நமக்கு நம்பிக்கை தருவார்? ஊழிய பாரத்தினாலும், உடைக்கப்பட்ட உள்ளத்தாலும் நிறைந்த அநுபவங்களைக் கொண்ட பவுல், “நாங்கள் எப்பக்கத்திலும் நெருக்கப்பட்டும் ஒடுங்கி போகிறதில்லை கலக்கமடைந்தும் மன முறிவடைகிறதில்லை; துன்பப்படுத்தப்பட்டும் கைவிடப்படுகிறதில்லை; கீழே தள்ளப்பட்டும் மடிந்து போகிறதில்லை;” என்றார் (2 கொரி. 4:8-9).

இது எப்படி சாத்தியமாகும்? நாம் இயேசுவைச் சார்ந்து வாழ்வோமாயின், நல் மேய்ப்பனாம் இயேசு கிறிஸ்து நம் ஆத்துமாவை மீட்டு (சங். 23:3) நம்முடைய பயணத்தில் அடுத்த அடியை எடுத்து வைக்க வேண்டிய பெலனைத் தருவார். அவர் நம் பயணத்தின் ஒவ்வொரு அடியிலும் நம்மோடு நடந்து வருகின்றார் (எபி. 13:5).

மிகப்பெரிய மீட்புப் பணி

1952 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம் 18ஆம் நாள் ஒரு மிகப்பெரிய, வலிமையான புயல், எஸ்.எஸ். பென்டல்டன் என்ற எண்ணெய் கப்பலை இரண்டு துண்டாக உடைத்தது. மசாசுசெட் கடற்கரையிலிருந்து சுமார் பத்து மைல்களுக்கப்பால் இந்த நிகழ்வு ஏற்பட்டது. நாற்பதிற்கும் மேற்பட்ட பயணிகள் கடுமையான காற்றினாலும், கொடூரமான அலைகளாலும் மூழ்கிக் கொண்டிருந்த கப்பலில் அகப்பட்டுக் கொண்டனர்.

சாத்தம் என்ற இடத்திலுள்ள கடலோர காவற்படையினருக்கு இந்த செய்தி கிடைத்தபோது, மசாசுசெட்டிலிருந்து படகு சவாரியில் திறமைவாய்ந்த பெர்னி வெப்பர் மூன்று பேரை அழைத்துக் கொண்டு, ஓர் உயிர்காக்கும் படகில், தப்பிக்கமுடியாத சூழலில் அகப்பட்டு திகைத்து நின்ற கப்பல் பயணிகளை, முடியாத ஒரு நிலையிலிருந்து காப்பாற்றி கரை சேர்த்தார். இவர்களுடைய இந்த தைரியமான முயற்சி அமெரிக்க ஐக்கிய நாட்டின் கடலோரக் காவற்படையினரின் சரித்திரத்தில் மிகப்பெரிய மீட்பு செயலாகக் கருதப்பட்டது. அதுவே அந்த ஆண்டு 2016ல் திரைப்படத்துறையினரின் முக்கிய தலையங்கமாகக் கருதப்பட்டது.

லூக்கா 19:10ல் இயேசு தன்னுடைய மீட்புப் பணியை வெளிப்படுத்துகின்றார். 'இழந்து போனதைத் தேடவும் இரட்சிக்கவுமே மனுஷகுமாரன் வந்திருக்கிறார்" என்றார். சிலுவையும், உயிர்த்தெழுதலுமே அந்த மீட்பின் பிரதான வெளிப்பாடாக இருந்தது. இயேசு தாமே நம்முடைய பாவங்களை ஏற்றுக் கொண்டு, அவரை விசுவாசிப்பவர்களைப் பிதாவிடம் சேர்க்கவே இவ்வுலகிற்கு வந்தார். 2000 வருடங்களாக தேவன் தருகின்ற இந்த விலையேறப்பெற்ற மீட்பின் வாழ்வை இப்பொழுதும், பிற்பாடு நாம் அவரோடு நித்தியமாக வாழப்போகின்ற வாழ்வையும் ஏற்றுக் கொண்டு, அரவணைத்து வருகின்றனர், மீட்கப்பட்டவர்கள்!

இயேசு கிறிஸ்துவைப் பின்பற்றுகிறவர்களாகிய நாம் பரிசுத்த ஆவியானவரின் உதவியால் நமது இரட்சகரின் மிகப்பெரிய மீட்புப் பணியில் இணைந்து கொள்ளும் வாய்ப்பைப் பெற்றுள்ளோம். உன் வாழ்வில் நீ சந்திக்கின்ற யாருக்கு அவருடைய மீட்பின் அன்பு தேவையாயிருக்கின்றது?

ஒரு பாதுகாப்பான இடம்

மேற்கு வெர்ஜீனியாவில், ஒரு காடுகள் நிறைந்த மலைப்பகுதியில் என்னுடைய சகோதரரும், நானும் வளர்ந்தோம். அது ஒரு வளமான நிலப்பகுதி. டார்சானைப் போன்று கொடி விட்டு கொடி தாண்டியும், சுவிஸ் குடும்பம் ராபின்சனைப் போன்று மரவீடுகளை அமைத்தும், கதைகளில் வாசிப்பதைப் போன்றும், படங்களில் காணும்  காட்சிகளையும் கொண்ட ஓர் இடத்தில் நாங்கள் விளையாடினோம். வசிப்பிடங்களைக் கட்டுவதும் எதிரியின் தாக்குதலிலிருந்து நாங்கள் பாதுகாப்பாக இருக்கின்றோம் என அதில் தங்கி விளையாடுவதும் எங்களுக்கு மிகவும் விருப்பமானவை. பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் என்னுடைய குழந்தைகளும் போர்வைகளாலும், கம்பளிகளாலும், தலையணைகளாலும் ஒரு வசிப்பிடத்தையமைத்து தங்களுடைய கற்பனையில், எதிரியிடமிருந்து “பாதுகாப்பாக ஓர் இடத்தை” ஏற்படுத்திக் கொண்டதாக எண்ணிக்கொள்வர். நாமும் பாதுகாப்பாக நம்பி ஒளிந்து கொள்ள ஓர் இடம் தேவை என்ற உள்ளுணர்வு ஒவ்வொருவரிடமும் உண்டு.

இஸ்ரவேலின் கவிஞரும் பாடகருமான தாவீது தனக்கு ஒரு பாதுகாப்பான இடத்தைத் தேடிய போது அது தேவனிடம் மட்டுமேயுள்ளது என்பதைக் கண்டு கொண்டான். சங்கீதம் 46:1-3 வலியுறுத்துவது போல “தேவன் நமக்கு அடைக்கலமும், பெலனும் ஆபத்துக்காலத்தில் அநுகூலமான துணையுமானவர்… ஆகையால் நாம் பயப்படோம்.” பழைய ஏற்பாட்டில் குறிப்பிட்டுள்ள தாவீதின் வாழ்க்கையைப் பார்க்கும் போது, அவன் தொடர்ந்து அச்சுறுத்தலைச் சந்திக்கின்றான். ஆனாலும் இச்சங்கீதத்தின் வார்த்தைகள் தாவீது தேவன் மீது வைத்துள்ள அற்புதமான நம்பிக்கையைக் காட்டுகின்றது. எத்தகைய அச்சுறுத்தல் இருந்த போதும், அவன் தேவன் தரும் பாதுகாப்பைக் குறித்து உறுதியாயிருந்தான்.

இத்தகைய உறுதியை நாமும் பற்றிக்கொள்வோம். நான் உன்னைவிட்டு விலகுவதுமில்லை, உன்னைக் கைவிடுவதுமில்லை என்று வாக்களித்துள்ள (எபி. 13:5) தேவனையே நம் அநுதின வாழ்வில் நாம் நம்பியுள்ளோம். நாம் ஒரு பயங்கரமான உலகில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற போதும், தேவன் நமக்குச் சமாதானத்தையும், உத்தரவாதத்தையும் இப்பொழுதும் எப்பொழுதும் நமக்களிக்கின்றார். அவரே நாம் பாதுகாப்பாகத் தங்குமிடம்.

ஆபத்தான கவனச்சிதறல்கள்

சிகிஸ்மன்ட் கெட்ஸி என்ற ஓவியர் “மனிதர்களுள் வெறுக்கப்பட்டு நிராகரிக்கப்பட்டவர்” என்ற ஓவியம் ஒன்றை வரைந்து விக்டோரிய காலத்து இங்கிலாந்து தேச மக்களை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கினார். கண்டனம் செய்யப்பட்டு துன்பத்துக்குள்ளான இயேசுவைச் சுற்றி தன்னுடைய தலைமுறையைச் சேர்ந்த மக்கள் நிற்பதைப்போல அந்த ஓவியத்தை வரைந்திருந்தார். வர்த்தகம், காதல், அரசியல் என்று தங்கள் சுய விருப்பங்களிலேயே மூழ்கிப்போயிருந்த அவர்களுக்கு, இயேசுவின் தியாகம் ஒரு பொருட்டாகப்படவில்லை. இயேசுவின் சிலுவை அருகில் இருந்த கலகக் கும்பலைப்போல, இந்த ஓவியத்தில் கிறிஸ்துவைச் சூழ்ந்திருந்த கூட்டத்தாருக்கும் தங்கள் எதை, யாரை இழந்தோம் என்பதே தெரியவில்லை.

இப்போதும்கூட, விசுவாசிகளும், விசுவாசம் இல்லாதவர்களும் நித்தியத்தில் இருந்து எளிதாக திசை திருப்பப்படலாம். இயேசுவைப் பின்பற்றுபவர்கள் தேவனின் அன்பு என்ற உண்மையின்மூலம் எப்படி சிதறடிக்கும் பனிமூட்டத்திற்குள்ளாகக் கடந்து செல்ல முடியும்? தேவனின் பிள்ளைகளாக நாம் ஒருவரை ஒருவர் நேசிப்பதன்மூலம் இதில் முதல் அடி எடுத்துவைக்கலாம். “நீங்கள் ஒருவரிலொருவர் அன்புள்ளவர்களாயிருந்தால், அதினால் நீங்கள் என்னுடைய சீஷர்களென்று எல்லாரும் அறிந்துகொள்வார்கள்” என்று இயேசு கூறினார் (யோவான் 13:35).

ஆனால் உண்மையான அன்பு அதோடு நிற்பதில்லை. மக்களை இரட்சகர் பக்கம் ஈர்க்கும் நம்பிக்கையில், நற்செய்தியைப் பகிர்வதன்மூலம் நாம் அந்த அன்பை வெளிப்படுத்துகிறோம். பவுல் சொன்னவிதமாக, “நாம் கிறிஸ்துவுக்கு ஸ்தானாபதிகளாய் இருக்கிறோம்” (2 கொரி. 5:20).

இப்படியாக கிறிஸ்துவின் சரீரம், நாம் ஒருவருக்கு ஒருவரும், உலகத்தாருக்காகவும் ஏங்கும் அன்பை, பிரதிபலிக்கவும், வெளிப்படுத்தவும் முடியும். பரிசுத்த ஆவியால் பெலப்படுத்தப்பட்ட நாம் தேவனின் அன்பை இயேசுவில் காண்பதைத் தடுத்து திசை திருப்பும் காரியங்களை விலக்க இந்த இரண்டு முயற்சிகளும் உதவுவதாக.

மனதுருக்க சோர்வு

ஆன் ஃப்ராங்க் என்ற சிறுபெண், இரண்டாம் உலகப்போரின்போது அவள் குடும்பத்தினர் எப்படி பல வருடங்கள் ஒளிந்து வாழ்ந்தார்கள் என்பது குறித்து எழுதிய நாள்குறிப்பின்மூலம் அதிக பிரபலமடைந்தவள். பின்னர் அவள் ஜெர்மானிய நாசிக்களின், மரணத்தை எதிர்நோக்கும் முகாமில் சிறைவைக்கப்பட்டாள். அப்போது அவளுடன் இருந்தவர்கள் அவள் எப்போதும் தங்கள்மேல் மனதுருக்கம் கொண்டவளாக இருந்தாள் என்று கூறினார்கள். “அவளை அறிந்தவர்களுக்கு அவள் அருகாமை ஆசீர்வாதமாக இருந்தது. இதனால் கென்னெத் பேய்லி என்ற அறிஞர், அவளுக்கு ஒருபோதும் “மனதுருக்க சோர்வு” ஏற்படவில்லை என்று குறிப்பிடுகிறார்.

சின்னாபின்னமாகியுள்ள உலகில் வாழ்வதால் ஏற்படும் விளைவுகளில் மனதுருக்க சோர்வும் ஒன்று. மனிதர்கள் படும் அளவுக்கடங்காத பாடுகளும், கஷ்டங்களும், அதிக நல்லெண்ணம் கொண்டவர்களின் உணர்ச்சிகளையும் மரத்துப்போக வைத்துவிடும். ஆனால் கிறிஸ்துவை மனதுருக்க சோர்வு ஒருபோதும் ஆட்கொள்ளவில்லை. “இயேசு சகல பட்டணங்களையும் கிராமங்களையும் சுற்றி நடந்து, ஜெப ஆலயங்களில் உபதேசித்து, ராஜ்யத்தின் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து, ஜனங்களுக்கு உண்டாயிருந்த சகல வியாதிகளையும் சகல நோய்களையும் நீக்கி, அவர்களைச் சொஸ்தமாக்கினார். அவர், திரளான ஜனங்களைக் கண்டபொழுது, அவர்கள் மேய்ப்பனில்லாத ஆடுகளைப்போலத் தொய்ந்துபோனவர்களும் சிதறடிக்கப்பட்டவர்களுமாய் இருந்தபடியால், அவர்கள்மேல் மனதுருகி(னார்)” என்று மத்தேயு 9:35-36 கூறுகிறது. 

உலகப்பிரகாரமான தேவைகள் மட்டுமல்லாமல், ஆத்துமாவும் நொறுங்குண்டதால் நம் உலகம் அதிக பாதிப்படைந்துள்ளது. இந்தத் தேவைகளை சந்திக்க இந்த உலகத்திற்கு வந்த இயேசு தம்மைப் பின்பற்றுபவர்களையும் இந்தப்பணியில் ஈடுபடச்சொல்கிறார் (வச. 37-38). தனிமை, பாவம், சுகவீனம் ஆகியவற்றால் மனிதர்கள் படும் கஷ்டம் மற்றும் தேவைகளை சந்திக்க பணியாட்களை எழுப்புமாறு அவர் பிதாவிடம் ஜெபித்தார். அவருடைய இருதயத்தைப் பிரதிபலிக்கும், மற்றவர்கள்மேல் கரிசனைகொள்ளும் ஒரு இருதயத்தை பிதா நமக்குத் தந்தருள்வாராக. அவருடைய ஆவியின் வல்லமையால் துன்பத்தில் இருப்பவர்களுக்கு அவருடைய மனதுருக்கத்தின் கரிசனையை நம்மால் வெளிப்படுத்தமுடியும்.

அழகிய உச்சம்

நாட்டுப்புற பாடல்கள், பாரம்பரிய சங்கீதம் என்று எல்லா விதமான பாடல்களையும் ரசிக்க என் பெற்றோர் எனக்குக் கற்றுக்கொடுத்தனர். எனவே மாஸ்கோ தேசிய இசைக்குழுவின் (Moscow National Symphony) இசை விருந்தைக் கேட்க, ரஷ்யாவின் புகழ்பெற்ற சங்கீத சபைகளில் ஒன்றான மாஸ்கோ கான்ஸர்வேடரியில் (Moscow Conservatory) நான் அடி எடுத்து வைத்தபோது, என் மனம் படபடத்தது. சைக்கோவ்ஸ்கி இயற்றிய ஒரு அழகிய பாடலை சங்கீத வித்துவான்கள் இசைக்கும்படி நடத்துனர் செய்தார்.  நிகழ்ச்சியின் மையக் கருத்துக்களின் சிறிது சிறிதாக உயர்ந்து, ஆழ்ந்த, வியப்பைத் தரக்கூடிய உச்ச ஸ்தாயினைத்தை எட்டியது. பார்வையாளர்கள் எழுந்து நின்று கரகோஷம் செய்து அந்த அழகிய தருணத்தைப் பாராட்டினார்கள்.

வேத வசனங்கள், வரலாற்றின் உச்சமான சிலுவை மற்றும் கிறிஸ்துவின் உயிர்த்தெழுதலை நோக்கி முன்னேறுகின்றன. ஏதேன் தோட்டத்தில் ஆதாம், ஏவாளின் வீழ்ச்சியைத் தொடர்ந்து, ஒரு மீட்பர் வருவார் என்று கடவுள் வாக்குக் கொடுத்தார் (ஆதியாகமம் 3:15). பழைய ஏற்பாடு முழுவதும் இந்த மையக்கருத்து முன்னோக்கிச் செல்வதைப் பார்க்கிறோம். பஸ்கா ஆட்டுக்குட்டியிலும் (யாத்திராகமம் 12:21), தீர்க்கதரிசிகளின் நம்பிக்கையிலும் (1 பேதுரு 1;10), கடவுளின் ஜனங்களின் வாஞ்சையிலும் இந்த வாக்குறுதியைப் பார்க்கிறோம்.

இந்தக் கருத்து முன்னோக்கிச் செல்வதை 1 யோவான் 4:14 உறுதிப்படுத்துகிறது: “பிதாவானவர் குமாரனை உலகரட்சகராக அனுப்பினாரென்று நாங்கள் கண்டு சாட்சியிடுகிறோம்”. எப்படி? நம்மை மன்னித்து, நம்மைப் படைத்தவரிடம் நம்மை மீட்டுக்கொடுக்க இயேசு மரித்து, உயிர்த்தெழுந்தார். இதன் மூலமாக சிதைந்த உலகை மீட்பதாக தான் கொடுத்த வாக்குறுதியை கடவுள் நிறைவேற்றினார். ஒரு நாள் மீண்டும் வந்து, தன்னுடைய படைப்பு அனைத்தையும் சேர்த்துக்கொள்வார்.

கடவுளின் குமாரன் நமக்காக மரித்ததை நினைவுகூரும்போது, கடவுளின் அருள் மற்றும் மீட்பராகிய இயேசு என்ற அழகிய உச்சத்தைக் கொண்டாடுகிறோம்.

தைரியமான நிலைப்பாடு

இரண்டாம் உலகப் போரின் ஆரம்பத்தில், ஜெர்மானிய நாசிக்கள் (Nazis) தெரஸா ப்ரெகெரோவாவின் நாடான போலந்தை முற்றுகையிட்டபோது, அவள் பதின்பருவத்தில் இருந்தாள். நாசிக்களால் கைது செய்யப்பட்ட யூதர்கள் காணாமல் போன, ஹோலோகாஸ்ட் என்று அழைக்கப்பட்ட அழிவின் காலத்தின் ஆரம்பம் அது. தெரஸாவும் அவள் நாட்டைச் சேர்ந்த பலரும் தங்கள் உயிரைப் பணயம் வைத்து, நாசிக்களின் அழிவிலிருந்து, வார்ஸா நகரில் இருந்த யூதர்களுக்கான சிறையிருப்பிலிருந்து, தங்கள் அயலகத்தார்களைக் காப்பாற்றினார்கள். பிற்காலத்தில் தெரஸா இந்த போர் குறித்த ஒரு சிறந்த வரலாற்று வல்லுனராக விளங்கினார். ஆனால் எருசலேமின் யாத் வாஷேம் ஹோலோகாஸ்ட் நினைவிடத்தில் (Yad Vashem Holocaust Memorial) அவள் பெயர் இடம்பெறுவதற்கு, கொடுமைக்கு எதிராக அவள் தைரியமாக எதிர்த்து நின்றதே காரணம்.

தீங்கை எதிர்த்து நிற்க தைரியம் தேவை. “மாம்சத்தோடும் இரத்தத்தோடுமல்ல, துரைத்தனங்களோடும், அதிகாரங்களோடும், இப்பிரபஞ்சத்தின் அதிகார லோகாதிபதிகளோடும், வானமண்டலங்களிலுள்ள பொல்லாத ஆவிகளின் சேனைகளோடும் நமக்குப் போராட்டம் உண்டு” என்று பவுல் எபேசு சபைக்குக் கூறினார். கண்களுக்குப் புலப்படாத இந்த எதிர்ப்புகளை நம்மால் தனியே எதிர்கொள்ள முடியாது என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. அதனால் “பிசாசின் தந்திரங்களை எதிர்த்து நிற்கத் திராணியுள்ளவர்களாகும்படி” (வச. 11) கடவுள் நமக்குத் தேவையான ஆவிக்குரிய ஆயுதங்களைக் (தேவனுடைய சர்வாயுத வர்க்கம்) கொடுத்துள்ளார்.

அப்படிப்பட்ட தைரியமான நிலைப்பாட்டிற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? அநீதியை எதிர்த்து வேலை செய்ய வேண்டியதிருக்கலாம். பாதிக்கப்பட்ட அல்லது ஆபத்தில் இருக்கும் நமக்குத் தெரிந்த ஒருவருக்காக நாம் தலையிட்டு உதவ வேண்டியதிருக்கலாம். எந்த விதமான குழப்பமாக இருந்தாலும், நாம் தைரியமாக இருக்க முடியும் – ஏனென்றால், கடவுளுக்காக தீமையை எதிர்த்து நிற்கத் தேவையானவற்றை அவர் ஏற்கனவே கொடுத்துவிட்டார்.

பெயரில் என்ன இருக்கிறது?

“கிப்” ஹார்டின் என்ற மெதடிஸ்ட் சபைப் போதகர், பிரபல பிரசங்கியார் ஜான் வெஸ்லியைப் போல் தன் மகன் வரவேண்டும் என்ற ஆசையில், அவரது ஆண் குழந்தைக்கு ஜான் வெஸ்லி என்று பெயர் வைத்தார். ஆனால், அதே பெயர் கொண்ட பிரசங்கியார் போல் அல்லாமல், ஜான் வெஸ்லி ஹார்டின் ஒரு மாறுபட்ட பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்தார். நாற்பத்தி இரண்டு மனிதர்களைக் கொன்றதாகக் கூறிய அவன் 1800 ஆண்டு காலக் கட்டத்தில், அமெரிக்காவின் மேற்குப் பகுதியின் துப்பாக்கிச் சண்டைக்காரனாக, பொல்லாத துஷ்டனாக இருந்தான்.

தற்போது உள்ள கலாசாரத்தைப்போல வேதாகமத்திலும் பெயர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. ஆண்டவருடைய குமாரனின் பிறப்பை முன்னறிவித்த தேவதூதன், மரியாளின் குழந்தைக்கு “அவருக்கு இயேசு என்று பேரிடுவாயாக; ஏனெனில் அவர் தமது ஜனங்களின் பாவங்களை நீக்கி அவர்களை இரட்சிப்பார்” (மத்தேயு 1:21) என்று யோசேப்பிடம் கூறுகிறார். இயேசுவின் பெயருக்கு அர்த்தமான “யெகோவா இரட்சிப்பார்”, பாவத்திலிருந்து இரட்சிப்பதற்கான அவரது குறிக்கோளை உறுதிப்படுத்தியது.

ஹார்டினைப் போல் இல்லாமல், இயேசு, முழுவதுமாக தன் பெயருக்கேற்ப வாழ்ந்தார். அவரது மரணம் மற்றும் உயிர்த்தெழுதல் மூலமாக, மீட்பு என்ற அவரது குறிக்கோளை நிறைவேற்றினார். “இயேசு தேவனுடைய குமாரனாகிய கிறிஸ்து என்று நீங்கள் விசுவாசிக்கும்படியாகவும், விசுவாசித்து அவருடைய நாமத்தினாலே நித்திய ஜீவனை அடையும்படியாகவும், இவைகள் எழுதப்பட்டிருக்கிறது” (யோவா. 20:31) என்று கூறியதன்மூலம், வாழ்வளிக்கும் கிறிஸ்துவின் பெயரை யோவான் உறுதிப்படுத்துகிறார். அப்போஸ்தலர் நடபடிகள் “அவராலேயன்றி வேறொருவராலும் இரட்சிப்பு இல்லை; நாம் இரட்சிக்கப்படும்படிக்கு வானத்தின் கீழெங்கும் மனுஷர்களுக்குள்ளே அவருடைய நாமமேயல்லாமல் வேறொரு நாமம் கட்டளையிடப்படவும் இல்லை” (அப்போஸ்தலர் 4:12) என்று கூறி நம் அனைவரையும் அவரை விசுவாசிக்கும்படி அழைக்கிறது.

இணையில்லாத இயேசுவின் நாமத்தை விசுவாசத்தோடே தேடும் அனைவரும், அவர் தரும் மன்னிப்பையும், நம்பிக்கையையும் அனுபவிக்க முடியும். நீங்கள் அவர் நாமத்தைத் தேடினீர்களா?

ஆகாயத் தோட்டம்

நாங்கள் லண்டனிலிருந்த போது, நானும் என் மனைவி மார்லென்னும் ஆகாயத் தோட்டத்தைப் பார்க்க ஒரு நண்பன் ஏற்பாடு செய்திருந்தார். லண்டனின் வர்த்தக மாவட்டத்தில் முப்பத்தைந்து அடுக்கு கட்டிடத்தின் மேல் தளத்தில் கண்ணாடியால் சூழப்பட்ட ஒரு தளம் முழுவதும் மரங்கள், செடிகள் மற்றும் பூக்களால் நிறைந்துள்ளது. ஆனால், அந்த உயர்ந்த இடம் எங்கள் கவனத்தை ஈர்த்தது. நாங்கள் அந்த உயரத்திலிருந்து 500 அடி கீழே பார்க்கும் போது பரிசுத்த பவுலின் கதீட்ரல், லண்டன் கோபுரம், மற்றும் அநேகக் காட்சிகளைப் பார்த்து வியந்தோம். அந்த தலைநகரின் முழு அழகும் எங்களை பிரமிக்கச் செய்து, சரியான கண்ணோட்டத்தைக் குறித்து கற்றுக்கொள்ள எங்களுக்குதவியது.

நாம் அநுபவிக்கும் யாவற்றையும் தேவன் சரியான கோணத்தில் காண்கின்றார். சங்கீதக்காரன், “கர்த்தர் கட்டுண்டவர்களின் பெருமூச்கைக் கேட்கவும், கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களை விடுதலையாக்கவும் தம்முடைய உயர்ந்த பரிசுத்த ஸ்தலத்திலிருந்து பார்த்து, வானங்களிலிருந்து பூமியின் மேல் கண்ணோக்கமானார்” (சங். 102:19-20) எனக் கூறுகின்றார்.

சங்கீதம் 102ல் குறிப்பிட்டுள்ள வருத்தப்பட்ட ஜனங்களைப் போன்று, நாமும் தற்பொழுதுள்ள போராட்டங்களில் இழுத்து அடைக்கப்பட்டு, உதவியற்ற நிலையில் முனகிக் கொண்டிருக்கின்றோம். ஆனால், தேவன் நம் வாழ்வை ஆரம்பத்திலிருந்து முடிவுவரை காண்கின்றார். நம்முடைய கண்களை மறைக்கின்ற காரியங்களால் தேவன் ஒருபோதும் மறைக்கப்படுவதில்லை. சங்கீதக்காரன் எதிர்பார்ப்பது போல அவருடைய நேர்த்தியான கண்ணோட்டம் விடுதலைக்கு நேராக சென்று, கொலைக்கு நியமிக்கப்பட்டவர்களையும் விடுதலையாக்குகின்றது (வச. 19, 27-28).

கடினமான நேரங்களில் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டியது என்னவென்றால், அடுத்துவருவது என்னவென்று நமக்குத் தெரியாது, ஆனால், தேவன் அறிவார். நமக்கு முன்பாகவுள்ள ஒவ்வொரு மணித்துளியிலும் நாம் தேவனை நம்பி வாழ்வோம்.