காலைதோறும் புதியவைகள்

என் சகோதரர் பால் கடுமையான கால்-கை வலிப்புடன் போராடி வளர்ந்தார், அவர் தனது வாலிப பருவத்தில் நுழைந்தபோது அது இன்னும் மோசமாகிவிட்டது. ஒரே நேரத்தில் ஆறு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக தொடர்ச்சியான வலிப்புத்தாக்கங்களை அவர் அனுபவித்ததால், இரவுநேரம் அவருக்கும் எனது பெற்றோருக்கும் வேதனையளித்தது. அறிகுறிகளைத் தணிக்கும் ஒரு சிகிச்சையை மருத்துவர்களால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை, அதே நேரத்தில் நாளின் ஒரு பகுதியையாவது அவரை விழிப்புடன் வைத்திருக்கிறார்கள். என் பெற்றோர் ஜெபத்தில் கூக்குரலிட்டனர்: “தேவனே, தேவனே,, எங்களுக்கு உதவுங்கள்!”

அவர்களின் உணர்ச்சிகள் நொறுங்கியிருந்தாலும், அவர்களின் உடல்கள் களைப்படைந்து இருந்தாலும், பவுலும் என் பெற்றோரும் ஒவ்வொரு புதிய நாளுக்கும் தேவனிடமிருந்து போதுமான பலத்தைப் பெற்றார்கள். கூடுதலாக, என் பெற்றோர் புலம்பல் புத்தகம் உட்பட வேதாகம வார்த்தைகளில் ஆறுதல் கண்டனர். பாபிலோனியர்கள் எருசலேமை அழித்ததைப் பற்றி எரேமியா தனது வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தினார், “எட்டியும் பிச்சுமாகிய” சிறுமையை நினைவு கூர்ந்தார் (3:19). இன்னும் எரேமியா நம்பிக்கையை இழக்கவில்லை. கர்த்தரின் இரக்கங்களை அவர் மனதில் கொண்டார், அவருடைய இரக்கங்கள் “அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்;” (வச. 23). என் பெற்றோரும் அவ்வாறே செய்தார்கள்.

நீங்கள் எதை எதிர்கொண்டாலும், தேவன் ஒவ்வொரு காலைதோறும் உண்மையுள்ளவர் என்பதை அறிந்து கொள்ளுங்கள். அவர் நாளுக்கு நாள் நம் பலத்தை புதுப்பித்து, நம்பிக்கையைத் தருகிறார். சில நேரங்களில், என் குடும்பத்திற்கு செய்தது போலவே, ஆறுதலும் தருகிறார். பல வருடங்களுக்குப் பிறகு, ஒரு புதிய மருந்து கிடைத்தது, இது பவுலின் தொடர்ச்சியான இரவுநேர வலிப்புத்தாக்கங்களை நிறுத்தி, எனது குடும்பத்திற்கு மறுசீரமைப்பு தூக்கத்தையும் எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கையையும் அளித்தது.

நம்முடைய ஆத்மாக்கள் நமக்குள் முறிந்துபோகிறபோது (வச. 20), தேவனின் இரக்கங்கள் காலைதோறும் புதியவைகள் என்ற வாக்குறுதிகளை நாம் மனதில் கொள்ளலாம்.

நாம் தேவன் இல்லை

மேரே கிறித்துவத்தில், சி.எஸ். லூயிஸ் நாம் பெருமிதம் கொள்கிறோமா என்று கண்டுபிடிக்க சில கேள்விகளைக் கேட்க பரிந்துரைத்தோம்: மற்றவர்கள் என்னை பொருட்படுத்தாமல் இருக்கும் பொழுது அல்லது, கீழ்த்தரமாக பார்க்கும் பொழுது அல்லது உதாசீனப்பதுதும் பொழுதும் அது எனக்கு எவ்வளவு விரும்பத்தகாததாக இருக்கிறது. லூயிஸ் பெருமையை "மிகவும் தீமை" மற்றும் வீடுகளிலும் நாடுகளிலும் துயரத்திற்கு முக்கிய காரணியாகக் கண்டார். அவர் அதை ஒரு “ஆவிக்குரிய புற்றுநோய்” என்று அழைத்தார், இது அன்பு, மனநிறைவு மற்றும் பொது அறிவு ஆகியவற்றை அழிப்பதாக இருக்கிறது.

பெருமை என்பது காலங்காலமாக ஒரு பிரச்சினையாக இருந்து வருகிறது. எசேக்கியேல் தீர்க்கதரிசி மூலம், சக்திவாய்ந்த கடற்கரை நகரமான தீரின் தலைவரை தேவன் தனது பெருமைக்கு எதிராக எச்சரித்தார். ராஜாவின் பெருமை அவரது வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும் என்று அவர் கூறினார்: “நீ உன் இருதயத்தை தேவனின் இருதயத்தைப்போல ஆக்குகிறபடியினால் இதோ, ஜாதிகளில் மகா பலவான்களாகிய மறுதேசத்தார் உனக்கு விரோதமாய் வரப்பண்ணுவேன்.” - (எசே. 28:6-7). அவர் ஒரு தேவன் அல்ல, மனிதர் என்று அவர் அறிவார் (வச. 9).

பெருமைக்கு மாறாக பணிவு என்பது தேவனை அறிவதன் மூலம் நாம் பெறும் ஒரு நல்லொழுக்கம் என்று லூயிஸ் பெயரிட்டார். லூயிஸ், உறவில் இருக்கும் பொழுது நாம் "மகிழ்ச்சியுடனும், தாழ்மையுடனும்" இருப்போம். முன்னர் நம்மை அமைதியற்றவர்களாகவும் மகிழ்ச்சியற்றவர்களாகவும் மாற்றிய நம் சொந்த கர்வத்தைப் பற்றிய வேடிக்கையான முட்டாள்தனத்திலிருந்து விடுபடுவதில் நிம்மதி அடைகிறோம். நாம் தேவனை எவ்வளவு அதிகமாக ஆராதிக்கிறோமோ, அவ்வளவு அதிகமாக அவரை அறிவோம், மேலும் அவருக்கு முன்பாக அவ்வளவு அதிகமாக நம்மைத் தாழ்த்திக் கொள்வோம். நாம் மகிழ்ச்சியோடும் பணிவோடும் அன்பு செலுத்தி சேவை செய்பவர்களாக இருப்போம்.

அனைத்தையும் அர்ப்பணித்தல்

கலைத் துறையில் பிரசித்தி பெற்ற இரண்டு நபர்கள் தேவன் தங்களை அழைத்தார் என்று விசுவாசித்து தங்கள் தொழில்களை விட்டு விட்டு இயேசுவுக்கு சேவை செய்ய தங்களை அர்ப்பணித்தார்கள். சீனாவின் லிசு இன மக்களுக்கு சேவை செய்ய இங்கிலாந்தில் நடக்கும் கச்சேரிகளில் பியானோ வாசிப்பதை ஜேம்ஸ் ஓ ஃபிரசர்-ம் (1886-1938), சுவிசேஷகராக கலைத்துறையில் கிடைத்த வாய்ப்பை அமெரிக்கரான ஜட்சன் வான் டெவெண்டேர்-ம் துறந்தனர். பின்னர் மிகவும் பிரபலமான “இயேசுவுக்கே ஒப்புவித்தேன்” என்ற பாமாலையை எழுதினார்.

கலைத் துறையில் இருக்கும் அநேகரை தேவன் அழைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது இந்த இரு மனிதர்களும் கீழ்ப்படிந்து ஒன்றை பின்பற்றும்படி மற்ற ஒன்றைக் கைவிட்டார்கள். ஒரு வேளை இயேசு, மாற்கு 10:17-25ல் இருக்கும் வாலிப ஐஸ்வரியவானுக்கு கொடுக்கும் அறிவுரையை பார்த்து இவர்களும் ஊக்குவிக்கப்பட்டிருக்கலாம். அந்த பரிமாற்றத்தை பார்த்த பேதுரு “நாங்கள் எல்லாவற்றையும் விட்டு, உம்மைப் பின்பற்றினோமே!” என்று கூறினார் (வச 8). தேவனை பின்பற்றுகிறவர்களுக்கு நித்தியத்தில் இதைவிட “நூறத்தனையாக”வும் நித்திய ஜீவனும் உண்டு என்று இயேசு உறுதியளிக்கிறார். ஆனால் அவருடைய ஞானத்தின் படி “முந்தினோர் அநேகர் பிந்தினோராயும், பிந்தினோர் அநேகர் முந்தினோராயும் இருப்பார்கள்” (வச 31)

தேவன் நம்மை எங்கே வைத்திருந்தாலும் அனுதினமும் நம் வாழ்வை அவருக்கென்று அர்ப்பணிக்க நாம் அழைக்கப்பட்டிருக்கின்றோம். நமது வேலை பார்க்கும் அலுவலகமாக இருந்தாலும் அல்லது வீட்டில் இருந்து வெகு தூரமாக இருந்தாலும் அவருடைய கனிவான அழைப்பிற்கு கீழ்ப்படிந்து நமக்கு தந்த தாலந்துகளையும் வளங்களையும் வைத்து அவரை பின்பற்றும் போது நாம் மற்றவர்களை நேசிக்கவும் அவர்களின் தேவைகளையும் அறியவும் தேவன் நமக்கு உதவுவார்.

பழுக்க வைக்கும் செயல் முறை

இங்கிலாந்து நாட்டின் கேம்பிரிட்ஜ் நகரத்தில் தன்னுடைய 50 ஆண்டுகால ஊழியத்தின்  ஆரம்ப காலத்தில் சார்லஸ் சிமியோன் (1759 -1836) தன் அருகில் வாழ்ந்த போதக நண்பரான ஹென்றி வென்னையும் அவருடைய மகள்களையும் சந்தித்தார்.  பார்த்து முடித்து செல்லும் போது அவருடைய மகள்கள் இருவரும் சிமியோனின் கடுமையான நடக்கை குறித்தும் சுய உறுதிப்பாடான  குணத்தை குறித்தும் தங்கள் தந்தையிடம் குறிப்பிட்டார்கள்.  அதற்கு பதிலளிக்கும் படி அவருடைய மகள்களிடம் அருகில் இருந்த மரத்தில் இருந்து இன்னும் கனியாகாத பழத்தை ஒன்று பறிக்க சொன்னார். அதை ஏன் அவர் சொன்னார் என்று அவர்கள் இருவரும் யோசித்துக் கொண்டிருந்த நேரத்தில் “ இப்பொழுது இது பச்சையாக இருக்கிறது.  இன்னும் கொஞ்சம் வெயிலுக்கு பின்னரும் மறைக்க பின்னரும்  அது  பழமாகும். இதே போல் தான் சிமியோனும்”  என்று கூறினார்.

 வருட போக்கில் தேவனுடைய உருமாற்றும் கிருபையால்  சிமியோன் மென்மையானார். அதற்கு ஒரு காரணம் தினமும் வேதம் வாசித்து ஜெபிப்பதற்கு அவர் அர்ப்பணித்தது. “ இதுதான் அவருக்கு இருக்கும் பெரிய கிருபைக்கும் ஆவிக்குரிய  பெலத்திற்கான ரகசியம்” என்று அவருடன் சில மாதங்கள் தங்கி இருந்த நண்பர் அவரை குறித்து சாட்சி கொடுத்தார். எரேமியா தீர்க்கதரிசியை போல விசுவாசத்துடன் தேவ வார்த்தையை கைப்பற்றி வந்தார் சிமியோன். “‘ உம்முடைய வார்த்தைகள் கிடைத்த உடனே அவைகளை உட் கொண்டேன்”  (எரேமியா  15:16)  என்று  எரேமியா கூறுகிறார்.  தேவனுடைய வார்த்தைகளை உட்கொள்ளுவது அவருக்கு ஆனந்தமும் அவர் இருதயத்துக்கு களிப்புமாக இருந்தது.

 நாமும் கூட பச்சையாக புளிக்கும் பழமாக இருக்கலாம் ஆனால் தேவ ஆவியால்  அவருடைய வார்த்தையை நாம் அதிகம் அறிந்து கொண்டு நாம் மென்மை பட தேவனை நாம்  விசுவாசிக்கலாம்.

இடிபாடுகளின் மறுசீரமைபட்பு

பதினேழு வயதில், டோவெய்ன், திருடுதல் மற்றும் போதைக்கு அடிமைபட்டிருந்ததால், தென் ஆப்பிரிக்காவில் இருக்கும் தன்னுடைய குடும்ப வீட்டை விட்டு வெளியேற வேண்டியிருந்தது. அவர் வெகுதூரம் செல்லவில்லை, தனது தாயின் கொல்லைப்புறத்தில் நெளிந்த உலோகத்தினால் ஒரு சிறு குடிலை அமைத்து, நாளடைவில் இது போதைப்பொருட்களைப் பயன்படுத்தும் கேசினோ என்ற இடமாக அறியப்பட்டது. எனினும் தன் பத்தொன்பதாம் வயதில் டோவெய்ன் இயேசுவின் இரட்சிக்கும் விசுவாசத்திற்குள் வந்தார். போதைப் பொருட்களிலிருந்து விடுதலைப் பெறுவது ஒரு நீண்டதும் சோர்வானதாவும் ஆனால், தேவனுடைய உதவியாலும், இயேசுவை விசுவாசிக்கும் நண்பர்களின் ஆதரவோடும் அவர் சுத்தமாகிவிட்டடர். டோவெய்ன் கேசினோ கட்டிப் பத்து வருடங்கள் கழித்து அவரும் மற்றவர்களும் சேர்ந்து அந்த குடிசையை ஒரு ஆலய வீடாக மாற்றினர். ஒரு காலத்தில் இருண்ட மற்றும் தடை செய்யப்பட்டதாக இருந்த இடம் இப்போது ஜெபிக்கும் மற்றும் ஆராதனைச் செய்யும் இடமாகியது.

இந்த ஆலயத்தின் தலைவர்கள், எரேமியா 33ல், டோவெய்ன் மற்றும் முன்னாள் கேசினோவுக்கு செய்ததைப் போல, தேவன் மக்களையும், இடத்தையும் எவ்வாறு குணப்படுத்தி மீட்டெடுக்க முடியும் என்பதைக் காண்கிறார்கள். எரேமியா தீர்க்கதரிசி, சிறைப்பிடிக்கப்பட்ட தேவமக்களிடம் பேசி, நகரம் காப்பாற்றப்படாது என்றாலும், தேவன் தம்முடைய ஜனத்தை குணமாக்கி அவர்களைக் கட்டுவித்து, அவர்களுடைய பாவங்களற அவர்களை சுத்திகரிப்பேன் என்று பேசினார் (எரே. 33:7,8). அப்பொழுது அந்த நகரம் அவருக்கு மகிழ்ச்சியுள்ள கீர்த்தியாயும், புகழ்ச்சியாயும், மகிமையுமாய் இருக்கும் (எரே. 33:9).

இதயத்தை உடைக்கும் பாவத்தைப்பற்றி நாம் விரக்தியடைந்து மனக்கசப்புடன் இருக்கும்போது, அவர் மேனன்பெர்க்கில் கொல்லைப்புறத்தில் செய்தது போல, தேவன் சுகத்தையும், நம்பிக்கையையும் கொண்டு வர நாம் தொடர்ந்து ஜெபிப்போம்.

எப்போதும் நன்றி சொல்லவேண்டும்

பதினேழாம் நூற்றாண்டில் மார்ட்டின் ரிங்கிட், ஜெர்மனியிலுள்ள சாக்சனி மாநிலத்தில் போதகராய் கிட்டத்தட்ட முப்பது வருடங்களாக பணியாற்றி வந்தார். அப்போது ஜெர்மனி முழுவதும் போர் நடந்து வந்தது, அதோடு கூட கொள்ளை நோயும் பரவி கொண்டு வந்தது. அந்த வருடமே அவர் மனைவி அடக்க ஆராதனையை சேர்த்து கிட்டத்தட்ட நான்காயிரம் ஆராதனைகளை  நடத்திவைத்தார். பஞ்சத்தின் மிகுதியால் அவர் குடும்பத்திற்கு ஆகாரமும் இல்லாமல் இருந்தது. இருப்பினும் அவர் விசுவாசத்தில் உறுதியாய் தரித்திருந்து தேவனுக்கு விடாமல் நன்றி கூறி  பிரபல ஆங்கில பாடலான "Now thank we all our God" இயற்றினார்.

தேவனுடைய பிள்ளைகள் எப்போதும் துதி செலுத்தி சோர்வான நேரத்திலோ, எதிராளி அவர்களை கொடுக்கும் போது, எப்போதும் நன்றி செலுத்த வேண்டும் என்று ஏசாயா  கூறியதற்கு  ரின்கார்ட் ஒரு நல்ல எடுத்துக்காட்டு. தேவ நாமத்தை துதித்து அவர் நாமத்தை பிரஸ்தாபம் பண்ணினார்கள் (வச. 4).

நம்மை சுற்றி நன்மைகள் நடக்கும் போது, நமக்கு உண்ண  உணவு இருக்கும் போது தேவனுக்கு நன்றி சொல்வது கடினம் அல்ல. ஆனால் நம் நெருங்கிய உறவு நம்மை விட்டு பிரிந்திருக்கும் போதும் நமக்கு உண்ண உணவு இல்லாமல் இருக்கும் போதும் தேவனுக்கு நன்றி செலுத்த முடியுமா?

நாமும் போதகர் ரின்கார்டுடன் சேர்ந்து நம் இருதயத்தை ஒன்றிணைத்து  தேவனுக்கு துதிகள் செலுத்தி அவரை கீர்த்தனம் பண்ணுவோம். பூமியெங்கும் அவர் நாமம் அறியப்படக்கடவது (வச. 5).

தேவன் பேசும்போது

வேதாகமத்தை மொழிபெயர்பவர் லில்லி . ஒரு முறை தனது வெளிநாட்டு பயணத்தை முடித்துவிட்டு தனது தேசத்திற்கு திரும்பியபோது விமான நிலையத்தில் தடுத்து நிறுத்தி தனிமைப்படுத்தினார்கள். தனது கைபேசியில் உள்ள புதிய ஏற்பாட்டின் ஆடியோ பதிவை கண்டதால் அதையும் பறிமுதல் செய்து அடுத்த இரண்டு மணிநேரமாக கேள்விமேல் கேள்வி கேட்டு கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு கட்டத்தில் அந்த ஆடியோவை சோதனை செய்யும்படியாக அதை கேட்கத் தொடங்கினார்கள், அப்பொழுது பதிவில் மத்தேயு 7:1-2 வாசிக்க கேட்டார்கள் " நீங்கள் குற்றவாளிகளென்று தீர்க்கப்படாதபடிக்கு மற்றவர்களைக் குற்றவாளிகளென்று தீர்க்காதிருங்கள். ஏனெனில், நீங்கள் மற்றவர்களைத் தீர்க்கிற தீர்ப்பின்படியே நீங்களும் தீர்க்கப்படுவீர்கள்; நீங்கள் மற்றவர்களுக்கு அளக்கிற அளவின்படியே உங்களுக்கும் அளக்கப்படும்." இந்த வார்த்தைகளை தனது சொந்த மொழியில் கேட்டபோது அங்குள்ள அதிகாரிகளில் ஒருவருக்கு வியர்க்கத் தொடங்கியது. இறுதியில் லில்லி மீது எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படவில்லை.

அந்த அதிகாரி தன் மனதில் என்ன நினைத்தார்  என்று நமக்கு தெரியாது. ஆனால் ஒன்றை நாம் அறிவோம், அவர் (தேவன்) வாயிலிருந்து புறப்படும் வசனம் அவர் விரும்பியதை நிச்சயமாக நிறைவேற்றுகிறது (ஏசா. 55:11). ஏசாயா இந்த நம்பிக்கைக்குரிய வார்த்தைகளை தேவ மக்களுக்கு அவர்கள் ஒதுக்கப்பட்ட நிலையில் இருக்கும்போது வாக்குத்தத்தமாக உரைத்தார். அவர்களுக்கு நம்பிக்கை தரும் படி அவர் வாயிலிருந்து புறப்படும் எந்த வார்த்தையும் முளைக்கச்செய்கிற  உறைந்த மழையைப்போல் - அவர் நோக்கத்தை நிறைவேற்றுவதாக இருக்கிறது.

தேவன் மேல்  உள்ள நம்பிக்கையை மேம்படுத்தும்படி இந்த வசனங்களை வாசிக்கலாம். லில்லியுடைய சூழ்நிலையைப்போல் நாமும் கடந்து செய்வோமானால், கிரியை செய்கிற தேவன் நமக்கு உண்டென்று நிச்சயித்து அவர்மேல் நம்பிக்கை வைப்போம். 

அந்நியரை நேசித்தல்

நான் ஒரு புதிய நாட்டிற்கு இடம்பெயர்ந்த போது என்னுடைய முதல் அனுபவம் சற்றே விரும்பத்தகாத ஒன்றாக இருந்தது. அன்று என் கணவர் பிரசங்கம் செய்யவிருந்த சிறிய ஆலயத்திலே ஒரு இடம் கண்டுபிடித்து நான் அமர்ந்தபொழுது  வயதான ஒரு நபர் சற்றே முரடாக என்னை “தள்ளி உட்காரு” என்றார். அவருடைய மனைவி என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டு, அந்த இடம் அவர்கள் எப்போதும் உட்காரும் இடம் என்று எனக்கு விளக்கினார்கள். முந்திய காலத்தில் சபையார் தங்களுக்கு வேண்டிய இடத்தை ஆலயத்தில் வாடகைக்கு எடுத்துக்கொள்வார்கள் என்றுஅறிந்தேன். இந்த பழக்கம் ஆலயத்திற்கு வருமானம் தருவது மட்டுமல்லாமல் ஒருவர் இடத்தை இன்னொருவர் எடுத்துக்கொள்ளாமல் தவிர்த்தது. இந்த மனப்பான்மை தெளிவாக சில தசாப்தங்களுக்கு இன்னும் பரவி இருந்தது.

நான் பார்த்த இவ்வித கலாச்சார முறைகளுக்கு மாறாக, தேவன் எப்படி இஸ்ரவேலரை அந்நியர்களை வரவேற்க அறிவுறுத்தினார் என்று நான் பிறகு யோசித்தேன். தம்முடைய ஜனங்கள் செழித்து வாழ்வதற்கு வழிமுறைகளைச் கூறியபின் அந்நியரை வரவேற்க அவர்களுக்கு நினைவூட்டினார் ஏனென்றால் அவர்களும் ஒரு காலத்தில்  அந்நியராக  இருந்தவர்கள் தான். அவர்கள் அந்நியரை கனிவாக நடத்துவது மட்டுமன்றி அவர்களை நேசிக்கவும் கூட தேவன் கட்டளையிட்டார.  தேவன் அவர்களை எகிப்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து மீட்டு பாலும் தேனும் ஓடுகிற தேசத்தை அவளுக்கு கொடுத்தார் அவ்விடத்தில் இருந்த மற்றவர்களையும் அவர்கள்  நேசிக்க வேண்டும்  என்று எதிர்பார்த்தார்

நீங்கள் அந்நியரை  உங்கள் மத்தியில்  சந்தித்தால் , தேவனுடைய அன்பை அவர்களுடன் பகிர்ந்துக் கொள்ள தடையாய் இருக்கும் கலாச்சார பழக்கங்களை வெளிப்படுத்துமாறு அவரை கேளுங்கள்.

கிறிஸ்துவை எப்படி பிரதிபலிப்பது?

பிரான்ஸ் நாட்டில் லீசியு என்ற ஊரைச் சேர்ந்த தெரெஸ் என்னும் கன்னியாஸ்திரி, சிறுமியாக இருந்தபோது மகிழ்ச்சியுடனும் கவலையற்றும் இருந்தாள். ஆனால் அவளுக்கு நான்கு வயதானபோது அவளுடைய அம்மா இறந்துவிட்டார்; அப்பொழுது மிகவும் பயந்த சுபாவம் உள்ளவளாகவும் எளிதில் கலங்குகிறவளாகவும் மாறிவிட்டாள். பல வருடங்களுக்கு பின்னர் கிறிஸ்துமஸ் தினத்திற்கு முந்தினநாள் ஒரு திருப்பம் காணப்பட்டது. தன்னுடைய சபையோடு பண்டிகையை அனுசரிக்கும்போது, ஒரு மாற்றத்தை அவள் உணர்ந்தாள். இறைவன் அவளை பயத்தினின்று விடுவித்து மகிழ்ச்சியை அளித்தார். இந்த மாறுதல், இறைவன் வானத்தை விட்டு பூமிக்கு வந்து இயேசு என்னும் மானிடனாக அவளுக்குள் வாசம் செய்த வல்லமையால் தான் உண்டாயிற்று என்ற மாற்றத்திர்கான காரணத்தை அவள் பகர்ந்தாள்.

இறைவன் நமக்குள் வாசம் செய்வது என்றால் என்ன? அது ‘ஒரு ரகசியம்’ என்று பவுல் கொலோசெயருக்கு எழுதினார். அது “ஆதிகாலங்களுக்கும் தலைமுறை தலைமுறைகளுக்கும் மறைவாயிருந்து, இப்பொழுது அவருடைய பரிசுத்தவான்களுக்கு வெளியாக்கப்பட்டது” (கொலோசெயர் 1:25) என்கிறார். “இந்த இரகசியத்திலுள்ள மகிமையின் ஐசுவரியம் இன்னதென்று, தேவன் தெரியப்படுத்தச் சித்தமானார்; கிறிஸ்துவானவர் மகிமையின் நம்பிக்கையாக உங்களுக்குள் இருப்பதே அந்த இரகசியம்” (கொலோசெயர் 1:27). இப்பொழுது கிறிஸ்து கொலோசெயர் நடுவே வாசம் செய்கிறதினாலே அவர்கள் வாழ்க்கையில் ஒரு புதிய சந்தோஷத்தை அனுபவித்தார்கள். பழைய பாவத்திற்கு அடிமையாக இருக்க வேண்டியதில்லை.

நாமும் இயேசுவை நமக்கு இரட்சகராக ஏற்றுக்கொண்டால், அவர் நம்மில் வாசம் பண்ணுகிற இந்த ரகசிய வாழ்வை அனுபவிப்போம். அவருடைய ஆவியின் மூலமாக திரெசை போலவே அவர் நம்முடைய பயத்தினின்றும் நம்மை விடுவிப்பார். ஆவியின் கனி - சந்தோஷம், சமாதானம், நீடியபொறுமை போன்றவை -  ( கலாத்தியர் 5:22-23) நம்மில் வளரும்.

‘கிறிஸ்து நமக்குள் வாசமாயிருக்கும் இந்த அருமையான ரகசியத்தை இறைவன் நமக்கு தந்ததற்காக அவருக்கு நன்றி செலுத்துவோம்.