அன்பின் விலை

இங்கிலாந்தில் வசிக்கும் எங்களை அமெரிக்காவிலிருக்கும் என்னுடைய பெற்றோர் காண வந்திருந்தார்கள். அவர்கள் திரும்பிச்செல்லும் பொழுது கையசைத்து வழியனுப்பிக்கொண்டிருந்த என் மகள் சட்டென்று கண்ணீர் விட்டு அழுதுகொண்டே, ”அவர்கள் திரும்பிச்செல்வதை நான் விரும்பவில்லை”, எனக் கூறினாள். நான் அவளை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டிருந்த பொழுது, “என்ன செய்வது, அதுதான் அன்பின் விலை” என என் கணவர் கூறினார். 

நமக்குப் பிரியமானவர்களின் பிரிவு நமக்கு மனவலியை உண்டாக்கும். ஆனால் சிலுவையிலே அன்பின் விலையை இயேசு செலுத்தியபொழுது எவரும் அனுபவிக்க முடியாத பிரிவை அவர் அனுபவித்தார். “அநேகருடைய பாவத்தைச்சுமந்து” என்று 700 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஏசாயா தீர்க்கதரிசியால் உரைக்கப்பட்டதை தேவனும் மனுஷனுமாகிய இயேசு நிறைவேற்றினார் (ஏசா. 53:12). இயேசுவே நம்முடைய பாடுகளைசுமக்க வந்த ஜீவ பலி என்பதற்கான அநேக குறியீடுகள் இவ்வதிகாரத்தில் உள்ளது. போர்ச் சேவகரில் ஒருவன் ஈட்டியினாலே அவருடைய விலாவிலே குத்திக் காயப்படுத்தியபொழுது (யோ:19:34), “நம்முடைய மீறுதல்களினிமித்தம் அவர் காயப்பட்டு” (வச.5) என்னும் குறியீடு நிறைவேறிற்று. மேலும் ஒரு குறியீடு, “அவருடைய தழும்புகளால் நாம் குணமாகிறோம்” (ஏசா. 53:5). 

அன்பின் நிமித்தமாகவே இப்பூமியிலே இயேசு குழந்தையாகப் பிறந்தார். அன்பின் நிமித்தமாகவே நியாயப்பிரமாண போதகர்களிடமும், மக்களிடமும், போர்ச்சேவகரிடமும் இருந்து பல கொடுமைகளை அனுபவித்தார். அன்பின் நிமித்தமாகவே, நமக்குப் பதிலாக அவர் பாடுபட்டு மரித்து, பரிபூரண ஜீவபலியாக தம்மையே ஒப்புக்கொடுத்து நம்சார்பில் பிதாவின் முன்பாக நின்று கொண்டிருக்கிறார். அன்பின் நிமித்தமாகவே நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

ஏன் மன்னிக்க வேண்டும்?

என்னுடைய தோழி ஒருத்தி எனக்கு நம்பிக்கை துரோகம் செய்தபொழுது மன்னிக்க வேண்டியதின் அவசியத்தை நான் அறிந்திருந்தும் அவளை என்னால் மன்னிக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை. ஏனெனில் அவளுடைய வார்த்தைகள் என்னுடைய இருதயத்தின் ஆழத்தில் ஊடுருவிச்சென்று என்னை வேதனையினாலும் கோபத்தினாலும் நிலைகுலையச் செய்தது. பின்பு இதைக்குறித்து நாங்கள் பேசினபொழுது, அவளை நான் மன்னித்து விட்டதாகக் கூறினேன். ஆனாலும் அதன்பிறகும், வெகுகாலம் அவளைக் காணும்பொழுதெல்லாம் வலியின் சுவடுகள் என்னுள் வெளிப்படுவதை உணர்ந்தேன். அவள்மீது இன்னும் மனக்கசப்பும் கோபமும் இருப்பதை அறிந்து கொண்டேன். இருப்பினும் ஒரு நாள் தேவன் என்னுடைய ஜெபத்திற்கு பதிலளித்து, நான் பற்றிக்கொண்டிருந்த மனக்கசப்பையும் கோபத்தையும் முற்றிலும் விட்டுவிட எனக்கு பெலனளித்தார். இறுதியாக நான் விடுதலை பெற்றேன்.

தான் சிலுவையில் மரிக்கும் தருவாயில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த பொழுதும் மன்னிப்பை அளித்ததின் மூலம் கிறிஸ்துவ விசுவாசத்தின் நாடித் துடிப்பே மன்னிப்பதில் தான் உள்ளது என்பதை நமது இரட்சகர் விவரிக்கிறார். தன்னை சிலுவையில் அறைந்தவர்களையும் இயேசு நேசித்ததினால், அவர்களை மன்னிக்குமாறு பரமபிதாவிடம் வேண்டுதல் செய்கிறார். மனக்கசப்பையும் கோபத்தையும் பற்றிக்கொண்டிருப்பதற்குப் பதிலாக தனக்கு தீங்கிழைத்தவர்களுக்கு கிருபையையும் அன்பையும் ஈந்தளித்தார். 

இப்பொழுதும் கூட தேவன் முன்பு நம்மை நாமே நிதானித்து பார்த்து, நம்மை காயப்படுத்தி னவர்களை நாம் இன்னும் மன்னியாமல் இருப்போமானால், இயேசுவின் மாதிரியைப் பின் பற்றி அவர்களுக்கு அவருடைய அன்பை வெளிப்படுத்த நல்ல தருணம் இதுவே. நாம் மன்னிப்பதற்கு அதிக காலமாக சிரமப்படுக்கொண்டிருந்தாலும், பரிசுத்த ஆவியானவர் மூலம் பிதாவினிடத்தில் வேண்டுதல் செய்யும் பொழுது, நாம், மன்னியாமை என்னும் சிறையிருப்பிலிருந்து விடுதலையாக்கப்படுகிறோம்.

ஜீவனும் மரணமும்

மரணப்படுக்கையில் இருந்த என்னுடைய நண்பனின் சகோதரர் மரித்த காட்சியை என்னால் மறக்கமுடியாது. அவரது படுக்கையின் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டிருந்த சாதாரணமானவர்களை, அசாதாரணமான ஒருவர் சந்தித்தார். நாங்கள் மூவரும் அமைதியாக பேசிக்கொண்டிருந்தோம். திடீரென ரிச்சர்டின் (Richard) சுவாசிக்கும் நிலை கடினமானது. நாங்கள் அவர் அருகே சென்று அவரைப் பார்த்தபடி ஜெபித்துக் காத்துக்கொண்டிருந்தோம். அவரது கடைசி மூச்சை அவர் உள் வாங்கிய பொழுது, அது ஓர் பரிசுத்த தருணமாகவே காணப்பட்டது. நாற்பது வயதில் மரித்துக் கொண்டிருந்த ஓர் அற்புதமான மனிதனின் நிலையை எண்ணி கண்ணீர் சிந்திக் கொண்டிருந்த எங்களை தேவனுடைய பிரசன்னம் சூழ்ந்து கொண்டது.

தேவன் உண்மையுள்ளவர் என்பதனை, அநேக பரிசுத்தவான்கள் மரிக்கும் தருவாயிலும் உணர்ந்தனர். உதாரணத்திற்கு, யாக்கோபு மரிப்பதற்கு முன்னர் “நான் என் ஜனத்தாரோடே சேர்க்கப்படப்போகிறேன்” (ஆதி. 49:29-33) என்று அவரது பிள்ளைகளிடம் கூறினார். யாக்கோபின் குமாரனாகிய யோசேப்பும் அவரது மரணத்தை குறித்து தன் சகோதரரிடம, “நான் மரணமடையப் போகிறேன்” என அறிவித்து, அவர்களது விசுவாசத்தில் நிலைத்து நிற்கும்படியாக அறிவுறுத்தினார். மரிக்கும் தருவாயிலும் அவர் சமாதானத்தோடிருந்தார். அவரது சகோதரர் தேவனையே சார்ந்து ஜீவிக்கவேண்டும் என்ற ஆவலுடன் இருந்தார் (50:24).

நாம் எப்போது நம்முடைய கடைசி மூச்சை இழப்போம் என்று யாருக்கும் தெரியாது. ஆனால் தேவன் நம்மோடு இருப்பார் என்ற உறுதியுடன் இருக்க நமக்கு உதவி செய்யுமாறு அவரிடம் கேட்கலாம். தமது பிதாவின் வீட்டில் நமக்கு ஓர் ஸ்தலத்தை ஆயத்தம் பண்ணுவேன் என்று வாக்களித்த இயேசுவின் வார்த்தையை நாம் நம்பி உறுதியுடன் ஜீவிக்கலாம்.

புத்துணர்வளிக்கும் வசந்தகால மழை

சற்று இடைவெளி தேவைப்பட்டதால், பக்கத்தில் இருந்த பூங்காவில் நடக்கச் சென்றேன். ஓர் பாதையில் நடந்து கொண்டிருந்தபொழுது, பச்சை நிறம் அதிகமாய் என் கண்களில் தென்பட்டது. ஜீவனை எடுத்துரைக்கும் விதத்தில் பூமியிலிருந்து துளிர்த்த சில செடிகள் என் கவனத்தை ஈர்த்தது. இன்னும் சில வாரங்களில் அவை பூத்துக்குலங்கும் டாஃபோடில்களாக (Daffodil) வளர்ந்து விடும். நாம் மற்றொரு குளிர்காலத்தை வெற்றிகரமாக கடந்து விட்டோம் என்பதையும், வரப்போகும் வசந்த காலத்தையும் அவை பறைசாற்றுகின்றன.

ஓசியாவின் புத்தகத்தைப் படிக்கும்போது, ஜீவனற்ற, வறண்ட குளிர்காலத்தைப் போல அநேக பகுதிகளில் உணருவோம். ஏனெனில் தேவன் அந்த தீர்க்கதரிசிக்கு யாரையும் பொறாமைக்குள் ஆழ்த்தாத ஓர் வேலையைத் தந்தார். நேர்மையற்ற, துரோகம் செய்யும் ஒரு பெண்ணை மணந்துகொள்ளுமாறு தேவன் கூறினார். அதன் வாயிலாக தாம் படைத்த தமது ஜனமாகிய இஸ்ரவேலின் மீது தமக்கிருந்த அளவற்ற அன்பை வெளிப்படுத்த விரும்பினார் (1:2-3). ஓசியாவின் மனைவியாகிய, கோமேர், திருமண வாக்குறுதியை மீறினாள், அவற்றை உடைத்தெறிந்தாள். அவள் தன்னை அர்ப்பணிப்புடன் நேசித்து வாழ்வாள் என்ற விசுவாசத்தினால் ஓசியா அவளை திரும்பவும் அழைத்துக் கொண்டான். அதைப் போலவே தேவன் மேல் நாம் வைத்திருக்கும் அன்பும், மூடுபனியைப் போல கலைந்து போய் விடாமல், வல்லமையோடும், அர்ப்பணிப்புடனும் இருக்க வேண்டும் என்றே தேவன் விரும்புகிறார்.

நமக்கும், தேவனுக்கும் இடையேயான உறவு எப்படி இருக்கின்றது? கொண்டாட்டங்களின் பொழுது அவரை அலட்சியம் செய்து விட்டு பிரச்சனையின் பொழுதும், துயரத்தில் இருக்கும் பொழுதும் மாத்திரம் அவரைத் தேடுகிறோமா? இஸ்ரவேலர்களை போல நாமும் பரபரப்பு, வெற்றி மற்றும் செல்வாக்கு என்னும் விக்கிரகங்களினால் ஆட்டிவைக்கப்படுகிறோமா?

இன்றைக்கு மீண்டும் ஒரு முறை தேவனிடத்தில் நம்மை அர்ப்பணித்துக்கொள்ளலாம். வசந்த காலத்தில் துளிர்க்கும் அந்த சிறிய பூக்களை போல் தேவனும் நம்மை மறந்துவிடாமல், நம்மீது அளவில்லாத அன்பினை வைத்துள்ளார்.

வரவேற்கும் வரம்!

ஐந்து நாடுகளிலிருந்து வந்திருந்த குடும்பங்களுக்கு இரவு விருந்தளித்தது எங்களுக்கு என்றும் நீங்கா ஒரு அற்புதமான நினைவு. எப்படியோ அன்று எங்கள் உரையாடல் ஜோடி ஜோடியாக பிரிந்து காணப்படாமல், லண்டன் மாநகரில் வசிப்பதைக் குறித்து உலகத்தின் வெவ்வேறு பகுதியிலிருந்து வந்தவர்கள் அவரவருடைய கண்ணோட்டத்தை பகிர்ந்துகொண்டனர். அன்றைய தினத்தின் முடிவிலே அக்கூடுகையை குறித்து நானும், என் கணவரும் சிந்தித்தபொழுது, நாங்கள் அவர்களுக்கு அளித்ததைக் காட்டிலும் பெற்றுக்கொண்டதே அதிகம் என்பதை உணர்ந்தோம். வெவ்வேறு கலாசாரங்களைப் பற்றி அறிந்துக்கொண்டது மட்டுமன்றி, பல புதிய நட்புகள் கிடைத்ததினால் சந்தோஷமும் மனநிறைவும் அடைந்தோம்.

எபிரெய புத்தகத்தின் ஆசிரியர் அப்புத்தகத்தின் முடிவிலே சமுதாய வாழ்விற்கு தேவையான புத்திமதிகளைக் கூறி முடிக்கிறார். அதில், முன்பின் அறியாதவர்களைக் கூட வரவேற்று உபசரிக்கும்படி தன் வாசகர்களுக்கு கூறுகிறார். ஏனெனில் அப்படிச் செய்யும்பொழுது, “சிலர் அறியாமல் தேவதூதரையும் உபசரித்ததுண்டு,” எனக் கூறுகிறார் (13:2). அவர் ஆபிரகாமையும், சாராளையும் மனதில் வைத்து அப்படிக் கூறியிருக்கலாம். ஏனென்றால் முன்பின் அறியாத மூன்று நபர்களை அவர்கள் வரவேற்று அக்கால வழக்கத்தின்படியே அவர்களுக்கு தாராளமாய் விருந்து அளித்து அனுப்புவதைக் குறித்து ஆதியாகமத்தில் காணலாம் (18:1-12). ஆபிரகாமும், சாராளும் தங்களுக்கு ஆசீர்வாதமான செய்தியைக் கொண்டுவந்த தேவதூதர்களை உபசரித்துக்கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை அவர்கள் அறியாதிருந்தார்கள்.

ஏதாவதொரு ஆதாயத்தை பெற்றுக்கொள்ளலாம் என்கிற எண்ணத்தோடு நாம் பிறரை நம் வீட்டில் உபசரிக்கக்கூடாது, ஆனாலும் அநேகந்தரம், நாம் கொடுப்பதைக்காட்டிலும் அதிகமாகவே பெற்றுக்கொள்கிறோம். கர்த்தர் நமக்கு அளித்த நல்வரவை நாம் பிறர்க்கு அளிக்கும் பொழுது, அவர் தம்முடைய அன்பை நம்மூலம் பரந்து விரிந்திடச் செய்வார்.

கலங்கரை விளக்கம்

ருவாண்டா நாட்டிலுள்ள ‘கலங்கரை விளக்கம்’ என்னும் ஒரு ஊழிய மையம் இருப்பதே மீட்பிற்கு அடையாளமாக உள்ளது. 1994ஆம் ஆண்டு நடந்த இனப்படுகொலையின் பொழுது அந்நாட்டு அதிபருக்கு சொந்தமான ஒரு மாளிகை இப்பொழுது அந்த மையம் இருக்கும் இடத்தில் இருந்தது. அக்கலவரத்திற்கு பின்பு இப்புதிய கட்டடம் பிரகாசமான நம்பிக்கையளிக்கும் கலங்கரை விளக்கமாக கிறிஸ்தவர்களால் கட்டப்பட்டுள்ளது. புதிய தலைமுறை கிறிஸ்தவத் தலைவர்களை உருவாக்கும் நோக்கத்தோடு ஒரு வேதாகமக் கல்வி நிறுவனம் அக்கட்டடத்தில் உள்ளது. அதோடு கூட ஒரு தங்கும் விடுதி, உணவகம் மற்றும் அச்சமுதாய மக்களுக்கு தேவையான இதர சேவைகளும் அங்கு உள்ளன. சாம்பலில் இருந்து ஒரு புதிய வாழ்வு தோன்றியுள்ளது. இந்த ‘கலங்கரை விளக்கத்தை’ கட்டினவர்கள் இயேசுவையே தங்களுடைய நம்பிக்கைக்கும், மீட்பிற்கும் ஆதாரமாகக் காண்கிறார்கள்.

ஒரு ஓய்வுநாளன்று நாசரேத்திலுள்ள ஒரு ஜெபாலயத்திற்கு இயேசு சென்ற பொழுது, அவர் ஏசாயா புத்தகத்திலிருந்து வாசித்து தேவனுடைய கிருபையை பிரசித்ததிப்படுத்த அபிஷேகம் பண்ணப்பட்டவர் அவரே என அறிவித்தார் (லூக். 4:14-21). அவரே இருதயம் நொறுங்குண்டவர்களுக்குக் காயங்கட்டவும் மீட்பையும், மன்னிப்பையும் அருளவும் வந்தார். இயேசு கிறிஸ்துவில் நாம் சாம்பலுக்கு பதில் சிங்காரத்தை காண முடியும் (ஏசா. 61:3).

ருவாண்டா நாட்டு இனப்படுகொலையின் பொழுது, பழங்குடியினர் மத்தியிலே ஏற்பட்ட சண்டையின் விளைவால் நடந்த அட்டூழியங்கள் மனதை உறைய வைக்கக் கூடிய பயங்கரமான சம்பவங்கள். அதில் 5 லட்சத்திற்கும் மேலானோர் உயிரிழந்தனர். இதைக்குறித்து நமக்கு ஒன்றும் கூறத் தெரியவில்லை. ஆனால் இப்பூலோகத்திலோ அல்லது பரலோகத்திலோ இக்கொடுமைகளுக்கு ஈடு செய்ய கர்த்தரால் கூடும். நம்முடைய அழுகைக்குப் பதில் ஆனந்த தைலத்தை அளிப்பவர், காரிருள் போன்ற சூழ்நிலைகளின் மத்தியிலும் நமக்கு நம்பிக்கை அளிக்கிறார்.

நான் உன்னைக் காண்கிறேன்

இணையதளத்தில் ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாய் உற்சாகப்படுத்தி எழுதும் எழுத்தாளர்கள் உண்டு. இணையதளத்தில் ஓர் நாள் என் தோழி, “நான் உன்னைக் காண்கிறேன்,” என்று கூறினாள். கவலையோடு மனஅழுத்தத்திலிருந்த எனக்கு அவளுடைய வார்த்தைகள் சமாதானத்தையும், நல்லுணர்வையும் ஏற்படுத்தியது. ‘அவள் என்னைக் கண்டாள்’. அதாவது என்னுடைய எதிர்பார்ப்புகள், பயங்கள், போராட்டங்கள் மற்றும் கனவுகளையும் கண்டாள். கண்டு, அவள் என்னை நேசித்தாள்.

நான் என்னுடைய தோழியின் சாதாரணமான, ஆனால் மிக வல்லமையான ஊக்கத்தை கேட்டபொழுது, ஆபிரகாம் வீட்டில் அடிமையாய் இருந்த ஆகாரை நினைவு கூர்ந்தேன். பல வருடங்களாக ஒரு வாரிசுக்காக காத்திருந்த சாராளும், ஆபிரகாமும் பின்பு அவர்களுடைய கலாச்சார வழக்கத்தின்படி ஆகாரின் மூலம் ஒரு குழந்தை பெறும்படி தன் கணவரிடம் கூறினாள். ஆகார் கருவுற்ற பிறகு சாராளை அற்பமாக எண்ணினாள். ஆகவே சாராள், ஆகாரை கடினமாக நடத்தினாள். இதனால் ஆகார் வனாந்திரத்திற்கு ஓடிப்போனாள்.

வேதனையோடும், குழப்பத்தோடும் இருந்த ஆகாரை தேவன் கண்டு, அவள் அநேக சந்ததியருக்கு தாயாக இருப்பாள் என வாக்குப்பண்ணி ஆசீர்வதித்தார். அந்த சந்திப்பிற்குப் பிறகு ஆகார் தேவனை “எல் ரோயீ” என அழைத்தாள். அதற்கு “என்னைக் காண்கிற தேவன்” (ஆதி. 16:13) என அர்த்தம். ஏனெனில் அவள் தனிமையாகவோ, கைவிடப்பட்டவளாகவோ இல்லை என்பதை அறிந்தாள்.

ஆகாரைக் கண்டது போல, நேசித்தது போல தேவன் நம்மையும் காண்கிறார், நேசிக்கிறார். ஒருவேளை நாம் நம்முடைய நண்பர்களால் அல்லது குடும்பத்தினர்களால் உதாசீனப் படுத்தப்படுவது போல அல்லது நிராகரிக்கப்படுவது போல உணரலாம். அப்படியிருக்க நாம் இந்த உலகத்திற்கு காட்டும் நம்முடைய முகத்தை மட்டுமல்ல, நம்முடைய எல்லா ரகசிய உணர்வுகளையும், பயங்களையும் நம்முடைய பிதா காண்கிறார். கண்டு ஜீவனளிக்கும் வார்த்தைகளைப் பேசுகிறார்.

கவனிக்கப்படாத ஹீரோக்கள்

வேதாகமத்திலுள்ள கதைகள் நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்தி சிந்திக்கத் தூண்டுபவை. உதாரணமாக, வாக்குத்தத்தம் பண்ணப்பட்ட தேசத்திற்கு தேவ ஜனங்களை மோசே அழைத்துக்கொண்டு சென்றபொழுது, அமலேக்கியர் அவர்களைத் தாக்கினார்கள். அப்பொழுது, மலையுச்சிக்கு சென்று தேவனுடைய கோலை உயர்த்தி பிடிக்க வேண்டும் என்று மோசேவுக்கு எப்படித் தெரியும்? (யாத். 17:8-15). அதைப்பற்றி வேதாகமத்தில் குறிப்பிடப் படவில்லை. ஆனால் மோசே தன் கரங்களை உயர்த்தினபொழுது, இஸ்ரவேலர்கள் யுத்தத்தில் மேற்கொண்டார்கள், அவன் கைகளை கீழே இறக்கினபொழுது அமலேக்கியர் மேற்கொண்டார்கள். ஆகவே மோசே சோர்வுற்ற பொழுது, அவருடைய சகோதரனாகிய ஆரோனும், ஊர் என்பவனும் மோசேயினுடைய கரங்களை தாங்கிப் பிடித்து இஸ்ரவேலர் வெற்றிசிறக்க உதவினார்கள்.

இந்த ஊர் என்னும் மனிதனைப் பற்றி நமக்கு அதிகமாக சொல்லப்படவில்லை. ஆனால் அவர் இஸ்ரவேலருடைய வரலாற்றின் இப்பகுதியில் மிக முக்கியமான பங்களித்தார். இது கவனிக்கப்படாத ஹீரோக்களின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துகிறது. அவர்கள் கண்டு கொள்ளப்படாத பாத்திரமாக விளங்கினாலும், தலைவர்களுக்கு ஆதரவளித்து உற்சாக மூட்டுவதில் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறார்கள்.

ஒரு வேளை தலைவர்கள் மாத்திரமே வரலாற்று புத்தகங்களில் குறிப்பிடப்பட்டும், சமூக ஊடகங்களில் பாராட்டுப்பெற்றும் இருக்கலாம், ஆனால் அமைதியாகவும், உண்மையாகவும் வேறு வழிகளில் ஊழியம் செய்யும் சாட்சியுள்ள நபர்களை தேவன் ஒருபோதும் கவனியாதிருக்க மாட்டார். தினமும் ஜெபத்திலே தன்னுடைய குடும்பத்தினர் மற்றும் நண்பர்களுக்காக பரிந்து பேசுபவனை தேவன் காண்கிறார். ஆலயத்திலே ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் நாற்காலிகளை எடுத்துப்போடும் பெண்ணை அவர் காண்கிறார். தன்னுடைய அயலானுக்கு ஆறுதலான வார்த்தை கூறுபவனை அவர் காண்கிறார்.

நம்முடைய பணி நமக்கு அற்பமாகத் தோன்றினாலும், உண்மை என்னவெனில் தேவன் நம்மை பயன்படுத்துகிறார். அதைப்போலவே நமக்கு உதவி செய்திடும் கவனிக்கப்படாத ஹீரோக்களை, நாம் கவனித்து நன்றி கூறுவோமாக.

ஜீவசுவாசம்

கடுமையான குளிரும், உறைபனியும் கொண்ட ஒரு காலை வேளையிலே நானும், என் மகளும் பள்ளிக்கு நடந்து சென்று கொண்டிருந்தோம். அப்பொழுது எங்கள் சுவாசம் நீராவியாக மாறுவதைக் கண்டு, இருவரும் விதவிதமான நீராவி மேகங்களை உருவாக்கி, சிரித்து கொண்டிருந்தோம். நான் உயிரோடிருக்கவும், என் மகளோடு குதூகலமாக நேரத்தை செலவிடவும் கிடைத்த அத்தருணத்தை ஈவாக கருதி கொண்டாடுகிறேன்.

பொதுவாக கண்ணுக்குப் புலப்படாத நம்முடைய சுவாசம், அன்று அந்த குளிர்ந்த காற்றினிலே காண முடிந்தது. அது நம் ஜீவ சுவாசத்தின் ஊற்றாகிய நமது சிருஷ்டி கர்த்தரை நினைவுகூரச்செய்தது. ஏனெனில், பூமியின் மண்ணினாலே உருவாக்கப்பட்ட ஆதாமிற்கு ஜீவசுவாசத்தை அளித்தவர், நமக்கும், இவ்வுலகில் வாழும் அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் ஜீவனை அளித்துள்ளார் (ஆதி. 2:7). நாம் சுவாசிக்கும் பொழுது, நாம் எண்ணிப்பார்க்காத சுவாசக்காற்று உட்பட அனைத்தும் அவரிடமிருந்தே வந்துள்ளது.

நம்முடைய ஆரம்பத்தையும், தேவனே நமக்கு ஜீவனை அளித்தவர் என்பதையும் நாம் மறந்து போகும்படி இன்றைக்கு நாம் அனுபவித்து கொண்டிருக்கும் சவுகரியங்களையும், தொழில்நுட்பங்களையும் கொண்டு நாம் சோதிக்கப்படலாம். ஆனால் தேவனே நம்முடைய சிருஷ்டி கர்த்தர் என்பதை நிதானித்து நினைவுகூரும் பொழுது, நம்முடைய அன்றாட வாழ்வில் நன்றியறிதலுள்ள மனப்பான்மையை நாம் வளர்த்துக் கொள்ளலாம். அவருடைய உதவியை நாடி ஈவாக பெற்றுக்கொண்ட இவ்வாழ்வை எண்ணி தாழ்மையோடு உள்ளத்தின் ஆழத்தினின்று நன்றி கூறலாம். நம்முடைய நன்றியுணர்வு நம்மிலிருந்து வழிந்து மற்றவர்களையும் தொட்டு, அதன் மூலம் தேவனுடைய நன்மையையும், உண்மையையும் எண்ணி அவர்களும் நன்றிகூரட்டும்.