தேவையானது ஞானமே

அப்பா இல்லாமல் வளர்ந்ததால், ஒரு தகப்பன் தன் பிள்ளைக்கு கொடுக்கவேண்டிய நடைமுறை ஞானத்தை ராப் பெற்றுக்கொள்ள முடியாமல் போனது. அதுபோன்ற வாழ்க்கையின் அத்தியாவசியமான ஞானத்தை எவரும் இழந்துவிடக்கூடாது என்ற நல்லெண்ணத்தில், “இதை எப்படி செய்வது, அப்பா!” என்ற பெயரில் அலமாரியை ஒழுங்குசெய்வதிலிருந்து வாகன சக்கரத்தை மாற்றுவது வரைக்கும் அனைத்தையும் காணொலிகளாய் வெளியிட்டார். அவருடைய மென்மையான அணுகுமுறையினால் யூடியூப் வட்டாரத்தில் லட்சக்கணக்கான வாசகர்களை சேகரித்தார்.

நம்முடைய வாழ்க்கையின் மதிப்புமிக்க திறமைகளை கற்றுத்தரவும், கடினமான பாதைகளில் நமக்கு ஆலோசனை கூறவும், அனுபவமிக்க பெற்றோரின் உதவியை நாம் அநேக வேளைகளில் எதிர்பார்க்கிறோம். எகிப்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுதலையாகி தங்களை தேசமாய் ஸ்தாபிக்க முயற்சித்த மோசேக்கும் ஞானம் தேவைப்பட்டது. மோசேயின் மாமனாகிய எத்திரோ, மோசேயின் மீது சுமத்தப்பட்ட பாரமான சுமையைப் பார்க்கிறார். எனவே தலைமைத்துவத்தை பகிர்ந்துகொடுக்கும்படிக்கு அவனுக்கு ஆலோசனை கொடுக்கிறார் (யாத்திராகமம் 18:17-23). “மோசே தன் மாமன் சொல்கேட்டு, அவன் சொன்னபடியெல்லாம் செய்தான்” (வச. 24). 

நம் எல்லோருக்கும் ஞானம் தேவை என்பதை தேவன் அறிவார். சிலருக்கு கர்த்தருக்குள் இருக்கிற பெற்றோர்கள் இருப்பதினால் அவர்களின் துணையை நாடலாம். அப்படியில்லையென்றால், கேட்கிற யாவருக்கும் சம்பூரணமாய் கொடுக்கிற தேவனை சார்ந்துகொள்ளலாம் (யாக்கோபு 1:5). அவர் வேதம் முழுவதிலும் ஞானத்தைக் பிரதிபலித்துள்ளார். அதற்கு தாழ்மையோடும் உண்மையோடும் செவிகொடுக்கும்போது, நாமும் ஞானமுள்ளவர்களாய் மாறி (நீதி. 19:20), நம் ஞானத்தை மற்றவர்களோடும் பகிர்ந்துகொள்ள முடியும். 

சாதாரணமானது ஒன்றுமில்லை

தன் 90ஆம் அகவையில் அனிதாவின் உயிர் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும்போதே பிரிந்தது. அமைதியான இந்த உயிர் பிரிவு அவர்களின் அமைதியான வாழ்க்கையை பிரதிபலித்தது. ஒரு விதவையாய் தன் பிள்ளைகளையும் பேரன் பேத்திகளையும் பராமரித்த அவர்களுக்கு திருச்சபையில் ஒரு வாலிப சிநேகிதியும் இருந்தாள். 

அனிதா நினைவுகூறும் வகையில் திறமையானவரோ அல்லது சாதனையாளரோ அல்ல. ஆனால் அவருடைய ஆழமான விசுவாசத்தை அவரை அறிந்த யாவரும் அறிவர். என்னுடைய சிநேகிதி ஒருவர் சொல்லும்போது, “ஒரு பிரச்சனையில் நின்று என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் நான் திகைக்கும்போது, எந்த ஒரு பிரபல பிரசங்கியாரின் வார்த்தைகளும் எனக்கு நினைவுக்கு வருவதில்லை; அனிதா சொன்ன வார்த்தைகள் தான் எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது” என்று சொன்னாள்.

நம்மில் அநேகர் அனிதாவைப் போன்றே சாதாரணமான மனிதர்களாய் சாதாரணமான வாழ்க்கை வாழ்ந்து கொண்டிருக்கலாம். நம்முடைய பெயர் செய்திகளில் இடம்பெறாமலிருக்கலாம். நம்மை கனப்படுத்தும் வகையில் நினைவு மண்டபம் கட்டப்படாமல் இருக்கலாம். ஆனால் கிறிஸ்துவுக்குள் வாழும் விசுவாச வாழ்க்கை என்பது சாதாரணமான ஒன்று கிடையாது. எபிரெயர் 11ஆம் அதிகாரத்தின் விசவாசப்பட்டியலில் இடம்பெற்றுள்ள சில நபர்களின் பெயர்கள் குறிப்பிடப்படவில்லை (வச.35-38). அவர்கள் குழப்பத்தின் பாதையில் கடந்துபோய், இவ்வுலகத்தில் வாக்குப்பண்ணப்பட்ட வெகுமதிகளை இவ்வாழ்க்கையில் பெறவில்லை (வச.39). ஆயினும் அவர்கள் கீழ்ப்படிந்ததினால், அவர்களின் விசுவாசம் வீணாய்ப் போகவில்லை. தேவன் அவர்களின் மதிப்பு குறையாமல் அவர்களின் வாழ்க்கையை அபரிவிதமாய் பயன்படுத்தினார் (வச.40).

உங்களுடைய வாழ்க்கை மிகச் சாதாரணமாய் கடந்து போகிறதே என்று நீங்கள் யோசிக்கலாம். ஆனால் விசுவாசத்தில் வருகிற வாழ்க்கைக்கு நித்திய மேன்மை இருக்கிறது என்பதை நினைவில் கொள்வோம். நாம் சாதாரணமானவர்களாய் இருந்தாலும், அசாதாரணமான விசுவாசத்தின் பிரதிநிதிகளாய் நம்மால் மாறமுடியும். 

தற்போதைய யுத்தங்கள்!

இன்று மின்னணு உபயோகப்பொருட்களை மின்சாரத்துடன் இணைக்கும்போது நாம் பயனடைகிறோம். இது 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஏறெடுக்கப்பட்ட கசப்பான முயற்சியின் விளைவு. தாமஸ் ஆல்வா எடிசன் மற்றும் நிகோலா டெஸ்லா ஆகிய இருவரும் ஆண்டுகளாய் போராடி, மின்கலத்திலிருந்து புறப்பட்டு விளக்கை ஒளிரச்செய்யும் நேரடி மின்னோட்டம் மற்றும் மின்கம்பிகளிலிருந்து நாம் பெறும் மாறுதிசை மின்னோட்டம் -நல்ல வகையான மின்சாரத்தைக் கண்டுபிடித்தனர்: 

டெஸ்லாவின் இந்த மாறுதிசை மின்னோட்ட கண்டுபிடிப்பு, வீடுகள், அலுவலகங்கள் என்று உலகத்திற்கே பயன்படும் வகையில் அமைந்தது. இந்த மாறுதிசை மின்னோட்டமே அதிக தூரத்தை எளிதில் கடந்து மின்சாரத்தை பாய்ச்சும் ஞானமான ஒரு கண்டுபிடிப்பு என்று நிரூபிக்கப்பட்டது. 

சிலவேளைகளில் கிறிஸ்தவர்களாகிய நமக்குள் ஏற்படும் பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வுகாண நமக்கு ஞானம் தேவைப்படுகிறது (ரோமர் 14:1-2). அதற்கு நாம் தேவனுடைய உதவியை நாடும்படிக்கு பவுல் அறிவுறுத்துகிறார். “எந்தக் காரியத்திலாவது நீங்கள் வேறே சிந்தையாயிருந்தால், அதையும் தேவன் உங்களுக்கு வெளிப்படுத்துவார்” (பிலிப்பியர் 3:15) என்று ஆலோசனை கூறுகிறார். அதற்கு பின்பு, பவுலை வேதனைப்படுத்திய பிரிவினையை உண்டுபண்ணிய இருதரப்பினரைக் குறித்து, “கர்த்தருக்குள் ஒரே சிந்தையாயிருக்க எயோதியாளுக்கும் சிந்திகேயாளுக்கும் புத்திசொல்லுகிறேன்” (4:2) என்று தொடர்ந்து கூறுகிறார். 

நமக்குள் பிரிவினையை ஏற்படுத்தும் முரண்பாடான கருத்துக்கள் தோன்றும்போது, சத்தியம் போதிக்கும் தேவனுடைய கிருபையையும் ஞானத்தையும், மூப்பர்களின் ஆலோசனையையும், ஜெபத்தின் வல்லமையையும் சார்ந்துகொள்ள வேண்டும். அவருக்குள் “ஒரே சிந்தையாயிருக்கக்கடவோம்” (வச. 2). 

ஒருவருக்கொருவர் உதவுதல்

சக் தே! இன்டியா! என்னும் பாலிவுட் (இந்தி) கற்பனைத் திரைப்படம் 2002ஆம் ஆண்டின் காமன்வெல்த் விளையாட்டில் பங்குபெற்ற பெண்கள் ஹாக்கி குழுவினரின் வெற்றியைக் குறித்து இயக்கப்பட்டுள்ளது. அதின் ஒரு காட்சியில் அக்குழுவின் பயிற்சியாளராகிய ஷாருக்கான், அக்குழுவில் நட்பு மற்றும் குழுவாய் செயல்படுவதின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துவார். துவக்கத்தில் அக்குழுவைச் சேர்ந்த ஒவ்வொரு நபரும் தங்கள் பெயரையும் தங்களுடைய மாநிலத்தையும் அறிமுகப்படுத்திக்கொள்வார்கள். ஆனால் அவர்கள் வெவ்வேறு மாநிலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற எண்ணத்தை மாற்றி, அவர்கள் அனைவரும் இந்தியா என்னும் ஒரே குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதை அவர்களுக்கு உணர்த்துவார். இந்த மனநிலை உலக அரங்கில் அவர்களை ஒரு வெற்றிக் குழுவாய் மாற்றும். 

தேவனும் தன்னுடைய ஜனங்கள் குழுவாய் செயல்பட்டு மற்றவர்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்று விரும்புகிறார். பவுல் அப்போஸ்தலர், “ஒருவரையொருவர் தேற்றி, ஒருவருக்கொருவர் பக்திவிருத்தி உண்டாகும்படி செய்யுங்கள்” (1 தெசலோனிக்கேயர் 5:11) என்று தெசலோனிக்கேயர்களுக்கு அறிவுறுத்துகிறார். நம் வாழ்க்கைக்கு ஓர் ஆதரவைக் கொடுக்கும் பொருட்டே தேவன் நம்மை தேவ ஜனத்தின் குழுவில் இணைத்துள்ளார். நாம் ஒருவரையொருவர் ஆதரித்து, கிறிஸ்துவின் பாதையில் நம் ஜீவியத்தை நகர்த்தவேண்டும். அது சில வேளைகளில், கடினமான பாதையில் பயணிக்கும் நபர்களின் வேதனையை செவிகொடுத்து கேட்பதாக இருக்கலாம்; மற்றவர்களின் தேவையை சந்திப்பதாக இருக்கலாம், மற்றவர்களை உற்சாகப்படுத்துவதாகக் கூட இருக்கலாம். நாம் வெற்றியைக் கொண்டாடி, ஒருவருக்காக ஒருவர் வேண்டுதல் பண்ணி, ஒருவரையொருவர் விசுவாசத்தில் வளர உதவவேண்டும். எல்லாவற்றிலும் ஒருவருக்கொருவர் “எப்பொழுதும் நன்மை செய்ய” நாடவேண்டும் (வச.15).

தேவனைத் தொடர்ந்து விசுவாசிக்க, விசுவாசிகளாகிய நாம் எந்த நட்புறவை நடைமுறைப்படுத்துகிறோம்! 

பள்ளத்தாக்கில் நம்மோடு

ஹான்னா வில்பர்போர்ஸ் (பிரபல அமெரிக்க அரசியல்வாதி ஒருவரின் உறவினர்) மரண படுக்கையில் இருந்தபோது, அவர் எழுதிய கடிதத்தில், அவருடைய சக விசுவாசி ஒருவரின் மரணத்தைக்குறித்து சொல்லுகிறார்: “மகிமைக்கு சென்ற இந்த நபருக்காக நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன்; அவர் இதுவரை காணாமல் நேசித்த இயேசுவோடு இருக்கிறார். என் இருதயம் மகிழ்ச்சியில் நிறைந்திருக்கிறது.” அதன் பின், “நான் நலமாயிருந்தாலும் அல்லது மோசமான நிலையில் இருந்தாலும், இயேசு எப்போதுமே நல்லவராகவே இருக்கிறார்” என்று தன்னுடைய நிலையை விவரித்தார். 

அவர்களுடைய வார்த்தை சங்கீதம் 23ல் “நான் மரண இருளின் பள்ளத்தாக்கிலே நடத்தாலும் பொல்லாப்புக்குப் பயப்படேன்; தேவரீர் என்னோடு கூட இருக்கிறீர்” என்னும் தாவீதின் வார்த்தைகளை எனக்கு நினைவுபடுத்தியது (வச.4). தாவீது அதுபோன்ற மரணத்தின் பள்ளத்தாக்கில் நின்றுகொண்டு தன் இருதயத்தின் ஆழத்தில் இருந்து அந்த வார்த்தைகளைக் கூறுகிறார்;. “கர்த்தர் என் மேய்ப்பராயிருக்கிறார்” (வச.1) என்று தன் சங்கீதத்தைத் துவக்கும் தாவீது, “தேவரீர் என்னோடு கூட இருக்கிறீர்” (வச.4) என்று பின்பாக அவரிடத்தில் நேரடியாய் பேசுகிறார்.

பூமியையும் உலகத்தையும் உண்டாக்கிய (சங்.90:2) சர்வ வல்லமையுள்ள தேவன், நம்முடைய கடினமான சூழ்நிலைகளில் இரக்கமுள்ளவராய் நம்மோடு நடந்து வருகிறார் என்பதை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறார். நம்முடைய சூழ்நிலை சாதகமாகவோ அல்லது பாதகமாகவோ, எப்படி இருப்பினும், நாம் நம்முடைய மேய்ப்பரும் இரட்சகரும் சிநேகிதருமாகிய தேவனிடத்தில் திரும்புவது நன்மையான ஆசீர்வாதம். அது மரணத்தையும் ஜெயித்து, “கர்த்தருடைய வீட்டில் நீடித்த நாட்களாய்” (23:6) நம்மை நிலைக்கப்பண்ணும்.