நிலைநிற்கும் விசுவாசம்

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் தாமஸ் கார்லே தன்னுடைய எழுத்துக்களை சரிபார்க்கும் பொருட்டு அதை தத்துவமேதை ஜான் ஸ்டூவர்ட் மில் என்பவரிடம் ஒப்படைத்தார். தெரிந்தோ தெரியாமலோ அந்த பிரதி நெருப்பில் பொசுங்கியது. அது கார்லைனிடம் இருந்த ஒரே பிரதி. சற்றும் பதறாமல், எரிந்துபோன பகுதிகளை மீண்டும் எழுத ஆரம்பித்தார். அவர் சிந்தையில் பதிந்திருந்த நிகழ்வுகளை தீயின் தழல்களால் எரிக்கமுடியவில்லை. இந்த பெரிய இழப்பின் மத்தியிலும், “பிரெஞ்சு புரட்சி” என்னும் தன்னுடைய பிரம்மாண்டமான படைப்பை கார்லைன் வெளியிட்டார். 

பண்டைய யூதேயா ராஜ்யத்தின் கடைசிநாட்களில், தேவன் எரேமியா தீர்க்கதரிசியைப் பார்த்து, “நீ புத்தகச்சுருளை எடுத்துஉன்னோடே சொன்ன எல்லா வார்த்தைகளையும் அதிலே எழுது” என்றார் (எரேமியா 36:2). இது தன் ஜனங்களை முழுவதுமாய் அழிக்காமல் அவர்களை மனந்திரும்புதலுக்கு அழைக்கும் தேவனுடைய மென்மையான இருதயத்தைப் பிரதிபலிக்கிறது (வச.3). 

எரேமியாவும் சொன்னபடியே செய்தான். அதைக் கைப்பற்றிய யூதேயாவின் ராஜாவாகிய யோயாக்கீன், அதை துண்டுதுண்டாக்கி, தீயிலிட்டு பொசுக்கினான் (வச.23-25). ராஜாவின் இந்த செய்கை சூழ்நிலையை இன்னும் கடினமாக்கியது. தேவன் அதே செய்தியை மீண்டும் எழுதும்படிக்கு எரேமியாவிடம் சொல்லுகிறார். மேலும் யோயாக்கீனைக் குறித்து, “தாவீதின் சிங்காசனத்தின்மேல் உட்காரும்படி அவன் வம்சத்தில் ஒருவனும் இரான்; அவனுடைய பிரேதமோவென்றால், பகலின் உஷ்ணத்துக்கும் இரவின் குளிருக்கும் எறிந்து விடப்பட்டுக்கிடக்கும்” (வச.30) என்றும் சொல்லுகிறார். 

கர்த்தருடைய வார்த்தையைத் தீயிலிட்டு எரிப்பது சாத்தியமே. ஆனால் அது பிரயோஜனமற்ற முயற்சி. வார்த்தைகளுக்கு பின்பாக இருக்கும் வார்த்தையானவர், என்றென்றைக்கும் நிலைத்திருக்கும் நித்தியமானவர். 

சிறந்த ஆசிரியர்

“எனக்கு இது விளங்கவில்லை!” என் மகள் பென்சிலை மேஜையின் மீது குத்தினாள். அவள் தன்னுடைய கணக்குப் பாடத்தை செய்துகொண்டிருந்தாள். நான் வீட்டில் அவளுக்கு ஆசிரியையாகவும் தாயாகவும் செயல்பட்டேன். நாங்கள் இருவரும் குழம்பினோம். முப்பத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக படித்த பின்னங்களின் எண் இலக்கத்தை என்னால் நினைவில் கொள்ள முடியவில்லை. என்னால் அவளுக்கு அதை கற்றுக்கொடுக்க முடியவில்லை. ஆகையால் நாங்கள் இருவரும் அதை விளக்கும் ஆன்லைன் ஆசிரியரின் காணொலியைப் பார்த்தோம். 

மனிதர்களாகிய நாம் சிலவேளைகளில் சிலவற்றை புரிந்துகொள்ள முடியாமல் தடுமாறுவோம். ஆனால் தேவன் அப்படியல்ல அவர் சகலமும் அறிந்தவர். ஏசாயா, “கர்த்தருடைய ஆவியை அளவிட்டு, அவருக்கு ஆலோசனைக்காரனாயிருந்து, அவருக்குப் போதித்தவன் யார்? தமக்கு அறிவை உணர்த்தவும், தம்மை நியாயவழியிலே உபதேசிக்கவும், தமக்கு ஞானத்தைக் கற்றுக்கொடுக்கவும், தமக்கு விவேகத்தின் வழியை அறிவிக்கவும், அவர் யாரோடே ஆலோசனைபண்ணினார்?” (ஏசாயா 40:13-14) என்று கேட்கிறார். அதற்கு பதில்? யாருமில்லை!

மனிதன் தேவ சாயலில் சிருஷ்டிக்கப்பட்டபடியால் மனிதனுக்கு ஞானம் உண்டு. ஆனால் நம்முடைய ஞானம் கொஞ்சமானது; அதற்கு எல்லை உண்டு. ஆனால் தேவன் துவக்கத்திலிருந்து முடிவு வரை அனைத்தையும் அறிந்தவர் (சங்கீதம் 147:5). தொழில்நுட்பத்தின் துணையோடு இன்று நம்முடைய அறிவை வளர்த்துக்கொள்ள முடியும். எனினும், நாம் தவறு செய்யக்கூடும். ஆனால் இயேசு எல்லாவற்றையும் “துரிதமாகஒரே நேரத்தில்முழுமையாய்சரியாய்” அறிந்தவர் என்று ஓர் இறையியல் வல்லுநர் கூறுகிறார். 

எத்தனை மனிதர்கள் ஞானத்தில் சிறந்தவர்களாய் தெரிந்தாலும், கிறிஸ்துவின் எல்லாம் அறிந்த குணாதிசயத்திற்கு ஈடாக முடியாது. அவர் நம்மோடு இருந்து நம்முடைய புரிதலை ஆசீர்வதித்துஎது சரிஎது நல்லது என்று நமக்கு கற்றுத் தருவது அவசியமாயிருக்கிறது.

ராஜாவின் பந்தியில்

“அதின் கால்கள் துண்டிக்கப்படவேண்டும், ஆனால் அது உயிர் வாழும்” என்று விலங்கியல் மருத்துவர் சொன்னார். தன் காரில் அடிபட்ட ஒரு தெரு நாயினை என் நண்பர் மருத்துவரிடத்தில் கொண்டுவந்து சேர்த்தார்.இதின் மருத்துவக் கட்டணத்தை செலுத்தவேண்டும், அத்துடன் அதை தொடர்ந்து பராமரிக்கவேண்டும், நீங்கள் தான் அதின் உரிமையாளரா? என்று மருத்துவர் கேட்டார். “இப்போதிலிருந்து நான் தான்” என்று என் நண்பர் பதிலளித்தார். அவருடைய கரிசணை, ஓர் அழகான வீட்டில் அந்த நாய்க்கு அடைக்கலம் கொடுத்தது.

மற்றவர்களின் கரிசனைக்கு தான் பாத்திரவான் அல்ல என்று தன்னை ஒரு செத்த நாயாக மேவிபோசேத் எண்ணியிருந்தான் (2 சாமுவேல் 9:8). விபத்தில் முடவனான இவன், பாதுகாப்பிற்காகவும் தேவைக்காகவும் மற்றவர்களை சார்ந்து வாழவேண்டியிருந்தது (4:4). இவனுடைய தாத்தாவாகிய சவுலின் மரணத்திற்கு பின்பு தோன்றிய புதிய ராஜாவாகிய தாவீதுக்கு இவன் பயந்திருந்தான். ராஜ்யத்திற்கு எதிரானவர்களை கொன்றுபோடும் வழக்கம் அந்நாட்களில் இருந்தபடியால் தாவீது தன்னைக் கொன்றுவிடுவானோ என பயந்தான். 

எனினும் தன் சிநேகிதனான யோனத்தானின் மீதிருந்த அன்பினிமித்தம் அவனுடைய மகனான இந்த மேவிபோசேத்தை தன்னுடைய மகனாகக் கருதி அவனுடைய பாதுகாப்பை உறுதியளித்தான் (9:7). அதேபோன்று ஒரு காலத்தில் தேவனுடைய பகைஞர்களாய் மரணத்திற்கு பாத்திரவான்களாயிருந்த நம்மை இயேசு இரட்சித்து, அவரோடு பரலோகத்தில் நித்தியமாய் இருக்கும்படி செய்தார். இதையேதான் தேவனுடைய ராஜ்யத்தின் பந்தியில் பங்கேற்பது என்று லூக்கா தன்னுடைய சுவிசேஷத்தில் குறிப்பிடுகிறார் (லூக்கா 14:15). இங்கே நாம் ராஜா வீட்டுப் பிள்ளைகள்! என்னே விலையேறப்பெற்ற சிலாக்கியம் நமக்கு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது! நன்றியோடும் மகிழ்ச்சியோடும் அவரை கிட்டிச் சேருவோம்.

மற்றவர்களுக்காக...

கோவிட் 19 பெருந்தொற்றின்போது, பாதிக்கப்படாமல் இருப்பதற்காக சிங்கப்பூரைச் சேர்ந்த பலர் வீட்டினுள்ளேயே தங்கினர். ஆனால் நான், நீச்சல் அடிப்பது நல்லது என்பதினால் அதை மட்டும் விடாமல் செய்துவந்தேன். 

ஆனால் பொதுவான நீச்சல் குளத்திலிருந்து நான் தொற்றை,தன்னுடைய பெலீனமான தாயாருக்கு பரப்பிவிடுவேனோ என்று என் மனைவி அஞ்சினாள். “எனக்காக தயவுசெய்து உங்களுடைய நீச்சல் பயிற்சியை சில காலம் ஒதுக்கி வைக்க முடியுமா?” என்று என் மனைவி என்னிடத்தில் வற்புறுத்திக் கேட்டுக்கொண்டாள். 

அதில் பிரச்சனை ஒன்றுமில்லை என்று நானும் ஆரம்பத்தில் விவாதிக்கத் துவங்கினேன். ஆனால் பின்பாக, அது அவளுடைய உணர்வைக் காயப்படுத்தும் என்று எண்ணினேன். இது முக்கியமான ஒன்று என்று எனக்கு தோன்றினாலும், அது என் மனைவியை உணர்வு ரீதியாய் காயப்படுத்துமென்றால் அதை ஏன் நான் செய்யவேண்டும்? 

ரோமர் 14இல், கிறிஸ்துவுக்குள் இருக்கும் விசுவாசிகள், குறிப்பிட்ட சில ஆகாரங்களைப் புசிக்கலாமா, குறிப்பிட்ட சில பண்டிகைகளை ஆசரிக்கலாமா என்பது போன்ற சில காரியங்களை பவுல் விவாதிக்கிறார். சிலர் தங்களுடைய கருத்துக்களை மக்கள் மீது திணிக்கிறார்கள் என்று பவுல் வருந்துகிறார். 

சூழ்நிலையை வித்தியாசமாய் கையாளும்படிக்கு பவுல், ரோமத் திருச்சபைக்கும் நமக்கும் ஆலோசனைக் கொடுக்கிறார். நம்முடைய சிந்தனைகளையும் பழக்கவழக்கங்களையும் பாதிக்கும் பல்வேறு பின்னணியத்திலிருந்து நாம் வந்துள்ளோம். “இப்படியிருக்க, நாம் இனிமேல் ஒருவரையொருவர் குற்றவாளிகளென்று தீர்க்காதிருப்போமாக. ஒருவனும் தன் சகோதரனுக்கு முன்பாகத் தடுக்கலையும் இடறலையும் போடலாகாதென்றே தீர்மானித்துக்கொள்ளுங்கள்” (வச.13) என்று பவுல் குறிப்பிடுகிறார். 

தேவனுடைய அன்பை சக விசுவாசிகளிடத்தில் பிரதிபலிக்கும் மேலான சுதந்திரத்தை தேவ கிருபையினால் நாம் பெற்றிருக்கிறோம். ஆயினும் அந்த சுதந்திரத்தை நாம் விரும்பியபடி பிரயோகிக்கிறவர்களாயிராமல், சுவிசேஷத்தின் சத்தியத்தில் மற்றவர்களுக்கு இடறல் ஏற்படாத வகையில் அவைகளை பிரயோகப்படுத்தவேண்டும் (வச. 20).