சமாதானம் என்கின்ற ஈவு

முன்னாள் அமெரிக்க ஜனாதிபதியான ஜார்ஜ் புஷ்ஷின் மனைவி பார்பரா புஷ், தன்னுடைய மரணத்திற்கு முன்பு தன்னுடைய மகனிடம், “நான் இயேசுவை விசுவாசிக்கின்றேன், அவரே என் இரட்சகர், ஆகையால் மரணத்தைக் குறித்த பயம் எனக்கில்லை” என்றார். இந்த மிகச் சிறந்த நம்பிக்கை தரும் வார்த்தைகள், உறுதியான, ஆழ்ந்த விசுவாசத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. இயேசுவை அறிந்து கொண்டதால் கிடைக்கப் பெற்ற தேவனுடைய ஈவாகிய சமாதானத்தை, அவள் தன்னுடைய மரணத்தருவாயிலும் அநுபவித்தாள்.

முதலாம் நூற்றாண்டில், எருசலேமில் வாழ்ந்த சிமியோனும் ஆழ்ந்த சமாதானத்தை இயேசுவின் மூலம் பெற்றுக் கொண்டான். பரிசுத்த ஆவியின் ஏவுதலினால் சிமியோன் தேவாலயத்திற்கு வருகின்றான். அங்கு மேரியும், யோசேப்பும், நியாயப் பிரமாணத்தை நிறைவேற்ற, விருத்த சேதனம் செய்யும்படி, இயேசு பாலகனை தேவாலயத்திற்கு கொண்டு வருகின்றனர். வேதாகமத்தில் சிமியோனைப் பற்றி வேறெங்கும் குறிப்பிடவில்லையெனினும், லூக்கா அவனைக் குறித்து கூறியிருப்பதிலிருந்து, அவன் தேவனுக்குப் பிரியமானவன் என்று கூறமுடியும். அவன் நீதிமான், தேவபக்தி நிறைந்தவன், மேசியாவின் வருகையை ஆவலோடு எதிர்பார்த்திருந்தவன், “அவன் மேல் பரிசுத்த ஆவி இருந்தார்” (லூக். 2:25). ஆயினும் அவன், இயேசுவைக் காணும் வரையிலும், சமாதானத்தை (ஷலோம்) முழுமையாகப் பெற்றுக் கொள்ளவில்லை.

இயேசுவைத் தன் கரங்களில் ஏந்தியவனாக, சிமியோன் தேவனைப் போற்றி பாடுகின்றான், தன்னுடைய முழுதிருப்தியையும் வெளிப்படுத்துகின்றான், “ஆண்டவரே, உமது வார்த்தையின் படி உமது அடியேனை இப்பொழுது சமாதானத்தோடே போக விடுகிறீர்; ….தேவரீர் சகல ஜனங்களுக்கும் முன்பாக ஆயத்தம் பண்ணின உம்முடைய இரட்சணியத்தை என் கண்கள் கண்டது” (வ.29-32) என்று பாடுகின்றான். அவன் தேவ சமாதானத்தைப் பெற்றுக் கொண்டான் ஏனெனில், இவ்வுலகிற்கு நம்பிக்கைப் பிறந்ததை அவனால் ணமுடிந்தது.

நமது இரட்சகராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்வு, மரணம், உயிர்த்தெழுதல் ஆகியவற்றைக் கொண்டாடும் நாம், தேவன் தரும் ஈவாகிய சமாதானத்தில் மகிழ்ந்து களிகூருவோம்.

ஒரு பெயரில் என்ன உள்ளது?

தேவன் குறித்த நேரத்தில், ஒரு வெள்ளிக் கிழமை, எங்களுடைய மகன் கோஃபி பிறந்தான், அதுவே அவனுடைய பெயரின் அர்த்தம்- வெள்ளிக் கிழமை பிறந்த பையன் என்பது அதன் அர்த்தம். கானாவைச் சேர்ந்த, எங்களுடைய நண்பனும் போதகருமானவருடைய ஒரே மகன் மரித்துப் போனான், நாங்கள் அவனுடைய பெயரையே எங்களுடைய மகனுக்கு வைத்துள்ளோம். அவர் எங்களுடைய மகனுக்காக தொடர்ந்து ஜெபிக்கிறார். எங்களை மிகவும் மதிக்கின்றவர்.

ஒரு பெயரின் பின்னாலுள்ள கதையைத் தெரிந்து கொண்டாலன்றி, அதன்முக்கித்துவத்தை நம்மால் உணரமுடியாது. லூக்கா 3 ஆம் அதிகாரத்தில், யோசேப்பின் முன்னோர்களைப் பற்றிய விளக்கத்தைக் காண்கின்றோம். யோசேப்பிலிருந்து பின்னோக்கி ஆதாம் வரை, ஏன் தேவன் வரையும் வம்ச வரலாற்றைக் காண்கின்றோம் (வ.38). வசனம் 31ல்,  “நாத்தான் தாவீதின் குமாரன்” என்பதாக வாசிக்கின்றோம். நாத்தான்? அது நமது ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறது. 1 நாளாகமம் 3:5 ல், நாத்தான் பத்சேபாளின் குமாரன் எனக் காண்கின்றோம்.

பத்சேபாளின் குமாரனுக்கு நாத்தான் என்று பெயரிட்டது தற்செயலாக நடைபெற்றதா? இதன் முன்கதையைப் பார்ப்போம். பத்சேபாளை தாவீதின் மனைவி என்றே கூற முடியாது. தாவீது தன்னுடைய அதிகாரத்தை பயன்படுத்தி, பத்சேபாளின் கணவனை கொலை செய்து, அவளை வஞ்சித்தான் என்பதை, நாத்தான் தீர்க்க தரிசி தைரியமாக ராஜாவிடம் எடுத்துக் கூறுகின்றான் (2 சாமு. 12).

தீர்க்கதரிசி, தாவீதை நேரடியாக கண்டித்து, அவனுடைய பயங்கரமான தவறுகளைச் சுட்டிக் காட்டுகின்றான். அவனுடைய காயங்கள் ஆற்றப்பட்ட பின்பு, அவன் தனது மகனுக்கு நாத்தான் என்று பேரிட்டிருப்பான். பத்சேபாளின் இந்த மகன் தான், இயேசுவினுடைய உலகத் தந்தையான யோசேப்பினுடைய முன்னோர்களின் பட்டியலில் வருகின்றவர் (லூக். 3:23).

ஒவ்வொரு காரியத்திலும் தேவனுடைய கிருபை பிணைக்கப் பட்டிருப்பதை வேதாகமத்தில் காண்கின்றோம். நாம் அதிக கவனம் செலுத்தாத பகுதியான, ஜென்ம வரலாற்றுப் பகுதியிலுள்ள பெயரிலும் கூட, அவருடைய கிருபையைக் காண்கின்றோம். தேவனுடைய கிருபை எங்கும் உள்ளது.

எனக்கு ஒரு கதை சொல்

முன்னொரு காலத்தில் என்ற வார்த்தைகள் மிகவும் வல்லமை வாய்ந்தவையாக உலகெங்கிலும் திகழ்கின்றது. இந்த வார்த்தைகளின் வலிமையில் இருந்த வேறுபாடுகள் என்னுடைய இளமைப் பருவ நினைவில் இருக்கின்றது. ஒரு நாள் என்னுடைய தாயார் வீட்டிற்கு வந்தபோது, ஒரு பெரிய, கடின அட்டை கொண்ட, படங்களோடு கூடிய வேதாகம கதை புத்தகத்தைக் கொண்டு வந்தார்- நல்மேய்ப்பன் வேதாகம கதை புத்தகம் அது. ஒவ்வொரு நாள் இரவும் தூங்குவதற்கு முன்பு, நானும் என்னுடைய சகோதரனும் எதிர்பார்ப்போடு அமர்ந்திருப்போம். எங்கள் தாயார் முன்னொரு காலத்தில், தேவன் நேசித்த மக்களைப் பற்றிய ஆர்வமுள்ள கதைகளை வாசித்து, கூறுவார். இந்தக் கதைகள் ஒரு லென்ஸ் போல செயல் பட்டு, இவ்வுலகின் காரியங்களை எப்படிப் பார்க்க வேண்டும் என காட்டுகின்றன.

மறுக்க முடியாத, மிகப் பெரிய கதை சொல்லுபவர் யாரெனில், நசரேயனாகிய இயேசு. நம் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் கதை கேட்கும் ஓர் ஆர்வம் இருப்பதை அவர் அறிவார். எனவே அவர் சுவிசேஷத்தைக் கூற தொடர்ந்து அ     ந்த ஊடகத்தையே பயன்படுத்தினார். முன்னொரு காலத்தில், ஒரு மனிதன் “நிலத்தில் விதைகளை விதைத்தான்” (மாற்.4:26), முன்னொரு காலத்தில் “ஒரு கடுகு விதை” இருந்தது (வச. 31), இன்னும் பல, பல. இயேசு அனுதினமும் மக்களோடு உவமைகளின் வாயிலாகவே உரையாடினார் என்பதை மாற்கு சுவிசேஷம் தெளிவாகக் கூறுகின்றது (வச. 34). இவ்வுலகத்தை தெளிவாகக் காணவும், அவர்களை நேசிக்கின்ற தேவனை நன்கு புரிந்து கொள்ளவும் இது உதவியாக இருந்தது.

தேவனுடைய இரக்கத்தையும், கிருபையும் மற்றவர்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளும் போது இதனை நினைவில் கொள்வது புத்திசாலித்தனம். கதைகளைக் கேட்க யாரும் மறுப்பதில்லை.

ஆவியோடு இசைந்து

ஓர் அழகான, பெரிய பியானோவின் ஓசையைச் சரிசெய்பவர் வேலை செய்து கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன். இதே பியானோவிலிருந்து வியத்தகு இசையைக் கேட்ட நாட்களை நான் நினைத்துப் பார்த்தேன். “How Great Thou Art” என்ற பாடலின் சிறப்பான இசையைக் கேட்டிருக்கின்றேன். ஆனால் இப்பொழுது அந்த இசைக் கருவியின் ஓசையை சரிசெய்ய வேண்டியுள்ளது. சில ஸ்வரங்களின் சுருதி சரியாக உள்ளது, சிலவற்றின் சுருதி சற்று உயர்வாகவோ அல்லது தாழ்வாகவோ உள்ளது, எனவே அதன் இசை கேட்பதற்கு இனிமையாக இல்லை. இப்பொழுது அந்தக் கருவியை சரியாக்குபவரின் வேலை, ஒவ்வொரு கீயும் ஒரே ஓசையை எழுப்பச் செய்வதில்லை, மாறாக ஒவ்வொரு கீயிலிருந்தும் வரும் ஓசை மற்றதோடு இணைந்து, ஓர் இனிமையான ஒருங்கிணைந்த இசையை எழுப்புவதேயாகும்.

ஆலயங்களிலும் கூட, இணையாத ஓசைகளை கேட்க முடியும். வித்தியாசமான நோக்கமும், திறமையும் உள்ள மக்கள், அனைவரும் சேர்ந்து பாடும் போது, ஒருங்கிணையாத ஓசைகளை எழுப்பலாம். கலாத்தியர்
5 ஆம் அதிகாரத்தில், பவுல் விசுவாசிகளிடம், “இணங்காமை, பொறாமை, கோபம், தன்னலமான நோக்கம்” ஆகியவற்றை விட்டு ஒதுங்குமாறு கேட்கின்றார். இவை தேவனோடுள்ள உறவை அழிப்பதோடு, மற்றவர்களோடுள்ள உறவையும் கெடுக்கின்றது. ஆவியின் கனிகளாகிய, “அன்பு, சந்தோஷம், சமாதானம், நீடிய பொறுமை, தயவு, நற்குணம், விசுவாசம், சாந்தம், இச்சையடக்கம்” ஆகிய இவைகளை நாம் அணைத்துக் கொள்ளும் படி பவுல் நம்மை ஊக்கப்படுத்துகின்றார்.

நம்முடைய வாழ்வு ஆவியினாலே நடத்தப்படும் போது, முக்கியமில்லாத காரியங்களுக்காக, தேவையில்லாமல் நாம் குழம்பிப் போவதைத் தவிர்ப்பது நமக்கு சுலபமாக இருக்கும். எதிர் காலத்தைக் குறித்து ஒரு தெளிவைப் பெற்றுக் கொள்வோம். நம்முடைய இருதயம் தேவனுடைய இருதயத்தோடு இசைந்து இருக்கும் போது, நாம் ஒரு மனதோடு அவருடைய கிருபையில் வளரவும் தேவன் நமக்கு உதவி செய்வார்.

கட்டுமானத்தில் உள்ளது

வாகனங்கள் மெதுவாகச் செல்ல ஆரம்பித்ததால், அந்த சாலையின் மேற்பரப்பை நிரப்புகிறார்கள் என நான் நினைத்தேன், மீண்டும் வேகமாக வேலையை செய்கின்றார்கள்.  இந்தச் சாலையை முழுமையாக போடும் வேலை ஏன் இன்னமும் செய்யப்படவில்லை? நான் இந்த சாலையில், “சாலை போடும் கம்பெனி, வேலையை முடித்து விட்டார்கள், இந்த நேர்த்தியான சாலையை அநுபவிக்கவும்” என்பதாகக் கூறும் ஓர் அறிவிப்பை நான் இதுவரையில் பார்த்ததேயில்லை.

இது போன்ற காரியம், என்னுடைய ஆவிக்குரிய வாழ்விலும் உண்மையானது. என்னுடைய விசுவாசத்தின் ஆரம்ப நாட்களில், நான் முதிர்ச்சி நிலையை எட்டி விட்டதாக நினைத்தேன், ஆனால் நான், “மேற்பரப்பில் சமமாக்கப் பட்டிருந்தேன்”. முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர், “நான் இன்னமும் கட்டுமானத்தில் உள்ளேன்” என அறிக்கையிட்டேன். குழிகள் நிறைந்த அந்த சாலையைப் போல, என்னுடைய விசுவாச வாழ்வும் ஒரு போதும் முடிக்கப்பட்ட நிலையை எட்டவில்லை. சில வேளைகளில் அது என்னை எரிச்சல் அடையச் செய்தது.

எபிரெயர் 10ஆம் அதிகாரத்தில், நம்மை ஆச்சரியப் படுத்தும் வாக்குத்தத்தம் உள்ளது. வசனம் 14ல், “ஏனெனில், பரிசுத்தமாக்கப்படுகிறவர்களை ஒரே பலியினாலே இவர் என்றென்றைக்கும் பூரணப் படுத்தியிருக்கிறார்” என்பதாகக் காண்கின்றோம். இயேசு சிலுவையில் நிறைவேற்றிய வேலை நம்மை இரட்சித்தது, முழுமையாக, நேர்த்தியாக நிறைவேற்றியது. தேவனுடைய பார்வையில் நாம் முழுமையாக கட்டப்பட்டு விட்டோம், ஆனால் நாம் புவியில் இருக்கும் வரை இந்த கட்டுமான வேலை முழுமையடையாது, நாம் அவரை போன்று மாறும்படி உருவாக்கப் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம், ”நாம் இன்னும் பரிசுத்தமாக்கப் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்”.

ஒரு நாள், நாம் அவரை நேருக்கு நேர் சந்திப்போம், நாமும் அவரை போல இருப்போம் (1 யோவா. 3:2). அதுவரையிலும் நாம் “கட்டுமானத்தில் உள்ளோம்” நம்மில் நடைபெறும் வேலை உண்மையாக நிறைவடையும் போது,  நாமும் அந்த மகிமையின் நாளை ஆவலோடு எதிர்பார்ப்பவர்களாவோம்.