உன்னுடைய பேராவல் எது?

நான் செல்லும் வங்கியில் பணிபுரியும் ஒருவர் தன்னுடைய ஜன்னலின் அருகில் ஷெல்பை கோப்ரா ரோட்ஸ்டர் காரின் புகைப்படத்தை வைத்திருந்தார். (கோப்ரா என்பது போர்ட் கம்பெனியின் ஓர் உயர்தர கார்).

ஒரு நாள் நான் வங்கியில் என்னுடைய தொழில் சம்பந்தமான வேலையை செய்துகொண்டிருந்த போது, நான் அவரிடம் இந்த புகைப்படத்திலுள்ளது. அவருடைய காரா? எனக் கேட்டேன். “இல்லை” என பதிலளித்தார். “அது என்னுடைய பேராவல். நான் ஒவ்வொரு நாள் காலையும் எழுந்து வேலைக்குச் செல்வதே அதற்காகத்தான். ஒருநாள் நான் அந்தக் காரின் சொந்தக்காரனாவேன்” என்றார்.

நான் அந்த இளைஞனின் பேராவலைப் புரிந்து கொண்டேன். என்னுடைய நண்பர் ஒருவர் கோப்ரா கார் வைத்திருக்கின்றார். ஒரு சமயம் நான் அதனை ஓட்டினேன். அது ஒரு சாதாரண இயந்திரம்! உலகிலுள்ள அநேகக் காரியங்களைப் போன்றே கோப்ராவும் ஒன்று. அதற்காகவே வாழ்கின்ற வாழ்க்கை அர்த்தமற்ற ஒன்று, அளவிற்கு விலையேறப்பெற்றதன்று. தேவனை விட்டு விட்டு பிற பொருட்களை நம்புகிறவர்கள் “முறிந்து விழுந்தார்கள்” (சங். 20:8) என சங்கீதக்காரன் குறிப்பிடுகின்றார்.

ஏனெனில், நாம் தேவனுக்கென்று உருவாக்கப்பட்டோம். நம் அனுதின வாழ்வில் நாம் உண்மையென நம்பியிருக்கும் வேறெதுவும் நிலையானதல்ல. நாம் அதையும், இதையும் வாங்குகின்றோம். ஏனெனில், இவை நமக்கு நிரந்தர மகிழ்ச்சியைத் தருமென நாம்’ நினைக்கின்றோம். ஒரு குழந்தையைப் போன்று, ஒரு டஜன் அல்லது அதற்கும் மேலாக கிறிஸ்மஸ் பரிசுகளைப் பெற்றிருந்தாலும் “இவ்வளவு தானா?” என நமக்குள்ளே கேட்கின்றோம். எப்பொழுதும் ஏதோ ஒன்று இல்லாதது போலவே தோன்றுகிறது.

இவ்வுலகிலுள்ள எந்தவொரு மிகச் சிறந்த பொருளாலும் நம்மை முழுவதும் திருப்திப்படுத்த முடியாது. அவற்றில் ஏதோ ஓர் அளவு இன்பம் இருக்கலாம். ஆனால், அந்த மகிழ்ச்சி சீக்கிரத்தில் மறைந்து விடும் (1 யோவா. 2:17) “தேவனிடமிருந்தேயன்றி, வேறோன்றின் மூலமாகவும் சந்தோஷத்தையும், சமாதானத்தையும் பெற முடியாது”. அப்படித் தரக் கூடிய ஒரு பொருளும் இல்லை என சி.எஸ். லூயிஸ் கூறுகின்றார்.

என்னால் செய்ய முடியாது

“என்னால் செய்ய முடியாது!” என மனச்சோர்வடைந்த ஒரு மாணவன் புலம்பினான். அவன் கையில் வைத்திருந்த தாளின் பக்கத்தில் குறைந்த அளவே எழுதப்பட்டிருந்தது. கடினமான கருத்துக்கள், அத்தோடு மன்னிக்க முடியாத காலக்கெடுவும் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. அவனுக்கு அவனுடைய ஆசிரியரின் உதவி வேண்டியதாயிருந்தது.

நாமும் இயேசுவின் மலைப் பிரசங்கத்தை வாசிக்கும் போது இத்தகைய நம்பிக்கையிழந்த சூழலை உணரலாம். “உங்கள் சத்துருக்களைச் சிநேகியுங்கள்” (மத். 5:44). கோபம் கொலைக்குச் சமம் (வச. 21,22). ஒரு ஸ்தரீயை இச்சையோடு பார்க்கிற எவனும் தன் இருதயத்தில் அவளோடே விபச்சாரம் செய்தாயிற்று (வச. 28). ஒருவேளை நாம் இத்ததைய தரத்தோடு வாழ முடியும் என நினைப்போமாயின், “பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதா பூரண சற்குணராயிருக்கிறது போல நீங்களும் பூரண சற்குணராயிருக்கக் கடவீர்கள்” (வச. 48).

“மலைப் பிரசங்கம் நமக்குள்ளே விரக்தியை உருவாக்குகின்றது” என ஆஸ்வால்ட் சேம்பர்ஸ் சொல்கின்றார். ஆனால், அவர் இதனை நல்லதாகக் கண்டார். ஏனெனில், ‘‘நம்முடைய நம்பிக்கையிழந்து, ஒன்றுமில்லாத நிலையில்தான் நாம் இயேசுவிடம் ஏதாவது பெற்றுக் கொள்ள வருவோம்.”

ஓன்றுமில்லாமையில் தான் தேவன் செயல்படுவதைக் காண்கின்றோம். தங்களால் ஒன்றும் கூடாது என்று புரிந்து கொண்டவர்கள் தான் தேவனுடைய கிருபையைப் பெற்றுக் கொள்கின்றனர். “மாம்சத்தின்படி ஞானிகள் அநேகரில்லை, வல்லவர்கள் அநேகரில்லை, பிரபுக்கள் அநேகரில்லை ஞானிகளை வெட்கப்படுத்தும்படி தேவன் உலகத்தில் பைத்தியமானவைகளைத் தெரிந்து கொண்டார்” (1 கொரி. 1:26-27).

தேவனுடைய ஞானத்தில் நம்முடைய போதகர் நமக்கு இரட்கசர். அவரிடத்தில் நம்பிக்கையோடு வரும்போது “அவரே தேவனால் நமக்கு ஞானமும், நீதியும், பரிசுத்தமும் மீட்புமானார்” (வச. 30). அவரே நமக்கு கிருபையும், அவருக்காக வாழ வல்லமையுமாவார். எனவே தான் அவர், “ஆவியில் எளிமையுள்ளவர்கள் பாக்கியவான்கள்; பரலோகராஜ்ஜியம் அவர்களுடையது” என்றார் (மத். 5:3).

சாட்சி கையொப்பம் தேவையில்லை

எந்த மனிதனாவது தான் ஒரு கார் அல்லது வீடு வாங்குவதற்கு வங்கியில் கடன் பெற விரும்பும் போது, அவன் பெற்ற கடனைத் திருப்பிச் செலத்தியதாக நீண்ட சரித்திரம் இல்லையெனில், கடன் கொடுப்பவர் இந்தப் பணப்பரிவர்த்தனையிலுள்ள ஆபத்தைக் கையாள தயக்கம் காட்டுகின்றனர். இத்தகைய ஒரு செயலின் பதிவு இல்லையெனில், அந்த மனிதன் கடன் தொகையை திருப்பிக் கொடுத்து விடுவதாகத் தரும் வாக்குமூலம் போதாதென வங்கியாளர்கள் கருதுகின்றனர். எனவே கடன் வாங்குபவர் அத்தகைய நற்சாட்சி பெற்ற யாரையேனும் தேடி கண்டுபிடித்து அவர்களின் பெயரை இந்தக் கடனுக்குச் சாட்சியாக சேர்த்துக் கொள்வார். இவ்வாறு சாட்சி கையொப்பமிடுபவர், இந்தக் கடன் திருப்பிக் கொடுக்கப்படும் என வங்கிகளுக்கு உறுதி வாக்குக் கொடுக்கின்றனர்.

இவ்வாறு யாரேனும் நமக்கு பொருளாதார ரீதியாகவோ, திருமணத்திலோ அல்லது வேறெந்த காரணங்களுக்காகவோ வாக்களித்திருந்தால் நாம் அவற்றை நிறைவேற்றும்படி எதிர்பார்ப்போம். தேவனும் தாம் வாக்களித்ததை நிறைவேற்ற உண்மையுள்ளவர் எனத் தெரிந்து கொள்வோம். ஆபிரகாமிடம் தேவன் அவனை ஆசீர்வதித்து “அவனுடைய சந்ததியை பெருகப் பண்ணுவேன் (எபி. 6:14, ஆதி. 22:17) என வாக்களித்தபோது, ஆபிரகாம் தேவனுடைய வார்த்தையை நம்பினான், நாம் காணும் அகிலம் அனைத்தையும் படைத்த தேவனை விட மேலானவர் ஒருவரும் இல்லை. அவர் ஒருவரே தன்னுடைய வாக்குத்தத்தத்தை நிறைவேற்ற வல்லவர்.

ஆபிரகாம் தன்னுடைய மகனைப் பெறும்வரை காத்திருக்க வேண்டியிருந்தது (எபி. 6:15). (அவன் தன்னுடைய சந்ததியார் எவ்வளவாகப் பெருகுவார்கள் என்பதைக் காணவில்லை) ஆனால், தேவன் அவனுக்குக் கொடுத்த வாக்கை நிறைவேற்றுவதில் உண்மையுள்ளவராய் இருந்தார். தேவன் எப்பொழுதும் நம்மோடிருப்பதாக வாக்களித்துள்ளார் (13-5) நம்மைப் பாதுகாப்பாக வைத்துக் கொள்வார் (யோவா. 10:29)  அவர் நம்மை ஆறுதல் படுத்துகின்றார் (2 கொரி. 1:3-4) அவர் தம் வாக்குத்தத்தத்தை நிறைவேற்றுவார் என்று அவருடைய வார்த்தைகளை நம்புவோம்.

மிகச் சிறந்த பரிசு

நான் என் உடைமைகளை அடுக்கிக் கொண்டு லண்டனிலுள்ள என்னுடைய வீட்டிற்குச் செல்ல ஆயத்தமாகிக் கொண்டிருந்த போது என்னுடைய தாயார் ஒரு பரிசோடு, அவர்களுடைய மோதிரங்களில் நான் மிகவும் விரும்பிய ஒன்றோடு, என்னிடம் வந்தார்கள். “நீ இதை இப்பொழுதே அணிந்துகொள்ள வேண்டும் என நினைக்கின்றேன். நான் மரிக்கும்வரை நீ ஏன் காத்திருக்க வேண்டும்? அது இப்பொழுது எனக்குப் பொருந்தவுமில்லை” என்றார். ஒரு புன்னகையோடு நான் அந்த எதிர்பாராத பரிசை ஏற்றுக் கொண்டேன். சீக்கிரத்தில் கிடைத்த பரம்பரைச் சொத்து எனக்கு அதிக மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.

என்னுடைய தாயார் ஓர் உலகப் பொருளை எனக்குப் பரிசாகத் தந்தார். ஆனால், “பரம’ பிதாவானவர் தம்மிடத்தில் வேண்டிக்கொள்ளுகிறவர்களுக்குப் பரிசுத்த ஆவியைக் கொடுப்பது அதிக நிச்சயமல்லவா” என இயேசு நமக்கு வாக்களித்துள்ளார் (லூக். 11:13) பாவத்தால் தம்மைக் கெடுத்துக்கொண்ட பெற்றோர் கூட தன் பிள்ளைகளுக்குத் தேவையானவற்றைக் கொடுக்க அறிந்திருக்கும்போது (மீன் அல்லது முட்டை போன்றவற்றை) நம்முடைய பரமத்தந்தை அவருடைய பிள்ளைகளுக்கு எவ்வளவு அதிகமாகக் கொடுப்பார்? பரிசுத்த ஆவியாகிய கொடையின் மூலம் (யோவா. 16:13) நம்பிக்கை, அன்பு, சந்தோஷம், சமாதானம் ஆகியவற்றை நம்முடைய கஷ்ட நேரங்களில் கொடுப்பார். இந்த ஆவியின் கொடைகளை நாம் மற்றவர்களோடு பகிர்ந்துகொள்வோம்.

நாம் வளர்ந்துவிட்டபோது, நம்முடைய பெற்றோரால் நம்மை முழுவதும் கவனிக்கவும் அன்பு கூரவும் முடியாமல் போகும். நம்முடைய தாயோ, தந்தையோ ஒரு தியாக அன்பின் எடுத்துக் காட்டுகளாகிவிட்டிருக்கலாம். அல்லது நம்முடைய அனுபவம் இவற்றிற்கிடையேயிருக்கலாம். நம்முடைய உலகப் பெற்றோரிடமிருந்து நாம் எதைத் தெரிந்து கொண்டாலும் நாம் நம்முடைய பரமதந்தை மாறாத அன்பைத் தருவதாகக் கூறும் வாக்கைப் பற்றிக் கொள்வோம். அவர் தம்முயை பிள்ளைகளுக்குப் பரிசுத்த ஆவியைப் பரிசாகத் தந்தார்.

நம்முடைய காயங்களை மறைத்தல்

நான் அருகிலுள்ள ஒரு தேவாலயத்திற்குச் சிறப்பு செய்தியாளராகச் சொன்றிருந்தேன். அன்று என்னுடைய செய்தியின் கருத்து, நம்முடைய உடைந்த உள்ளத்தை தேவனிடம் கொடுத்து, அவர் கொடுக்க விரும்புகிற சுகத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளல் என்பதைக் குறித்த ஓர் உண்மைக் கதை. கடைசி ஜெபத்திற்கு முன்பு அங்குள்ள போதகர், இடைப்பாதையின் மத்தியில் நின்றுகொண்டு அங்கு கூடியிருக்கும் சபையினரின் கண்களை ஆழ்ந்து நோக்கி, “உங்களுடைய போதகராக நான் உங்களை இந்த வார நடுவில் பார்க்கவும், உங்களுடைய இருதயத்தை நொறுக்கின நினைவுகளைப் பற்றிக் கேட்கவும் வாய்ப்பைப் பெறுகிறேன். வார இறுதி ஆராதனையில் நீங்கள் உங்கள் காயங்களை எவ்வாறு மறைத்துக் கொள்கிறீர்கள் என்பதைக் கவனிக்கும் வேதனையை நான் எடுத்துக் கொள்கின்றேன்” என்றார்.

நாம் மறைத்து வைத்துள்ள காயங்களால் ஏற்பட்ட என் இருதய வேதனையை சுகப்படுத்தும்படி தேவன் வந்தார். எபிரெயரை எழுதியவர் தேவனுடைய வார்த்தைகள் உயிருள்ளவை, செயல்படுபவை என்கின்றார். நம்மில் அநேகர் இந்த வார்த்தைகளை வேதாகமம் என புரிந்து கொண்டுள்ளனர். ஆனால், அது அதையும் விட மேலானது. தேவனுடைய வார்த்தையின் ஜீவன் இயேசு கிறிஸ்து அவர் நம்முடைய எண்ணங்களையும், செயல்களையும் மதிப்பிடுகின்றார். ஆனாலும், நம்மீது அன்பு கூறுகின்றார்.

இயேசு மரித்ததின் மூலம் நாம் தேவனுடைய சமூகத்திற்கு எல்லா வேளைகளிலும் செல்லக் கூடிய வழியைத் தந்தார். நாம் எல்லாவற்றையும் எல்லாரிடமும் பகிர்ந்து கொள்வது என்பது புத்திசாலித்தனம் அல்ல என்பது நம்மனைவருக்கும் தெரியும், நாம் குற்ற உணர்வோடு உடைந்து போனவர்களாய் அல்ல, மன்னிக்கப்பட்ட கிறிஸ்துவின் சீடர்களாக வாழும் இடமாக தேவனுடைய ஆலயத்தைத் தந்துள்ளார். அது “ஒருவர் பாரத்தை ஒருவர் சுமந்து” கொள்ள வேண்டிய இடம்’’ (கலா. 6:2).

இன்று மற்றவர்களின் கண்களுக்கு நீ எதை மறைத்துக் கொண்டிருக்கின்றாய்? தேவனிடமிருந்தும் எப்படி உன்னை மறைத்துக் கொள்ளப் பார்க்கின்றாய்? இயேசுவின் மூலம் தேவன் நம்மைக் காண்கின்றார். ஆனாலும் தேவன் நம்மை நேசிக்கின்றார். அவரை நம் வாழ்வில் ஏற்றுக்கொள்வோமா?