தெய்வீகக் குறுக்கீடுகள்

ஓவ்வொரு நாளும் நம்முடைய நேரம் நம்மால் நம்ப இயலாத அளவிற்கு, பல்வேறு குறுக்கீடுகளால் பெருமளவு பாதிக்கப்படுகிறதென்று ஆய்வாளர்கள் கூறுகிறார்கள். நமது வீட்டிலோ அல்லது பணி செய்யும் இடத்திலோ, ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு, அல்லது எதிர்பாராத ஒருவரின் வருகை நமது முக்கியமான நோக்கத்தினின்று நமது கவனத்தை மாற்றிவிடுகிறது.

அன்றாட வாழ்வில் நாம் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் திட்டங்களை மாற்றி அமைக்க வேண்டிய முறையில் குறுக்கீடுகள் ஏற்படுவது அதிக பாதிப்பை ஏற்படுத்தும். ஆனால், இயேசு குறுக்கிடுகளாகத் தோன்றிய அநேக காரியங்களை வேறுபட்ட முறைகளில் கையாண்டார். சுவிசேஷங்களில்
அநேகந்தடவை தேவையிலுள்ள ஒருவருக்கு உதவி செய்ய, அவர்செய்து கொண்டிருந்த செயலை நிறுத்திவிட்டு அவர்களுக்கு உதவி செய்துள்ளார் என்பதைப் பார்க்கிறோம்.

இயேசு சிலுவையில் அறையப்பட எருசலேமிற்கு செல்லும் வழியில், சாலையின் ஓரத்தில் அமர்ந்திருந்த ஒரு குருட்டுப் பிச்சைக்காரன் “இயேசுவே தாவீதின் குமாரனே எனக்கு இரங்கும்!” (லூக். 18:35-38) என்று சத்தமிட்டு கூப்பிட்டான். கூட்டத்திலிருந்த சிலர் அவனை அமைதியாக இருக்கும்படி அதட்டினார்கள். அவனோ தொடர்ந்து இயேசுவை கூப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். இயேசு நின்று, “நான் உனக்கு என்ன செய்ய வேண்டும்” என்று கேட்டார். “ஆண்டவரே நான் பார்வையடைய வேண்டும்.” என்றான். “இயேசு அவனை நோக்கி நீ பார்வையடைவாயாக. உன் விசுவாசம் உன்னை இரட்சித்தது” என்றார்; (வச. 41-42).

உண்மையாகவே நமது உதவி தேவைப்படும் மக்களால், நமது செயல் திட்டங்கள் பாதிக்கப்படும் பொழுது நாம் கரிசனையுடன் எப்படி செயல்பட வேண்டுமென்று தேவனிடம் ஆலோசனை கேட்கலாம். நாம் இடையூறுகள் என்று நினைக்கும் காரியங்கள் ஒருவேளை அன்றய நாளுக்குரிய தேவனுடைய திட்டமாக இருக்கலாம்.

கிறிஸ்துவுக்குள் உருவாக்கப்படல்

மாற்கின் தகப்பனார் அவரது குடும்பத்தை> குடும்ப கூடுகைக்கு அழைத்திருந்த பொழுது, மாற்கு அவனது குழந்தை பருவத்தில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சியை நினைவு கூர்ந்தான். அவனது குடும்பத்தின் கார் பழுதடைந்துவிட்டது. மாத இறுதியானவுடன் அவனது குடும்பத்தின் பொருளாதார நிலைமை மிகவும் மோசமாகிவிடும். மாற்கின் தந்தை மனம் பதறாமல் ஜெபம் பண்ணினார். பின்பு அவரது குடும்ப அங்கத்தினரிடம் தேனிடமிருந்து பதிலை எதிர்பார்க்கும்படி கூறினார். தேவனுடைய உதவி ஆச்சரியப்படத்தக்க பல்வேறு வழிகளில் வந்ததை மாற்கு இன்று நினைவு கூறுகிறான். அவர்களது நண்பர் ஒருவர் அவர்களது காரை பழுதுபார்த்து கொடுத்தார். எதிர்பாராத நபரிடமிருந்து காசோலைகள் வந்தன. அநேகர் அவர்களுக்கு தேவையான உணவை வீட்டிலே வந்து கொடுத்தார்கள். நன்றியுள்ள இருதயங்களோடு குடும்பத்தினர் தேவனை துதிப்பது இலகுவாக இருந்தது. ஆனால், அவர்களது குடும்பத்தின் நன்றியுணர்வு ஒரு நெருக்கமான சுழ்நிலையினால் உண்டானது.

சங்கீதம் 57 ஆராதனைப் பாடல்களுக்கான உணர்ச்சி பூர்வமான தூண்டுதலை உண்டாக்குகிறது. “தேவனே வானங்களுக்கு மேலாக உயர்ந்தருளும்” (வச. 11) என்று தாவீது அறிவித்த பொழுது மத்திய கிழக்கு நாட்டில் மகிமை பொருந்திய இரவு நேர ஆகாயத்தை நோக்கிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்திருப்பான். அல்லது ஒருவேளை ஒரு கூடாரத்தில் நடந்த ஒரு ஆராதனையில் அவன் பாடிக்கொண்டிருப்பான் என்று நாம் கற்பனை பண்ணலாம். ஆனால், உண்மையில் தாவீது அவனது உயிருக்குப் பயந்து ஒரு குகையில் ஒளிந்து கொண்டிருந்தபொழுது அந்தபாடலைப் பாடியுள்ளான்.

இந்த சங்கீதத்தில் தாவீது “சிங்கங்களின் நடுவாக இருக்கிறேன்” என்று கூறுகிறான். “தீயை இறைக்கிற மனுபுத்திரருக்குள்ளே கிடக்கிறேன்; அவர்கள் பற்கள் ஈட்டிகளும் அம்புகளும் அவர்கள் நாவு கருக்கான பட்டயமுமாயிருக்கிறது.” சங்கீதம் 57:4 என்றும் தாவீது கூறியுள்ளார். தாவீதின் நெருக்கங்களில் இந்த துதி சங்கீதம் உருவானது. அவனை கொல்லுவதற்கு அவனைத் தொடர்ந்த அவனது எதிராளிகள் நெருக்கினாலும் கவலைப்படாமல் “என் இருதயம் ஆயத்தமாயிருக்கிறது. தேவனே, என் இருதயம் ஆயத்தமாயிருக்கிறது; நான் பாடிக் கீர்த்தனம் பண்ணுவேன்” (வச. 7) என்ற இந்த ஆச்சரியமான வார்த்தைகளை தாவீதினால் எழுத முடிந்தது.

இன்று நாம் எப்படிப்பட்ட நெருக்கங்களை சந்தித்தாலும், நமக்கு உதவி செய்ய ஆயத்தமாகவுள்ள தேவனண்டைஓடிவிடலாம். அப்பொழுது அவரது மாறாத நித்திய கரிசனை நம்மேல் உள்ளது என்ற நம்பிக்யோடு தேவனை துதித்து போற்றலாம்.

மிகச் சிறந்த ஜெபப் பங்காளர்

உங்களை நேசிக்கும் ஒருவர், உங்களுக்காக ஜெபிக்கும் ஜெபத்தை நீங்கள் கேட்கும்பொழுது எவ்வளவு அழகாக உள்ளது. அதுபோல வேறு சில சத்தங்களும் அழகாக இருக்கலாம். மன உருக்கத்தோடும், தேவ ஞானத்தோடும் உங்களுக்காக உங்கள் சினேகிதர் ஜெபம் பண்ணுவதை நீங்கள் கேட்கும் பொழுது, பூலோகத்தை பரலோகம் தொடுவது போல இருக்கிறது.

தேவன் நம்மீது வைத்த அன்பினால் நமது ஜெபங்கள் கூட பரலோகத்தை தொட முடியும் என்பதை நாம் அறிந்து கொள்வது எவ்வளவு சிறப்பான காரியமாக உள்ளது. சில நேரங்களில் நாம் ஜெபிக்கும் பொழுது, சரியான வார்த்தைகள் வராமலும் உணர்வுகளை சரியாக வெளிக்காண்பிக்க இயலாமலும் போராடுவோம். ஆனால், இயேசு அவரைப் பின்பற்றினவர்களுக்கு “சோர்ந்து போகாமல் இடைவிடாமல் ஜெபம் பண்ணுங்கள்” (லூக். 18:1) என்று கற்றுக் கொடுத்தார். நாம் இப்படி செய்ய முடியுமென்பதற்கான காரணங்களில் ஒன்று “இயேசு தேவனுடைய வலது பாரிசத்தில் இருந்து நமக்காக வேண்டுதல் செய்கிறவரும் அவரே’’ (ரோம. 8:34) என்று தேவனுடைய வார்த்தை விளக்குகிறது.

நாம் ஒருபோதும் தனியாக ஜெபிப்பது கிடையாது. ஏனென்றால், இயேசு நமக்காக ஜெபித்துக் கொண்டிருக்கிறார். நாம் ஜெபிக்கும்பொழுது அவர் செவிசாய்த்து நமது சார்பாக பிதாவிடம் மன்றாடுகிறார். நாம் ஒரு சிறந்த பேச்சாளரைப் போல பேச வேண்டும் என்று அவசியம் இல்லை. ஏனெனில் இயேசுவைப்போல நம்மை புரிந்து கொள்பவர்கள் வேறுயாரும் இல்லை. நாம் எதிர்பார்க்கும் பதில்கள் எப்பொழுதும் நன்மையாக அமையாது என்பதை அவர் அறிந்திருக்கிறார். நமது ஒவ்வொரு வேண்டுதலையும், நமது தேவைகளையும் பரிபூரண ஞானத்தோடும், அன்போடும் அவர் சந்திக்கிறார்.

இயேசு நமது சிறந்த ஜெபப் பங்காளராக இருக்கிறார். அளவு கடந்த அன்போடு கூட தேவனிடம் நமக்காகச் செய்யும் வேண்டுதல்கள், வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாத அளவு சிறந்ததாக இருப்பதோடு அவரது ஜெபங்கள் நம்மை நன்றியுடன் எப்பொழுதும் ஜெபிக்க உற்சாகப் படுத்துவதாகவும் உள்ளன.

வளர்ச்சி அடைவதற்கு கால அவகாசம் தேவை

மழலையர் பள்ளிக்கு சார்லெட் சென்ற முதல் நாளன்று, தன்னை ஒரு படமாக வரையும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டாள். அவள் வரைந்த படத்தில் உடலுக்கு ஒரு வட்டம், தலைக்கும் ஒரு நீண்ட வட்டம், கண்களுக்கும் இரு சிறிய வட்டங்கள்தான் காணப்பட்டன. மழலையர் பள்ளி முடிந்த இறுதி நாளன்று மறுபடியும் தன்னை படமாக வரையும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டாள். அப்படத்தில் மிக அழகிய உடை அணிந்த சுருள், சுருளான செந்நிற மயிர்க்கற்றைகளுடன் சிரித்த முகத்துடன் கூடிய ஓர் அழகிய சிறுபிள்ளை காணப்பட்டது. குழந்தைகளின் வளர்ச்சியில் காலம் ஏற்படுத்தக்கூடிய மாற்றத்தை மிக எளிய ஒரு செயல்பாட்டினால் அந்தப் பள்ளி விளக்கியுள்ளது.

குழந்தைகள் முதிர்ச்சியடைவதற்கு காலதாமதம் ஏற்படும் என்ற உண்மையை நாம் ஏற்றுக் கொள்ளுகிறோம். ஆனால், நம்முடைய வாழ்க்கையிலோ உடன் விசுவாசகளின் வாழ்க்கைகளிலோ மெதுவான ஆவிக்கேற்ற வளர்ச்சி ஏற்படும் பொழுது நாம் பொறுமையை இழந்து விடுகிறோம். கலாத்தியர் 5:22-23ல் கூறப்பட்டுள்ள ஆவியின் கனிகள் காணப்படும் பொழுது மகிழ்ச்சியடைகிறோம். ஆனால், பாவ காரியங்களை தேர்ந்தெடுக்கும்பொழுது ஏமாற்றமடைகிறோம். எபிரேய நிருபத்தை ஆக்கியோன், காலத்தைப் பார்த்தால், போதகராயிருக்க வேண்டிய உங்களுக்கு தேவனுடைய வாக்கியங்களில் மூல உபதேசங்களை மறுபடியும் உபதேசிக்க வேண்டியதாயிருக்கிறது; எபிரெயர் 5:12 என்று சபைக்கு எழுதியிள்ளார்.

இயேசுகிறிஸ்துவோடு நெருங்கிய உறவை ஏற்படுத்திக்கொள்ள தொடர் முயற்சி எடுக்கும் நாம் ஒருவரையொருவர் ஜெபத்தில் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும். மேலும் தேவனை நேசிக்கிறோம் என்று கூறுகிற சிலர் ஆவிக்கேற்ற வளர்ச்சியடைவதற்கு போராடி வரும் பொழுது பொறுமையுடன் அவர்களோடு இணைந்து நாம் செயல்படவேண்டும். அன்புடன் சத்தியத்தைக் கைக்கொண்டு, தலையாகிய கிறிஸ்துவுக்குள் எல்லாவற்றிலேயும், நாம் வளருகிறவர்களாயிருக்கும்படியாக அப்படிச் செய்தார். எபேசியர் 4:15 என்ற வசனத்தின்படி ஒருவரையொருவர் ஊக்கப்படுத்திக் கொண்டு ஆவிக்கேற்ற வாழ்க்கையில் இணைந்து வளருவோம்.