ஒரு புதிய பெயர்
மாற்கு லேபர்டன் எழுதியுள்ள “பெயர் குறிப்பிடுவதின் மூலம் நடத்துதல்” என்ற இதழில் ஒரு பெயரின் சக்தியைப் பற்றி எழுதியுள்ளார். “இசைத்திறமை வாய்ந்த அவரது நண்பர் ஒருவர், ஒருநாள் என்னை ‘இசைத்திறமை’ என்று என்னை பெயரிட்டு அழைத்தபொழுது, அது என்னில் ஏற்படுத்தியதாக்கத்தை இன்னும் உணருகிறேன். இசைத்திறமை என்று ஒருவர் கூட என்னை அழைத்தது கிடையாது. நான் எந்த ஒரு இசைக்கருவியையும் இசைத்தது கிடையாது. நான் ஒரு தனிப்பாடகரும் அல்ல ஆயினும் நான் அறியப்பட்டவனாகவும், நேசிக்கப்பட்டவனாகவும் உணர்ந்தேன். அந்த நண்பர் என்னை உற்று கவனித்து, என்னிடத்திலுள்ள இசைத் தன்மையை உறுதிப்படுத்தி, எனக்குள் ஆழமாக இருந்த உண்மையை அறிந்து பாராட்டினார்” என்று கூறினார்.
இயேசு சிமியோனின் பெயரை மாற்றி புதுப்பெயரை இட்டபொழுது, அவனும் இப்படித்தான் ஒருவேளை உணர்ந்திருப்பான். இயேசுதான் மேசியா என்று அந்திரேயா உறுதியாக அறிந்து கொண்டவுடனேயே, அவன் அவனது சகோதரன் சிமியோனைக் கண்டு அவனை இயேசுவிடம் அழைத்து வந்தான் (யோவா. 1:41-42). இயேசு அவனது ஆத்துமாவிற்குள் உற்று நோக்கி சிமியோனின் உள்ளத்தில் ஆழமான சத்தியம் புதைந்து கிடப்பதை உறுதிப்படுத்தி பாராட்டினார். ஆம், இயேசு சிமியோனில் காணப்பட்ட தோல்விகளையும், திடீரென உணர்ச்சிவசப்படும் தன்மையையும் அறிந்திருந்தார். அதற்கு மேலாக சபைக்குத் தலைவனாகக் கூடிய உள்ளான ஆற்றல் அவனுக்குள் இருப்பதை இயேசு கண்டார். உடனே அராமிக் மொழியில் பேதுரு அதாவது கல் என்று அர்த்தமுடைய கேபா என்று அவனுக்குப் பெயரிட்டார் (யோவா. 1:42; மத். 16:18).
அது போலத்தான் நமக்கும், தேவன் நமது பெருமை, கோபம், பிறர் மீது உண்மையான அன்பற்ற தன்மை இவைகளைப் பார்க்கிறார். அதோடுகூட கிறிஸ்துவுக்குள் நாம் யார் என்பதையும் அறிந்திருக்கிறார். அவர் நம்மை நீதிமான்களாக்கப்பட்டவர்களென்று, ஒப்புரவாக்கப்பட்டவர்களென்றும் (ரோம. 5:9-10) மன்னிக்கப்பட்டவர்களென்றும், பரிசுத்தரென்றும், பிரியர்களென்றும் (கொலோ. 2:13; 3:12) அழைக்கப்பட்டவர்களென்றும், தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களென்றும் உண்மையுள்ளவர்களென்றும் (வெளி. 17:14) அழைக்கிறார். தேவன் உங்களை பார்க்கும் முறையை நினைவு கூர்ந்து, அக்குண லட்சணங்களே நீங்கள் யார் என்பதை விளக்கட்டும்.
நல்ல மேய்ப்பர்
நானும் என் கணவரும் மருத்துவமனையில் மிகுந்த மனக் கவலையுடன் அமர்ந்திருந்தோம். எனது சிறிய மகனின் கண்களில் ஏற்பட்ட குறையை சரிசெய்யும் அறுவை சிகிச்சை நடை பெற்றுக்கொண்டிருந்தது எனது மனக்கவலையினாலும், வருத்தத்தினாலும் என்வயிறு குழம்பினது. தேவன், அவரது சமாதானத்தை எனக்கு தரும்படி ஜெபிக்க முயன்றேன். எனது வேதாகமத்தை புரட்டினபொழுது ஏசாயா 40ம் அதிகாரத்தைக் குறித்து சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன். நான் நன்றாக அறிந்திருந்த அந்த பகுதியில் புதிய சத்தியங்கள் எனக்கு கிடைக்குமாவென்று எண்ணி அப்பகுதிக்கு வேதாகமத்தை திருப்பினேன்.
நான் அப்பகுதியை வாசித்தபொழுது பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதப்பட்ட அப்பகுதி, தேவன், “மேய்ப்பனைப் போல தமது மந்தையை மேய்ப்பார். ஆட்டுக் குட்டிகளை தமது புயத்தினால் சேர்த்து, தமதுமடியிலே சுமந்து கரவலாடுகளை மெதுவாய் நடத்துவார்” (வச. 40:11) என்று எனக்கு ஞாபகம் மூட்டியது. அந்த நிமிடத்தில் தானே என் கவலை என்னை விட்டு நீங்கியது. ஏனெனில் தேவன் நம்மை அரவணைத்துள்ளார், வழி நடத்துகிறார். நம்மைக் குறித்து கரிசனை கொள்ளுகிறார் என்று உணர்ந்தேன். தேவன் அமைதியாக என்னில் செயல்பட்டார். அந்த நேரத்தில் அதுதான் எனக்கு மிகவும் தேவையாக இருந்தது. எனது மகனின் அறுவை சிகிச்சையின்பொழுதும், அறுவை சிகிச்சை முடிந்த பின்பும் தேவ சமாதானத்தால் நிரப்பப்பட்டேன். (தேவனுடைய கிருபையால் எனது மகனின் அறுவை சிகிச்சை நல்லமுறையில் நடந்தது.
தேவன் அவரது தீர்க்கத் தரிசியாகிய ஏசாயாவின் மூலம் தானே, அவர்களது மேய்பனாக இருந்து அவர்களது அன்றாட வாழ்க்கையில் அவர்களை செம்மையாக நடத்தி, அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளிப்பவராக இருக்கிறாரென்று அவர்களது ஜனங்களுக்கு வாக்குப் பண்ணியுள்ளார். நாமும் கூட நம்மைப் பாரப்படுத்தும், கவலை தரும் எண்ணங்களை அவரிடம் கூறி அவருடைய அன்பையும், சமாதானத்தையும் தேடும் பொழுது, அவர் நம்மை அன்புடன் மெதுவாக அரவணைத்து நடத்துவதை அறிந்துக்கொள்வோம். அவரே நமது நல்ல மேய்ப்பராக இருந்து நம்மை அவரது மார் போடு அணைத்து, அவரது நித்திய கரங்களில் நம்மை தாங்கி வருகிறார் என்பதை அறிந்திருக்கிறோம்.
இரட்டைச் சிறகுகளையுடைய சூரியன்
பழங்காலத்தைச் சேர்ந்த மண்ணினாலான ஒரு முத்திரை எருசலேமிலுள்ள ஓர் அகழ்வாராய்ச்சி நிலையத்திலிருந்த ஓர் அலமாரிக்குள் ஐந்து ஆண்டுகளாக இருந்தது. பழைய எருசலேமின் தென்பக்கச் சுவரின் அடிப்பகுதியில் தோண்டப்பட்ட பொழுது அந்த முத்திரை கிடைத்தது. மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னதான அந்த முத்திரையின் முக்கியத்துவத்தை ஆரம்பகால ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டுபிடிக்கவில்லை. அந்த முத்திரையில் இருந்த எழுத்துக்களை இக்கால ஆராய்ச்சியாளர்கள் மிகவும் கவனத்துடன் ஆராய்ந்தபொழுது அது மிக மிக முக்கியமான கண்டுபிடிப்பாக இருந்தது. அதில் “யூதா தேசத்து ராஜாவாகிய ஆகாசின் மகனாகிய எசேக்கியாவிற்கு சொந்தமானது” என்று ஆதிகாலத்து எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்டிருந்தது.
அந்த முத்திரையின் மையத்தில் இரட்டைச் சிறகுகளையுடைய சூரியன் காணப்பட்டது. அதைச் சுற்றிலும் உயிர்துடிப்பை காண்பிக்கும் இரு உருவங்கள் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன. அந்த முத்திரையை ஆராய்ச்சி செய்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் எசேக்கியா உயிருக்கு ஆபத்தான வியாதிப்பட்டு இருந்தபொழுது, தேவன் அவனை காப்பாற்றினதை குறிப்பதற்காக (ஏசா. 38:1-8). அந்த முத்திரையை பயன்படுத்த ஆரம்பித்துள்ளார் என்று நம்புகிறார்கள். எசேக்கியா அவனை குணமாக்கும்படி தேவனிடத்தில் கெஞ்சினான். தேவன் அவனது விண்ணப்பத்தை கேட்டார். அவர் வாக்குப் பண்ணினதை நிறைவேற்றப் போவதற்கான ஓர் அடையாளத்தையும் காண்பிப்பதாகக் கூறினார். “சூரிய கடியாரத்தில் பத்துப்பாகை பின்னிட்டு திருப்புவேன்” என்றார் (ஏசா. 38:8).
அகழ்வாராட்ச்சியில் கிடைத்த இந்த கலைப் பொருளின் மூலம், நமது துன்பத்தில் நாம் தேவனை நோக்கி கதறும்பொழுது, அவர் நமது விண்ணப்பத்தைக் கேட்டு நமக்கு உதவி செய்கிறார் என்பதற்கு வேதாகமத்தில் காணப்படும் அநேக நபர்கள் நமக்கு உதாரணமாக இருந்து நம்மை ஊக்கப்படுத்துகிறார்கள். அவரது பதில் நாம் எதிர்பார்த்த பதிலாக இல்லாவிட்டாலும், அவர் இரக்கமுள்ளவரென்றும், வல்லமையுள்ளவரென்றும் நாம் நிச்சயமாக நம்பலாம். சூரியனின் அசைவை கட்டுப்படுத்தும் தேவன் நிச்சயமாக நமது இருதயங்களில் செயல்படுவார்.
இரட்டைச் சிறகுகளையுடைய சூரியன்
பழங்காலத்தைச் சேர்ந்த மண்ணினாலான ஒரு முத்திரை எருசலேமிலுள்ள ஓர் அகழ்வாராய்ச்சி நிலையத்திலிருந்த ஓர் அலமாரிக்குள் ஐந்து ஆண்டுகளாக இருந்தது. பழைய எருசலேமின் தென்பக்கச் சுவரின் அடிப்பகுதியில் தோண்டப்பட்ட பொழுது அந்த முத்திரை கிடைத்தது. மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னதான அந்த முத்திரையின் முக்கியத்துவத்தை ஆரம்பகால ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டுபிடிக்கவில்லை. அந்த முத்திரையில் இருந்த எழுத்துக்களை இக்கால ஆராய்ச்சியாளர்கள் மிகவும் கவனத்துடன் ஆராய்ந்தபொழுது அது மிக மிக முக்கியமான கண்டுபிடிப்பாக இருந்தது. அதில் “யூதா தேசத்து ராஜாவாகிய ஆகாசின் மகனாகிய எசேக்கியாவிற்கு சொந்தமானது” என்று ஆதிகாலத்து எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்டிருந்தது.
அந்த முத்திரையின் மையத்தில் இரட்டைச் சிறகுகளையுடைய சூரியன் காணப்பட்டது. அதைச் சுற்றிலும் உயிர்துடிப்பை காண்பிக்கும் இரு உருவங்கள் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன. அந்த முத்திரையை ஆராய்ச்சி செய்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் எசேக்கியா உயிருக்கு ஆபத்தான வியாதிப்பட்டு இருந்தபொழுது, தேவன் அவனை காப்பாற்றினதை குறிப்பதற்காக (ஏசா. 38:1-8). அந்த முத்திரையை பயன்படுத்த ஆரம்பித்துள்ளார் என்று நம்புகிறார்கள். எசேக்கியா அவனை குணமாக்கும்படி தேவனிடத்தில் கெஞ்சினான். தேவன் அவனது விண்ணப்பத்தை கேட்டார். அவர் வாக்குப் பண்ணினதை நிறைவேற்றப் போவதற்கான ஓர் அடையாளத்தையும் காண்பிப்பதாகக் கூறினார். “சூரிய கடியாரத்தில் பத்துப்பாகை பின்னிட்டு திருப்புவேன்” என்றார் (ஏசா. 38:8).
அகழ்வாராட்ச்சியில் கிடைத்த இந்த கலைப் பொருளின் மூலம், நமது துன்பத்தில் நாம் தேவனை நோக்கி கதறும்பொழுது, அவர் நமது விண்ணப்பத்தைக் கேட்டு நமக்கு உதவி செய்கிறார் என்பதற்கு வேதாகமத்தில் காணப்படும் அநேக நபர்கள் நமக்கு உதாரணமாக இருந்து நம்மை ஊக்கப்படுத்துகிறார்கள். அவரது பதில் நாம் எதிர்பார்த்த பதிலாக இல்லாவிட்டாலும், அவர் இரக்கமுள்ளவரென்றும், வல்லமையுள்ளவரென்றும் நாம் நிச்சயமாக நம்பலாம். சூரியனின் அசைவை கட்டுப்படுத்தும் தேவன் நிச்சயமாக நமது இருதயங்களில் செயல்படுவார்.
விழித்தெழுவதற்கான அழைப்பு
நான் அடிக்கடி வெவ்வேறு நகரங்களுக்கு பயணம் செய்த வருடங்களில், ஒவ்வொரு நாளும் ஹோட்டலில் தங்குவதற்கு செல்லும் பொழுது, அங்குள்ள பணியாளர்களிடம் காலை விழித்து எழும்புவதற்காக தொலைபேசியில் அழைக்குமாறு கேட்டுக்கொள்ளுவேன். என்னுடைய கடிகாரத்தில் அலாரம் வைத்திருந்தாலும் சத்தமாக ஒலிக்கும் டெலிபோன் மணி அடித்தால்தான் நான் என் படுக்கையிலிருந்து விழித்தெழும்பி என்காலை வேலைகளை கவனிக்க இயலும்.
வெளிப்படுத்தல் புத்தகத்தில் அப்போஸ்தலனாகிய யோவான் ஆசியாவிலுள்ள ஏழு சபைகளுக்கு எழுதின பொழுது, ஆவிக்கேற்ற எழுப்புதற்கான அழைப்பைப் பற்றி எழுதியுள்ளார். சர்தை சபைக்கு இயேசுவினிடத்திலிருந்து வந்த செய்தியை எழுதின பொழுது “ உன் கிரியைகளை அறிந்திருக்கிறேன். நீ உயிருள்ளவென்று பெயர் கொண்டிருந்தும் செத்தவனாய் இருக்கிறாய். நீ விழித்துக்கொண்டு சாகிறதிற்கேதுவாக இருக்கிறவைகளை ஸ்திரப்படுத்து உன் கிரியைகள் தேவனுக்கு முன் நிறைவுள்ளவைகளாக நான் காணவில்லை” (வெளி 3:1-2) என்று எழுதினார். ஆவியிலே சோர்வடையும் பொழுது நமக்கும் தேவனுக்கும் இடையே உள்ள உறவில் ஒரு மந்த நிலை மெதுவாக ஏற்படுவதை நாம் கவனிக்க தவறிவிடுகிறோம். ஆனால், கர்த்தர் “நீ கேட்டுப் பெற்றுக்கொண்ட வகையை நினைவு கூர்ந்து அதைக் கைக் கொண்டு மனந்திரும்பு (வச. 3) என்று நினைவு கூறச் செய்கிறார்.
ஒவ்வொரு நாள் காலையும் வேதம் வாசித்து ஜெபிக்க சிறிது நேரத்தை ஒழுங்காக ஒதுக்கி வருவது ஆவிக்கேற்ற வாழ்க்கையில் நாம் விழிப்புடன் இருக்க உதவுகிறது. இயேசுவோடு நேரம் செலவழிப்பது ஒரு வேலையல்ல. ஆனால், அந்த நாளில் நமக்கு முன்னாலுள்ள காரியங்களுக்கு நம்மை தேவன் தாமே ஆயத்தப்படுத்துவதற்கான மகிழ்ச்சியான நேரம் அது.
