பரிபூரண சமாதானம்

என் தோழி, அநேக ஆண்டுகள், சமாதானத்தையும் மனநிறைவையும் தேடி அலைந்ததாக என்னிடம் பகிர்ந்துகொண்டாள். அவளும் அவளுடைய கணவனும் சேர்ந்து ஒரு வெற்றிகரமான தொழிலை நடத்திவந்தார்கள். அதன் மூலம் ஓரு பெரிய வீட்டையும், ஆடம்பரமான ஆடைகளையும், விலையுர்ந்த நகைகளையும் அவளால் வாங்க முடிந்தது. ஆனால், சமாதானத்திற்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்த அவள் இருதயத்தை அவளுடைய ஆஸ்திகள் திருப்திப்படுத்தவில்லை, செல்வாக்குமிக்க நண்பர்களின் நட்பும் திருப்திபடுத்தவில்லை. பிறகு ஓர் நாள் அவள் விரக்தியடைந்து மனந்தளர்ந்து இருந்தபொழுது, அவளுடைய தோழி ஒருத்தி இயேசு கிறிஸ்துவின் நற்செய்தியை குறித்து அவளுக்கு கூறினாள். அன்று, அவள் சமாதானப் பிரபுவை கண்டடைந்தாள். அப்பொழுது உண்மையான சமாதானம் மற்றும் மனநிறைவு குறித்த அவளுடைய புரிதல் முற்றிலும் மாறியது.

இயேசு தன்னுடைய சீஷர்களோடு உணவருந்திய கடைசி இராப்போஜனத்திற்கு பிறகு, சமாதானம் நிறைந்த வார்த்தைகளினால், சீக்கிரத்தில் நிகழக்கூடிய சம்பவங்களாகிய, ‘தன் மரணம்’, ‘உயிர்த்தெழுதல்’ மற்றும் ‘பரிசுத்த ஆவியானவரின் வருகை’ குறித்து தன் சீஷர்களுடன் பகிர்ந்து, அவர்களை ஆயத்தப்படுத்தினார் (யோவா. 14). இவ்வுலகம் தரமுடியாத சமாதானத்தைக் குறித்து விவரித்த இயேசு, அதை துன்பத்தின் மத்தியிலும் தன் சீஷர்கள் கண்டடைய கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என விரும்பினார்.

தன்னுடைய மரணத்திற்கு பிறகு சீஷர்கள் அனைவரும் பயத்தோடு இருந்தபோது, உயிர்த்தெழுந்த இயேசு, “அவர்கள் மத்தியில் பிரசன்னமாகி “உங்களுக்கு சமாதானம்!” என்று வாழ்த்துரைத்தார் (யோவா. 2௦:19). அவர் நமக்காக சிலுவையிலே செய்து முடித்தவற்றின் மூலம், நாம் எவ்வாறு இளைப்பாறுதலுக்குள் கடந்து செல்லலாம் என்னும் புரிதலை, இப்பொழுது அவர் தம்முடைய சீஷர்களுக்கும் நமக்கும் அளிக்கமுடியும். அப்புரிதல், நிலைமாறிக் கொண்டேயிருக்கும் நம்முடைய உணர்வுகளை விட, வலிமையான ஒரு திடநம்பிக்கையை நமக்களிப்பதை நாம் அறிந்துக்கொள்ளலாம்.

நம்பிக்கைக்கு உரியவர்

“என்னால் எவரையும் நம்ப முடியாது. ஏனென்றால் நான் நம்பிக்கை வைக்கும் ஒவ்வொரு முறையும் அவர்களால் காயப்பட்டு போகிறேன்”, என்று கண்ணீரோடு என் தோழி கூறினாள். அவளுடைய காதலன் அவளுடனான உறவை துண்டித்துக் கொண்ட பிறகு அவளைப்பற்றி தவறான வதந்திகளை பரப்ப ஆரம்பித்தான். இது என்னை மிகவும் கோபமூட்டியது. அவன் மீது மிகவும் நம்பிக்கை வைத்திருந்த என் தோழி, மனமுடைந்து போனாள். துயரமான குழந்தைப் பருவத்தைக் கடந்து வந்த அவள், மீண்டுமாக பிறர் மீது நம்பிக்கை  வைக்க போராடிக் கொண்டிருந்தபொழுது, ‘ஒரு மனுஷனையும் நம்ப முடியாது’ என்கிற எண்ணத்தை ஊறுதிப்படுத்துவது போல இத்துரோகம் செய்துவிட்டது.

அவளை ஆறுதல்படுத்துவதற்கு வார்த்தைகள் இன்றி நான் தடுமாறினேன். ஏதேதோ கூறி அவளை ஆறுதல்படுத்த முயன்ற என்னால், ‘நம்பிக்கைகுரியவர்களை காண்பது மிகக்கடினம்’ என்னும் அவளுடைய எண்ணத்தை போக்கமுடியவில்லை. முற்றிலும் நம்பிக்கைக்குரிய அன்பான மக்கள் அநேகர் உண்டென்றும் என்னால் கூறமுடியவில்லை. அவளுடைய இத்துயரமான சம்பவம், என் வாழ்வில், நான் எதிர்கொண்ட துயரமான துரோகத்தை நினைவூட்டியது. வேதாகமம் கூட மனித சுபாவத்தை எவ்வித ஒளிவுமறைவின்றி  வெளிப்படையாக பதிவு செய்துள்ளது. என் தோழியின் புலம்பலைப் போலவே நீதிமொழிகள் புத்தகத்தின் ஆசிரியரும், துரோகத்தின் வலியை நித்திய நினைவுச்சின்னம் போல பதிவுசெய்துள்ளார் (2௦:6).

நான் சொல்ல விரும்புவது என்னவென்றால், பிறருடைய கொடுமைகள் என்பது ஒரு கதையின் ஒரு பகுதிதான். ஏனென்றால் பிறரால் உண்டான காயங்களும் அதின் வலி வேதனைகளும் உண்மையாக இருப்பினும், முழமையான பரிபூரண அன்பு உண்டு என்பதை இயேசு வெளிப்படுத்தி காட்டியுள்ளார். அதுமட்டுமன்றி, அவர் தன்னுடைய சீஷர்களைப் பார்த்து, அவர்கள் ஒருவரிலொருவர் வைத்துள்ள அன்பைக் கண்டு இவ்வுலகம் அவர்களை  அவருடைய சீஷர்கள் என்று அறிந்துககொள்வார்கள் என்று கூறினார் (யோவா.13:35), ஆகவே, ஒரு சிலர் நம்மைக் காயப்படுத்தினாலும், நிபந்தனையற்ற ஆதரவும் அக்கறையும் காட்டும் அன்பு நிறைந்த அநேகர் நமக்குண்டு என்பதை நாம் நினைவுகூறவேண்டும். நாமும் அவருடைய பரிபூரண அன்பில் இளைப்பாறி, உள்ளத்திலே சுகமடைந்து, அவர் நம்மை நேசித்தது போலவே தோழமையோடும் தைரியத்தோடும் பிறரை நேசிப்போமாக.

கற்பாறை மேஜை

எங்கள் ஊரைப் பார்த்தவாறு உள்ள கற்பாறை மேஜை (table rock) என்னும் பீடபூமியில் மின்னொளி வீசும் பெரிய சிலுவை ஒன்று நிறுவப்பட்டுள்ளது. கற்பாறை மேஜையை சுற்றியுள்ள நிலங்களில் அநேக வீடுகள் உள்ளன. அனால் சமீபத்தில் பாதுகாப்பு கருதி,  அவ்வீட்டு உரிமையாளர்கள் தங்கள் வீடுகளை காலி செய்யவேண்டிய கட்டாயத்துக்குள்ளானார்கள். மிக உறுதியான கற்பாறை படுகை கொண்ட டேபிள் ராக்கிற்கு அருகில் இருந்தாலும், அவர்களுடைய வீடுகள் பாதுகாப்பாக இல்லை. ஏனென்றால் அவை தங்கள் அஸ்திபாரங்களை விட்டு ஒவ்வொரு நாளும் மூன்று அங்குலங்கள் முன்னும்பின்னும் நகர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன. இவை நகர்ந்து கொண்டே இருப்பதினால் முக்கியமான தண்ணீர் குழாய்கள் உடைந்து போய், அவ்வீடுகள் சரிவதின் வேகம் அதிகரித்துவிடும்.

தன் வார்த்தைகளைக் கேட்டு அதன்படி செய்கிறவன் தன் வீட்டை கற்பாறையின் மீது கட்டுகிறவனைப் போலிருக்கிறான் என்று இயேசு கூறுகிறார் (லூக். 6:47-48). இவ்வீடுகள் கடும்புயலிலும் உறுதியாய் நிற்கும். ஆனால், அதற்கு எதிர்மாறாக, தன் அறிவுரைகளை கேட்டு அதன்படி செய்ய கவனமாயில்லாதவர்கள், சரியான அஸ்திபாரமில்லாமல் மண்ணின்மேல் கட்டப்பட்ட வீட்டைப் போலிருப்பார்கள். கடும் மழையும் வெள்ளமும் உண்டாகும்போது அவ்வீடுகள் விழுந்துவிடும் என்று கூறுகிறார்.

தேவன் என்னிடம் எதிர்பார்த்ததை நான் பரிபூரணமாய் செய்யாவிட்டாலும், அவருடைய எதிர் பார்ப்புகளை நான் நெருங்கிவிட்டதாகவே எண்ணி பல சமயங்கள் என்னுடைய மனச்சாட்சியின் தூண்டுதல்களை அலட்சியப்படுத்தியுள்ளேன். ஆனால், உறுதியான டேபிள் ராக்கின் மலையடி வாரத்தின் ‘அருகே’ ஆட்டங்கண்டு கொண்டிருக்கும் அவ்வீடுகள் நம்முடைய ‘கீழ்ப்படிதல்’ தேவனுடைய எதிர்பார்ப்புகளின் ‘அருகில்’ இருந்தாலும் போதாது என்பதை எனக்கு விவரித்து காட்டியது. நம்முடைய வாழ்வில் நம்மை தாக்கும் புயல்களை எதிர்கொண்டு உறுதியாய் நிற்க, கற்பாறையின் மீது கட்டப்பட்ட வீட்டைப்போல நாம் நம் தேவனுடைய வார்த்தைகளுக்கு முற்றிலும் கீழ்ப்படிய வேண்டும்.

நமக்கு தேவையான அனைத்தும்

அநேகந்தரம் நான் செய்ய வேண்டிய பணிகளை செய்து முடிக்க தேவையான பெலனும் திறனும் முற்றிலும் எனக்கில்லாதது போலவே உணர்வதுண்டு. அது ஞாயிறு வகுப்பை நடத்துவதாக இருந்தாலும் சரி, ஒரு நண்பருக்கு அறிவுரை கூறுவதாக இருந்தாலும் சரி அல்லது இக்கட்டுரைகளை எழுதுவதாக இருந்தாலும் சரி. அனைத்தும் என் பெலத்திற்கும் திறனிற்கும் அப்பாற்பட்ட மிகப்பெரிதான சவாலாகவே காணப்படுகின்றன. பேதுருவைப் போல, நான் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியது அநேகம்.

இயேசுவை பின்பற்ற முயன்ற பேதுருவுக்கு இருந்த குறைவுகளை புதிய ஏற்பாடு நமக்கு வெளிப்படுத்திக் காட்டுகிறது. இயேசுவை போலவே தண்ணீரில் நடக்க முயன்ற பேதுரு தண்ணீரில் மூழ்க ஆரம்பித்தான் (மத்.14:25-31). இயேசு சிறைபிடிக்கப்பட்ட பின்பு, அவரை யாரென்று தனக்கு தெரியவே தெரியாது என சத்தியம் செய்தான் (மாற். 14:66-72). ஆனால் உயிர்த்தெழுந்த கிறிஸ்துவை கண்டு பரிசுத்த ஆவியின் வல்லமையை பெற்ற பேதுருவின் வாழ்க்கை மாறியது.

“தம்முடைய மகிமையினாலும் காருணியத்தினாலும் நம்மை அழைத்தவரை அறிகிற அறிவினாலே ஜீவனுக்கும் தேவபக்திக்கும் வேண்டிய யாவற்றையும், அவருடைய திவ்விய வல்லமையானது நமக்கு தந்தருளினதுமன்றி,” என்னும் தேவ மகத்துவத்தைக் குறித்து பேதுரு அறிந்துக்கொண்டான் (2 பேது. 1:3). அநேக குறைகளை கொண்டிருந்த ஓர் மனிதனிடமிருந்து எவ்வளவு அற்புதமான ஒரு அறிக்கை!

மேலும், “இச்சையினால் உலகத்திலுண்டான கேட்டுக்குத் தப்பி, திவ்விய சுபாவத்துக்குப் பங்குள்ளவர்களாகும்பொருட்டு, மகா மேன்மையும் அருமையுமான வாக்குத்தத்தங்களும் அவை களினாலே நமக்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது” (வச. 4).

நாம் தேவனை கனப்படுத்தவும், பிறருக்கு உதவிசெய்யவும், அன்றன்றைக்குரிய சவால்களை நாம் எதிர்கொள்ள வேண்டிய ஞானத்தையும், பொறுமையையும் வல்லமையையும் பெற்றுக்கொள்ள கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவோடு நாம் கொண்டுள்ள ஐக்கியமே ஆதாரமாக உள்ளது. அவர் மூலம் நம்முடைய தாழ்வான உணர்வுகளையும் தயக்கங்களையும் மேற்கொள்ள முடியும்.

எல்லா சூழ்நிலையிலும், நாம் தேவனை சேவிக்கவும் கனப்படுத்தவும் வேண்டிய அனைத்தையும் அவர் நமக்களித்துள்ளார்.