பயமில்லாத அன்பு

உபவாசத்தின் உட்கருத்து

அன்பு ஒருநாளும் நின்றுபோவதில்லை

ஆதியாகமம் 22:2-14

படைப்பாற்றலைப் போற்றுவோம்

கலிபோர்னியாவில், பாஜா என்ற இடத்தில் கடலுக்கடியில் ஏறத்தாள நாலாயிரம் அடிகளுக்கு கீழே மிகவும் அரிதான ஜெல்லி மீன்கள் நீரோட்டத்தோடு சேர்ந்து ஆடிக்களிக்கும். கரிய கடல்நீரின் பின்னணியில் அவற்றின் உடல் நீலம், ஊதா, இளஞ்சிவப்பு என பல வண்ணங்களில் பிரகாசமாக மின்னும், அவற்றின் மணிக்கூண்டு போன்ற பை அமைப்பு விரியும் போது விழுதுகளும் தனிமையாக அசைந்தாடும். நான் இந்த ஹெலிட்ரேபிஸ் மாசி வகை ஜெல்லி மீன்களைப் பற்றிய காட்சிகளை நேஷனல் ஜியோக்ரபிக் படத்தொகுப்பில் பார்த்து வியப்படைந்தேன். இந்த வழுவழுப்பான மீன் இனத்திற்கு தேவன் குறிப்பிட்ட வகை அழகினைத் தந்துள்ளதை நினைத்துப் பார்த்தேன். அக்டோபர் 2017 கணக்கெடுப்பின் படி தேவன் இன்னும் 2000க்கும் மேலான ஜெல்லி மீன் வகைகளைப் படைத்துள்ளார் என அறிவியலாளர்கள் கண்டுபிடித்துள்ளனர்.

தேவனே நம்முடைய படைப்பாளர் என நாமறிந்தும். வேதாகமத்தின் முதல் அதிகாரத்தில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ள ஆழ்ந்த உண்மைகளை நாம் அதிக நேரமெடுத்து ஆராய்ந்து உணருகிறோமா. ஆராய்ந்து உணர நமது வேகம் மிகவும் குறைந்து காணப்படுகின்றது. நம்முடைய அற்புதமான தேவன் ஒளியையும், வெவ்வேறு வகையான ஜீவ ஜந்துக்களையும் இந்த உலகில் தன்னுடைய வார்த்தையின் வல்ல படைப்பாற்றலால் உருவாக்கினார். “தேவன் மகா மச்சங்களையும், ஜலத்தில் தங்கள் தங்கள் ஜாதியின்படியே திரளாய் ஜநிப்பிக்கப்பட்ட சகலவித நீர் வாழும் ஜந்துக்களையும்… சிருஷ்டித்தார்” (ஆதி. 1:21). ஆதியில் தேவன் படைத்த படைப்புகளின் ஒரு சிறிய பகுதியைத்தான் விஞ்ஞானிகள் கண்டு பிடித்துள்ளனர்.

தேவன் ஒவ்வொரு மனிதனையும் ஒரு நோக்கத்தோடு படைத்தார். நாம் இவ்வுலகில் முதல் மூச்சினை எடுக்கும் முன்பே நம் வாழ்வில் ஒவ்வொரு நாளுக்கும் ஒரு நோக்கத்தை வைத்தார் (சங். 139:13-16). நாம் தேவனின் படைப்பாற்றலை போற்றும் போது, அவர் நமக்கு புதியவற்றைச் சிந்திக்கவும், உருவாக்கவும் வெவ்வேறு வகைககளில் உதவுகின்றதையும் எண்ணி மகிழ்வோம்.

மிகப்பெரிய பரிசு

பல ஆண்டுகளாக என்னுடைய சிநேகிதி பார்பரா எனக்கு அதிக எண்ணிக்கையில், என்னை ஊக்கப்படுத்தும் அட்டைகளையும், சிந்திக்க வைக்கும் பரிசுகளையும் கொடுத்துவந்தாள். நான் அவளிடம் இயேசு கிறிஸ்துவை என்னுடைய சொந்த இரட்சகராக ஏற்றுக்கொண்டுள்ளேன் என்று சொன்னபோது, இதுவரை கொடுத்ததையெல்லாம் விட மிகப் பெரிய பரிசாக என்னுடைய முதல் வேதபுத்தகத்தைக் கொடுத்தாள். 'நீ தேவனோடு நெருக்கமாக வளர்ந்து, ஆவியில் முதிர்ச்சியடைந்து, அவரை அனுதினமும் சந்தித்து, வேதம் வாசித்து, ஜெபித்து, அவர் மீது நம்பிக்கையோடு, அவருக்குக் கீழ்படிந்திரு" என்றார். பார்பரா தேவனைப் பற்றி இன்னும் நன்கு அறிந்துகொள்ள என்னை அழைத்துச் சென்றபோது, என்னுடைய வாழ்வு முற்றிலும் மாறியது.

அப்போஸ்தலனாகிய பிலிப்புவைப் பற்றி பார்பரா எனக்கு நினைப்பூட்டினாள். இயேசு, பிலிப்புவிடம் தன்னைப் பின்பற்றும்படி அழைத்தபோது (யோவா. 1:43), அந்த அப்போஸ்தலன் உடனடியாகத் தன்னுடைய நண்பன் நாத்தான்வேலிடம், 'நியாயப்பிரமாணத்திலே மோசேயும், தீர்க்கதரிசிகளும் எழுதியிருக்கிறவரைக் கண்டோம் (வச. 45) என்றான். நாத்தான்வேல் சந்தேகித்த போது, பிலிப்பு வாக்குவாதமோ, விமர்சனமோ பண்ணவுமில்லை, அவனை விட்டுவிடவுமில்லை. ஆனால், நேருக்கு நேர் சந்திக்கும் படி இயேசுவிடம் அழைத்து வந்தான். 'வந்து பார்" என்றான் (வச. 46).

நாத்தான்வேல் இயேசுவை, 'தேவனுடைய குமாரன்", 'இஸ்ரவேலின் ராஜா" (வச. 49) என்று வெளிப்படுத்தினதைக் கேட்ட பிலிப்பு எப்படி மகிழ்ந்திருப்பான் என்பதை என்னால் உணரமுடிகிறது. தன்னுடைய நண்பன் 'மிகப்பெரியவற்றை" காணத் தவறவில்லை என்பது எத்தனை ஆசீர்வாதமாயிருக்கிறது. இயேசு அவனிடம், 'இதிலும் பெரிதானவைகளைக் காண்பாய்" (வச. 50) என்றார்.

தேவனோடு நமக்குள்ள நெருங்கிய உறவை பரிசுத்த ஆவியானவர் துவக்கி வைக்கின்றார். அவரை விசுவாசத்தோடு ஏற்றுக் கொள்பவர்களின் உள்ளத்தில் பரிசுத்த ஆவியானவர் வாசம்பண்ணுகின்றார். இயேசுவை நன்கு அறிந்துகொள்ள பரிசுத்த ஆவியானவர் உதவுகின்றார். இயேசுவைச் சந்திக்க நாம் பிறரை அழைத்துவரும்படி பரிசுத்த ஆவியானவர் வேதத்தின் மூலம் கிரியை செய்கின்றார். இயேசுவை மேலும் அறிந்துகொள்ள அழைப்பதே, நாம் பெற்றுக்கொள்ளவும், கொடுக்கவும் ஏற்ற மிகச்சிறந்த பரிசு.

புலம்பலிலிருந்து ஆராதனைக்கு

கிம், 2013ல் மார்பகப் புற்றுநோயோடு போராடத் தொடங்கினாள். அவளுடைய சிகிச்சை முடிந்து நான்கு நாட்கள் கழித்து மருத்துவர்கள், நுரையீரலிலும் வியாதியிருப்பதைக் கண்டறிந்தனர். இன்னும் மூன்றிலிருந்து ஐந்து ஆண்டுகளே அவளால் வாழமுடியும் எனவும் தெரிவித்தனர். முதல் ஆண்டு முழுவதும் அவள் வேதனைப்பட்டாள். தன்னுடைய உணர்வுகளை தேவனுக்குத் தெரியப்படுத்தி, ஜெபத்தில் அழுதாள். 2015ல் நான் கிம்மைச் சந்தித்தபோது அவள் தன் வாழ்வை தேவனுடைய கரத்தில் விட்டிருந்தாள். அவளிடமிருந்து மகிழ்ச்சியும், சமாதானமும் அனைவருக்கும் கொடுக்கப்பட்டது. கடினமான நாட்களை அவள் கடந்தபோதிலும், தேவன் அவளுடைய இருதயத்தை உடையச் செய்யும் வேதனைகளை அழகிய, நம்பிக்கையோடு கூடிய துதிகளைக் கொண்ட சாட்சியாக மாற்றியிருந்தார். அவள் மற்றவர்களுக்கு ஊக்கத்தைக் கொடுப்பவளாக மாறியிருந்தாள்.

நாம் பயங்கரமான சூழலிலிருந்தாலும் தேவன் நம்முடைய புலம்பலை ஆனந்த நடனமாக மாற்றக் கூடியவர். அவருடைய குணமாக்கல், நாம் எதிர்பார்க்கின்ற அல்லது நாம் நம்புகின்றபடி இல்லையெனினும் தேவனுடைய வழிகளின் மீது நாம் உறுதியாயிருக்கலாம் (சங். 30:1-3). நம்முடைய பாதையில் எவ்வளவு கண்ணீர் சிந்தப்பட்டிருந்தாலும் நாம் அவரைப் போற்றுவதற்கு எண்ணிலடங்காத நன்மைகளைப் பெற்றுள்ளோம் (வச. 4). அவர் நம்முடைய உறுதியான நம்பிக்கையைக் காத்துக் கொண்டபடியால் அவரில் மகிழ்ந்திருப்போம் (வச. 5-7). அவருடைய இரக்கத்திற்காக கதறுவோம் (வச. 8-10). என் மகிமை அமர்ந்திராமல் உம்மைக் கீர்த்தனம் பண்ணும்படியாக எங்களுடைய அழுகையை நீக்கி மகிழ்ச்சியினால் நிறையப் பண்ணினீர். நான் எத்தகைய சூழலிலிருந்தாலும் தேவனாகிய கர்த்தரே என் அழுகையை களிப்பாக மாற்ற வல்லவர் (வச. 11-12).

நம்முடைய இரக்கத்தின் தேவன் நம்முடைய துயரத்தில் ஆறுதல் தந்து, நம்மைச் சமாதானத்தால் மூடி, நம்மை இரக்கத்தால் நிறைத்து மற்றவர்களுக்கு இரக்கத்தைக் கொடுக்கும்படி நம்மை மாற்றுவார். நம்மீது அன்புள்ள நம்முடைய உண்மை தேவன் நம்முடைய புலம்பலை ஆனந்த களிப்பாகவும், உள்ளம் நிறைந்த நம்பிக்கையையும், துதியையும் கொண்ட மகிழ்ச்சியோடு கூடிய நடனமாகவும் மாற்றுகின்றவர்.

அன்பு நம்மை மாற்றும்

நான் இயேசு கிறிஸ்துவைச் சந்திக்கும் முன்பு மிகவும் ஆழமாகக் காயப்பட்டிருந்தேன். நான் மேலும் காயப்பட்டு விடுவேனோ என்ற பயத்தில் யாரிடமும் நெருங்கிய நட்பினை ஏற்படுத்திக்கொள்ள பயந்தேன். நான் ஆலனைத் திருமணம் செய்துகொள்ளும் வரை என்னுடையத் தாயாரே எனக்கு நெருங்கிய சிநேகிதியாக இருந்தார்கள். ஏழு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் நான் என்னுடைய திருமணத்தை முறித்துக் கொள்ள இருந்த போது, பாலர் பள்ளி செல்லும் என்னுடைய குழந்தை சேவியரை தூக்கிக் கொண்டு ஆலய ஆராதனைக்குச் சென்றேன். நான் அங்கு வெளியே செல்லும் கதவண்டை உட்கார்ந்தேன். விசுவாசிப்பதற்கு பயந்தும், உதவியை எதிர்பார்த்தும்
அவலநிலையிலிருந்தேன்.

நல்ல வேளையாக, அங்கிருந்த விசுவாசிகள் முன் வந்து, எங்களுடைய குடும்பத்திற்காக ஜெபித்தனர். ஜெபத்தின் மூலமாயும், வேதத்தை வாசிப்பதன் மூலமாயும் தேவனோடு உறவை எவ்வாறு ஏற்படுத்திக்கொள்வது என்று கற்றுக் கொடுத்தனர். நாட்கள் சென்றபோது கிறிஸ்துவின் அன்பும், அவரைப் பின்பற்றுகின்றவர்களும்,  என்னை மாற்றினர்.

அந்த முதல் ஆராதனைக்குப் பின் இரண்டு வருடங்கள் கழித்து அந்த ஆலய ஆராதனையில் ஆலன் சேவியர் மற்றும் என்னை ஞானஸ்நானம் எடுக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டனர். சில நாட்களுக்குப் பின் நாங்கள் வழக்கம் போல வார இறுதியில் பேசிக் கொள்வது போன்று என் தாயாருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது ''நீ முற்றிலும் மாறுபட்டிருக்கின்றாய். இயேசுவைப் பற்றி மேலும் எனக்குச் சொல்" என என்னிடம் கேட்டுக் கொண்டார். சில மாதங்கள் சென்றன. அவர்களும் இயேசுவை சொந்த இரட்சகராக ஏற்றுக்கொண்டார்கள்.

இயேசு வாழ்வை மாற்றினார். இயேசுவைச் சந்திக்கும் வரை சபைகளைத் துன்பப்படுத்திக் கொண்டிருந்த சவுலின் வாழ்வை மாற்றினார் (அப். 9:1-5). மற்றவர்கள் அவன் இயேசுவைக் குறித்து மேலும் கற்றுக் கொள்ள உதவினர் (வச. 17-19). அவனுடைய திடீர் வாழ்வு மாற்றம் அவனை ஆவியில் நிறைந்து போதனை செய்பவராக அவனை பெலப்படுத்தியது (வச. 20-22).

நாம் இயேசுவை முதலில் சந்தித்த விதம் சவுலுடையதைப் போன்று தீடீரென ஏற்பட்டதாயிருக்க அவசியமில்லை. நம்முடைய வாழ்வு மாற்றமும் வேகமானதாகவோ திடீரென ஏற்பட்டதாகவோ இருக்க முடியாது. ஆனாலும் கிறிஸ்துவின் அன்பு நம்முடைய வாழ்வை மாற்றுவதை நம்முடைய சுற்றத்தார் கவனிப்பர். காலம் செல்லும்போது நாமும் மற்றவர்களுக்கு தேவன் நமக்குச் செய்தவற்றைச் சொல்வதற்கு சந்தர்ப்பங்கள் கிடைக்கும்.

கிராடட் என்ற மீனினத்தின் அவலநிலை

என்னுடைய உறவினன் என்னை கிராடட் என்றழைக்கப்படும் கிரே மீன்களைப் ஒருவகை தண்ணீர் லாப்ஸ்டர்) பிடிக்க வரும்படி என்னை அழைத்தான். நான் மிகவும் ஆர்வத்தோடு சென்றேன். அவன் என்னிடம் ஒரு பிளாஸ்டிக் வாளியைக் கொடுத்தான். “மூடியில்லையா?" எனக் கேட்டேன்.

“அதற்குத் தேவையில்லை" என்றான். மீன் தூண்டில்களையும், ஒரு சிறிய பையில் தூண்டில் கொக்கியில் வைக்கத் தேவையான கோழி இறைச்சித்துண்டுகளையும் எடுத்துக் கொண்டோம்.

பின்னர், நான் அந்த சிறிய மீனினங்களைக் கவனித்த போது, அவை ஒன்றன் மீது ஒன்று மோதி ஏறி தப்பிக்க நிறைவேறாத முயற்சிகளை எடுத்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டேன். அந்த வாளியில் நிரம்ப இருந்தும் அவைகளால் வெளியேற முடியவில்லை. அப்பொழுதுதான் ஏன் அதற்கு மூடி தேவையில்லையென்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். எப்பொழுது ஒரு கிராடட் விளிம்பை எட்டுகிறதோ, உடனே மற்றவை அதனைக் கீழே இழுத்துவிடுகின்றன.

இந்த கிராடட்டின் அவலநிலை, என்னை சிந்திக்க வைத்தது. நம்முடைய சொந்த லாபத்தை மட்டும் நோக்கிக் கொண்டு, நம்முடைய சமுதாயத்தின் நலனை கருதவில்லையெனின் அது எத்தனை அழிவுக்குள்ளானது என யோசித்தேன். தெசலோனிக்கேயர் சபை விசுவாசிகளுக்குப் பவுல் எழுதும் போது, ஒருவரையொருவர் தூக்கிவிடுவதன் தேவையையும், ஒருவரையொருவர் சார்ந்து வாழுவதின் அவசியத்தையும் புரிந்து கொள்ளும்படிச் செய்கின்றார். “ஒழுங்கில்லாதவர்களுக்குப் புத்தி சொல்லுங்கள், திடனற்றவர்களைத் தேற்றுங்கள், பலவீனரைத் தாங்குங்கள், எல்லாரிடத்திலும் நீடிய சாந்தமாயிருங்கள்" எனப் போதிக்கிறார் (1 தெச. 5:14).

ஒருவர் மீது மற்றவர் அக்கறையோடிருக்கும், அவர்களுடைய நற்குணத்தைப் பாராட்டி (வச. 11), அவர்கள் இன்னும் அதிக அன்புடனும், சமாதான உறவிலும் வாழும்படி ஊக்குவிக்கின்றார் (வச. 13-15). அவர்களுக்குள் மன்னிப்பு, நீடிய சாந்தம், இரக்கம் போன்ற பண்புகளை உருவாக்கும்படியும், தேவனுக்கும் அவர்களுக்கும் உள்ள உறவிலும் பலப்படும்படியும் முயற்சிக்கின்றார் (வச. 18,23).

இத்தகைய அன்பின் ஒருமைப்பாடு இருக்கும்போது தான், சபை வளர்ச்சியடையும், கிறிஸ்துவுக்கு சாட்சிகளாயிருக்கவும் முடியும். விசுவாசிகள் தேவனை கனப்படுத்தி, பிறரைத் தூக்கிவிடும்படி தம்மை அர்ப்பணித்து, அவர்களைச் சோர்வடையச் செய்யும் வார்த்தைகளையும், செயலையும் தவிர்த்தோமாயின் நாமும் நம்முடைய சமுதாயமும் வளர்ச்சியடைய முடியும்.

அது நீயாக இருப்பதால் நன்றி

கேன்சர் சிகிச்சை மையத்தில் என்னுடைய தாயாரோடு தங்கியிருந்து அவர்களுக்குப் பணிவிடை செய்து கொண்டிருந்த போது, எங்களுக்கருகில் தங்கியிருந்து தன்னுடைய கணவன் பிராங்க்-ஐ கவனித்துக் கொண்டிருந்த லாரியின் தொடர்பு எனக்குக் கிடைத்தது. நான் அங்குள்ள போது அறையில் லாரியுடன் சம்பாஷித்து, சிரித்து, பெருமூச்செடுத்து, அழுது, ஜெபித்து என் உணர்வுகளைப் பகிர்ந்து கொள்வேன். நாங்கள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் தாங்கி, மகிழ்ந்து நாங்கள் நேசிக்கின்ற நபரையும் கவனித்துக் கொண்டோம்.

அங்கு தங்கியிருப்போர் தங்களுக்குத் தேவையானவற்றை வாங்கும் படி அழைத்துச் செல்லும் இலவச வாகனத்தை நான் விட்டு விட்ட போது, அன்று மாலை லாரி தன்னுடைய காரில் என்னை அந்த கடைக்கு அழைத்துச் சென்றாள். நன்றி கலந்த கண்ணீரோடு அவளுடைய உதவியை நான் ஏற்றுக் கொண்டேன். “நீயாக இருப்பதற்காக நன்றி” என்றேன். எனக்கு ஒரு சிநேகிதியாக எனக்குதவியதற்காக அல்ல, அவளுடைய உண்மையான குணாதிசயத்திற்காக அவளைப் பாராட்டினேன்.

சங்கீதம் 100, தேவன் செய்த காரியங்களுக்காக மட்டுமல்ல, தேவன் எப்படிப்பட்டவர் என்பதைப் பாராட்டி போற்றுகின்றது. பூமியிலுள்ள அனைவரையும் கர்த்தரை மகிழ்ச்சியோடு ஆராதனை செய்யும்படி சங்கீதக்காரன் அழைக்கின்றார் (வச. 1-2). “கர்த்தரே தேவனென்று அறியுங்கள்” (வச. 3) என்று உறுதியோடிருக்கச் சொல்கின்றார். நம்மைப் படைத்தவர் நம்மை அவருடைய பிரசன்னத்திற்குள் அழைக்கின்றார். “அவர் வாசல்களில் துதியோடும், அவர் பிரகாரங்களில் புகழ்ச்சியோடும் பிரவேசித்து அவரைத்துதித்து அவருடைய நாமத்தை ஸ்தோத்திரியுங்கள் என்கிறார் (வச. 4). நம்முடைய நன்றியைத் தெரிவிப்பதற்கு அவரே தகுந்தவர், ஏனெனில் “கர்த்தர் நல்லவர், அவருடைய கிருபை என்றென்றைக்கும் அவருடைய உண்மை தலைமுறை தலைமுறைக்கும் உள்ளது.” (வச. 5).

இந்த உலகத்தைப் படைத்து அதைப் பாதுகாக்கின்ற இந்த தேவன், நம்மை மிகவும் நேசிக்கும் தேவன். நம்முடைய உண்மையான, மகிழ்ச்சி கலந்த நன்றியைச் செலுத்தத் தகுந்தவர் அவரே.

நம்மால் செய்ய முடிந்தது

படுக்கையிலேயே தன் நாட்களைக் கழிக்க நேர்ந்தபோதும், 92 வயதான மோரீ பூகார்ட், மிஷிகனில் உள்ள ஆதரவற்ற, வீடில்லாத மக்களுக்காக தொப்பிகள் பின்னினார். அவர் 15 ஆண்டுகளில் 8000த்துக்கும் அதிகமான தொப்பிகளைப் பின்னியதாகக் கூறப்பட்டது. தன்னுடைய சுகவீனங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல், மற்றவர்களுடைய தேவைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து, தன்னால் முடிந்த உதவியைச் செய்தார். அவ்வாறு உதவி செய்வது தனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்ததாகவும், வாழ்க்கையில் தனக்கு ஒரு பிடிப்பைக் கொடுத்ததாகவும் கூறினார். “நான் என் ஆண்டவரிடம் போகும்வரை இதைச் செய்வேன்” என்று கூறிய அவர் பிப்ரவரி 2018ல் ஆண்டவரிடம் சென்றார். அவர் பின்னிய தொப்பிகளைப் பெற்ற மனிதர்களுக்கு அவரைப் பற்றியோ, ஒவ்வொரு தொப்பியையும் பின்ன அவர் எவ்வளவு சிரமப்பட்டார் என்பதோ தெரியப்போவதில்லை. ஆனால் அன்பினால் அவர் செய்த அந்த சிறிய உதவி இன்று உலகமெங்கும் பல பேரை ஊக்குவிக்கிறது.

நம்முடைய கஷ்டங்களைக் கருத்தில் கொள்ளாமல், நமக்கு மேலாக மற்றவர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து, நம்முடைய அன்பான, கிருபை நிறைந்த இரட்சகர் இயேசு கிறிஸ்துவை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு நாமும் செயல்படலாம் (பிலிப். 2:1-5). ராஜாதி ராஜா, மனுஷ சாயலான தேவன், உண்மையான தாழ்மையுடன் ஒரு அடிமையின் தன்மையைத் தரித்துக்கொண்டார் (வச. 6-7). அதிகபட்ச தியாகமாக, தன்னுடைய உயிரைக் கொடுத்து, நமக்குப் பதிலாக சிலுவையில் அறையுண்டார் (வச. 8). இயேசு நமக்காக - பிதாவாகிய தேவனின் மகிமைக்காக - எல்லாவற்றையும் விட்டுக்கொடுத்தார் (வச. 9-11).

இயேசுவை விசுவாசிப்பவர்களாக, மற்றவர்களிடம் அன்பு செலுத்துவதும், மற்றவர்களுக்கு உதவுவதால் அவர்கள்மீதான கரிசனையை வெளிப்படுத்துவதும், நமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட சிறப்பு உரிமை. கொடுப்பதற்கு நம்மிடம் எதுவும் இல்லை என்று நினைத்தாலும், ஒரு பணியாளின் தாழ்மையைத் தரித்துக்கொள்ளலாம். மற்றவர்கள் வாழ்க்கையில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த நம்மால் முடிந்ததைச் செய்வதற்கு தருணங்களை ஏற்படுத்திக்கொள்ளலாம்.