ஒரு தேவாலயத்தில் ஆயராக பணிபுரிய வாரன் ஒரு சிறிய நகரத்திற்கு சென்றார். அவரது ஊழியம் ஆரம்ப வெற்றியைப் பெற்ற பிறகு, உள்ளூர்வாசிகள் ஒருவர் அவரைத் எதிர்த்தார். வாரன் மீது கொடூரமான செயல்களைக் குற்றம் சாட்டிய ஒரு கதையை உருவாக்கி, அந்த நபர் அந்தக் கதையை உள்ளூர் செய்தித்தாளுக்கு எடுத்துச் சென்று, உள்ளூர்வாசிகளுக்கு அஞ்சல் மூலம் விநியோகிக்க துண்டுப்பிரசுரங்களில் தனது குற்றச்சாட்டுகளை அச்சிட்டார். வாரனும் அவரது மனைவியும் கடுமையாக ஜெபிக்க ஆரம்பித்தார்கள். பொய் நம்பப்பட்டால், அவர்களின் வாழ்க்கை முடிந்துவிடும்.

தாவீது ராஜா ஒருமுறை இதேபோன்ற ஒன்றை அனுபவித்தார். அவர் ஒரு எதிரியால் அவதூறு தாக்குதலை எதிர்கொண்டார். “நித்தமும் என் வார்த்தைகளைப் புரட்டுகிறார்கள்; எனக்குத் தீங்குசெய்வதே அவர்கள் முழு எண்ணமாயிருக்கிறது.” (சங்கீதம் 56: 5). இந்த தொடர்ச்சியான தாக்குதல் அவருக்கு அச்சத்தையும் கண்ணீரையும் ஏற்படுத்தியது (வச. 8). ஆனால் போருக்கு நடுவே, அவர் இந்த சக்திவாய்ந்த ஜெபத்தை ஜெபித்தார்: “நான் பயப்படுகிற நாளில் உம்மை நம்புவேன். மாம்சமானவன் எனக்கு என்ன செய்வான்?” (வச. 3-4).

தாவீது பிரார்த்தனை இன்று நமக்கு ஒரு முன்மாதிரியாக இருக்கலாம். “நான் பயப்படுகிற நாளில்” – பயம் அல்லது குற்றச்சாட்டு காலங்களில், நாம் தேவனிடம் திரும்புவோம். “உம்மை நம்புவேன்” – நாங்கள் எங்கள் போரை தேவனின் சக்திவாய்ந்த கைகளில் வைக்கிறோம். “மாம்சமானவன் எனக்கு என்ன செய்வான்?” – அவருடனான நிலைமையைக் கருத்தில் கொண்டு, நமக்கு எதிரான சக்திகள் உண்மையில் எவ்வளவு மட்டுப்படுத்தப்பட்டவை என்பதை நினைவில் கொள்கிறோம்.

வாரன் பற்றிய கதையை செய்தித்தாள் புறக்கணித்தது. சில காரணங்களால், துண்டுப்பிரசுரங்கள் ஒருபோதும் விநியோகிக்கப்படவில்லை. இன்று நீங்கள் என்ன போருக்கு அஞ்சுகிறீர்கள்? தேவனிடம் பேசுங்கள். அவர் உங்களோடு கூட சேர்ந்து போராட தயாராக இருக்கிறார்.