துன்பத்தில் இயேசு

என்னுடைய மகன் ஜெஃப் ஒரு 'வீடில்லாத ஏழைகளின்" செயல்முறைத் திட்டத்தில் பங்கேற்றான். அவன் அந்த நகரத்தில் உள்ள தெருக்களில் மூன்று பகல் மற்றும் இரண்டு இரவுகளைக் கழித்தான். உறைந்த குளிரின் நடுவில் வெட்டவெளியில் தூங்கினான். உணவு இல்லாமல், பணமும், பாதுகாப்பான உறைவிடமும் இல்லாமல், புதிய மனிதர்களின் இரக்கத்தைச் சார்ந்து ஒரு நாள் தன் அடிப்படைத் தேவைகளை சந்திக்கும்படி வாழ்ந்தான். அவனுடைய ஆகாரமானது ஒரு பிரட் சாண்ட்விச் மட்டும் தான். அதுவும், அவன் ஒரு உணவு விடுதியில் மீதமுள்ள ரொட்டித்துண்டுகளைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் போது, அதைக் கேட்ட ஒரு மனிதன் அந்த சாண்ட்விச்சை வாங்கி கொடுத்தார்.

பிற்பாடு, ஜெஃப் என்னிடத்தில் இதைப்போன்ற கஷ்டமான காரியம் வேறொன்றுமில்லை என்று கூறினான். ஆனால், இது அவனுடைய வாழ்க்கையில் மற்றவர்கள் மேலிருக்கும அபிப்பிராயத்தினை அதிகப்படுத்தியது. இந்த வீடில்லாத ஏழைகளின் செயல் முறைத் திட்டத்திற்குப் பிறகு அவன் வீடில்லாத ஏழைகளைத் தேடிச்சென்று அவர்களை சந்தித்தான். யாரெல்லாம் தான் தெருவில் வாழ்ந்த போது தனக்கு உதவி செய்தனரோ, அவர்களுக்குத் தன்னாலான சில உதவிகளைச் செய்தான். அந்த ஏழைகள், அவன் உண்மையான ஏழை இல்லை என்றும், அந்த ஏழைகளின் பார்வையின் மூலம் வாழ்க்கையைப் பார்க்க விரும்பின அவனுடைய நல்ல எண்ணங்களுக்கு நன்றியுள்ளவர்களாய் மாறினார்கள்.

என் மகனின் அனுபவமானது, ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் வார்த்தைகளை என் மனதிற்குள் கொண்டு வந்தது. 'வஸ்திரமில்லாதிருந்தேன், எனக்கு வஸ்திரங்கொடுத்தீர்கள்; வியாதியாயிருந்தேன், என்னை விசாரிக்க வந்தீர்கள்; காவலிலிருந்தேன், என்னைப் பார்க்க வந்தீர்கள் மிகவும் சிறியவராகிய என் சகோதரரான இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்தீர்களோ, அதை எனக்கே செய்தீர்கள் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்" (மத். 25:36,40) என்பார்.

அது ஒரு உற்சாகப்படுத்துதலின் வார்த்தையாகவோ, அல்லது ஒரு மூட்டை தானியமாகவோ இருக்கலாம். தேவன் நம்மை மற்றவர்களின் தேவைகளை சந்திக்கும்படி அன்புடன் அழைக்கிறார். நாம் மற்றவர்களின் மேல் காட்டக்கூடிய கனிவானது தேவனுக்குக் காட்டக்கூடிய கனிவாகும்.

தேவனுடைய சிருஷ்டிப்பினைக் கொண்டாடுதல்

அந்தத் திருச்சபையில் இசை முழுவதுமாக நிரப்பின போது, நிறக் குருடரான லான்ஸ் ப்ரௌன் என்கின்ற ஓவியர், ஆலயத்தின் மேடையில் ஏறி அவருக்கு முன்னிருந்த ஒரு பெரிய வெண்ணிறத் துணிக்கு முன்பாகவும், திருச்சபையாருக்குத் தன் முதுகைக் காட்டியும் நின்று கொண்டு, தன்னுடைய பிரஷ்ஷினை கருப்பு நிற வண்ணத்தில் தோய்த்து எடுத்தார். அழகான முறையில் அவர் ஒரு சிலுவையை வரைந்து முடித்தார். படிப்படியாக அவர் பிரஷ்ஷைக் கொண்டும், கைகளை உபயோகித்தும் இந்த காட்சி சொல்லுபவர் கிறிஸ்துவின் சிலுவையிலறைதலையும், உயிர்த்தெழுதலையும் வரைந்து முடித்தார். அந்தத் துணியின் மற்ற பகுதியினை கருப்பு வண்ணமிட்டு பூர்த்திசெய்தார். மேலும், நீலம் மற்றும் வெள்ளை வண்ணங்களை உபயோகித்து, மீதமுள்ள மொத்த படத்தினையும் 6 நிமிடங்களுக்குள்ளாக வரைந்து முடித்தார். அவர் அந்தத் துணி பேனரைத் தலைகீழாகத்திருப்பி, அதில் மறைந்துள்ள ஒரு தோற்றத்தை சபையாருக்குக் காட்டினார். அது ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் மனதுருக்கம் நிறைந்த முகம்.

ஆலய ஆராதனையில் துரிதமான ஓவியத்தை வரைவதைக் குறித்து தனது நண்பர் கொடுத்த ஆலோசனையை ஏற்க ப்ரௌன் முதலில் தயங்கினார். ஆனால், இப்பொழுதோ அவர் உலகம் முழுவதும் பயணம் செய்து, தன்னுடைய ஓவியத்தின் மூலம் கிறிஸ்துவைப் பகிர்ந்து கொண்டு, மக்களை ஆராதனைக்குள் வழிநடத்திக் கொண்டிருக்கிறார். தேவன் தம்முடைய பிள்ளைகளுக்கு விதவிதமாகக் கொடுத்த வரங்களைக் குறித்த தரத்தினையும், நோக்கத்தையும் குறித்து பவுல் அப்போஸ்தலன் உறுதிப் படுத்துகிறார். அவருடைய குடும்பத்தைச் சார்ந்த ஒவ்வொருவரும் தேவனுடைய நாம மகிமைக்காக, ஒவ்வொருவரையும் அன்பிலே கட்டி எழுப்ப உருவாக்கப்பட்டு இருக்கிறோம் எனவும் கூறுகிறார் (ரோம. 12:3-5). பவுல் மேலும் நம்மை நம் வரங்களைக் கண்டு பிடிக்கவும், அவைகளைப் பயன்படுத்தவும், அவற்றின் மூலம் மற்றவர்களை உருவாக்கி அவர்களை இயேசுவிற்கு நேராக வழிநடத்தவும், கருத்தோடும், சந்தோஷத்தோடும் ஊழியம் செய்ய நம்மை உற்சாகப்படுத்துகிறார் (வச. 6-8). தேவன் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆவிக்குரிய வரங்கள், தாலந்துகள், திறமைகள் மற்றும் அனுபவங்களைக் கொடுத்து முழு இருதயத்தோடே அவருக்கு, திரை மறைவிலோ அல்லது எல்லாருக்கும் முன்பாகவோ ஊழியம் செய்யும்படியாக அழைத்திருக்கிறார். நாம் அவருடைய சிருஷ்டிப்பினைக் கொண்டாடும்போது, அவர் நம்முடைய தனித்தன்மையை உபயோகித்து, சுவிசேஷத்தினை பரப்பவும், மற்ற விசுவாசிகளை அன்பிலே கட்டவும் நம்மைப் பயன்படுத்துகிறார்.

“இருப்பினும்”

2017 ம் ஆண்டு, அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளின் மிகப்பெரிய சூறாவளியின் பின் விளைவுகளால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உதவும் வாய்ப்பு கிடைத்ததால் ஒரு குழுவாக ஹியூஸ்டன் நகருக்குப் பயணித்தோம். எங்களுடைய இலக்கு, புயலினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களை உற்சாகப்படுத்துவது தான். அவர்களின் உடைந்துபோன ஆலயம் மற்றும் சிதைந்து போன வீடுகளின் மத்தியில் அவர்களைக் காணும்போது எங்களது விசுவாசமே ஆட்டம் கண்டது.

இந்த விதமான கடினமான சூழ்நிலையில் ஹார்வே நகர மக்கள் வெளிப்படுத்தின பிரகாசமான விசுவாசமானது, கி.மு. ஏழாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஆபகூக் வெளிப்படுத்தின விசுவாசத்தினை நமக்குக் காட்டுகிறது. தீர்க்கதரிசியானவர் கடினமான காலங்கள் வரப் போகிறது என்பதை முன்னறிவித்தார் (1:5-2:1). காரியங்கள் நலமாவதற்கு முன்னே, அவைகள் மிகவும் மோசமடையப் போகின்றன. அந்தத் தீர்க்கதரிசனத்தின் இறுதியில், அவர் பூலோக இழப்புகளைச் சுற்றி தன் சிந்தனைகளை செலுத்திய, பிறகு 'இருப்பினும்" என்ற வார்த்தையை உபயோகிக்கிறார். மூன்று வகையான தோற்றத்தை உருவாக்குகிறது. 'அத்திமரம் துளிர் விடாமற்போனாலும்... ஒலிவமரம் பலனற்றுப் போனாலும்... தொழுவத்திலே மாடுகள் இல்லாமற்போனாலும்... மந்தையில் முதலற்றுப் போனாலும்" (3:17).

இயற்கைப் பேரழிவு அல்லது பிரியமானவர்களின் மரணம், சுகத்தை அல்லது வேலை இழத்தல் போன்ற கற்பனைக்கெட்டாத இழப்புகளை நாம் சந்திக்கும் பொழுது நாம் எந்த நிலையில் நின்று அவைகளை மேற்கொள்ளுகிறோம்? ஆபகூக்கின் 'கடினமான காலங்களின் கீதங்கள்" நம்மை தேவன்மேல் உறுதியான விசுவாசத்தையும், நம்பிக்கையையும் வைக்க அழைக்கிறது. அவரே நம்மை மீட்கக்கூடிய காரணர் (வச. 18) பெலன், உறுதிப்படுத்துகிறவர் (வச. 19). நேற்றும் இன்றும் என்றும் மாறாதவர். இறுதியாக, அவரை நம்புகிறவர்கள் ஏமாற்றம் அடையமாட்டார்கள்.

உற்சாகப்படுத்துதலின் வல்லமை

பெஞ்சமின் வெஸ்ட் ஒரு சிறுவனாக இருந்தபோது தன் சகோதரியின் படத்தை வரைய முற்பட்டான். ஆனால் அவனால் அதை சிறப்பாக வரையமுடியவில்லை. ஆனால் அவனுடைய அம்மா அவன் வரைந்த ஓவியத்தைப் பாராட்டி அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டார்கள். பிற்காலத்தில், அந்த முத்தமே அவரை ஒரு சிறந்த ஓவியனாக உருவாக்கினது என சாட்சி கூறினார். அவர் அமெரிக்காவின் சிறந்த ஒரு ஓவியனாக மாறினார். உற்சாகப்படுத்துதல் என்பது ஒரு வலிமையுள்ள ஆயுதம்.

ஒரு பிள்ளை வரையக் கற்றுக்கொள்ளுவது போல பவுலுக்கும் அவருடைய ஊழியத்தில் அந்தக் காலத்தில் போதுமான அனுபவம் கிடையாது. ஆனால், பர்னபாஸ் பவுலின் அழைப்பைக் குறித்து உறுதியாக இருந்தார். பர்னபாவின் உற்சாகப்படுத்துதலின் மூலமே, சபையானது சவுலை ஒரு சக விசுவாசியாக ஏற்றுக்கொண்டது (அப். 9:27). பர்னபாவும் அந்தியோகியாவிலுள்ள வளர்ந்துவரும் திருச்சபையை உற்சாகப்படுத்தி, அப்போஸ்தலர் நடபடிகளிலேயே ஒரு சிறப்பான திருச்சபையாக உருவாக்கினார் (அப். 11:22-23). அதுமட்டுமல்லாமல், பர்னபாவின் உற்சாகப்படுத்துதலினாலும், பவுலின் ஊக்கப்படுத்துதலினாலும் எருசலேம் திருச்சபை, புறஜாதியாரை சக விசுவாசக் கிறிஸ்தவர்களாகத் தழுவிக்கொண்டது (15:19). எனவே, ஆதித்திருச்சபையானது, பல வழிகளில் உற்சாகப்படுத்துதலின் கதையாக அமைந்திருக்கிறது.

இதே காரியம் நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் பொருத்தப்பட வேண்டும். உற்சாகப்படுத்துதல் என்றால் நாம் மற்றவர்களிடம் ஒரு சில நல்ல வார்த்தைகளைப் பேசுவது என்றே நாம் அறிந்துகொள்ளுகிறோம். ஆனால், அப்படி நாம் நினைத்து விடுவோமானால், அதன் வல்லமையை நம்மால் அறிந்துகொள்ள முடியாது. இது நம்மையும், நம் திருச்சபையின் வாழ்வையும் உருவாக்க தேவனால் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு கருவியாகும். நாம் நம்முடைய வாழ்வில் பெற்றுக்கொண்ட ஊக்கப்படுத்துதல்களுக்காகவும், அதில் நாம் மற்றவர்களுக்குக் கொடுத்த தருணங்களுக்காகவும் அவரை ஸ்தோத்தரிப்போம்.