“ஒரு குழந்தை கிடைக்க நம்பிக்கை” என்ற மரம்

எங்களுடைய கிறிஸ்மஸ் மரத்தை மின்னும் விளக்குகளால் சுற்றினேன். நீலம், இளஞ்சிவப்பு நிற (டிழற) ரிபன்களால் அதன் கிளைகளை அலங்கரித்தேன். அந்த மரத்திற்கு “ஒரு குழந்தை கிடைக்க நம்பிக்கை தரும் மரம்” என பெயரிட்டேன். நானும் என்னுடைய கணவனும் ஒரு குழந்தையை தத்து எடுத்துக் கொள்ளும்படி நான்கு ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகக் காத்திருக்கின்றோம். இந்த கிறிஸ்மஸ் பிறப்பதற்கு முன்பு கட்டாயம் கிடைத்துவிடும் என எதிர் பார்த்திருக்கிறோம்.

ஒவ்வொரு நாள் காலையும் நான் அந்த மரத்தினருகில் நின்று ஜெபம் பண்ணுவேன். தேவன் எனக்கு உண்மையுள்ளவராகவேயிருக்கிறார் என நான் நினைவுபடுத்திக் கொள்வேன். இந்தக் கிறிஸ்மஸ_க்கு முன்பு குழந்தை கிடைக்காது என்ற செய்தி டிசம்பர் 21 ஆம் தேதி வந்தது. என்னுடைய மனக்கோட்டை தகர்க்கப்பட்ட நிலையில் தேவனுடைய அருட்கொடைகளுக்கு அடையாளமாக நிறுத்தப்பட்ட அந்த மரத்தினருகில் நின்றேன். தேவன் இன்னமும் உண்மையுள்ளவராயிருக்கின்றாரா? நான் ஏதோ தவறாகச் செய்து கொண்டிருக்கின்றேனா?

சில வேளைகளில் தேவன் சில முடிவுகளை நிறுத்தி வைத்திருப்பது அவருடைய அன்பினால் நம்மை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கும். நம்முடைய விசுவாசத்தைப் புதிப்பிப்பதற்கும் நம் தேவையை தாமதிக்கச் செய்கிறார். தேவன் இஸ்ரவேலரைத் திருத்துவதைக் குறித்து எரேமியா தீர்க்கதரிசி புலம்பல் புத்தகத்தில் விளக்குகின்றார் (3:13). “தம்முடைய அம்பராத்தூணியின் அம்புகளை என் உள்ளிந்திரியங்களில் படப்பண்ணினார்” (3:13) அத்தகைய வேதனையை உணர முடிந்தது. இவையெல்லாவற்றிலும் எரேமியா தேவனுடைய உண்மையின் மிதுள்ள நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்துகின்றார். “அவருடைய இரக்கங்களுக்கு முடிவில்லை. அவைகள் காலைதோறும் புதியவைகள்; உமது உண்மை பெரிதாயிருக்கிறது” (வச. 22-23) என்று கூறுகின்றார்.

நான் அந்த மரத்தை கிறிஸ்மஸ_க்குப் பின் அநேக நாட்கள் வைத்திருந்து என்னுடைய காலை ஜெபத்தை தொடர்ந்து செய்த கொண்டேயிருந்தேன். கடைசியாக கிறிஸ்து உயிர்த்தெழுந்த பண்டிகையின் போது எங்களுக்கு ஒரு பெண் குழந்தை கிடைத்தது. நாம் எதிர்பார்க்கின்ற நேரத்தில் நம்முடைய சொந்த விருப்பங்களின்படி தேவன் தருவார் என எதிர்பார்க்கக் கூடாது.

என்னுடைய பிள்ளைகள் இப்பொழுது முப்பது வயதைத் தாண்டிவிட்டனர். ஆனால், இப்பொழுதும் நான் அந்த மரத்தின் ஒரு சிறிய அமைப்பை வைத்து, தேவனுடைய உண்மையின் மீது எப்பொழுதும் நம்பிக்கையோடிருக்க, என்னையும் மற்றவர்களையும் நினைவுபடுத்திக் கொள்ளும்படிச் செய்வேன்.

இரகிசயம் அல்லாத

என்னுடன் பணிபுரியும் நபர் ஒருவர் என்னிடம் தான் இயேசுவுக்கு சொந்தமானவனல்ல எனக் கருதுவதாகக் கூறினான். அவன் தன்னுடைய வசதியான, பெருமைப்படக்கூடிய வாழ்வைக் குறித்து விளக்கியதோடு, அது அவனுக்குத் திருப்தியைத் தரவில்லை எனவும் கூறினான். “இங்கு என்னுடைய பிரச்சனை என்னவெனில், நான் நல்லவனாக வாழவிரும்புகிறேன். அதற்காக கவனமுன் செலுத்துகின்றேன். ஆனால், அது வேலை செய்யவில்லை, நான் எவற்றைச் செய்ய வேண்டுமென்று எண்ணுகிறேனோ அவற்றைச் செய்ய முடியவில்லை. எவற்றை நிறுத்த வேண்டுமென எண்ணுகிறேனோ, அவற்றையே தொடர்ந்து செய்கிறேன்” என்றான்.

“உங்களுடைய இரகசியம் என்ன என்று உள்ளார்ந்த ஆவலோடு கேட்டான். என்னிடம் இரகசியமேயில்லை. தேவன் என்னிடம் எதிர்பார்க்கும் தரத்தில் வாழும்படி என்னிடம் பெலனுமில்லை. எனவேதான் நமக்கு இயேசுவின் உதவி தேவை” என்றேன்.

நான் வேதாகமத்தை வெளியிலெடுத்து “அவன்” சொல்லிய வார்த்தைகளை அப்போஸ்தலனாகிய பவுலும் ரோமர் 7:15ல் கூறியுள்ளதைக் காண்பித்தேன். பவுலின் ஏமாற்றத்தைக் காட்டும் இந்த வார்த்தைகள், தங்களை தேவன் விரும்பும் நல்லவர்களாகக் காட்ட முயற்சித்து தோல்வியுற்ற கிறிஸ்தவர்களுக்கும், பெயர் கிறிஸ்தவர்களுக்கும் பொருத்தமாயுள்ளது. அது உனக்கும் பொருத்தமாயிருக்கும் என நினைக்கிறேன். அப்படியானால் கிறிஸ்துவே நமது இரட்சிப்புக்கும் அதன் மூலம் கிடைக்கும் மாற்றங்களுக்கும் மூலக்காரணர் (ரோம. 7:25-8:2) என்ற பவுலின் வெளிப்பாடு உன்னை மெய்சில்ர்க்கச் செய்யும். நம்மில் முடியாததென்று நாம் மலைத்துப்போய் நிற்கின்ற காரியங்களை இயேசு நமக்காக ஏற்கனவே செய்து முடித்து நம்மை விடுவித்து விட்டார்.

நமக்கும, தேவனுக்குமிடையேயுள்ள தடுப்பு, பாவமாகிய தடுப்பு, தடுப்புசவர், நம்முடைய முயற்சியெதுவுமில்லாமலேயே உடைந்து நீக்கப்பட்டுள்ளது. நம்முடைய இரட்சிப்பையும், அதன் பலமான பரிசத்த ஆவியானவவரால், தரப்படுகின்ற வளர்ச்சிக்கேற்ற மாற்றங்களையும் தேவன் நம் அனைவருக்கும் தருகின்றனார். அவர் நம்முடைய ஆன்மாவின் கதவைத் தட்டுகின்றார். அவருடைய அழைப்புக்கு இன்றே பதில் கொடு. இதில் எந்த இரகசியமும் இல்லை. அவரே நம் பதிலாவார்.

மேசியாவை எதிர்பார்

பழுதாகிவிட்ட எங்களுடைய காரைச் சரிசெய்ய வந்துள்ள மனிதன் பார்ப்பதற்கு இளமையாகவும், எங்கள் பிரச்சனையைச் சரி செய்யத் தகுதியற்றவனுமாக எனக்குத் தோன்றினான். என்னுடைய கணவன் டான். “அவன் ஒரு குழந்தை” என்று என்னுடைய காதில் முணுமுணுத்து, தன்னுடைய சந்தேகத்தை வெளிப்படுத்தினார். அந்த இளைஞனின் மீதுள்ள நம்பிக்கையின்மை, நாசரேத்தூரிலுள்ள மக்கள் இயேசுவை சந்தேகத்தோடு பார்த்து முணுமுணுத்துக் கொண்டதைப் போலிருந்தது.

இயேசு ஜெப ஆலயங்களில் போதனை செய்த போது “இவன் தச்சனுடைய மகன் அல்லவா?” எனக் கேட்டனர் (மத். 13:55). அவர்கள் ஏளனமாய் பேசிய போதும், அவர்களறிந்த ஒரு நபரால் எப்படி சுகமளிக்கவும், போதகம் செய்யவும் முடிகிறது என ஆச்சரியப்பட்டனர். “இவனுக்கு இந்த ஞானமும் பலத்த செய்கைகளும் எப்படி வந்தது?” (வச. 54) எனக் கேட்டனர். அவர் செயல்படுத்திய அதிகாரத்தைக் கண்டு, இயேசுவை விசுவாசிப்பதற்குப்பதிலாக இடறலடைந்தனர் (வச. 15,58).

இதேப்போல் நாமும் நம்முடைய ரட்சகரின் ஞானத்தையும், வல்லமையையும் நம்புவதற்கு கஷ்டப்படுகின்றோம். சிறப்பாக, நம்முடைய அநுதின வாழ்வில் நன்கு பழகிய சாதாரண காரியங்களில் கூட நம்பிக்கையையிழந்து விடுகிறோம். அவருடைய உதவியை நாடாமல், நம் வாழ்வு மாற்றத்தைத் தரும் அற்புதத்தை நாம் இழந்துவிடுகிறோம் (வச. 58).

டான், தான் எதிர்பார்த்த உதவி சரியாகத் தன்னை அடைந்ததைக் கண்டான் இறுதியாக, என்னுடைய கணவன் அந்த இளைஞனின் உதவியை ஏற்றுக்கொள்ள சம்மதித்து, தன்னடைய பழைய காரின் பாட்டரியையும் பார்க்கும்படி அவனை அனுமதித்தார். ஒரேயொரு இணைப்பை இறுக்கிய அந்த மெக்கானிக், நொடியில் அந்தக் காரை ஒடவிட்டார். அதன் இயந்திரம் உறும, எல்லா விளக்குகளும் எரிய ஆரம்பித்தன. “இது கிறிஸ்மஸ் போல ஜொலிக்கிறது” என்றார் என் கணவன்.

இதேப் போன்று மேசியா நம் வாழ்விலும் புதிய ஒளியையும், ஜீவனையும் தந்து நாம் அவரோடு நம் வாழ்க்கைப் பயணத்தைத் தொடர உதவுவார் என எதிர்பார்ப்போம்.

கர்த்தருடையவன்

தங்கள் உடல்மீது எழுதிக் கொள்ளல் அல்லது வரைந்து கொள்ளல் என்பது தற்காலத்தில் மிகவும் பிரபலமாகி வருகின்றது. இந்தப் பச்சைக் குத்திக் கொள்ளலில் சில சிறியதாகவும் யார் கவனத்தையும் ஈர்ப்பதாகவும் இருப்பதில்லை. ஆனால், தற்பொழுது விளையாட்டு வீரர்கள், நடிகர்கள் முதல் சாதாரண மக்கள் வரை தங்கள் உடலின் பெரும்பகுதியை வண்ணங்களாலான படங்கள், எழுத்துக்கள், கோலங்களால் மூடிவிடுகின்றனர். 2014 ஆம் ஆண்டு பச்சைக் குத்தல் மூலம் மூன்று பில்லியன் டாலர் வருவாய் கிடைத்ததெனவும், பச்சைக் குத்தியதை அழிப்பதன் மூலம் அறுபத்தாறு மில்லியன் டாலர் வருவாய் கிடைத்தாகவும் வலைதளங்கள் தெரிவிக்கின்றன.

நீங்கள் இவ்வாறு பச்சைக் குத்திக் கொள்வதைக் குறித்து என்ன எண்ணினாலும் சரி, ஏசாயா 44, ஜனங்கள் தங்கள் கரங்களில் எதையாகிலும் எழுதிக் கொள்வதைப் பற்றி குறிப்பிடுகின்றது. “நான் கர்த்தருடையவன்” (வச. 5) என்று தனக்கு ஒரு நாமத்தைத் தரித்துக்கொள்வது, தேவன் தாம் தெரிந்துகொண்ட ஜனத்தின் மீது கொண்டுள்ள கரிசனையை விளக்கும் அந்தப் பகுதியின் உச்சக்கட்டத்தைக் காட்டுகின்றது (வச. 1). கர்த்தர் அவர்களுக்குத் துணை செய்கிறவர் (வச. 2) அவர்களுடைய நிலமும் அவர்களுடைய சந்ததியும் தேவனுடைய ஆசீர்வாதத்தைப் பெறும்படி முன் குறிக்கப்பட்டது (வச. 3). இரண்டு வல்லமையான வார்த்தைகள் “நான் கர்த்தருடையவன்” என்பன அவர்கள் தேவனுக்குச் சொந்தமானவர்கள் என்பதையும், தேவன் அவர்களைப் பாதுகாக்கின்றார் என்பதையும் உறுதியாக வெளிப்படுத்துகின்றன.

இயேசு கிறிஸ்துவின் மீதுள்ள நம்பிக்கையினால் தேவனிடத்தில் வருகின்றவர்கள் தங்களைக் குறித்து உறுதியான நம்பிக்கையோடு தங்களைக் குறித்து, “நான் கர்த்தருடையவர்” என்று சொல்லலாம். நாம் அவருடைய ஜனங்கள், அவருடைய ஆடுகள், அவருடைய பிள்ளைகள், அவருடைய பின் சந்ததியினர் அவரோடு குடியிருப்பவர்கள். இவை நம் வாழ்வின் எல்லாக் காலங்களிலும் நாம் பற்றிக்கொள்ள வேண்டியவை. நமக்கு வெளிப்பிரகாரமான எந்த அடையாளமோ, பச்சைக் குத்தலோ தேவையில்லை. நம் இருதயங்களில் இருக்கிறார் என்பதை நம் சிந்தனையில் பதித்துக் கொள்வோம். நாம் கர்த்தருடையவர்கள் (ரோம. 8:16-17).