காண்பதெல்லாம் உண்மையல்ல
ஸ்காட்லாந்து (Scotland) தேசத்தின் தெற்கு லனார்க்ஷைர் (Lanarkshire) என்னும் இடத்திலுள்ள கால்நடை பண்ணையில் டான் (Don) என்னும் காவல் நாய் வாழ்ந்து வந்தது. ஒரு நாள் காலை, டான் தன்னுடைய எஜமானாகிய டாம்முடன் (Tom) விலங்குகளை கண்காணிப்பதற்காக, ஒரு சிறிய சரக்கு வண்டியிலே பயணித்து சென்றது. அவ்விடத்தை சென்றடைந்ததும், வண்டியை விட்டு கீழே இறங்கின டாம், பிரேக் போட மறந்து விட்டான். அதனால், வண்டி தானாக அம்மலைரோட்டையும், அதிக வாகனங்கள் செல்லக்கூடிய வேறு இரண்டு சாலைகளையும் கடந்து சென்றது. எனினும் வண்டி பத்திரமாக நின்றது. அவ்வண்டி கடந்து செல்லும் பொழுது, பார்ப்பவர்களுக்கு ஒரு நாய் வண்டி ஓட்டி செல்வது போல இருந்தது. ஏனெனில் டான் அப்பொழுது ஓட்டுநர் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தது. சொல்லப்போனால், நாம் காண்பதெல்லாம் உண்மையல்ல.
எலிசாவையும் அவன் வேலைக்காரனையும் சிறைப்பிடித்துப் போகும்படியாய் சீரிய தேசத்து ராஜா குதிரைகளையும், இரதங்களையும், பலத்த இராணுவத்தையும் அனுப்பி அப்பட்டணத்தை சூழ்ந்து கொண்டான். அதைக்கண்ட எலிசாவின் வேலைக்காரன், தங்களுக்கு அழிவு நிச்சயம் என நினைத்து கலங்கினான். ஆனால் எலிசா, “பயப்படாதே; அவர்களோடிருக்கிறவர்களைப்பார்க்கிலும் நம்மோடிருக்கிறவர்கள் அதிகம்” (2 இரா. 6:16) என்று கூறி, தேவனை நோக்கி, தன் வேலைக்காரனுடைய கண்களைத் திறக்கும்படியாக வேண்டுதல் செய்தான். உடனே அவன் கண்கள் திறக்கப்பட்டு, தங்களைப் பாதுகாக்கும் திரளான பரலோக சேனை அவர்களை சூழ்ந்திருக்க கண்டான்.
நம்பிக்கையற்றதாக நாம் கருதும் நிலைமைகள் அனைத்தும் நாம் எண்ணுவது போல் அல்ல. மிஞ்சும் அளவிற்கு நாம் அமிழ்ந்து போகக்கூடிய நிலைமையில் இருந்தாலும், தேவன் நம்மோடு கூட நம் பக்கத்தில் இருக்கிறார் என்பதை நினைவுகூருவோம். “உன் வழிகளிலெல்லாம் உன்னைக் காக்கும்படி, உனக்காகத் தம்முடைய தூதர்களுக்குக் கட்டளையிடுவார்” (சங். 91:11).
நிறைவான பரிசு
கிறிஸ்துமஸ் பண்டிகைக்குப் பிறகு வரும் வாரங்கள் அமெரிக்காவிலுள்ள வியாபாரிகளுக்கு மிகவும் பரபரப்பான நாட்கள் ஆகும். ஏனெனில் தாங்கள் பெற்ற வேண்டாத பரிசுப் பொருட்களை திரும்ப கொடுத்து அதற்கு மாறாக வேண்டிய பொருட்களை வாங்கிக் கொள்ள அநேகர் வருவார்கள். ஆனாலும், நிறைவான பரிசுப் பொருளை கொடுக்கக்கூடிய சிலரை நீங்கள் அறிந்திருக்கலாம். ஒரு நபர் விரும்பும் பொருளை ஏற்ற தருணத்தில் அளிக்க அவர்களுக்கு மாத்திரம் எப்படி தெரியும்? நிறைவான சிறந்த பரிசை அளிப்பதற்கு பணம் பிரதானமானதல்ல; மாறாக தனிப்பட்ட விதத்தில் அவர்கள் மேல் அக்கறை கொண்டு, அவர்களுடைய விருப்பங்களைக் கவனித்து அறிந்து கொள்வதே முழுநிறைவான பரிசளிப்பதற்கான திறவுகோல்.
இது நம்முடைய குடும்பத்தினர் மற்றும் நண்பர்களுக்கும் பொருந்தும். ஆனால் தேவனுக்கும் இது பொருந்துமா? அர்த்தமுள்ள அல்லது மதிப்புமிக்க பரிசை அவருக்கு நாம் கொடுக்க முடியுமா? அவரிடம் இல்லாததென்று ஏதேனும் உள்ளதா?
தேவனுடைய அளவற்ற ஞானம், அறிவு மற்றும் மகிமையை எண்ணி அவரை ஆராதிக்கும்படியாய் ரோமர் 11:33-36 வசனங்களும் அதைத் தொடர்ந்து, “நீங்கள் உங்கள் சரீரங்களைப் பரிசுத்தமும் தேவனுக்குப் பிரியமுமான ஜீவபலியாக ஒப்புக்கொடுக்க வேண்டுமென்று, தேவனுடைய இரக்கங்களை முன்னிட்டு உங்களை வேண்டிக் கொள்ளுகிறேன்; இதுவே நீங்கள் செய்யத்தக்க புத்தியுள்ள ஆராதனை (12:1). இந்த உலகத்தினால் நாம் வனையப்படாமல், “மனம் புதிதாகிறதினாலே மறுரூபமாகுங்கள்” என்றும் கூறுகிறது (வச. 12).
இன்று தேவனுக்கு நாம் அளிக்கக் கூடிய சிறந்த பரிசு எது? மனத்தாழ்மையோடும், நன்றியுள்ள இருதயத்தோடும் நம்முடைய மனம், சிந்தை, சித்தம் என்று நம்மையே முழுமையாக அவருக்கு ஒப்புக்கொடுக்கலாம். நம் ஒவ்வொருவரிடமிருந்து தேவன் பெற விரும்பும் பரிசு இதுவே.
நன்றியுள்ள ஜீவியம்
தன்னுடைய ஆவிக்குரிய வாழ்வில் முதிர்ச்சி அடையவும், இன்னும் அதிகமாக நன்றியறிதலுடன் இருக்கவும் விரும்பி, “நன்றியுள்ள ஜீவ ஜாடி” என்ற முறையை சூ (Sue) தொடங்கினாள். அதாவது, ஒவ்வொரு நாள் சாயங்காலமும், தான் தேவனுக்கு நன்றி தெரிவிக்க விரும்பும் ஒரு காரியத்தை ஒரு சிறு தாளில் எழுதி அதை அந்த ஜாடியில் போட்டு விடுவாள். ஒரு சில நாட்கள் துதி செலுத்தும்படி அநேக காரியங்கள் இருந்தன. ஆனால், கடினமான நாட்களில், நன்றி செலுத்த ஒரு காரியத்தை குறிப்பிடுவதுகூட மிக சிரமமாக இருந்தது. அந்த வருடத்தின் முடிவில் அந்த ஜாடியில் உள்ள எல்லா சீட்டுகளையும் எடுத்து வாசித்து பார்த்தபொழுது மறுபடியுமாக தான் தேவனுக்கு நன்றி தெரிவிப்பதை உணர்ந்தாள். ஏனெனில் தேவன் தனக்கு அளித்த ஒரு அருமையான சூரிய அஸ்தமன காட்சி மற்றும் ஒரு அருமையான மாலை வேளையை பூங்காவில் கழிக்கும் சந்தர்ப்பம், ஒரு கடினமான நிலைமையை எதிர்கொள்ள போதுமான கிருபை, மேலும் ஒரு ஜெபத்திற்கான பதில் ஆகியவை அதன் காரணம்.
சூவின் இந்த மனநிலைமை, சங்கீதக்காரனாகிய தாவீதின் மனநிலைமையை எனக்கு நினைவுபடுத்துகிறது (சங். 23). தேவன் அவனை ‘புல்லுள்ள இடங்களிலும்’, ‘அமர்ந்த தண்ணீர்களண்டையிலும்’ (வச. 2-3) திருப்தியாக்கினார். மேலும் அவர் அவனைப் பாதுகாத்து, ஆறுதல் அளித்து, வழிநடத்தினார் (வச. 3-4). “என் ஜீவனுள்ள நாளெல்லாம் நன்மையும் கிருபையும் என்னைத் தொடரும்; நான் கர்த்தருடைய வீட்டிலே நீடித்த நாட்களாய் நிலைத்திருப்பேன்” (வச. 6) என்று தாவீது அச்சங்கீதத்தை நிறைவு செய்கிறான்.
நான், இந்த வருடம் ஒரு “நன்றியுள்ள ஜீவ ஜாடி” முறையை செய்யப் போகிறேன். ஒருவேளை நீங்களும் அதை செய்ய நினைக்கலாம். நமக்கு தேவன் அளித்த ஈவாகிய நம் குடும்பத்தினர் மற்றும் நண்பர்களுக்காக நன்றி செலுத்தலாம் அல்லது நம்முடைய அன்றாட தேவைகள் சந்திக்கப்பட்டதற்காகவும் நன்றி செலுத்தலாம். நாம் அவருக்கு நன்றி செலுத்த அநேக காரணங்கள் உண்டு. தேவனுடைய நன்மையும், அன்பும் நம் வாழ்வில் ஒவ்வொரு நாளும் நம்மை பின்தொடர்வதை நாம் காணலாம்.