நம்பிக்கையோடு காத்திருத்தல்

விடுமுறை நாட்களை கழிக்கச் சென்ற இடத்தில் எங்களுக்கு உதவிபுரிய ரொஜிலியோ என்பவர் நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். அவரோடு பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, தேவன் அவருக்கு கலி என்னும் பேர்கொண்ட இரக்ககுணமுள்ள, விசுவாசத்தில் உறுதியான மனைவியை கொடுத்ததற்காய் தேவனுக்கு நன்றி சொன்னார். அவர்களுக்கு முதல் குழந்தை பிறந்தபின்பு, மனநலிவு நோயினால் பாதிக்கப்பட்ட அவர்களுடைய சகோதரியின் குழந்தையையும் சேர்த்து பராமரிக்கவேண்டிய வாய்ப்பு அவர்களுக்கு கிடைத்தது. அதற்கு பின்பு, வயது முதிர்ந்த ரொஜிலியோவின் மாமியாரையும் வீட்டில் வைத்து பராமரிக்க வேண்டிய அவசியமும் நேரிட்டது.

தேவன் பராமரிக்கும்படி அவர்களுடைய பொறுப்பில் கொடுத்த உறவுகளை அவருடைய மனைவியின் பொறுப்பில் நம்பிக்கையுடன் ஒப்படைத்துவிட்டு, ரொஜிலியோ அதிகமான நேரம் வேலை பார்க்க முடிந்தது. கணவன் மனைவியாய் அவர்களுக்குள் இருக்கும் பாசப் பிணைப்பும், உறவுகளை பராமரிக்கும் அவர்களின் கரிசணை குணமும் என்னை ஈர்த்ததைக் குறித்து அவரிடம் தெரிவித்தபோது, “அவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, உங்களுக்கு சேவை செய்வதும் என்னுடைய மகிழ்ச்சி” என்று ரொஜிலியோ புன்சிரிப்புடன் தெரிவித்தார்.

ரொஜிலியோவின் வாழ்க்கை, பரந்த மனப்பான்மையோடு வாழ்தலின் மேன்மையையும் சுயநலமில்லாமல் உதவுவதின் மூலம் தேவனை சார்ந்திருத்தலையும் உறுதியளிக்கிறது. பவுல் அப்போஸ்தலர், “சகோதரசிநேகத்திலே ஒருவர்மேலொருவர் பட்சமாயிருங்கள்… நம்பிக்கையிலே சந்தோஷமாயிருங்கள்; உபத்திரவத்திலே பொறுமையாயிருங்கள்; ஜெபத்திலே உறுதியாய்த்தரித்திருங்கள்; பரிசுத்தவான்களுடைய குறைவில் அவர்களுக்கு உதவிசெய்யுங்கள்; அந்நியரை உபசரிக்க நாடுங்கள்” (ரோமர் 12:10-13) என்று தேவஜனத்தை ஊக்கப்படுத்துகிறார்.

நம்மால் அல்லது நாம் நேசிக்கிறவர்களால் மேற்கொள்ள முடியாத பிரச்சனைகளுக்குள் இந்த வாழ்க்கை நம்மை நடத்தலாம். ஆனால் தேவனுக்காய் காத்திருக்கும் இந்த நாட்களில் தேவன் நமக்கு கொடுத்துள்ள அனைத்தையும் மற்றவர்களோடு பகிர்ந்துகொள்ளும்போது, நாம் தேவனுடைய தெய்வீக அன்போடு இணைந்துகொள்கிறோம்.

ரகசியமாகக் கொடுப்பவர்

உடல் ஊனமுற்ற வீரரான கிறிஸ்டோபரைப் பொறுத்தவரை, அன்றாட நடவடிக்கைகள் மிகவும் சவாலானதாகிவிட்டது. அவைகளை செய்து முடிக்க அதிக நேரம் பிடித்தது. அது அவரது வலியை அதிகரித்தது. ஆனாலும், அவர் தனது மனைவி மற்றும் குழந்தைகளின் பொருட்டு தன்னால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்தார். ஒவ்வொரு வாரமும் அவர் தனது தோட்டத்தில் கடினமாக உழைப்பதை வழிப்போக்கர்கள் பார்ப்பார்கள்.

ஒரு நாள் கிறிஸ்டோபருக்கு ஒரு கடிதமும் அவரது தோட்ட வேலைகளில் அவருக்கு உதவ ஒரு விலையுயர்ந்த இயந்திரமும் அறியப்படாத நன்கொடையாளரிடமிருந்து வந்திருந்தது. தேவைப்படுபவருக்கு ரகசியமாய் உதவுவதின் பாக்கியத்தை பெறுவதின் மூலம் கொடுத்த அந்த நபர் திருப்தியடைந்தார்.

இயேசு நாம் கொடுப்பது அனைத்துமே இரகசியமாக இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. ஆனால் நாம் கொடுக்கும்போது நம்முடைய நோக்கங்களை சரிபார்க்க அவர் நமக்கு நினைவூட்டுகிறார் (மத்தேயு 6:1). அவர் மேலும் சொன்னார்: “ஆகையால் நீ தர்மஞ்செய்யும்போது, மனுஷரால் புகழப்படுவதற்கு, மாயக்காரர் ஆலயங்களிலும் வீதிகளிலும் செய்வதுபோல, உனக்கு முன்பாகத் தாரை ஊதுவியாதே” (வச.2). நாம் மனமுவந்து கொடுக்கிறவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்று தேவன் எதிர்பார்க்கிறார். பாராட்டுக்களை பெறுவதற்கோ அல்லது சிறப்பு அங்கீகாரம் பெறுவதற்கோ மக்கள் முன் நல்ல செயல்களை செய்வதை தவிர்க்க அவர்களை ஊக்குவிக்கிறார் (வச. 3). 

நம்மிடம் உள்ள அனைத்தும் தேவனிடமிருந்து கிடைத்தது என்பதை நாம் உணரும்போது, நம்முடைய முதுகில் யாரும் தட்டி கொடுக்கவோ அல்லது மற்றவர்களின் புகழைப் பெறவோ நாம் விரும்பமாட்டோம். ரகசியமாய் உதவிசெய்வதில் திருப்தியுள்ளவர்களாய் இருக்கமுடியும். நமக்கு நன்மைகளை பெருகச்செய்யும் எல்லாம் அறிந்த தேவன், தாராளமாய் கொடுப்பவர்கள் மீது பிரியமாயுள்ளார். அவருடைய ஒப்புதலின் வெகுமதியை எதுவும் தடுக்க முடியாது.

புதுப்பிக்கப்பட்ட பார்வை

எனது இடது கண்ணில் வலி மிகுந்த ஒரு சிறிய அறுவைசிகிச்சைக்குப் பிறகு, எனது மருத்துவர் பார்வை பரிசோதனைக்கு பரிந்துரைத்தார். நம்பிக்கையுடன், நான் எனது வலது கண்ணை மூடி, விளக்கப் படத்தின் ஒவ்வொரு வரியையும் எளிதாகப் படித்தேன். என் இடது கண்ணை மூடிக்கொண்டு படிக்க முயன்றபோது, நான் திணறினேன். நான் ஒருவிதத்தில் குருடனாக இருந்துள்ளேன் என்பதை எப்படி அறியாமல் போனேன்?

புதிய கண்ணாடியை அணிந்து, என் பார்வையை சரிசெய்யும்போது, தினசரி சோதனைகள் எப்படி என்னை கிட்டப்பார்வையுள்ளவனாய் மாற்றுகிறது என்பதை உணர்ந்தேன். என் கண்ணில்படுகிற என்னுடைய வேதனைகளையே நான் பார்க்க நேரிட்டது. என்னுடைய நித்தியமான தேவனைப்பற்றியும் அவருடைய உண்மைத்துவத்தையும் நான் பார்ப்பதில் நான் குருடனாகவே செயல்பட்டேன். அத்தகைய குறுகிய கண்ணோட்டத்தில், நம்பிக்கை என்பது பார்வைக்கு தெளிவாய் புலப்படவில்லை. 

வேதனை, நிச்சயமற்ற தன்மை மற்றும் இழப்பு ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்தியதினால் தேவனின் நம்பகத்தன்மையை அங்கீகரிக்கத் தவறிய மற்றொரு பெண்ணின் கதையை 1 சாமுவேல் 1ம் அதிகாரம் சொல்கிறது. அன்னாளுக்கு பிள்ளையில்லாததினாலும் அவளுடைய கணவனின் மற்றொரு மனைவியாகிய பெனின்னாளின் மனமடிவாக்கும் பேச்சினாலும் சொல்லமுடியாத ஆழ்ந்த துயரத்தை சகித்தாள். அன்னாளின் கணவர் அவளை தேற்றினாலும், அவளால் திருப்தியாயிருக்கமுடியவில்லை. ஒரு நாள், அவள் மனகிலேசத்தினால் ஜெபித்தாள். ஆசாரியன் ஏலி அவளிடம் கேள்வி எழுப்பியபோது, அவள் தன்னுடைய நிலைமையை விளக்குகிறாள். அவள் கிளம்பும்போது, “ஏலி, சமாதானத்துடனே போ; நீ இஸ்ரவேலின் தேவனிடத்தில் கேட்ட உன் விண்ணப்பத்தின்படி அவர் உனக்குக் கட்டளையிடுவாராக என்றான்” (1 சாமுவேல் 1:17). அன்னாளின் நிலைமை உடனடியாக மாறவில்லை என்றாலும், அவள் நம்பிக்கையுடன் வெளியேறினாள் (வச.18). 

1சாமுவேல் 2:1-2-ல் அன்னாளின் ஜெபம் அவளுடைய திசைமாற்றப்பட்ட கவனத்தைக் காட்டுகிறது. அவளுடைய பிரச்சனை மாறுவதற்கு முன்னமே, அன்னாளின் புதுப்பிக்கப்பட்ட பார்வை அவளுடைய பார்வையையும் அவளுடைய அணுகுமுறையையும் மாற்றியது. அவளுடைய கன்மலையும் நித்திய நம்பிக்கையுமான தேவனுடைய பிரசன்னத்தில் அவள் மகிழ்ச்சியடைந்தாள்.

ஒன்றாக வேலை செய்தல்

ஜோ ஒரு நாளைக்கு பன்னிரண்டு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக வேலை செய்தார், பெரும்பாலும் இடைவெளி எடுக்காமல். ஒரு தொண்டு நிறுவனம் தொடங்குவதற்கு பெரும்பாலான நேரம் மற்றும் ஆற்றல் தேவைப்பட்டது. அவர் வீட்டிற்கு வந்த போது தனது மனைவிக்கும் குழந்தைகளுக்கும்  செலவிட குறைவான நேரமே இருந்தது. நாள்பட்ட மன அழுத்தததிற்கு பின்னர் ஜோவை மருத்துவமனையில் சேர்ர்க்க நேர்ந்தது, ஒரு நண்பர் அவருக்கு உதவ ஒரு குழுவை ஏற்பாடு செய்ய முன்வந்தார். தனது தொண்டு நிறுவனத்தின் மீதான கட்டுப்பாட்டைக் கைவிடுவதற்கு அவர் பயந்தாலும், ஜோ தனது தற்போதைய வேகத்தைத் தொடர முடியாது என்று அறிந்திருந்தார். அவர் தனது நண்பரையும் ... தேவனையும் நம்புவதற்கு ஒப்புக்கொண்டார், ஏனெனில் அவர்கள் ஒன்றாகத் தேர்ந்தெடுத்த நபர்களின் குழுவிற்கு பொறுப்புகளை அவர் ஒப்படைத்தார்.  தேவன் அனுப்பிய உதவியை அவர் மறுத்திருந்தால், தொண்டு நிறுவனமும் அவரது குடும்பத்தினரும் ஒருபோதும் இது போன்றதோரு முன்னேற்றம் அடைந்திருக்காது என்பதை ஒரு வருடத்திற்கு பின்னர் ஜோ ஒப்புக்கொண்டார்.

அன்பான சமூகத்தின் ஆதரவு இல்லாமல் வளர்ச்சி அடையும்படி தேவன் மக்களை  வடிவமைக்கவில்லை. யாத்திராகமம் 18-ல் மோசே இஸ்ரவேல் மக்களை வனாந்தரத்தில் வழிநடத்தினார். அவர் ஒரு ஆசிரியராக, ஆலோசகராக, ஒரு நீதிபதியாக தேவனுடைய மக்களுக்கு சேவை செய்ய முயன்றார். அவரது மாமனார் வந்து சந்தித்தபோது ​​அவர் மோசேக்கு ஆலோசனைவழங்கினார்:  “நீரும் உம்மோடே இருக்கிற ஜனங்களும் தொய்ந்து போவீர்கள். இது உமக்கு மிகவும் பாரமான காரியம். நீர் ஒருவராய் அதைச் செய்ய உம்மாலேகூடாது” என்று எத்திரோ கூறினார்.(யாத்திராகமம் 18:18). விசுவாசமுள்ளவர்களுடன் பணிச்சுமையைப் பகிர்ந்து கொள்ள மோசேயை அவர் ஊக்குவித்தார். மோசே உதவியை ஏற்றுக்கொண்டார், முழு சமூகமும் பயனடைந்தது.

நாம் ஒன்றிணைந்து செயல்படும்போது, ​​தேவன் தம்முடைய எல்லா  மக்களிடமும் அவர்கள் மூலமாகவும் செயல்படுகிறார் என்று நாம் நம்பும்போது , உண்மையான இளைபாறுதலை காணலாம்.

அலைகள் மேல் சவாரி

என் கணவர் அடிவானத்தின் புகைப்படங்களை எடுத்துக்கொண்டு பாறை மிகுந்த கடற்கரையில் உலாவும்போது, மற்றுமொரு மருத்துவ பின்னடைவால் கவலைக்கு உள்ளாகி நான் ஒரு பெரிய பாறையில் அமர்ந்தேன். நான் வீடு திரும்பும்போது என் பிரச்சினைகள் எனக்காகக் காத்திருக்கும் என்றாலும், அந்த தருணத்தில் எனக்கு அமைதி தேவைப்பட்டது. உள்வரும் அலைகள் கருப்பு, துண்டிக்கப்பட்ட பாறைகளுக்கு எதிராக மோதுவதை நான் உறுத்துப் பார்த்தேன். அலையின் வளைவுகளில், ஒரு இருண்ட நிழல் என் கண்களை கொள்ளை கொண்டது. எனது கேமராவில் உள்ள பெரிதாக்கி அருகில் காணும் (ஜூம்) முறையை பயன்படுத்தி, அந்த வடிவத்தை அலைகளின் மேல் அமைதியாக சவாரி செய்யும் கடல் ஆமை என அடையாளம் கண்டு கொண்டேன். அதன் தட்டையான கை போன்ற உறுப்புகள் அகலமாக விரிக்கப்பட்டும் இயக்கம் இல்லாமல் அசைவற்றும் இருந்தன. முகத்தை உப்பிடப்பட்ட மென்காற்றுக்குள் திருப்பி, நான் சிரித்தேன்.

“வானங்கள் உம்முடைய அதிசயங்களைத் துதிக்கும்” (சங்கீதம் 89:5). எங்கள் ஒப்பிடமுடியாத தேவன் ஆட்சி செய்கிறார். “தேவரீர் சமுத்திரத்தின் பெருமையை ஆளுகிறவர்; அதின் அலைகள் எழும்பும்போது (தேவன்) அவைகளை அடங்கப்பண்ணுகிறீர்” (வச. 9). “பூலோகத்தையும் அதிலுள்ள யாவையும் நீரே அஸ்திபாரப்படுத்தினீர்” (வசனம் 11). அவர் அனைத்தையும் உருவாக்கினார், அனைத்தையும் சொந்தமாக வைத்திருக்கிறார், அனைத்தையும் நிர்வகிக்கிறார், அனைத்தையும் அவருடைய மகிமைக்காகவும், நம் இன்பத்திற்காகவும் உருவாக்கியிருக்கிறார்.

நம்முடைய விசுவாசத்தின் அஸ்திவாரத்தில் நின்று - மாறாத நம்முடைய தந்தையின் அன்பு - நம்மால் “அவரின் முகத்தின்  வெளிச்சத்தில் நடக்க” முடியும் (வச. 15). தேவன் பெரிதும் வல்லமையுள்ளவராகவும், நம்முடன் நடந்துகொள்வதில் இரக்கமுள்ளவராகவும் இருக்கிறார். நாம் “உம்முடைய நாமத்தில் நாடோறும் களிகூர்ந்து” இருக்க முடியும் (வச. 16). நாம் என்ன தடைகளை எதிர்கொண்டாலும் அல்லது எத்தனை பின்னடைவுகளைச் தாங்கிக் கொண்டிருக்க நேர்ந்தாலும், அலைகள் உயர்ந்து விழும்போது தேவன் நம்மைப் பிடித்துக் கொள்கிறார்.

ஊதா சால்வை

எனது வீட்டிலிருந்து நூற்றுக்கணக்கான மைல் தொலைவில் உள்ள ஒரு புற்றுநோய் மையத்தில் எனது அம்மாவின் நேரடி பராமரிப்பாளராக சேவை செய்யும்போது ​எங்களுக்காக ஜெபிக்கும்படி மக்களிடம் கேட்டேன். மாதங்கள் செல்லச் செல்ல தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் தனிமை உணர்வு என் வலிமையைக் குறைத்தன. நான் என் உடல், மன மற்றும் உணர்ச்சி சோர்வுக்கு ஆளானால் நான் எப்படி என் அம்மாவை கவனித்துக்கொள்ள முடியும்?

ஒரு நாள் எனது நண்பர் ஒருவர் எதிர்பாராத பராமரிப்புத் தொகுப்பை எனக்கு அனுப்பினார். என் நண்பர் கைப்பின்னலாலான ஒரு ஊதா நிற ஜெப சால்வையை வைத்திருந்தார், தினமும் எங்களுக்காக மக்கள் ஜெபிக்கிறார்கள் என்பதன் அன்பான நினைவூட்டல் அது. அந்த மென்மையான நூலை என் தோள்களில் சுற்றிக்கொண்ட போதெல்லாம் தேவன் தன் ஜனத்தின் ஜெபங்களால் என்னைக் கட்டிப்பிடிப்பதை உணர்ந்தேன். பல வருடங்கள் கழித்தும் அவர் அந்த ஊதா நிற சால்வையை எனக்கு ஆறுதலளிக்கவும், எனது தீர்மானத்தை பலப்படுத்தவும் பயன்படுத்துகிறார்.

மற்றவர்களுக்காக ஜெபிப்பதின் – முக்கியத்துவத்தையும், அதன் ஆவி-புத்துணர்ச்சியூட்டும் வல்லமையையும் அப்போஸ்தலர் பவுல் உறுதிப்படுத்தினார். தனது பிரயாணங்களின்போது ஜெபமுள்ள ஆதரவையும், ஊக்கத்தையும் கோருவதன் மூலம் மற்றவர்களுக்காக ஜெபிப்பவர்கள் எவ்வாறு ஊழியத்தில் பங்காளிகளாக மாறுகிறார்கள் என்பதை பவுல் விளங்கப்பண்ணினார் (ரோமர் 15:30). குறிப்பிட்ட கோரிக்கைகளை முன்வைப்பது என்பது அப்போஸ்தலன் சக விசுவாசிகளின் ஆதரவை சார்ந்த்திருப்பதைக் காட்டியது மட்டுமல்லாமல் தேவன் ஜெபத்திற்கு வல்லமையான முறையில் பதிலளிக்கிறார் என்ற நம்பிக்கையையும் காட்டுகிறது (வச. 31-33).

தனிமையாக உணரும் நாட்களை நாம் அனைவரும் அனுபவிப்போம். ஆனால், நாம் மற்றவர்களுக்காக ஜெபிப்பது போல நமக்காக மற்றவர்களிடம் ஜெபிக்க கேட்பது எப்படி என்பதை பவுல் நமக்குக் காட்டுகிறார். தேவனுடைய ஜனங்களின் பரிந்துபேசும் ஜெபங்களினால் நாம் மூடப்பட்டிருக்கும் போது, ​​வாழ்க்கை நம்மை எங்கு அழைத்துச் சென்றாலும் தேவனுடைய பலத்தையும், ஆறுதலையும் நம்மால் அனுபவிக்க முடியும்.

பாதுகாப்பு மற்றும் அமர்ந்திருப்பது

உற்சாகமிக்க பாலகனான என் மகன் சேவியர், மதிய அமைதி நேரத்தை தவிர்த்தான். அமைதியாக இருப்பது பெரும்பாலும் தேவையற்ற, ஆனால் மிகவும் அத்தியாவசியமான தூக்கத்தில் போய் முடியும். எனவே அவன் இருக்கையில் வேகமாக அசைந்துக்கொண்டே இருப்பான், சாய்விருக்கையில் இருந்து சறுக்கி விளையாடுவான், தரையில் அங்கும் இங்கும் ஓடுவான், அமைதியை குலைக்க அறை முழுவதும் உருளுவான். “அம்மா, பசிக்கிறது… தாகமெடுக்கிறது… நான் குளியலறைக்கு செல்ல வேண்டும்… என்னை கட்டியணைக்க வேண்டும்” என கேட்டுக்கொண்டே இருப்பான்.

அமர்ந்திருப்பதன் நன்மைகளை புரிந்துகொள்வதால், கட்டியணைக்க அழைப்பதன் மூலம் நான் சேவியருக்கு உதவுவேன். என்னருகில் சாய்ந்து, அவன் தூங்குவான்.

என் ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையின் ஆரம்பகாலத்தில், எப்பொழுதும் செயல்பாட்டில் இருக்கும் என் மகனின் விருப்பத்தை நானும்  பிரதிபலித்தேன். ஓய்வில்லாத செயல்பாடுகள் என்னை அங்கீகரிக்கப்பட்டவராகவும், முக்கியமானவராகவும், கட்டுப்பாட்டில் இருப்பவராகவும் உணரவைத்தது. அதன் இரைச்சல்கள் எனது தோல்விகளையும், சோதனைகளையும் பற்றி அதிகமாக கவலைப்படுவதிலிருந்து என்னை திசைதிருப்பியது. ஓய்விற்கு என்னை ஒப்படைப்பது எனது பலவீனமான மனுஷிகத்தை மட்டுமே உறுதிப்படுத்தியது. எனவே நான் அமைந்திருப்பதையும், அமைதலாய் இருப்பதையும் தவிர்த்தேன். தேவன் என் துணை இல்லாமலும் காரியங்களை கையாளுவார் என்பதை சந்தேகித்தேன்.

எத்தனை பிரச்சனைகள் அல்லது நிச்சயமற்றதன்மைகள் நம்மை சூழ்ந்துகொண்டாலும் அவர் நமக்கு அடைக்கலமானவர். எதிரே உள்ள பாதை நீளமாக, பயமுறுத்துவதாக அல்லது மூழ்கடிக்கக்கூடியதாய் தோன்றினாலும் அவருடைய அன்பு நம்மை சூழ்ந்துகொள்கிறது. அவர் நமக்கு செவிக்கொடுகிறார், பதிலளிக்கிறார், நம்மோடு எப்பொழுதும் இருக்கிறார்…. இப்பொழுதும், எப்பொழுதும் நித்தியகாலமாகவும் (சங்கீதம் 91).

நாம் அமைதலாய் இருப்பதை பற்றிக்கொள்ளலாம், தேவனுடைய நிச்சயமான அன்பு மற்றும் மாறாத அவருடைய பிரசன்னத்தின் மீது நாம் சாய்ந்து கொள்ளலாம். நாம் அவரில் அமைதலாயும், இளைப்பாறவும் செய்யலாம், ஏனெனில் நாம் அவருடைய மாறாத உண்மைத்தன்மையின் தங்குமிடத்தின் கீழ் நாம் பாதுகாப்பாக இருக்கிறோம்.

விளக்கினை ஒளிரச் செய்

என் கணவரும் நானும் ஒரு நாட்டை கடக்கும் முயற்சிக்கு தயாரானபோது, ​​எங்கள் வளர்ந்த மகன்களுடன் நாங்கள் தொடர்பில் இருப்பதை உறுதி செய்ய விரும்பினேன். வயர்லெஸ் இணையத்தால் இணைக்கப்பட்ட ஒரு தனித்துவமான பரிசு, நட்பு விளக்குகளை நான் கண்டேன், அதை தொலைவிலிருந்து இயக்கலாம். என் அன்பின் பிரகாசத்தையும், தொடர் ஜெபங்களின் நினைவூட்டும் விதமாக நான் என் விளக்கை தொடும்போது அவர்களின் விளக்குகளும் இயங்கும் என்று கூறினேன். எங்களுக்கிடையில் எவ்வளவு பெரிய தூரம் இருந்தாலும், அவற்றின் விளக்குகளைத் தட்டினால் நம் வீட்டிலும் ஒரு வெளிச்சத்தைத் தூண்டும். எங்கள் தனிப்பட்ட தொடர்புகளை மாற்றுவதற்கு எதனாலும் முடியாது என்று எங்களுக்கு தெரிந்திருந்தாலும், ஒவ்வொரு முறையும் அந்த விளக்குகளை இயக்கும் போது நாங்கள் நேசிக்கப்படுகிறோம், ஜெபிக்கிறோம் என்பதை அறிந்து ஊக்குவிக்கப்படலாம்.

தேவனின் எல்லா குழந்தைகளும் பரிசுத்த ஆவியினால் இயக்கப்படும் ஒளி-பங்காளிகளாக இருப்பதற்கான பாக்கியம் பெற்றிருக்கிறார்கள். தேவனின் நித்திய நம்பிக்கை மற்றும் நிபந்தனையற்ற அன்பின் கதிரியக்க கலங்கரை விளக்கமாக வாழ நாம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளோம். நாம் நற்செய்தியைப் பகிர்ந்துகொண்டு, இயேசுவின் பெயரால் மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்யும்போது, ​ அற்புதமான பொதுமக்கள் கவனத்தை கவரக் கூடியவர்களாகவும், வாழ்க்கைச் சான்றுகளாகவும் மாறுகிறோம். ஒவ்வொரு நற்செயலும், கனிவான புன்னகையும், மென்மையான ஊக்கமளிக்கும் வார்த்தையும், இதயப்பூர்வமான ஜெபமும் தேவனின் உண்மையையும் அவருடைய நிபந்தனையற்ற, வாழ்க்கையை மாற்றும் அன்பையும் நினைவூட்டுகிறது (மத். 5:14-16).

தேவன் நம்மை எங்கு வழி நடத்தினாலும், நாம் அவருக்கு எப்படி சேவை செய்தாலும், மற்றவர்களுக்கு உதவவும், அவருடைய ஒளியை அவர்கள் மீது பிரகாசிக்க செய்யவும் நம்மை அவரால் பயன்படுத்த முடியும். தேவன், அவருடைய ஆவியால், உண்மையான வெளிச்சத்தை அளிப்பதால், அவருடைய பிரசன்னத்தின் வெளிச்சத்தையும் அன்பையும் நாம் பிரதிபலிக்க முடியும்.

மிகத் துல்லியமான படம்

ஒரு பயணத்தில், எனது கணவர் சிறுவயதிலிருந்தே அவரது குடும்பத்தை அறிந்த ஒரு பெண்ணை சந்தித்தோம். அவர் எனது கணவர் ஆலனையும் எங்கள் மகன் சேவியரையும் பார்த்தாள். “அவன் தனது அப்பாவின் மிகத் துல்லியமான படம், என்று அவர் கூறினார்.” “அந்த கண்கள். அந்த புன்னகை. ஆம். அவரைப் போலவே தெரிகிறது.” தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையிலான ஒரு வலுவான ஒற்றுமையை ஒப்புக்கொள்வதில் அந்தப் பெண் மகிழ்ச்சியடைந்ததால், அவர்களின் ஆளுமைகளில் ஒற்றுமையைக் கூட அவர் குறிப்பிட்டார். இருப்பினும், அவர்கள் பல வழிகளில் ஒரே மாதிரியாக இருந்தாலும், என் மகன் தனது தந்தையை முழுமையாக பிரதிபலிக்கவில்லை.

ஒரே ஒரு மகன் - இயேசு தன் தந்தையை முழுமையாக பிரதிபலிக்கிறார். கிறிஸ்து “அவர் அதரிசனமான தேவனுடைய தற்சுரூபமும், சர்வ சிருஷ்டிக்கும் முந்தின பேறுமானவர்” (கொலோ. 1:15). அவருக்குள் சகலமும் சிருஷ்டிக்கப்பட்டது; சகலமும் அவரைக்கொண்டும் அவருக்கென்றும் சிருஷ்டிக்கப்பட்டது (வச. 16). “அவர் எல்லாவற்றிற்கும் முந்தினவர், எல்லாம் அவருக்குள் நிலைநிற்கிறது” (வச. 17).

ஜெபத்திலும் வேதாகமம் படிப்பதிலும் நாம் நேரத்தைச் செலவிடலாம், மாம்சத்தில் இருக்கும் இயேசுவைப் பார்ப்பதன் மூலம் தந்தையின் தன்மையைக் கண்டுபிடிப்போம். நம்முடைய அன்றாட வாழ்க்கையிலும் வேதாகமத்தில் மற்றவர்களுடனும் எவ்வாறு நடந்துகொள்கிறார் என்பதை ஆராய்வதன் மூலம் அவருடைய அன்பைச் செயலில் காட்ட அவர் நம்மை அழைக்கிறார். நம் வாழ்க்கையை கிறிஸ்துவிடம் ஒப்படைத்து, பரிசுத்த ஆவியின் பரிசைப் பெற்ற பிறகு, நம்முடைய அன்பான பிதாவை அறிந்து நம்புவதில் நாம் வளரலாம். அவருவருக்காக வாழ்ந்து, அவருடைய குணத்தை பிரதிபலிப்பார்களாக அவர் நம்மை மாற்றுவார். 

நாம் இயேசுவைப் போலவே இருக்கிறோம் என்று மற்றவர்கள் சொல்ல முடிந்தால் எவ்வளவு மகிழ்ச்சி!