புதுமையான சமுதாயம்
லண்டன் பட்டணத்திலுள்ள டேட் நவீன அருங்காட்சியகத்தை நான் பார்வையிட்ட போது, ஒரு வித்தியாசமான கலை என் கண்களைக் கவர்ந்தது. இதனை பிரேஸில் நாட்டைச் சேர்ந்த சில்டோ மெரெல்ஸ் என்பவர் உருவாக்கினார். நூற்றுக்கணக்கான பழைய ரேடியோக்களால் உருவாக்கப்பட்ட இராட்சத கோபுரம் அது. ஒவ்வொரு ரேடியோவும் வெவ்வேறு அலைவரிசையில் செயல் பட்டுக்கொண்டிருந்தது. மொத்தத்தில், யாராலும் புரிந்துகொள்ள முடியாத, விரும்பத்தகாத, குழப்பமான ஓசையை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தது. மெரெல்ஸ், இந்த கலை கோபுரத்தை பாபேல் என்றழைத்தார்.
தலைப்பு பொருத்தமானது தான். வானத்தைத் தொடும் அளவுக்கு, முதல் பாபேல் கோபுரத்தை கட்டுவதற்கு மனிதன் முயற்சித்தபோது, தேவன் அவர்கள் பாஷையை தாறுமாறாக்கி, அதை தடைபண்ணிப் போட்டார் (ஆதி. 11:1-9). ஒருவர் பேசுவதை மற்றொருவர் அறியாத படியால், அவர்கள் பூமிமீதெங்கும் சிதறிப்போனார்கள். பாஷையின் அடிப்படையில் மனிதகுலம் பிரிவடைந்தது. (வச. 10-26) அதிலிருந்து ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொள்ள நாம் போராடிக்கொண்டிருக்கின்றோம்.
இந்த கதையின் இரண்டாம் பகுதியில், பெந்தெகொஸ்தே நாளில், முதல் கிறிஸ்தவர்கள் பரிசுத்த ஆவியால் நிரப்பப்பட்ட போது, அந்நாட்களில் எருசலேமிற்கு வந்திருந்த வெவ்வேறு ஜனங்களின் பாஷைகளில் தேவனைத் துதிக்கும் படி செய்தார் (அப். 2:1-12). இந்த அற்புதத்தின் மூலம், அங்கு கூடிவந்திருந்த வெவ்வேறு நாட்டினரும், வெவ்வேறு பாஷையினரும் அந்த செய்தியை கேட்க முடிந்தது. அன்று பாபேலில் ஏற்பட்ட குழப்பம், இங்கு அதற்கு மாறாய் நடந்தது.
இன, மற்றும் கலாச்சார அடிப்படையில் பிரிந்து காணப்படும் இவ்வுலகிற்கு இது ஒரு நல்ல செய்தி. இயேசு கிறிஸ்துவின் மூலம், தேவன் சகல ஜாதிகளிலும், கோத்திரங்களிலும், ஜனங்களிலும், பாஷைக்காரரிலுமிருந்து வந்த ஒரு புதிய சமுதாயத்தை உருவாக்குகின்றார்.(வெளிப்படுத்தல் 7:9) நான் அந்த டேட் நவீன அருங்காட்சியகத்தில் நின்று கொண்டிருக்கையில், திடீரென அனைத்து ரேடியோக்களும் ஒரே அலைவரிசையை எடுத்து, அந்த அறையிலுள்ள அனைவரும் கேட்குமாறு, ‘‘அமேஸிங் கிரேஸ், ஹவ் சுவீட் த சவுண்ட்” என்ற பாடலைப் பாடினால் எப்படி இருக்கும்!
பாதுகாப்பானது எனக்கருதப்படும் தவறான இடங்கள்
எங்களுடைய நாய் ரூபெர்ட் சிறிய குட்டியாக இருந்த போது, வெளியிடங்களுக்குச் செல்வதற்கு மிகவும் பயப்படும். நான் அதனை வலுக் கட்டாயமாக அருகிலுள்ள பூங்காவிற்கு இழுத்துச் செல்வேன். அப்படிச் சென்றிருந்த போது ஒரு நாள், நான் அதனைக் கட்டி வைத்திருந்த கயிற்றை விட்டு விட்டேன். அது வேகமாக ஓடி, தான் பாதுகாப்பான இடமெனக்கருதும் எங்கள் வீட்டை அடைந்தது .
இந்த அனுபவம், எனக்கு ஒரு மனிதனை நினைவுக்கு கொண்டு வருகின்றது. நாங்கள் அமர்ந்திருந்த விமானம், ஓடுதளத்தில் ஓட ஆரம்பித்ததும், அருகிலிருந்த மனிதன் என்னிடம் தன்னுடைய வருத்தத்தை தெரிவித்தான். “நான் இந்த விமான பயணத்தின் போது மது அருந்தி விடுவேன்” என்றான்.” “குடிக்க விரும்பவில்லை என்பது போல தோன்றுகின்றதே” என்றேன். “ஆம்” என்றான். “ஆனால் நான் மறுபடியும் குடிக்க ஆரம்பித்து விடுகிறேன்” என்றான். அவன் குடித்து விட்டான். அவன் விமானத்திலிருந்து இறங்கிய போது, அவனுடைய மனைவி அவனை அணைத்துக் கொண்டாள். அவன் அருந்தியிருந்த மதுவின் நாற்றத்தை முகர்ந்ததும் அவனைத் தள்ளி விட்டாள். இதனைக் காண்பதற்கு மிகவும் வேதனையாக இருந்தது. மது அருந்தினால் தான் ,பாதுகாப்பாக இருப்பதாக அவன் எண்ணுகின்றான். ஆனால் அப்படியல்ல.
இயேசு தன்னுடைய பணிக்காலத்தை துவங்கியதும், “தேவனுடைய ராஜ்யம் சமீபமாயிற்று; மனந்திரும்பி சுவிசேஷத்தை விசுவாசியுங்கள்” என்றார் (மாற். 1:15) மனந்திரும்புதல் என்பது எதிர் திசைக்குத் திரும்புதல். “தேவனுடைய ராஜ்யம்” என்பது நம்முடைய வாழ்க்கையை அவருடைய அன்பின் கட்டளைகளால் ஆளுகை செய்வதாகும். நம்மைச் சிக்க வைத்துவிடும் ஓரிடரத்திற்கு ஓடிச் செல்வதை விட ,அல்லது பயத்தாலும், அடிமைத்தனத்தாலும் ஆளுகை செய்யப் படுவதையும் விட, தேவன் நம்மை ஆளும்படி ஒப்புக்கொடுப்போமானால், அவர் அன்போடு நம்மை ஒரு புதிய வாழ்விற்குள்ளும், விடுதலைக் குள்ளும் நடத்திச் செல்வார்.
இன்றைக்கு, ரூபெர்ட் பூங்காவினுள் குரைத்துக் கொண்டு, மகிழ்ச்சியோடு ஓடுகின்றது. நான் விமானத்தில் சந்தித்த அந்த மனிதனும் தான் பாதுகாப்பானது என நம்பிக் கொண்டிருக்கும் மாய இடத்தை விட்டு விட்டு இதே மகிழ்ச்சியையும், விடுதலையையும் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென ஜெபிக்கிறேன்.
கிருபையினால் தொடப்பட்டோம்
"சமாதானம் என்கின்ற ஆறு" என்ற புத்தகத்தின் ஆசிரியர் லீஃப் எங்கர், மூன்று பிள்ளைகளுக்குத் தகப்பனாகிய ஜெரமையா லேண்ட் என்கின்ற, பள்ளியின் வாயில் காப்போனாக பணியாற்றின ஒருவரைக் குறித்து எழுதுகிறார். அவர் ஆழமான, சில சமயங்களில் அற்புதமான விசுவாசத்தை உடையவராகக் காணப்பட்டார். அந்த புத்தகம் முழுவதும் அவருடைய விசுவாசம் பல வகைகளில் பரீட்சை பார்க்கப்பட்டது.
ஜெரமையாவின் பள்ளியானது செஸ்டர் ஹோல்டன் என்ற, தோல் வியாதி கொண்ட ஒரு சின்ன புத்தி படைத்த கண்காணிப்பாளரால் நடத்தப்பட்டது. ஜெரமையாவின் வேலையானது மிகவும் பாராட்டுக்குரியதாகவே அமைந்தது சாக்கடையிலிருந்து தெளிக்கும் கழிவுகளை குறை சொல்லாமல் சுத்திகரிப்பது, கண்காணிப்பாளர் உடைத்துப் போட்ட கண்ணாடித் துண்டுகளை பொறுமையோடு எடுத்துப் போடுவது போன்ற தன்னை வேலையை விட்டுத் துரத்துவதற்கு கண்காணிப்பாளர் மேற்கொண்ட எல்லா முயற்சிகளையும் பொறுமையோடு எதிர்கொண்டார். ஒரு நாள் எல்லா மாணவர்களுக்கும் முன்பாக ஜெரமையா குடித்திருப்பதாக பொய்யாகக் கூறி அவரை அவமானப்படுத்தி, வேலையிலிருந்து நீக்கி விட்டார். ஒரு அவமானப்படுத்தும் காட்சியாக இருந்தது.
இதற்கு ஜெரமையா எவ்வாறு பதிலளித்தார்? அவர் சட்டரீதியாக, தன்னை வேலையிலிருந்து நீக்கிய கண்காணிப்பாளரை நடவடிக்கை எடுத்திருக்கலாம். அல்லது, அவர் மேல் சுமத்தப்பட்ட பழியை ஏற்றுக்கொண்டு வெளியேறியிருக்கலாம். இவ்விதமான சூழ்நிலையில் நீங்கள் என்ன செய்திருப்பீர்களென சற்று யோசித்துப்பாருங்கள்.
'உங்கள் சத்துருக்களை சிநேகியுங்கள்" என ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து கூறினார். 'உங்களைப் பகைக்கிறவர்களுக்கு நன்மை செய்யுங்கள், உங்களை சபிக்கிறவர்களை ஆசீர்வதியுங்கள், உங்களை நிந்திக்கிறவர்களுக்காக ஜெபம் பண்ணுங்கள்" (லூக். 6:27-28). இந்த சவால் கொடுக்கும் வார்த்தைகளெல்லாம் தீமையை மன்னிப்பதற்கோ, அநீதி தழைப்பதற்காகவோ கொடுக்கப்படவில்லை. மாறாக, அவைகள் நாம் தேவனைப்போல செயலாற்ற வேண்டும் (வச. 36) எனத்தீர்மானித்து, தேவன் என் விரோதியை எவ்வாறு நல்லவனாக உருவாக்க விரும்புகிறார் என்பதை அறிந்து அதற்கு நான் எவ்வாறு உதவக்கூடும்? என்ற கேள்வியை உடையவராக வாழவேண்டும். ஜெரமையா அந்தக் கண்காணிப்பாளரை பார்த்து அவர் முகத்தை தொடுகிறார். ஹோல்டன் பின்னே நகருகிறார். பிறகு, தன் கன்னங்களையும், முகநாடியையும் அதிசயத்தோடு தொட்டுப் பார்க்கிறார். தழும்புகளுளான அவர் முகம் குணமடைந்து தொட்டுப் இருக்கிறது. ஒரு சத்துரு கிருபையினால் தொடப்பட்டுள்ளார்.
இது எல்லாமே பரிசுதான்!
லண்டன் நகரிலுள்ள ஒரு குறிப்பிட்ட காபிக் கடையில் (கேஃப் ராண்டேவூ) நல்ல வெளிச்சம், வசதியான இருக்கைகள், காற்றில் மிதந்து வரும் காபி மணம். அதில் என்ன இல்லையென்றால், விலைப்பட்டியல். ஆரம்பத்தில் இது உள்ளுர் சபையால் ஒரு வியாபாரமாக ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஆனால், ஒரு வருடம் கழித்து எல்லாமே மாறிவிட்டது. முற்றிலும் வித்தியாசமானதொன்றை செய்ய வேண்டுமென்று தேவன் கூறுவதை உணர்த்த நிர்வாகிகள் “விளைப்பட்டியலில் எல்லாம் இலவசம்” என்று குறிப்பிட்டார்கள். இன்றைக்கு நீங்கள் பணம் கொடுக்காமல், காபி, கேக் சான்ட்விச் வாங்கி சாப்பிடலாம். ஒரு நன்கொடை உண்டியல்கூட கிடையாது எல்லாமே இலவசம்.
நான் அந்த நிர்வாகியிடம், ஏன் இப்படி தாரளாமாயிருக்கிறீர்கள் என்று கேட்டபோது அவர், “தேவன் எங்களை நடத்துவது போலவே நாங்கள் ஜனங்களை நடத்த முயற்ச்சிக்கிறோம்”; நாங்கள் நன்றி சொன்னாலும் சொல்லாவிட்டாலும் அவர் எங்களுக்குக் தாராளமாய்க் கொடுக்கிறார். நாங்கள் கற்பனைசெய்வதற்கும் அதிகமாக அவர் தயாளனாக இருக்கிறார் என்றார்.
இயேசு நம்முடைய பாவங்களிலிருந்து நம்மை மீட்டு தேவனோடு ஒப்புரவாக்கவே மரித்தார். அவர் கல்லறையிலிருந்து எழுந்து இன்றும் உயிரோடிருக்கிறார். இதனால் நாம் செய்த தவறான காரியங்களெல்லாம் மன்னிக்கப்பட்டு புதுவாழ்வு பெற முடியும் (எபே. 2:1-5). இதைப்பற்றிய மிக ஆச்சரியமான காரியங்களில் ஒன்று என்னவென்றால், இவை எல்லாமே இலவசம். இயேசு கொடுக்கும் புதுவாழ்வை நாம் விலைகொடுத்து வாங்கவே முடியாது. அதற்கு நன்கொடைகூட கொடுக்க முடியாது (வச. 8-9). அனைத்தும் இலவசமே!
ரான்டேவூ கபேயில் உள்ளவர்கள் காபியும் கேக்கும் பரிமாறும் பொழுது, ஜனங்களுக்கு தேவனுடைய அன்பின் தயாளத்தையும் காட்டுகிறார்கள். நாம் நித்திய ஜீவனை இலவசமாகப் பெற்றுள்ளோம் ஏனென்றால் இயேசு அதற்கான கிரயத்தைச் செலுத்திவிட்டார்.
பெருகும் உதாரத்துவம்
பீஸ்ஸா ஆர்டர் கொடுத்தவர்களின் வீடுகளுக்கு ‘டோர் டெலிவரி’ செய்யும் வேலையை டேவி செய்துவந்தாள். அடுத்த டெலிவரி ஒரு வீடாயிருக்கும் என்று நினைத்தவளுக்கு ஒரு ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. அது வீடல்ல ஒரு தேவாலயம். டேவி குழப்பத்தோடு அந்த பெப்பரோனி பிஸ்ஸாவை எடுத்துக் கொண்டு தேவாலயத்தினுள் நுழைந்தபொழுது போதகர் அவளைச் சந்தித்தார்.
‘வாழ்க்கை உனக்கு எளிதாக இல்லையென்று சொல்லலாம் அல்லவா?’ என்று கேட்டார். அதற்கு டேவி ‘அப்படித்தான் ஐயா’ என்றாள். போதகர் சபையினர் கொடுத்த காணிக்கையாகிய 750 டாலரை இரண்டு தட்டுகளில் கொண்டுவந்து அவளுக்கு ஒரு அன்பளிப்பாகக் கொடுத்தார். அவளுக்குத் தெரியாமல் பிஸ்ஸா கடையினரிடம், மிகுந்த பண நெருக்கடியிலுள்ள ஒருவரிடம் பிஸ்ஸா கொடுத்தனுப்பக் கேட்டிருந்தார். டேவி மலைத்துப் போனாள். சில கடன்களை இப்பொழுது அவளால் அடைக்க முடியும்.
எருசலேமிலிருந்த ஆதி கிறிஸ்தவர்கள் பணக்கஷ்டத்தில் இருந்தபொழுது, ஒரு சபை அவர்களுக்கு உடனடியாக உதவியது. அவர்களே தரித்திரத்திலிருந்தும், கொடுப்பதை ஒரு சிலாக்கியம் என்று எண்ணி, தியாகமாகக் கொடுத்தார்கள் (2 கொரி 8:1-4). கொரிந்தியரும் நாமும் அவ்வாறே மனமுவந்து கொடுப்பதற்காக அவர்களை முன்மாதிரியாகப் பவுல் சுட்டிக் காட்டினார். நாம் நம் அபரிவிதமான செல்வத்திலிருந்து தேவையிலுள்ளவர்களுக்குக் கொடுக்கும் போது, தமது ஐஸ்வரியத்திலிருந்து நம்முடைய ஆவிக்குரிய தரித்திரத்தைப் போக்கக் கொடுத்த இயேசுவைப் பிரதிபலிக்கிறோம் (வச. 9).
டேவி அன்றைய தினம் சந்தித்த வாடிக்கையாளர்கள் அனைவரிடமும் தேவாலயத்தின் அன்பையும், உதாரத்துவத்தையும் பற்றி கூறினாள். மேலும் அதை முன்மாதிரியாக கொண்டு அன்று தனக்குக் கிடைத்த அன்பளிப்பை தேவையுள்ளவர்களோடு பகிர்ந்து கொண்டாள். தயாளம் பெருகியது. கிறிஸ்து மகிமைப்பட்டார்.
தேவனது பிரகாசிக்கும் அழகு!
ஆஸ்திரேலியா நாட்டின் கிழக்குக் கடற்கரைக்கு அப்பாலுள்ள லார்ட் ஹோவே தீவு வெண்மை நிறமணலும் தெளிந்த தண்ணீரும் உள்ள ஒரு சிறிய அழகிய இடம். அத்தீவின் அழகு என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. இத்தீவில் மிகவும் சாதாரணமாக நீங்கள் கடல் ஆமைகளோடும் மீன்களோடும் பயமின்றி நீந்தலாம். உங்களருகே பெரிய எலும்பையுடைய மூன் இராஸே மீன்கள் தங்களது ஒளிரும் வண்ணங்களை வெளிப்படுத்தி விளம்பரப் பலகைகளை போலத் தோற்றமளிக்கும். அந்தக் கடலில் காயல் பகுதிகளில் பவளப்பாறைகளை நான் கண்டுபிடித்தேன். அங்கே சிவப்பு நிற க்ளவுன் மீன்களையும் மஞ்சள் கட்டங்கள் நிறைந்த வண்ணத்துப்பூச்சி மீன்களையும் என் கைகளால் தொட்டுப் பார்த்தேன். அவ்வாறான இயற்கை மேன்மையினால் உள்ளம் கிளர்ந்தெழுந்து தேவனை ஆராதிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.
எனது இவ்வித உணர்ச்சியின் எழுச்சிக்கு அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் காரணம் கூறுகிறார். மிகவும் உன்னதமான படைப்புகள் தேவனுடைய சுபாவத்தை சற்று நமக்கு வெளிப்படுத்துகின்றன (ரோம. 1:20) லார்ட் ஹோவே தீவின் அற்புதங்கள் தேவனுடைய வல்லமையையும் அழகையும் வெளிப்படுத்தின.
தீர்க்கதரிசியாகிய எசேக்கியேல் தேவனை தரிசித்தபோது, நீலரத்தினம் போல விளங்கும் ஒரு சிங்காசனத்தில் மகிமையான வண்ணங்களால் சூழப்பட்ட ஒருவர் அவருக்குக் காணப்பட்டார் (எசே. 1:25-28). அப்போஸ்தலனாகிய யோவான் இது போன்ற ஒரு காட்சியைக் கண்டார். மரகதம் போன்ற வானவில்லால் சூழப்பட்ட விலையேறப் பெற்ற கற்களைப் போல ஜொலிக்கும் தேவனை அவர் கண்டார் (வெளி. 4:2-3). தேவன் தம்மை வெளிப்படுத்தும்போது அவர் நல்லவராகவும் வல்லமை மிக்கவராகவும் மட்டுமல்ல, அழகானவராகவும் வெளிப்படுகிறார். ஒரு சிற்பமானது அதை செய்தவரை பிரதிபலிப்பதைப்போல, சிருஷ்டியானது தேவனின் இந்த அழகை எடுத்துரைக்கிறது.
தேவனுக்குப் பதிலாக இயற்கையை பல இடங்களில் மனிதர் தொழுதுகொள்ளுகிறார்கள் (ரோம. 1:25). இது மிகவும் துக்ககரமானது! பூமியின் தெளிவான தண்ணீர்களும் மினுமினுக்கும் உயிரினங்களும் அவற்றுக்குப் பின்னாலுள்ள கடவுளை நமக்கு சுட்டிக் காட்டுகின்றன. இந்த உலகிலுள்ள எல்லாவற்றையும்விட அதிக வல்லமையுள்ளவர், அதிக அழகுள்ளவர் அவர் மட்டுமே!
அனைத்திற்காகவும் நன்றி செலுத்துதல்!
ஆஸ்திரேலியாவின் நகரங்களுக்கிடையில் காரில் செல்ல பல மணி நேரம் ஆகும். உடல் சோர்வு பல கொடிய விபத்துகளுக்குக் காரணமாகலாம். எனவே நெருக்கம் நிறைந்த விடுமுறை நாட்களில் முக்கிய நெடுஞ்சாலைகளில் ஓய்வு நிறுத்தங்கள் அமைக்கப்பட்டு, வாகன ஓட்டிகளுக்கு தன்னார்வத் தொண்டர்கள் இலவசமாக காப்பி வழங்குகின்றனர். நெடுந்தூரம் காரில் பயணம் செய்கையில் நானும் எனது மனைவி மெரினும் இவ்வித நிறுத்தங்களை மிகவும் ரசித்து நேசிக்கலானோம்.
ஒரு சமயம் காரை ஒரு ஓய்வு நிறுத்தத்தில் நிறுத்திவிட்டு, காப்பி அருந்தச் சென்றோம். ஒரு பணியாளர் இரு கோப்பை காப்பியை நீட்டி, இரு டாலர்கள் தருமாறு கேட்டாள். ஏன் என்று கேட்டேன். அங்கிருந்த விளம்பர அட்டையைப் படிக்குமாறு கூறினாள். இந்நிறுத்தத்தில் வாகனம் ஓட்டுபவருக்கு மட்டுமே இலவச காப்பி, மற்ற பயணிகள் கட்டணம் செலுத்த வேண்டும் என அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. எரிச்சலடைந்த நான் இது ஒரு போலி விளம்பரமென அவளிடம் கூறினேன். இரண்டு டாலரைப் செலுத்திவிட்டு எங்கள் காரை நோக்கி நடந்து சென்றேன். காருக்குச் சென்றபோது என் மனைவி மெரின் எனது பிழையைச் சுட்டிக் காண்பித்தாள்: பரிசு ஒன்றை எனது உரிமைப் பொருளாக எண்ணிக்கொண்டு நான் பெற்றுக்கொண்டதற்கு நன்றி செலுத்தத்தவறிவிட்டேன். அவள் மிகச்சரியாய்ச் சொன்னாள்.
வாக்குத்தத்த தேசத்தை நோக்கி இஸ்ரவேலரை நடத்திச் சென்ற மோசே நன்றியுள்ள மக்களாய் விளங்கும்படி அவர்களை கேட்டுக்கொண்டார் (உபா. 8:10) தேவனுடைய ஆசிர்வாதத்தால் அந்த தேசம் நிறைந்திருந்தது என்றாலும், இந்த செழிப்பு நிலைக்கு தாங்கள் தகுதியானவர்கள் என்பதுபோல அம் மக்கள் நடந்து கொண்டனர் (வச. 17,18). இதன் அடிப்படையில், யூத மக்கள் தங்களது ஒவ்வொரு சாப்பாட்டுக்காகவும் சிறிதோ பெரிதோ தேவனைத் நன்றி கூற ஆரம்பித்தார்கள். அவர்களைப் பொறுத்தமட்டும் எல்லாமே இலவசப் பரிசு.
நான் திரும்பிச் சென்று அந்தப் பெண் பணியாளரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டேன். தகுதியற்ற எனக்கு ஒரு கோப்பை காப்பி என்பது ஒரு இலவசப் பரிசு, அதற்காக நான் நன்றிசெலுத்த வேண்டும்.
மிகவும் நுணுக்கமான விபரங்கள்
இந்த அண்டசராசரம் வியக்கத்தக்க அற்புதமாக உள்ளது. இந்த நேரத்தில்தானே மணிக்கு 2300 மைல் வேகத்தில் சந்திரன் நம்மை சுற்றிக் கொண்டு இருக்கிறது; நமது பூமி மணிக்கு 66,000 மைல் வேகத்தில் சூரியனை சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது. பல கோடி நட்சத்திரங்களில் ஒன்றாகவும், நமது பால் வழியிலுள்ள எண்ணிக்கைக்கு அடங்காத கோள்களில் ஒன்றாகவும் நமது சூரியன் உள்ளது. விண்வெளியில் சுற்றிக்கொண்டிருக்கும் கோடிக்கணக்கான பால் வெளிகளில் நமது பால் வழியும் ஒன்று. என்ன ஆச்சரியம்!
இந்த பிரமாண்டமான பிரபஞ்சத்தில் நமது சிறிய பூமி, ஒரு சிறிய கூழாங்கல்லைப் போன்றுள்ளது. நாம், ஒவ்வொருவருடைய தனிப்பட்ட வாழ்க்கையும் ஒரு மணல் துகளைவிட பெரிதல்ல. ஆனால், வேதாகமத்தின்படி அண்டசராசரங்களின் தேவன் மிகச் சிறியவர்களாகிய நம்மில் ஒவ்வொருவருடைய நுணுக்கமான விபரங்களையும் அறிந்திருக்கிறார். நாம் தாயின் வயிற்றில் உருவாகும் முன்பே அவர் நம்மை அறிந்திருக்கிறார் (சங். 139:13-16). அவர் நமது போக்கையும், வரத்தையும் அறிந்திருக்கிறார். நம்முடைய ஒவ்வொரு நினைவையும் அவர் அறிந்திருக்கிறார் (வச. 1-6).
சில சமயங்களில் இது நமக்கு நம்ப முடியாததாக இருக்கலாம். இந்தச் சிறிய கூழாங்கல் போன்ற நமது பூமியில் யுத்தம், பஞ்சம் போன்ற மிகப் பெரிய பிரச்சனைகள் உண்டு. நமது தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் ஏற்படும் துன்ப நேரங்களில், நாம் தேவனுடைய கரிசனையோடு கூடிய கண்காணிப்பைப்பற்றி சந்தேகப்பட்டு கேள்வி கேட்கலாம். ஆனால், தாவீது ராஜா 139ம் சங்கீதத்தை எழுதிய பொழுது பல் வேறு துன்பங்கள் ஊடாகத் சென்று கொண்டிருந்தான் (வச. 19,20). நமது தலையிலுள்ள முடிகளெல்லாம் தேவனால் எண்ணப்பட்டிருக்கிறது என்று இயேசு கூறிய பொழுது (மத். 10:30) அவர் சிலுவையில் அறையப்பட இருந்த காலக்கட்டத்தில் இருந்தார். தேவனுடைய கரிசனையோடு கூடிய கண்காணிப்பைப்பற்றி வேதம் கூறுவது, ஓர் அனுபவ முதிர்ச்சியற்ற கூற்றல்ல அது உலகிலுள்ள உண்மையான சத்தியமாகும்.
அண்ட சராசரங்களை சுழலவைக்கும் தேவன் நம்மைப்பற்றிய நுணுக்கமான விபரங்களை தனிப்பட்ட முறையில் அறிந்திருக்கிறார்.
தழைத்தோங்கும் தருணம்
எங்கள் பின் வாசல் பக்கம் உள்ள ரோஜாச் செடியை வெட்டிவிட வேண்டுமென கடந்த இளவேனிற் காலத்திலேயே தீர்மானித்தேன். நாங்கள் இந்த வீட்டில் வாழ்ந்த இம்மூன்று வருடங்களிலும், அச்செடி பூக்கள் பூக்கவே இல்லை. பூக்களற்ற அசிங்கமான அதன் கிளைகள் எல்லா திசைகளிலும் இப்பொழுது படர்ந்துள்ளது.
என் வாழ்க்கை மிகுந்த பரபரப்பாக செயல்பட ஆரம்பித்துவிட்டதால், என் தோட்டத்தைக் குறித்த திட்டங்கள் தாமதமாயிற்று. அதன் பின் சில வாரங்களில், அந்த ரோஜா செடி திடீரென பூத்து குலுங்கியது. அப்படியொரு காட்சியை நான் இதற்கு முன் கண்டதே இல்லை. நறுமணம் வீசும் நூற்றுக்கும் அதிகமான வெள்ளைப்பூக்கள் பின்வாசற் கதவில் படர்ந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. மேலும் அவை முற்றம் வரையிலும் கூட படர்ந்து அத்தரை பகுதியை அழகான இதழ்களால் மூடின.
எங்கள் ரோஜா செடியின் மறுமலர்ச்சி, இயேசு கூறிய அத்திமர உவமையை எனக்கு நினைவூட்டியது (லூ:13:6-9). அத்திமரம் காய்ப்பதற்கு மூன்றாண்டு கால அவகாசம் கொடுப்பது இஸ்ரவேல் தேசத்திலே வழக்கம். ஆனால், அவை மூன்று ஆண்டுகளில் காய்க்கவில்லை என்றால் அந்நிலத்தை வேறு விதத்தில் பிரயோஜனப்படுத்தும்படி அம்மரத்தை வெட்டிவிடுவார்கள். இயேசு கூறிய உவமையிலே, ஓர் தோட்டக்காரன் ஒரு மரத்திற்காக தன் எஜமானிடம் இன்னும் ஓர் ஆண்டுகால அவகாசம் கேட்பான். இந்த முழு உவமையின் பொருள் என்னவெனில், ‘தாங்கள் வாழ வேண்டிய விதத்திலே இஸ்ரவேலர் வாழவில்லை. ஆகையால் தேவனால் நீதியாய் அவர்களை நியாயந்தீர்க்க முடியும்.’ ஆனால் இரக்கமுள்ள தேவன், அவர்கள் மனந்திரும்பி மன்னிப்புபெற்று பூத்து குலுங்கும்படி அவர்களுக்கு இரக்கம் பாராட்டி, கூடுதல் கால அவகாசம் அளித்துள்ளார்.
நாம் அனைவரும் தழைத்தோங்க வேண்டுமென தேவன் விரும்புவதால், நம் அனைவருக்கும் கூடுதல் கால அவகாசம் அளித்துள்ளார். நாம் விசுவாசத்தை நோக்கி பயணித்துக் கொண்டிருந்தாலும் சரி, இரட்சிக்கப்படாத உற்றார் உறவினர்களுக்காக ஜெபித்துக் கொண்டிருந்தாலும் சரி, அவர் மிகுந்த இரக்கம் உள்ளவர் என்பது நம் அனைவருக்கும் நற்செய்தி அல்லவோ!