தேவனிடம் கேட்டல்

என்னுடைய கணவன் டான், புற்று நோயினால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளாரென மருத்துவ அறிக்கை தெரிவித்த போது, சுகம் தரும்படி,  தேவனிடம் எப்படி கேட்பது சரியாக இருக்கும் என குழம்பிப் போயிருந்தேன். என்னுடைய குறுகிய பார்வையில், இவ்வுலகில் அநேகம் பேர் யுத்தம், பஞ்சம், வறுமை, இயற்கை பேரழிவுகள் என பல்வேறு கொடுமையான துன்பங்களினால் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர், அவர்களைப் போன்று நாங்களும் உள்ளோம் எனக் கருதினேன். ஒரு நாள் காலை ஜெபத்தில், என்னுடைய கணவன் மிகவும் தாழ்மையாக ஜெபிப்பதைக் கேட்டேன்,” அன்புள்ள தேவனே, தயவாய் என்னுடைய  வியாதியை குணமாக்கும்“ என்றார்.

அது மிகவும் எளிமையாக, உள்ளத்தின் ஆழத்திலிருந்து ஏறெடுக்கப்பட்ட ஜெபம். அது, நான் செய்யும் சிக்கலான, நீண்ட ஜெப விண்ணப்பங்களை மாற்றிக்கொள்ளும்படி செய்தது, ஏனெனில் நம் தேவன், உதவி கேட்டு நாம் கெஞ்சும் அழுகையை நன்கு கேட்கிறார். தாவீது கேட்பதைப் போன்று, “திரும்பும் கர்த்தாவே, என் ஆத்துமாவை விடுவியும்; உம்முடைய கிருபையினிமித்தம் என்னை இரட்சியும்.” (சங். 6:4) என்போம்.

தாவீதின் ஆத்துமா குழப்பத்திலும், விரக்தியிலும் இருக்கும் போது, இத்தகைய ஜெபத்தையே ஏறெடுக்கின்றார். அவர் எத்தகைய சூழலில் இருக்கின்றார் என்பது இச்சங்கீதத்தில் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஆனால் அவருடைய உண்மையான கதறல், தேவனிடமிருந்து உதவியையும், மீட்பையும் பெற, அவருடைய உள்ளம் வாஞ்சிப்பதைக் காட்டுகின்றது. “என் பெருமூச்சினால் இளைத்துப் போனேன்” என்று எழுதுகின்றார். (வச. 6).

தாவீது, தன்னுடைய தேவைகளை தேவனிடம் எடுத்துச் செல்வதற்கு,  தன்னுடைய குறைகளையும், பாவத்தையும் ஒரு தடையாகக் கருதவில்லை. தேவன் ஜெபங்களுக்கு பதில் தரும் முன்பே, அவரால் மகிழ்ச்சியாயிருக்க முடிந்தது. “கர்த்தர் என் அழுகையின் சத்தத்தைக் கேட்டார்; கர்த்தர் என் விண்ணப்பத்தைக் கேட்டார்; கர்த்தர் என் ஜெபத்தை ஏற்றுக்கொள்ளுவார்.” (வச. 8-9) என்கின்றார்.

நம்முடைய குழப்பம், உறுதியற்றத் தன்மையின் மத்தியில், தேவன் அவருடைய பிள்ளைகளின் ஜெபத்தைக் கேட்கின்றார், விண்ணப்பத்தை ஏற்றுக் கொள்கின்றார். அவருடைய உதவி மிகவும் தேவையான போது, அவர் நம்மைக் கேட்க ஆயத்தமாயிருக்கின்றார்.

அந்நியரைச் சிநேகித்தல்

எங்களுடைய குடும்பத்தின் நபர் ஒருவர், வேறு மதத்திற்கு மாறியதால், என்னுடைய கிறிஸ்தவ நண்பர்கள், அவளை மீண்டும் இயேசுவிடம் திரும்புமாறு செய்ய, என்னை வற்புறுத்தினர். கிறிஸ்து நம்மை நேசிப்பதைப் போன்று, அவளை நேசிக்க கற்றுக் கொண்டேன், பொது இடங்களில், சிலர் அவள் அணிந்துள்ள அந்நிய உடையின் நிமித்தம், அவள் மீது எரிச்சலைக் காட்டினர், சிலர் அவளைக் கடின வார்த்தைகளால் சாடினர், தன்னுடைய வாகனத்தில் இருந்தபடியே, ஒரு மனிதன், அவளை “உன்னுடைய வீட்டிற்குப் போ! “என்று விரட்டினான், அவள் தன்னுடைய வீட்டில் தான் இருக்கின்றாள் என்பதை அறியாத சிலர் இவ்வாறு செய்தனர்.

வேற்று உடையும், நம்பிக்கையும் கொண்டுள்ள புறஜாதியினரிடம் எப்படி கனிவாக நடந்து கொள்ள வேண்டுமென மோசே தன் ஜனங்களுக்கு கற்றுக்கொடுத்தார். நீதியும், கருணையும் நிறைந்த சட்டங்களை இஸ்ரவேல் ஜனங்களுக்குக் கொடுத்தார். “அந்நியனை ஒடுக்காயாக; எகிப்து தேசத்தில் அந்நியர்களாய் இரு ந்த நீங்கள் அந்நியனுடைய இருதயத்தை அறிந்திருக்கிறீர்களே” (யாத். 23:9). தேவன் புறஜாதியினரின் மேல் கொண்டுள்ள கரிசனையை, இந்த வார்த்தைகள் காட்டுகின்றன. தூண்டப்பட்டவர்களாய், பிறரை காயப்படுத்துபவர்களுக்காகவே இந்த வார்த்தைகள் யாத்திராகமம் 22:21, லேவியராகமம் 19:33 ஆகிய இரு இடங்களில் வருகின்றது.

எனவே, நான் அந்த நபரோடு, சிறிது நேரம் செலவிட்டேன், சிற்றுண்டிச் சாலையில், பூங்காவில், நடைப்பயிற்சியின் போது, எங்கள் வீட்டு முற்றத்தில் உட்கார்ந்தும், வெவ்வேறு இடங்களிலும் அவளோடு பேசி, நான் எந்த அன்பையும், மரியாதையையும் பெற விரும்புகிறேனோ, அதை அவளிடம் காட்டினேன். இயேசு நம் மீது வைத்திருக்கும் இனிமையான அன்பை, அவளுக்கு நினைவு படுத்துவதற்கு இதுவே சிறந்த வழி. இயேசுவை அவள் தள்ளி விட்டதால், அவளை அவமானப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, தேவன் வியத்தகு கிருபையோடு நம் அனைவரையும் நேசிப்பது போல, அவள் மீது அன்பு செலுத்துவதே சாலச் சிறந்தது.

பாடல் மூலம் பெலப்படல்

இரண்டாம் உலகப்போரின் போது, நாசி படைகளுக்குத் தப்பி வந்த யூத அகதிகளை ஒளித்து வைத்துக்கொள்ள, பிரான்ஸ் தேசத்தின் கிராமத்தினர் பெரிதும் உதவினர். அவர்களுடைய ஊரைச் சுற்றியுள்ள காடுகளில், சிலர் பாடல்களைப் பாடினர். அது, அகதிகள் தங்கள் மறைந்திருக்கும் இடங்களிலிருந்து வெளிவர பாதுகாப்பானது என்பதை அவர்களுக்குத் தெரிவித்தது. லீ சேம்பான் சர்லிக்னன் என்ற ஊரின் ஜனங்கள், தங்கள் போதகர் ஆன்ட்ரூ ட்ரோக்மே, அவரது மனைவி மேக்டா ஆகியோர் விடுத்த அழைப்பிற்குச் செவிகொடுத்து, யுத்த காலத்தில் தாங்களிருக்கும் பகுதியில் அடைக்கலம் தேடி வந்த யூதர்களுக்கு தைரியமாக பாதுகாப்பளித்தனர். அந்த இடம் “லா மான்டேக்ன் பிராடஸ்ட்டன்ஸ்” என்றழைக்கப்பட்டது. அவர்கள் கொடுத்த இசைவழி குறிப்பு, அந்த கிராமத்து மக்களின் தைரியமான செயலுக்கு ஓர் அடையாளம். இதன் மூலம் கிட்டத்தட்ட 3,000 யூதர்கள் மரணத்தினின்று காக்கப்பட்டனர்.

மற்றொரு பயங்கரமான நேரத்தில், சவுல் தாவீதைக் கொலை செய்யும் படி எதிரிகளை, இரவு நேரத்தில் தாவீதின் வீட்டிற்கு அனுப்பியபோது தாவீது பாடினான். அவனுடைய இசை ஓர் அடையாளமாக இசைக்கப்படவில்லை. அது, தனக்கு அடைக்கலமாயிருந்த தேவனுக்கு அவன் செலுத்திய நன்றி காணிக்கை. தாவீது, “நானோ உம்முடைய வல்லமையைப் பாடி, காலையிலே உம்முடைய கிருபையை மகிழ்ச்சியோடு புகழுவேன்; எனக்கு நெருக்கம் உண்டான நாளிலே நீர் எனக்குத் தஞ்சமும், உயர்ந்த அடைக்கலமுமானீர் (சங். 59:16).

தாவீதின் பாடல் இருளின் பயங்கரத்தில் பாடப்பட்ட பாடலல்ல. அது சர்வவல்ல தேவன் மீது அவன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்திய பாடல். “தேவன் எனக்கு உயர்ந்த அடைக்கலமும், கிருபையுமுள்ள என் தேவனுமாயிருக்கிறார் (வச. 17) என்று பாடினான். 

தாவீதின் துதியும், லீ சேம்பான் கிராமத்தினரின் பாடல்களும், நம்மையும் துதித்துப் பாட அழைக்கின்றது. நம் வாழ்வின் கவலைகளின் மத்தியில் நாம் அவருக்கு இசையை எழுப்புவோம் அவர் அன்போடு நமக்கு பதிலளித்து நம் இருதயங்களைப் பெலப்படுத்துவார். 

வழிகாட்டும் வெளிச்சம்!

அந்த உணவகம் அருமையாயிருந்தது. ஆனால் இருளாயிருந்தது. ஒவ்வொரு மேசையிலும் ஒரேயொரு மெழுகுவர்த்தி மட்டும் எரிந்து கொண்டிருந்தது. தங்களுடைய அலை பேசியின் வெளிச்சத்தைப் பயன் படுத்தியே உணவருந்த வந்தவர்கள் உணவு அட்டவணையை வாசிக்கவும், தங்கள் மேசையில் அமர்ந்திருப்பவர்களைக் காணவும், தாங்கள் சாப்பிடும் உணவைப் பார்க்கவும் முடிந்தது.

கடைசியாக, அனைவரின் சார்பாகவும் ஒருவர் தன்னுடைய இருக்கையை நகர்த்தி, எழுந்து, அங்கிருந்த பொறுப்பாளரை அணுகி, “விளக்குகள் எரியும்படி சுவிட்சை உன்னால் இயக்க முடியுமா?” எனக் கேட்டார். சற்று நேரத்தில் மேற்கூரை விளக்கு எரிய ஆரம்பித்தது. அந்த அறையிலிருந்த அனைவரும் கரகோஷமிட்டனர், சிரித்தனர், மகிழ்ச்சியான குரலெழுப்பினர், நன்றி தெரிவித்தனர். என்னுடைய சிநேகிதியின் கணவன் தன்னுடைய அலைபேசி விளக்கை அணைத்தார். சாப்பிடுவதற்கான கருவிகளைக் கையிலெடுத்தார். அனைவர் சார்பாகவும் பேசினார். “வெளிச்சம் உண்டாகக் கடவது; இப்பொழுது அனைவரும் சாப்பிடலாம்” என்றார்.

ஒரு சுவிட்ச் இயக்கப்பட்ட போது, ஒரு இருண்ட மாலைப் பொழுது மகிழ்ச்சிகரமாக மாறியது. ஆனால் மெய்யான ஒளியின் காரணரைத் தெரிந்து கொள்வது இதைவிட எத்தனை முக்கியமானது! தேவன் தாமே இத்தகைய ஆச்சரியமான வார்த்தைகளைப் பேசினார். அவர் இந்த உலகத்தைப் படைத்த போது முதல் நாளில் “வெளிச்சம் உண்டாகக் கடவது” என்றார். “வெளிச்சம் உண்டாயிற்று” (ஆதி. 1:3) “வெளிச்சம் நல்லது என்று தேவன் கண்டார்” (வச. 4)

தேவன் நம்மீது வைத்திருக்கும் அளவற்ற அன்பினை ஒளி காட்டுகின்றது. இந்த ஒளி நம்மை இயேசுவுக்கு நேராக வழி நடத்துகின்றது. “நான் உலகத்திற்கு ஒளியாயிருக்கிறேன்” (யோவா. 8:12) என்று இயேசு கூறினார். அவர் நம்மை பாவமாகிய இருளிலிருந்து ஒளிக்குள் வழி நடத்துகின்றார். அவருடைய ஒளியில் நாம் நடக்கும் போது, குமாரன் மகிமைப்படும்படியான  ஒரு வாழ்விற்குள் நாம் வழி நடத்தப் படுவோம். அவரே இவ்வுலகிற்குக் கொடுக்கப்பட்ட பிரகாசமான ஈவு. அவர் ஒளியாயிருந்து காட்டும் பாதையில் நாம் நடப்போமாக.

மற்றொரு வாய்ப்பு

பழைய இருசக்கர வாகனங்களின் கடையானது எங்கள் வீட்டிற்கு அருகில் இருக்கிறது. அதில் சில தன்னார்வலர்கள், பழைய சைக்கிள்களைப் புதுப்பித்து அவைகளைத் தேவையுள்ளவர்களுக்கு வழங்குவார்கள். இந்த கடையின் உரிமையாளரான எர்னி கிளார்க் அவர்களும் பழைய இருசக்கர வாகனங்களை பழுது நீக்கி பல பெரியவர்களுக்கு இலவசமாக வழங்குவார். அதில் தங்கள் வாழ்க்கையை நடத்த கஷ்டப்படும் வீடற்றோர், ஊனமுற்றோர், இராணுவ ஓய்வுபெற்ற வீரர்களும் அடங்குவர். இருசக்கர வாகனங்கள் மட்டுமல்ல, பல சமயங்களில் அவைகளைப் பயன்படுத்துகிறவர்களும் இரண்டாவது வாய்ப்பினைப் பெற்றுக்கொள்ளுகிறார்கள். ஒரு சமயம் ஒரு வீரன் தன்னுடைய நேர்முகத்தேர்விற்கு செல்ல அத்தகைய ஒரு வாகனத்தை பயன்படுத்தினார்.

இரண்டாவது வாய்ப்புகள் அதுவும் தேவனிடத்திலிருந்து வரும்பொழுது ஒரு மனிதனை முற்றிலும் மாற்றக்கூடிய வலிமையுடையது. இஸ்ரவேல் தேசமானது, லஞ்சம் மோசடி மற்றும் பல வகையான பெரும் பாவங்களில் நிறைந்திருக்கும்பொழுது, தேவன் கொடுத்த கிருபையினை மீகா கண்டு கொள்ளுகிறார். மீகா, 'தேசத்தில் பக்தியுள்ளவன் அற்றுப்போனான்; மனுஷரில் செம்மையானவன் இல்லை", எனப் புலம்புகிறார் (மீகா 7:2).

தேவன் தீமையை சரியான வகையில் நியாயம் தீர்ப்பார். என்பது மீகாவிற்கு நன்றாகத் தெரியும். ஆனால் அவருடைய அன்பின் நிமித்தமாக, மனந்திரும்புகிற எல்லாருக்கும் அவர் மறு வாய்ப்பினை அளிக்கிறார். அந்த அன்பினாலே ஆட்கொள்ளப்பட்டவராய், மீகா, 'தமது சுதந்தரத்தில் மீதியானவர்களுடைய அக்கிரமத்தைப் பொறுத்து, மீறுதலை மன்னிக்கிற தேவரீருக்கு ஒப்பானவர் யார்?"(வச. 18).

நாம் அவரிடத்தில் மன்னிப்பு கேட்டால், நம்முடைய பாவங்களினிமித்தம் நாம் ஒதுக்கப்படாதபடி, தேவனுடைய சந்தோஷத்திற்குள் பிரவேசிக்கக்கூடும். மீகா கூறின விதமாக, 'அவர் திரும்ப நம்மேல் இரங்குவார். நம்முடைய அக்கிரமங்களை அடக்கி, நம்முடைய பாவங்களையெல்லாம் சமுத்திரத்தின் ஆழங்களில் போட்டுவிட்டார்" (வச. 19). அவரைத் தேடுகிற யாவருக்கும் தேவனுடைய அன்பானது இரண்டாவது வாய்ப்பினை அருளுகிறது.

பயனற்றவையிலிருந்து பொக்கிஷத்திற்கு

இடத்தில் இருந்தது. அதில் காணப்பட்ட எந்த ஒரு காரியமும் சிறப்பானதாகக் காணப்படவில்லை. ஆனாலும் ஜோஸ் ஆல்பர்ட்டோ கட்டிரஸ் என்பவர் எழைப்பிள்ளைகளுக்குக் கொடுக்கும்படியாக சேகரிக்கப்பட்ட 25,000 புத்தகங்கள், கொலம்பியாவின் தலைநகரிலுள்ள அந்த பழைய புத்தக வியாபாரியின் வீட்டில் இருந்தது.

உள்ளூர் பிள்ளைகள் அங்கிருந்த அந்த நூலகத்திற்கு வார இறுதியில் சென்று வருவார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொரு அறையாக தேடிச் சென்று, பல புத்தகங்களைக் கட்டி எடுத்துச் செல்வார்கள். பிள்ளைகள் அந்த எளிமையான வீட்டினை, ஜோஸ் என்ற பெரியவர் வீட்டை விட பெரிதாக நினைத்தார்கள்.  அது விலைமதிப்பு மிக்க ஒரு பொக்கிஷம். இது கிறிஸ்துவைப் பின்தொடரும் ஒவ்வொருவருக்கும் பொருத்தமானதாகும். நாம் சாதாரணமாக களிமண்ணினால் உண்டாக்கப்பட்டிருகிறோம்.  பல விதமான விரிசல்களோடு எளிதில் உடைந்துபோகக்கூடிய வகையில் இருக்கிறோம். ஆனால், நாம் உடைந்துபோன உலகத்திற்கு சுவிசேஷத்தைக் கொண்டு செல்ல நமக்கு உதவி செய்யும் பரிசுத்த ஆவியானவரை நம் வாழ்க்கையில் கொண்டு செயல்பட வேண்டிய பொறுப்பினை தேவன் நம்மிடம் கொடுத்திருக்கிறார். இது சாதாரண மற்றும் பலனற்ற மக்களுக்கான மிகப் பெரிய வேலையாகும். 'இந்த மகத்துவமுள்ள வல்லமை எங்களில் உண்டாயிராமல், தேவனால் உண்டாயிருக்கிறதென்று விளங்கும்படி இந்த பொக்கிஷங்களை மண்பாண்டங்களில் பெற்றிருக்கிறோம்"
(2 கொரி. 4:7) என்று அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் பழைய பட்டணமான கொரிந்துவிலுள்ள தன்னுடைய சபையாருக்கு எழுதுகிறார். அவர்கள் அந்த பிராந்தியத்திலுள்ள பலதரப்பட்ட வர்க்கத்தை சேர்ந்தவர்களானபடியால், பவுல், 'நாங்கள் எங்களையே பிரசங்கியாமல்" (2 கொரி. 4:5) என்று அவர்களுக்கு எழுதுகிறார்.

அதற்கு பதிலாக, நமக்குள்ளாக வசிக்கும் விலைமதிப்பில்லாத ஒருவரை பிரசங்கியுங்கள் எனக் கூறுகிறார். அது அவரும், அவருடைய எல்லா சக்திக்கும் மேலான வல்லமையும் நம்முடைய சாதாரண வாழ்வினை விலைமதிப்பில்லாத பொக்கிஷமாக மாற்றும் என்பதாகும்.

பயனற்றவையிலிருந்து பொக்கிஷத்திற்கு

இடத்தில் இருந்தது. அதில் காணப்பட்ட எந்த ஒரு காரியமும் சிறப்பானதாகக் காணப்படவில்லை. ஆனாலும் ஜோஸ் ஆல்பர்ட்டோ கட்டிரஸ் என்பவர் எழைப்பிள்ளைகளுக்குக் கொடுக்கும்படியாக சேகரிக்கப்பட்ட 25,000 புத்தகங்கள், கொலம்பியாவின் தலைநகரிலுள்ள அந்த பழைய புத்தக வியாபாரியின் வீட்டில் இருந்தது.

உள்ளூர் பிள்ளைகள் அங்கிருந்த அந்த நூலகத்திற்கு வார இறுதியில் சென்று வருவார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொரு அறையாக தேடிச் சென்று, பல புத்தகங்களைக் கட்டி எடுத்துச் செல்வார்கள். பிள்ளைகள் அந்த எளிமையான வீட்டினை, ஜோஸ் என்ற பெரியவர் வீட்டை விட பெரிதாக நினைத்தார்கள்.  அது விலைமதிப்பு மிக்க ஒரு பொக்கிஷம். இது கிறிஸ்துவைப் பின்தொடரும் ஒவ்வொருவருக்கும் பொருத்தமானதாகும். நாம் சாதாரணமாக களிமண்ணினால் உண்டாக்கப்பட்டிருகிறோம்.  பல விதமான விரிசல்களோடு எளிதில் உடைந்துபோகக்கூடிய வகையில் இருக்கிறோம். ஆனால், நாம் உடைந்துபோன உலகத்திற்கு சுவிசேஷத்தைக் கொண்டு செல்ல நமக்கு உதவி செய்யும் பரிசுத்த ஆவியானவரை நம் வாழ்க்கையில் கொண்டு செயல்பட வேண்டிய பொறுப்பினை தேவன் நம்மிடம் கொடுத்திருக்கிறார். இது சாதாரண மற்றும் பலனற்ற மக்களுக்கான மிகப் பெரிய வேலையாகும். 'இந்த மகத்துவமுள்ள வல்லமை எங்களில் உண்டாயிராமல், தேவனால் உண்டாயிருக்கிறதென்று விளங்கும்படி இந்த பொக்கிஷங்களை மண்பாண்டங்களில் பெற்றிருக்கிறோம்"
(2 கொரி. 4:7) என்று அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் பழைய பட்டணமான கொரிந்துவிலுள்ள தன்னுடைய சபையாருக்கு எழுதுகிறார். அவர்கள் அந்த பிராந்தியத்திலுள்ள பலதரப்பட்ட வர்க்கத்தை சேர்ந்தவர்களானபடியால், பவுல், 'நாங்கள் எங்களையே பிரசங்கியாமல்" (2 கொரி. 4:5) என்று அவர்களுக்கு எழுதுகிறார்.

அதற்கு பதிலாக, நமக்குள்ளாக வசிக்கும் விலைமதிப்பில்லாத ஒருவரை பிரசங்கியுங்கள் எனக் கூறுகிறார். அது அவரும், அவருடைய எல்லா சக்திக்கும் மேலான வல்லமையும் நம்முடைய சாதாரண வாழ்வினை விலைமதிப்பில்லாத பொக்கிஷமாக மாற்றும் என்பதாகும்.

குமாரனைப் பின்பற்றுகிறவர்கள்

சூரியகாந்தி, உலகம் முழுவதிலும் காணப்படுகிறது; எங்கும் எளிதில் முளைக்கக்கூடியது. சாலையோரங்களிலும், பறவை தீவனங்கள் விழுகிற இடங்களிலும், வயல்களிலும், புல்வெளிகளிலும், புல்தரைகளிலும் சூரியகாந்தி முளைக்கிறது; சூரியகாந்தி பூக்களில் தேனீக்கள் மூலம் மகரந்தசேர்க்கை நடைபெறுகிறது. ஆனால் சூரியகாந்தி விவசாயத்திற்கு நல்ல மண் அவசியம்.  “கரிம பொருள் அல்லது குப்பையுரத்துடன் கூடிய” நன்கு வடிகட்டப்பட்ட, சற்று அமிலத்தன்மையுள்ள, சத்துநிறைந்த மண்ணில், விவசாயம் செய்யும்போது சூரியகாந்தி ருசிமிக்க விதைகளையும், சுத்தமான எண்ணெயையும், வயலில்  கடினமாகப் பாடுபடுகிறவர்களுக்கு நல்ல வருமானத்தையும் கொடுப்பதாக இதழ் கூறுகிறது.

நம்முடைய ஆவிக்குரிய வளர்ச்சிக்கும் “நல்ல நிலம்” அவசியமாகும். லூக்கா 8:15. விதைவிதைக்க புறப்பட்ட ஒருவன் பற்றி இயேசு ஓர் உவமை கூறினார். தேவ வார்த்தையானது பாறையான இடங்களிலும் அல்லது முள்ளான இடங்களிலும்கூட முளைக்கக்கூடியது (வச. 6-7). ஆனால் “வசனத்தைக் கேட்டு,  அதை உண்மையும் நன்மையுமான இருதயத்திலே நல்ல நிலத்தில் அதாவது வேத வார்த்தையை, கேட்டு அதைப் பற்றிக்கொள்கிறவர்களில்தான் அது நிலைத்து பெரிய அறுவடைகொடுக்குமென்று அப்போது சொன்னார். (வச. 15).

இளம் சூரியகாந்தி செடிகள் பொறுமையாக வளரக்கூடியவை. பகலில் சூரியன் நகர்கிற திசை நோக்கி அவை திரும்பிக்கொண்டே இருக்கும். அந்தப் பண்பு ஒளிநாட்டம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஆனால் விளைந்த சூரியகாந்தி இவ்வாறு திரும்புவதில்லை. அவை எப்போதும் கிழக்கு நோக்கியே இருக்கும், அவ்வாறு பூவின் மேற்பரப்பை வெப்பமாக வைத்திருக்கும், மகரந்தசேர்க்கைக்கு உதவுகிற தேனீக்களை தன்பக்கமாக அதிகமாத ஈர்ப்பதற்கு அது உதவும். அதன்விளைவாக அதிகமான மகசூல் கிடைக்கும்.

சூரியகாந்தியை விவசாயம் செய்து, பராமரிக்கிறவர்கள் போல நாமும் தேவ வார்த்தை பெலன்கொடுக்கிற விதத்தில் நிலத்தை நாம் பண்படுத்தலாம், அதற்கு அவருடைய வார்த்தையைப் பற்றிப் பிடிக்கவேண்டும், அவருடைய குமாரனைப் பின்பற்றவேண்டும். அப்போது நம்மை முதிர்ச்சியடையச் செய்வதற்கேற்ற நல்ல இருதயத்தையும் நேர்மையையும் தேவ வார்த்தையானது நம்மில் உருவாக்கும். அது அன்றாடம் நடக்கிற ஒரு செயல்முறை. நாம் குமாரனைப் பின்பற்றி, வளருவோமாக.

பொறாமைக்கு முற்றுப்புள்ளி

பிரபல ஃப்ரெஞ்ச் ஓவியரான எட்கார் டேகாஸ் என்பவர், பாலே நடனக்குழு மங்கைகளின் ஓவியத்திற்காக உலகப்புகழ் பெற்றவர்.  ஆனால் தன் சகஓவியரும் நண்பருமான எட்வர்ட் மேனட் மீது அவர் எவ்வளவுக்கு பொறாமை கொண்டிருந்தார் என்பது யாருக்கும் அதிகம் தெரியாது. மேனடைப் பற்றி, “அவன் எதைச் செய்தாலும் உடனே நன்றாக வந்துவிடுகிறது, ஆனால் நான் எவ்வளவுதான் பாடுபட்டாலும் சரியாக வருவதில்லை” என்று டேகாஸ் சொன்னார்.

பொறாமை உணர்வுதான் இதற்கு காரணம். மோசமான குணங்களில் பொறாமையையும் பவுல் பட்டியலிடுகிறார். “அநியாயம், வேசித்தனம், துரோகம், பொருளாசை, குரோதம், பொறாமை, கொலை, வாக்குவாதம், வஞ்சகம், வன்மம்” போன்றவை கேடான சிந்தையால் உண்டாவதாகச் சொல்கிறார் (ரோம. 1:29). தேவனைத் தொழுதுகொள்ளாமல் விக்கிரகங்களைத் தொழுவதால் இத்தகைய சிந்தைகள் உண்டாகின்றன (வச. 28).

விசுவாசிகள் மத்தியில் பொறாமை உருவானால் “மெய்யான ஒரே அன்பைவிட்டு நம்முடைய இருதயங்கள் திசைதிரும்புவதே” அதற்கு காரணமென்கிறார் கிறிஸ்டினா ஃபாக்ஸ்.  நாம் பொறாமை கொள்ளும்போது, “இயேசுவைப் பார்க்காமல் இவ்வுலகின் கீழ்த்தரமான இன்பங்களை நாடி ஓடுகிறோம். உண்மையில், நாம் யாரென்பதையே மறந்துபோகிறோம்” என்று அவர் சொன்னார்.

ஆனாலும் இதற்கு ஒரு தீர்வு இருக்கிறது. தேவனிடம் திரும்புங்கள். “உங்களை ஒட்டுமொத்தமாக தேவனிடம் அர்ப்பணியுங்கள்” என்று பவுல் வலியுறுத்துகிறார். பார்க்கவும்: ரோமர் 6:13. குறிப்பாக, உங்களுடைய வாழ்க்கையையும் வேலையையும் அர்ப்பணியுங்கள். தன்னுடைய மற்றொரு நிருபத்தில் பவுல், “அவனவன் தன்தன் சுயகிரியையைச் சோதித்துப்பார்க்கக்கடவன்; அப்பொழுது மற்றவனைப் பார்க்கும்போதல்ல, தன்னையே பார்க்கும்போது மேன்மைபாராட்ட அவனுக்கு இடமுண்டாகும்” என்று எழுதுகிறார். கலாத்தியர் 6:4.

தேவனுடைய ஆசீர்வாதங்களுக்காக நன்றி.  குறிப்பாக, அவருடைய கிருபையின் விடுதலைக்காக நன்றி. தேவன் நமக்குத் தந்திருக்கும் ஈவுகளை வைத்து, நாம் மனரம்மியமாக வாழலாம்.