ரொட்டி!
நான் மெக்ஸிக்கோவிலுள்ள ஓர் சிறு நகரில் வாழ்ந்து வருகிறேன். அங்கு காலையிலும், மாலையிலும் “ரொட்டி” என்ற கூவும் சத்தத்தை மிகத்தெளிவாக கேட்கலாம். வண்டியில் பெரிய கூடையை வைத்து ஒருவர் பலவிதமான இனிப்பு மற்றும் உப்பு கலந்த ரொட்டியை விற்று வந்தார். நான் ஓர் பெரிய நகரத்தில் வசித்த பொழது, நான் தான் கடைக்குச் சென்று ரொட்டி வாங்குவேன். ஆனால் இப்பொழுது வீட்டிற்கே வரும் புதிய ரொட்டியை மகிழ்ச்சியுடன் வாங்குகிறேன்.
வயிற்றுப் பசியைவிட்டு ஆவிக்குரிய பசியை நாம் எண்ணினால், “நானே வானத்திலிருந்திறங்கின ஜீவ அப்பம்; இந்த அப்பத்தைப் புசிக்கிறவன் என்றென்றைக்கும் பிழைப்பான் (யோவா. 6:51)” என்ற இயேசுவின் வார்த்தைகள் தான் என் நினைவிற்கு வருகின்றது.
சுவிசேஷம் என்பது ஒரு பிச்சைக்காரன் மற்ற பிச்சைக்காரனிடம் தான் எங்கு ரொட்டி யைப் பெற்றுக் கொண்டான் என்று சொல்வது தான் என்று ஒருவர் கூறியுள்ளார். நம்மில் பலரும் இப்படிக் கூறலாம்; “நான் ஒரு காலத்தில் ஆவிக்குரிய பசியுடன் இருந்தேன், என் பாவங்களினால் என் ஆவி இளைத்து, பசியுடன் தவித்தது. அப்போது தான் நற்செய்தியை கேட்டேன். ஒருவர் என்னிடம் இயேசு என்னும் இந்த ரொட்டியை எங்கு கண்டுபிடிக்கலாம் என்று சொன்னார். என் வாழ்க்கை முற்றிலுமாக மாறியது”.
நாம் இப்பொழுது இந்த ஜீவ அப்பத்தை பிறருக்குக் காண்பிக்கும் பாக்கியத்தையும், கடமையையும் உடையவர்களாய் இருக்கிறோம். நம்முடைய உற்றார், உறவினர், வேலை செய்யுமிடம், பொழுதுபோக்கு இடங்கள் மற்றும் பள்ளிக்கூடங்களில் இயேசுவை நாம் பகிர்ந்து கொள்ளலாம். இயேசுவைப்பற்றி பஸ்சிலோ, ரயிலிலோ, காத்திருக்கும் இடங்களிலோ பிறரிடம் பேசலாம். இந்த அற்புதமான நற்செய்தியை நட்பின்மூலமாக பிறரது வாழ்க்கையில் எடுத்துச் செல்லாம்.
இயேசுவே மெய்யான அப்பம். வாருங்கள், இந்த இனிமையான நற்செய்தியை எல்லோரிடமும் பகிர்ந்து கொள்வோம்.
எண்ணுவதற்கு கற்றுக்கொள்ளுதல்
எனது மகன், 1 முதல் 10 வரை எண்ணுவதற்கு கற்றுக்கொண்டிருக்கிறான். அவனது பொம்மைகள், அவன் பார்க்கும் மரங்கள் அனைத்தையும் எண்ணுவான். அவனது பள்ளிக்குச் செல்லும் வழியில் எனது கவனத்திற்கு உட்படாத காட்டுப்பூக்கள் அல்லது எனது பாதத்திலுள்ள விரல்கள் ஆகியவற்றைக் கூட அவன் எண்ணுவான்.
இப்படியாக என் மகன் எண்ணுவதின் மூலம், நான் மறுபடியும் எண்ணுவதற்கு எனக்குப் போதிக்கிறான். நான் செய்து முடிக்காத காரியங்கள் அல்லது என்னிடம் இல்லாத பொருட்களைப் பற்றிய காரியங்களில் என் முழு கவனத்தையும் செலுத்துவதால், என்னைச் சுற்றியுள்ள அனைத்து நன்மையான காரியங்களையும் கவனிக்கத் தவறிவிடுகிறேன். இந்த ஆண்டில் எனக்குக் கிடைத்த புதிய சிநேகிதர்கள், பதில் கிடைத்த ஜெபங்கள், எனது நல்ல சிநேகிதருடன் நான் சிரித்து மகிழ்ந்த நேரங்கள் அனைத்தையும் மறந்து விட்டேன்.
ஒவ்வொரு நாளும் தேவன் அருளும் ஆசீர்வாதங்களை எண்ணுவதற்கு எனது பத்து விரல்கள் போதாது. “என் தேவனாகிய கர்த்தாவே, நீர் எங்கள் நிமித்தஞ்செய்த உம்முடைய அதிசயங்களும் உம்முடைய யோசனைகளும் அநேகமாயிருக்கிறது; ஒருவரும் அவைகளை உமக்கு விவரித்துச் சொல்லிமுடியாது. நான் அவைகளைச் சொல்லி அறிவிக்கவேண்டுமானால் அவைகள் எண்ணிக்கைக்கு மேலானவைகள்” (சங். 40:5). இரட்சிப்பு, ஒப்புரவாதல், நித்திய ஜீவன் போன்ற ஆசீர்வாதங்களை நம்மால் எப்படி எண்ணுவதற்கு இயலும்?
நம்மீது தேவன் கொண்டுள்ள விலைமதிப்பற்ற எண்ணங்கள், அவர் நமக்குச் செய்த ஆசீர்வாதமான காரியங்கள் ஒவ்வொன்றாக எண்ணி நாமும் தாவீதோடு சேர்ந்து, “தேவனே, உமது ஆலோசனைகள் எனக்கு எத்தனை அருமையானவைகள்; அவைகளின் தொகை எவ்வளவு அதிகம். அவைகளை நான் எண்ணப்போனால், மணலைப்பார்க்கிலும் அதிகமாம்; நான் விழிக்கும்போது இன்னும் உம்மண்டையில் இருக்கிறேன்” (சங். 139:17–18) என்று தேவனை போற்றித் துதிப்போம்.
எண்ணுவதற்கு மறுபடியும் கற்றுக்கொள்வோம்.
நற்கிரியைகளைத் தொடருங்கள்
எனது மகனுக்கு புத்தகம் வாசித்தல் மிகவும் விருப்பமான செயலாகும். பள்ளிக்கூடத்தில் கட்டாயமாக வாசிக்க வேண்டும் என்று கூறப்பட்ட புத்தகங்களுக்கு மேலாக, அவன் அதிகமான புத்தகங்களை வாசித்தால், அவனுக்கு ஒரு பரிசுச் சான்றிதழ் அளிக்கப்படும். அந்த சிறிய அளவிலான ஊக்கப்படுத்துதல், அந்த நல்ல செயலை தொடர்ந்து செய்ய அவனைத் தூண்டியது.
பவுல் தெசலோனிக்கியாவிலுள்ளவர்களுக்கு எழுதினபொழுது, பரிசுகள் அளிப்பது மூலம் அவர்களைத் தூண்டாமல், ஊக்கமளிக்கும் வார்த்தைகளால் அவர்களைத் தூண்டினார். “அன்றியும், சகோதரரே, நீங்கள் இன்னின்ன பிரகாரமாய் நடக்கவும், தேவனுக்குப் பிரியமாயிருக்கவும் வேண்டுமென்று, நீங்கள் எங்களால் கேட்டு ஏற்றுக்கொண்டபடியே, அதிகமதிகமாய்த் தேறும்படிக்கு, கர்த்தராகிய இயேசுவுக்குள் உங்களை வேண்டிக்கொண்டு புத்திசொல்லுகிறோம்”
(1 தெச. 4:1) என்று கூறினார். தெசலோனிக்கேயாவிலுள்ள கிறிஸ்தவர்கள் அவர்களது வாழ்க்கையின் மூலம் தேவனைப் பிரியப்படுத்தினார்கள். தேவனுக்காக, இன்னமும் அதிகமான ஈடுபாட்டுடன் தொடர்ந்து வாழ பவுல் அவர்களை உற்சாகப்படுத்தினார்.
ஒருவேளை இன்று நீங்களும், நானும் நமது பரமபிதாவை அறிந்து, நேசித்து அவருக்குப் பிரியமாக வாழ நம்மால் முடிந்த அளவு சிறப்பாக செயல்படலாம். நமது விசுவாசத்தில் தொடர்ந்து வாழ பவுலுடைய வார்த்தைகளை நாமும் ஏற்றுக்கொள்வோம்.
ஆனால் அதற்கும் மேலாக சிறப்பாக செயல்படுவோம். இன்று பவுலுடைய வார்த்தைகளைக் கூறி யாரை ஊக்கப்படுத்தப் போகிறோம்? உண்மையாகவே ஊக்கத்துடன் தேவனைப் பின்பற்றி அவரைப் பிரியப்படுத்த வேண்டும் என்று எண்ணுபவர்கள், யாராவது உங்கள் மனதில் தோன்றுகிறார்களா? உடனே அந்த நபருக்கு ஒரு குறிப்பை அனுப்பியோ அல்லது தொலைபேசியின் மூலம் அழைத்தோ தேவனோடு கூட இணைந்த அவரது விசுவாசப் பயணத்தைத் தொடர அவரை ஊக்கப்படுத்துங்கள். நீங்கள் கூறும் அந்த ஆலோசனை, அவர்கள் இயேசுவைப் பின்பற்றி அவருக்கு ஊழியம் செய்வதற்கு தேவையான வார்த்தைகளாக இருக்கலாம்.
எண்ணுவதற்கு கற்றுக்கொள்ளுதல்
எனது மகன், 1 முதல் 10 வரை எண்ணுவதற்கு கற்றுக்கொண்டிருக்கிறான். அவனது பொம்மைகள், அவன் பார்க்கும் மரங்கள் அனைத்தையும் எண்ணுவான். அவனது பள்ளிக்குச் செல்லும் வழியில் எனது கவனத்திற்கு உட்படாத காட்டுப்பூக்கள் அல்லது எனது பாதத்திலுள்ள விரல்கள் ஆகியவற்றைக் கூட அவன் எண்ணுவான்.
இப்படியாக என் மகன் எண்ணுவதின் மூலம், நான் மறுபடியும் எண்ணுவதற்கு எனக்குப் போதிக்கிறான். நான் செய்து முடிக்காத காரியங்கள் அல்லது என்னிடம் இல்லாத பொருட்களைப் பற்றிய காரியங்களில் என் முழு கவனத்தையும் செலுத்துவதால், என்னைச் சுற்றியுள்ள அனைத்து நன்மையான காரியங்களையும் கவனிக்கத் தவறிவிடுகிறேன். இந்த ஆண்டில் எனக்குக் கிடைத்த புதிய சிநேகிதர்கள், பதில் கிடைத்த ஜெபங்கள், எனது நல்ல சிநேகிதருடன் நான் சிரித்து மகிழ்ந்த நேரங்கள் அனைத்தையும் மறந்து விட்டேன்.
ஒவ்வொரு நாளும் தேவன் அருளும் ஆசீர்வாதங்களை எண்ணுவதற்கு எனது பத்து விரல்கள் போதாது. “என் தேவனாகிய கர்த்தாவே, நீர் எங்கள் நிமித்தஞ்செய்த உம்முடைய அதிசயங்களும் உம்முடைய யோசனைகளும் அநேகமாயிருக்கிறது; ஒருவரும் அவைகளை உமக்கு விவரித்துச் சொல்லிமுடியாது. நான் அவைகளைச் சொல்லி அறிவிக்கவேண்டுமானால் அவைகள் எண்ணிக்கைக்கு மேலானவைகள்” (சங். 40:5). இரட்சிப்பு, ஒப்புரவாதல், நித்திய ஜீவன் போன்ற ஆசீர்வாதங்களை நம்மால் எப்படி எண்ணுவதற்கு இயலும்?
நம்மீது தேவன் கொண்டுள்ள விலைமதிப்பற்ற எண்ணங்கள், அவர் நமக்குச் செய்த ஆசீர்வாதமான காரியங்கள் ஒவ்வொன்றாக எண்ணி நாமும் தாவீதோடு சேர்ந்து, “தேவனே, உமது ஆலோசனைகள் எனக்கு எத்தனை அருமையானவைகள்; அவைகளின் தொகை எவ்வளவு அதிகம். அவைகளை நான் எண்ணப்போனால், மணலைப்பார்க்கிலும் அதிகமாம்; நான் விழிக்கும்போது இன்னும் உம்மண்டையில் இருக்கிறேன்” (சங். 139:17–18) என்று தேவனை போற்றித் துதிப்போம்.
எண்ணுவதற்கு மறுபடியும் கற்றுக்கொள்வோம்.
ஒரு சுகந்த வாசனை
நியூயார்க் (New York) நகரில், வாசனை திரவியப் பொருட்கள் செய்யும் ஒரு பெண், சில வாசனை திரவியங்களின் கலவைகளை அடையாளம் கண்டு, அந்நறுமணத்தின் தயாரிப்பாளரை தன்னால் யூகிக்க முடியும் எனக் கூறினார். ஒரே ஒரு தரம் வாசனையை முகர்ந்து பார்த்தே அவளால், “இது ஜென்னியின் கைவண்ணம்” என்று கூற முடியும்.
அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கொரிந்து பட்டணத்திலுள்ள கிறிஸ்தவர்களுக்கு எழுதும் பொழுது, ஒரு முறை தாங்கள் கைப்பற்றிய பட்டணத்தில், தூபம் காட்டும் வெற்றிச்சிறந்த ரோமப் படையை உதாரணமாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார் (2 கொரி. 2:14). படைத் தலைவர்…
எல்லாம் தேவனிடமிருந்து வருகிறது
என்னுடைய 18 ஆம் வயதில் எனக்கு முதல் முதலாக முழு நேர வேலை கிடைத்தது. அப்பொழுது, சேமிப்பின் ஒழுக்கத்தைக் குறித்து முக்கியமான ஒரு பாடம் கற்றுக்கொண்டேன். வேலை செய்து, ஒரு வருட பள்ளிப் படிப்பிற்கு தேவையான தொகையை சேமித்தேன். அச்சமயம் என் தாயாருக்கு அவசர அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டியதாயிற்று. அப்பொழுது தான் ஒன்றை உணர்ந்தேன். அதாவது என் தாயாருடைய அறுவை சிகிச்சைக்கு தேவையான பணம் என் வங்கி கணக்கில் இருந்தது.
திடீரென என்னுடைய எதிர்காலத் திட்டங்களை காட்டிலும், என் தாயாரின் மீதுள்ள அன்பே…
விழித்திருந்து ஜெபம் பண்ணுங்கள்
என்னுடைய அறையிலுள்ள ஜன்னலிலிருந்து சிரோ டெல் போரிகோ அல்லது “ஆடுகளின் மலை” என்ற 1700 மீட்டர் உயரமுள்ள மலையைப் பார்க்கலாம். 1862ல் பிரஞ்சு படை மெக்ஸிக்கோ மீது படையெடுத்தது. எதிரிகள் ஒரிசாபா என்ற பரந்த வெளியில் முகாமிட்டிருந்தார்கள். மெக்ஸிக்கோ படை மலை உச்சியின் மேல் முகாமிட்டிருந்தது. ஆயினும் மெக்ஸிக்கோ தளபதி, மலை உச்சிக்கு வரக்கூடிய வழியை காவல் பண்ணுவதில் கவனம் இல்லாமல் இருந்துவிட்டார். மெக்ஸிக்கோ படையினர் உறங்கிக் கொண்டிருந்தபொழுது, பிரஞ்சு படை மேலே வந்து அவர்களைத் தாக்கி 2000 படை வீரர்களை கொன்று போட்டது.
இந்த…
நான் அவரை நேசிப்பதால்
என் கணவர் அலுவல் நிமித்தமாக வெளியூருக்குச் சென்று திரும்புவதற்கு முந்தின நாள் என் மகன், “அம்மா, அப்பா வீட்டிற்கு வரவேண்டுமென்று ஆவலாக இருக்கிறேன்” என்று கூறினான். ஏன் என்று கேட்டேன். பொதுவாக அவனது தகப்பனார் வெளியூருக்குச் சென்று திரும்பும் பொழுது அவனுக்கு வாங்கி வரும் பரிசுப்பொருட்களை விரும்பியோ அல்லது அவனது தகப்பனார் வீட்டிலிருக்கும் பொழுது அவரோடு பந்து விளையாட இயலவில்லையே என்ற காரணங்களால் அவன் அப்படி கூறினான் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் அவன் மிகவும் கருத்தோடே கூட “நான் எனது அப்பாவை மிகவும் நேசிப்பதினால்…
பயத்திலிருந்து விடுதலை
என் உள்ளத்திற்குள் பயம் என்னை அறியாமல் இரகசியமாக நுழைந்து விடுகிறது. நீ உதவியற்றவன், நம்பிக்கையற்றவன் என்ற நிலையையும் உண்டாக்கி விடுகிறது. என் சமாதானத்தையும், மனதை ஒருமுகப்படுத்தி சிந்திப்பதையும் களவாடி விடுகிறது. நான் எதற்காகப் பயப்படுகிறேன்? என் குடும்பத்திற்காகவும், எனக்கு அருமையானவர்களின் தேக ஆரோக்கியத்திற்காகவும் மிகவும் கரிசனை கொள்கிறேன். பணியை இழக்க நேரிடும்பொழுதும் உறவுகளில் முறிவு ஏற்படும்பொழுதும் திகில் அடைகிறேன். பயத்தை என் உள்ளத்திற்குள்ளேயே பூட்டி வைத்துக்கொள்வதால் மனம் எதையும் நம்புவதற்கான ஓர் மனப்பக்குவத்தை இழந்து விடுகிறது.
பயங்களும், கவலைகளும் இவ்வாறு நம்மைத் தாக்கும்பொழுது சங்கீதம்…