ஒருபோதும் தனியாக இல்லை

"இது வீடற்ற தன்மை, பசி அல்லது நோயைக் காட்டிலும் மிகவும் துன்பகரமானதாக இருக்கலாம்" என்று தி எகனாமிஸ்ட்டின் 1843 இதழில் மேகி ஃபெர்குசன் எழுதினார். அவளுடைய பொருள்? தனிமை. ஒருவரின் சமூக அல்லது பொருளாதார நிலையைப் பொருட்படுத்தாமல், தனிமையின் அதிகரித்துவரும் விகிதங்களை ஃபெர்குசன் விவரித்தார், தனிமையாக இருப்பதைப் போன்றவற்றின் இதயத்தை பறிக்கிற எடுத்துக்காட்டுகளைப் பயன்படுத்துகிறார்.

தனிமையின் காயம் நமக்கு புதிதல்ல. உண்மையில், தனிமைப்படுத்தலின் வலி பண்டைய பிரசங்கி புத்தகத்தின் பக்கங்களை எதிரொலிக்கிறது. சாலமன் ராஜாவை போல், எந்தவொரு அர்த்தமுள்ள உறவுகளும் இல்லாததைக் கண்டவர்களின் துக்கங்களை புத்தகம் பிடிக்கிறது (4: 7–8). குறிப்பிடத்தக்க செல்வத்தைப் பெற முடியும் என்றும், அதிலிருந்து எந்த மதிப்பையும் அனுபவிக்க முடியாது என்றும் அப்புத்தகத்தின் ஆக்கியோன் புலம்பினார், ஏனெனில் அதைப் பகிர்ந்து கொள்ள யாரும் இல்லை.

 ஆனால் ஆக்கியோன் தோழமையின் அழகையும் அங்கீகரித்தார், நீங்கள் சொந்தமாக அடையக்கூடியதை விட அதிகமாக சாதிக்க நண்பர்கள் உங்களுக்கு உதவுகிறார்கள் என்று எழுதுகிறார் (வச. 9). தேவைப்படும் நேரத்தில் தோழர்கள் உதவுகிறார்கள் (வச. 10), கூட்டாளர்கள் ஆறுதல் தருகிறார்கள் (வச. 11); மற்றும் கடினமான சூழ்நிலைகளில் நண்பர்கள் பாதுகாப்பை வழங்க முடியும் (வச. 12).

தனிமை என்பது ஒரு குறிப்பிடத்தக்க போராட்டம்-நட்பு மற்றும் சமூகத்தின் நன்மைகளை வழங்கவும் பெறவும் தேவன் நம்மைப் படைத்தார். நீங்கள் தனியாக உணர்கிறீர்கள் என்றால், மற்றவர்களுடன் அர்த்தமுள்ள தொடர்புகளை உருவாக்க தேவன் உங்களுக்கு உதவ பிரார்த்தனை செய்யுங்கள். இதற்கிடையில், இயேசுவின் ஆவி எப்போதும் நம்முடன் இருப்பதால் விசுவாசி ஒருபோதும் உண்மையிலேயே தனியாக இல்லை என்ற யதார்த்தத்தில் ஊக்கத்தைக் காணுங்கள் (மத்தேயு 28:20).

விளக்கினை ஒளிரச் செய்

என் கணவரும் நானும் ஒரு நாட்டை கடக்கும் முயற்சிக்கு தயாரானபோது, ​​எங்கள் வளர்ந்த மகன்களுடன் நாங்கள் தொடர்பில் இருப்பதை உறுதி செய்ய விரும்பினேன். வயர்லெஸ் இணையத்தால் இணைக்கப்பட்ட ஒரு தனித்துவமான பரிசு, நட்பு விளக்குகளை நான் கண்டேன், அதை தொலைவிலிருந்து இயக்கலாம். என் அன்பின் பிரகாசத்தையும், தொடர் ஜெபங்களின் நினைவூட்டும் விதமாக நான் என் விளக்கை தொடும்போது அவர்களின் விளக்குகளும் இயங்கும் என்று கூறினேன். எங்களுக்கிடையில் எவ்வளவு பெரிய தூரம் இருந்தாலும், அவற்றின் விளக்குகளைத் தட்டினால் நம் வீட்டிலும் ஒரு வெளிச்சத்தைத் தூண்டும். எங்கள் தனிப்பட்ட தொடர்புகளை மாற்றுவதற்கு எதனாலும் முடியாது என்று எங்களுக்கு தெரிந்திருந்தாலும், ஒவ்வொரு முறையும் அந்த விளக்குகளை இயக்கும் போது நாங்கள் நேசிக்கப்படுகிறோம், ஜெபிக்கிறோம் என்பதை அறிந்து ஊக்குவிக்கப்படலாம்.

தேவனின் எல்லா குழந்தைகளும் பரிசுத்த ஆவியினால் இயக்கப்படும் ஒளி-பங்காளிகளாக இருப்பதற்கான பாக்கியம் பெற்றிருக்கிறார்கள். தேவனின் நித்திய நம்பிக்கை மற்றும் நிபந்தனையற்ற அன்பின் கதிரியக்க கலங்கரை விளக்கமாக வாழ நாம் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளோம். நாம் நற்செய்தியைப் பகிர்ந்துகொண்டு, இயேசுவின் பெயரால் மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்யும்போது, ​ அற்புதமான பொதுமக்கள் கவனத்தை கவரக் கூடியவர்களாகவும், வாழ்க்கைச் சான்றுகளாகவும் மாறுகிறோம். ஒவ்வொரு நற்செயலும், கனிவான புன்னகையும், மென்மையான ஊக்கமளிக்கும் வார்த்தையும், இதயப்பூர்வமான ஜெபமும் தேவனின் உண்மையையும் அவருடைய நிபந்தனையற்ற, வாழ்க்கையை மாற்றும் அன்பையும் நினைவூட்டுகிறது (மத். 5:14-16).

தேவன் நம்மை எங்கு வழி நடத்தினாலும், நாம் அவருக்கு எப்படி சேவை செய்தாலும், மற்றவர்களுக்கு உதவவும், அவருடைய ஒளியை அவர்கள் மீது பிரகாசிக்க செய்யவும் நம்மை அவரால் பயன்படுத்த முடியும். தேவன், அவருடைய ஆவியால், உண்மையான வெளிச்சத்தை அளிப்பதால், அவருடைய பிரசன்னத்தின் வெளிச்சத்தையும் அன்பையும் நாம் பிரதிபலிக்க முடியும்.

இயேசுவைப் போல

ஒரு சிறுவனாக, இறையியலாளர் புரூஸ் வேர், 1 பேதுரு 2:21-23 நம்மை இயேசுவைப் போல இருக்கும்படி அழைக்கிறார் என்று விரக்தியடைந்தார். வேர் தனது இளமை உற்சாகத்தைப் பற்றி 'தி மேன் க்ரைஸ்ட் ஜீசஸ்' என்னும் தனது புத்தகத்தில் எழுதியுள்ளார். “இது நியாயமில்லை, நான் தீர்மானித்தேன். குறிப்பாக பாவம் செய்யாத ஒருவரின் அடிச்சுவடுகளை பின்பற்றுமாறு அந்தப்பத்தியில் கூறும்போது, ​​இது முற்றிலும் இயற்கையை மீறிய ஒன்று... இதை நாம் தீவிரமாக எடுத்துக்கொள்வதற்கு தேவன் உண்மையில் எந்த அர்த்தத்தில் இப்படி சொல்கிறார் என்பதை என்னால் பார்க்க முடியவில்லை.”

அத்தகைய விவிலிய சவாலை வேர் ஏன் மிகவும் அச்சுறுத்தலாகக் கண்டார் என்பது எனக்குப் புரிகிறது! ஒரு பழைய கோரஸ் கூறுகிறது, “இயேசுவைப் போல இருக்க, இயேசுவைப் போல இருக்க வேண்டும். அவரைப் போல இருக்க வேண்டும் என்பதே என் விருப்பம். ” ஆனால் வேர் சரியாகக் குறிப்பிட்டது போல, நாம் அதை செய்ய முடியாதவர்களாய் இருக்கிறோம். இதனால் நாம் ஒருபோதும் இயேசுவைப் போல ஆகவே முடியாது என்ற முடிவுக்கு வருகிறோம்.

இருப்பினும், நாம் தனித்து விடப்படவில்லை. பரிசுத்த ஆவியானவர் தேவனுடைய பிள்ளைக்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறார், இதனால் கிறிஸ்து நம்மில் உருவாக முடியும் (கலா. 4:19). ஆகவே, பவுல் ஆவியானவரை பற்றி எழுதிய சிறந்த அத்தியாயத்தில், “தேவன் எவர்களை முன்னறிந்தாரோ அவர்களைத் தமது குமாரனுடைய சாயலுக்கு ஒப்பாயிருப்பதற்கு முன்குறித்திருக்கிறார்;” (ரோம. 8:29) என்று நாம் வாசிப்பதில் ஆச்சரியமில்லை. தேவன் தம்முடைய வேலையை நம்மில் நிறைவு செய்வதைக் காண்பார். அவர் நம்மில் வாழும் இயேசுவின் ஆவியின் மூலமாக அதைச் செய்கிறார்.

நாம் ஆவியானவரின் கிரியைகளுக்கு நாம் கீழ்ப்படியும்போது, ​​நாம் உண்மையிலேயே இயேசுவைப் போலவே ஆகிவிடுகிறோம். இது தேவனின் பெரிய ஆசை என்பதை அறிவது எவ்வளவு ஆறுதலானது!

கற்பனை செய்ய முடியாத வாக்குறுதிகள்

மிகப் பெரிய தோல்வியின் தருணங்களில், நோக்கம் மற்றும் மதிப்புள்ள வாழ்க்கையில் நமக்கு கிடைத்த வாய்ப்பை இழந்துவிட்டோம், எங்களுக்கு மிகவும் தாமதமாகிவிட்டது என்று நம்புவது எளிதானது. அதிகபட்ச பாதுகாப்புச் சிறையில் முன்னாள் கைதியாக இருந்த எலியாஸ் தான் ஒரு கைதியாக இருந்த போது அவருக்கு இருந்த உணர்வை விவரித்தார். “நான் உடைத்துவிட்டேன்… வாக்குறுதிகள், என் சொந்த எதிர்கால வாக்குறுதி, நான் என்னவாக இருக்க முடியும் என்பதற்கான வாக்குறுதி.”

பார்ட் கல்லூரியின் "சிறை முயற்சி" கல்லூரி பட்டப்படிப்பு திட்டம்தான் எலியாஸின் வாழ்க்கையை மாற்றத் தொடங்கியது. நிகழ்ச்சியில் இருந்தபோது, ​​அவர் ஒரு விவாதக் குழுவில் பங்கேற்றார், இது 2015ல் ஹார்வர்டில் இருந்து ஒரு அணியை விவாதித்து வென்றது. எலியாஸைப் பொறுத்தவரை, “அணியின் ஒரு பகுதியாக இருப்பது… இந்த வாக்குறுதிகள் முற்றிலுமாக இழக்கப்படவில்லை என்பதை நிரூபிக்கும் ஒரு வழியாகும்.”

 இயேசுவில் தேவனின் அன்பின் நற்செய்தி நமக்கும் ஒரு நல்ல செய்தி என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளத் தொடங்கும் போது இதேபோன்ற மாற்றம் நம் இதயத்திலும் நிகழ்கிறது. இது மிகவும் தாமதமாகவில்லை, என்பதை நாம் ஆச்சரியத்துடன் உணர ஆரம்பிக்கிறோம். தேவன் எனக்கு இன்னும் எதிர்காலத்தை வைத்திருக்கிறார்.

 இது ஒரு எதிர்காலம், சம்பாதிக்கவோ அல்லது பறிமுதல் செய்யவோ முடியாது, இது தேவன் அபரிமிதமான கிருபையையும் சக்தியையும் மட்டுமே சார்ந்துள்ளது (2 பேது. 1:2-3). உலகத்திலும் நம் இருதயத்திலும் உள்ள விரக்தியிலிருந்து நாம் விடுவிக்கப்பட்ட ஒரு எதிர்காலம், அவருடைய “மகிமையும் நன்மையும்” நிறைந்த ஒன்றாகும் (வச. 3). கிறிஸ்துவின் கற்பனைக்கு எட்டாத வாக்குறுதிகளில் எதிர்காலம் பாதுகாப்பானது (வச. 4); எதிர்காலம் “தேவனுடைய பிள்ளைகளின் சுதந்திரம் மற்றும் மகிமை” ஆக மாற்றப்படுகிறது (ரோம. 8:21).

கிருபையால் பலப்படுத்தப்பட்டது

அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போரின்போது, அதிலிருந்து ​​வெளியேறுவதற்கான தண்டனை மரணதண்டனை. ஆனால் யூனியன் படைகள் தப்பி ஓடியவர்களை அரிதாகவே தூக்கிலிட்டன, ஏனெனில் அவர்களின் தளபதி ஆபிரகாம் லிங்கன் கிட்டத்தட்ட அனைவருக்கும் மன்னிப்பு வழங்கினார். இதனால் கோபமடைந்த போரின் செயலாளர் எட்வின் ஸ்டாண்டன், லிங்கனின் மெத்தனத்தன்மை மட்டுமே தப்பி ஓடியவர்களை கவர்ந்ததாக இருக்கும் என்று நம்பினார். ஆனால் லிங்கன் தங்கள் நரம்பை இழந்த மற்றும் போரின் பயங்கரத்தில் தங்கள் பயத்தை வெளிப்படுத்திய வீரர்களுடன் பரிவு காட்டினார். அவருடைய பச்சாதாபம் தான் அவரை அவரது வீரர்களை நேசிக்க வைத்தது. அவர்கள் தங்கள் “பிதாவாகிய ஆபிரகாமை” நேசித்தார்கள், அவர்களுடைய பாசம் படையினரை லிங்கனுக்கு மிகவும் அதிகமாக சேவை செய்ய விரும்ப வைத்தது.

பவுல் தீமோத்தேயுவை “நீயும் இயேசுகிறிஸ்துவுக்கு நல்ல போர்ச்சேவகனாய்த் தீங்கநுபவி.” என்று தன்னுடன் சேரும்படி அழைக்கும்போது (2 தீமோ. 2:3), அவர் ஒரு கடினமான வேலை விளக்கத்திற்கு அழைக்கிறார். ஒரு சிப்பாய் முற்றிலும் அர்ப்பணிப்புடன், கடின உழைப்பாளியாக, தன்னலமற்றவனாக இருக்க வேண்டும். அவர் தனது கட்டளை அதிகாரியான இயேசுவுக்கு முழு மனதுடன் சேவை செய்ய வேண்டும். ஆனால் உண்மையில், நாம் சில சமயங்களில் அவருடைய நல்ல வீரர்களாக இருக்கத் தவறிவிடுகிறோம். நாங்கள் எப்போதும் அவருக்கு உண்மையுடன் சேவை செய்வதில்லை. ஆகவே, பவுலின் ஆரம்ப சொற்றொடர் முக்கியமானது: “நீ கிறிஸ்து இயேசுவிலுள்ள கிருபையில் பலப்படு” (வச. 1). நம்முடைய இரட்சகர் கிருபையால் நிறைந்தவர். அவர் நம்முடைய பலவீனங்களை உணர்ந்து நம் தோல்விகளை மன்னிப்பார். (எபிரெயர் 4:15). லிங்கனின் இரக்கத்தால் யூனியன் வீரர்கள் ஊக்கப்படுத்தப்பட்டதைப் போலவே, விசுவாசிகளும் இயேசுவின் கிருபையால் பலப்படுகிறார்கள். அவர் நம்மை நேசிக்கிறார் என்பது நமக்குத் தெரியும் என்பதால் நாம் அவருக்கு மேலும் சேவை செய்ய விரும்புகிறோம்.