“திரு. சிங்கர்மேன், ஏன் அழுகிறாய்? ” பிரதான கைவினைஞர் ஒரு மரப்பெட்டியைக் கட்டுவதைப் பார்த்தபோது பன்னிரண்டு வயதான ஆல்பர்ட்டைக் கேட்டார்.
“என் தந்தை அழுததாலும், என் தாத்தா அழுததாலும் நான் அழுகிறேன்” என்று அவர் கூறினார். மரவேலை செய்பவர் தனது இளம் பயிற்சியாளருக்கான பதில், லிட்டில் ஹவுஸ் ஆன் தி ப்ரைரியின் ஒரு அத்தியாயத்தில் மென்மையான தருணத்தை வழங்குகிறது. “கண்ணீர்,” திரு. சிங்கர்மேன் விளக்கினார், “ஒரு சவப்பெட்டியை தயாரிப்பதற்கு வாருங்கள்.”
“சில ஆண்கள் அழுவதில்லை, ஏனெனில் இது பலவீனத்தின் அடையாளம் என்று அவர்கள் அஞ்சுகிறார்கள்,” என்று அவர் கூறினார். ” ஒரு மனிதன் அவன் அழ முடியும் என்பதால்தான் அவன் ஒரு மனிதன் ஆகிறான் என்பதைக் கற்றுக்கொண்டேன்.”
எருசலேமுக்கு அவர் கொண்டிருந்த அக்கறையை ஒரு தாய் கோழியை தனது குஞ்சுகளுக்கு பராமரிப்பதை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தபோது, இயேசுவின் பார்வையில் உணர்ச்சி பெருகியிருக்க வேண்டும் (மத். 23:37). அவருடைய சீடர்கள் அவருடைய கண்களில் பார்த்தவற்றால் அல்லது அவருடைய கதைகளில் கேட்டவற்றால் பெரும்பாலும் குழப்பமடைந்தார்கள். அது வலுவாக இருப்பதன் பொருள் என்ன என்பது பற்றிய அவரது யோசனை வேறுபட்டது. அவர்கள் ஆலயத்திலிருந்து அவருடன் நடந்து செல்லும்போது அது மீண்டும் நடந்தது. பிரம்மாண்டமான கல் சுவர்கள் மற்றும் அவர்களின் வழிபாட்டுத் தலத்தின் அற்புதமான அலங்காரங்கள் (24:1) குறித்து அவருடைய கவனத்தை அழைத்த சீடர்கள், மனித சாதனைகளின் வலிமையைக் குறிப்பிட்டனர். கி.பி 70ல் தரைமட்டம் ஆக்கப்படும் ஒரு ஆலயத்தை இயேசு கண்டார்.
ஆரோக்கியமான மக்கள் எப்போது அழ வேண்டும், ஏன் என்று தெரியும் என்பதை கிறிஸ்து நமக்குக் காட்டுகிறார். அவர் அழுதார், ஏனெனில் அவருடைய தந்தை அக்கறை காட்டுகிறார், அவருடைய இருதயத்தை உடைப்பதை இன்னும் பார்க்க முடியாத குழந்தைகளுக்காக அவருடைய ஆவி கூக்குரலிடுகிறது.
உங்கள் வாழ்க்கையில் எந்த சூழ்நிலைகளில் நீங்கள் வருத்தத்தைத் தவிர்க்கலாம்? அழுகிற இரட்சகரின் மீதான உங்கள் நம்பிக்கை (யோவான் 11:35) உங்கள் வருத்தத்தை ஆரோக்கியமான முறையில் வெளிப்படுத்த உங்களுக்கு எவ்வாறு உதவ முடியும்?
பிதாவே, என்னைப் போன்ற குழந்தைகளுக்காக உங்கள் இதயத்தை உடைக்கும் அக்கறைகள் மற்றும் கவலைகள் பற்றிய வளர்ந்து வரும் புரிதலுடன் நான் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் வலிமையின் எந்தவொரு மாயையையும் மாற்றவும்.
