பரலோகத்தில் பொக்கிஷம்
நான் வளர்ந்த போது, நானும் என்னுடைய இரண்டு சகோதரிகளும் எங்களுடைய தாயாரின் கேதுரு மரத்தாலான அலமாரியின் மேல் வரிசையாக அமர்ந்து கொள்ள விரும்புவோம். அந்த அலமாரியினுள் என் தாயார் கம்பளி ஆடைகளையும், கை தையல், பின்னல் போன்ற என் பாட்டியின்
கைவேலைப்பாடுகள் நிறைந்த சில துணிகளையும் அங்கு வைத்திருந்தார்கள். என் தாயார் அந்தப் பொருட்களை மிகவும் விலையேறப் பெற்றதாகப் போற்றி, கேதுரு மணம் வீசும் அந்த மரப்பெட்டி பூச்சிகளிடமிருந்து அவற்றைக் காப்பாற்றி பத்திரமாக வைத்திருக்கும் என நம்பினார்.
இவ்வுலகப் பொருட்களெல்லாம் பூச்சிகளாலும் துருவினாலும் எளிதில் அழிக்கப்படலாம், திருடர் திருடலாம். மத்தேயு 6ல் அழிந்து போகக் கூடிய பொருட்களை அல்ல, என்றும் நிலைத்திருக்கும் பொருட்களையே சேர்த்து வைக்க வேண்டுமென கூறப்பட்டுள்ளது. என்னுடைய தாயார் தனது 57வது வயதில் மரித்தபோது அவர்கள் இவ்வுலகில் அநேக பொருட்களைச் சேகரித்து வைக்கவில்லை. ஆனால் அவர்கள் பரலோகத்தில் சேமித்து வைத்திருந்ததை நான் நினைத்துப் பார்க்கின்றேன் (வச. 19-20).
அவர்கள் தேவனை நேசித்து அவருக்காகப் பணி செய்ததை நினைத்துப் பார்க்கின்றேன். தன்னுடைய குடும்பத்தை அன்போடு பராமரித்தார், ஞாயிறு பள்ளியில் குழந்தைகளுக்கு வேதத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தார். கணவனால் கைவிடப்பட்ட ஒரு பெண்ணிடம் அன்போடு நடந்து கொண்டார், தன் குழந்தையையிழந்த ஓர் இளம் தாயினைத் தேற்றினார். அவர்களுக்காக ஜெபித்தார். தன்னுடைய பார்வையையிழந்த பின்னரும், ஒரு நகரும் நாற்காலியில் முடங்க நேரிட்ட போதும் மற்றவர்களுக்காக அன்போடு ஜெபிப்பதை விடவில்லை.
நம்முடைய உண்மையான பொக்கிஷம், நாம் சேர்த்துக் குவித்திருப்பதைக் கொண்டு அளவிடப்படுவதில்லை. ஆனால் நம்முடைய அன்பினையும் நேரத்தையும் நாம் எங்கு யாரிடம் செலவிடுகிறோம் என்பதைக் கொண்டே அளவிடப்படுகிறது. பிறருக்குப் பணி செய்து, இயேசுவைப் போல வாழ்ந்து என்ன பொக்கிஷங்களைப் பரலோகத்தில் சேர்த்து வைத்திருக்கின்றோம்?
நேரமெடுத்தல்
சமீபத்தில் அமெரிக்கா தேசத்திற்கு குடிபெயர்ந்த ரிமா என்ற சிரியாவைச் சேர்ந்த பெண்மணி, தன்னுடைய பயிற்சியாளரிடம் தனக்குத் தெரிந்த சிறிய ஆங்கிலம் மற்றும் சைகையின்மூலம் தான் வருத்தத்திலிருப்பதற்கான காரணத்தை விளக்கினாள். அவள் தான் செய்து வைத்திருந்த மாமிசம், பால்கட்டி, மற்றும் கீரைகள் அடங்கிய ரொட்டியை, ஒரு தட்டில் அழகாக அடுக்கி வைத்து எடுத்து வந்த போது, அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. அருகிலுள்ள தேவாலயத்தின் ஜனங்கள் அநேகர் ரிமாவின் வீட்டிற்கு வருவதாயிருந்தது. எனினும் ஒரேயொரு மனிதன் அவள் வீட்டிற்கு வந்தார். அவரும் மிக வேகமாக உள்ளே வந்து, ஒரு பெட்டி நிறைய சாமான்களைக் கொடுத்து விட்டு அவசரமாக வெளியேறினார். அவர் வேகமாக ஒரு கடமையை முடித்தார். ஆனால் ரிமாவும், அவள் குடும்பத்தினரும் தனிமையில் சுற்றத்தாரின் அன்பிற்காகவும் அவர்கள் தங்களோடு நட்பினைப் பகிர்ந்து கொள்வார்களெனவும் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
ஜனங்களுக்காக நேரத்தைச் செலவிட்டார் இயேசு. அவர் ஜனங்களோடு உணவருந்தினார். ஜனக்கூட்டத்திற்குக் கற்றுக் கொடுத்தார், போதனை செய்தார், தனி நபர்களோடு உறவாடினார். ஒரு மனிதனின் வீட்டிற்கு வருவதாகக் கூறினார். சகேயு வரி வசூலிப்பவன். அவன் ஒரு மரத்தின் மேலேறி இயேசுவைப் பார்க்க விரும்பினான். இயேசு அவனைப் பார்த்து ‘‘நீ சீக்கிரமாய் இறங்கி வா. இன்றைக்கு நான் உன் வீட்டில் தங்க வேண்டும்” (லூக். 19:1-9) என்று கூறினார். அன்றைக்கே சகேயுவின் வாழ்க்கை முற்றிலும் மாறியது.
நமக்குள்ள வேலைப் பளுவின் மத்தியில் நாம் பிறருக்கு நேரம் செலவிட முடியாதவர்களாகி விடுகின்றோம். ஆனால் நாம் அதற்கென சற்று நேரம் ஒதுக்கும்போது, பிறரோடு சிறிது நேரத்தைச் செலவிடும் பாக்கியத்தைப் பெறுவோம். இதன் மூலம் தேவன் அவர்களோடு செயல்பட ஆரம்பிப்பார்.
Tamil Quarterly Subscription
If you would like to fill this form in English, please click here.
உலகெங்கிலும் உள்ள லட்சக்கணக்கானோர் ஒவ்வொரு நாளும் நமது அனுதின மன்னா தியான நூல் மூலம் ஊக்குவிக்கப்படுகிறார்கள். நீங்கள் கடவுளிடம் நெருங்கி வருவதன் மூலம் உங்கள் விசுவாசத்தில் வளர உங்களுக்கு உதவ விரும்புகிறோம்.
நமது அனுதின மன்னா காலாண்டு பதிப்பு தமிழில் அஞ்சல் மூலம் பெற கீழே உள்ள படிவத்தை நிரப்பி சமர்ப்பிக்கவும்.
[contact-form-7 id="168630" title="Subscriptions TA (IN)"]
நமது அனுதின மன்னா தமிழ்…
விடாமுயற்சியோடு சமாதானத்தைத் தேடல்
தொடர்ந்து வலியினால் போராடிக் கொண்டிருக்கும்போதும், ஒரு சிறிய அசைவு கூட எதிரியின் கடுமையான தாக்குதல் போன்று வேதனையைத் தரும் போதும், நான் தொடர்ந்து தேவன் மீதுள்ள நம்பிக்கையை விடவில்லை. பிரச்சனை ஒன்று, என்னை வலதுபுறம் குத்துகிறது, பிரச்சனை இரண்டு என்னைப் பின்னாலிருந்து தள்ளுகிறது. பிரச்சனை மூன்று என் மூக்கை; குத்துகிறது. இப்படியே எனது பெலன் குன்றிய போது, எங்காகிலும் ஓடி ஒளிந்து கொள்வதே மேலாகத் தோன்றியது. ஆனாலும் என்னுடைய சூழலை மாற்றுவதோ அல்லது என் உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்துவதோ, இவையெதுவுமே என்னை வலியிலிருந்து தப்புவிக்கக் கூடாதிருந்தமையால் மெதுவாக தேவனைச் சார்ந்து வாழக் கற்றுக் கொண்டேன்.
எனக்கு ஊக்கமும், ஆறுதலும், தைரியமும் தேவைப்பட்டபோது, நான் ஜெபத்தோடு சங்கீதங்களை வாசிக்க ஆரம்பித்தேன். சங்கீதக்காரன் உண்மையாய்த் தன்னுடைய நிலைமையை தேவனிடம் சமர்ப்பிக்கின்றார். தாவீது ராஜா, தன்னுடைய மகன் அப்சலோம் தன்னைக் கொன்று விட்டு
ராஜ்ஜிய பாரத்தைக் கைப்பற்ற முயற்சித்தபோது, அவனிடமிருந்து ஓடி வந்தபோது பாடிய சங்கீதம் எனக்கு மிகவும் விருப்பமானது. தாவீது தன்னுடைய வேதனை நிறைந்த சூழலைப்பற்றி புலம்பியிருந்தாலும் (சங். 3:1-2) அவர் தேவனை நம்பி, அவருடைய பாதுகாப்பை நம்பி வந்து, தன்னுடைய ஜெபத்திற்கு பதிலளிக்குமாறு கேட்கின்றார். (வச. 3-4) தனக்கு என்ன நடக்குமோ என்று பயந்து அல்லது வருந்தி அவர் தன் நித்திரையை இழக்கவில்லை. ஏனெனில் அவர், தேவன் தன்னைப் பாதுகாத்து வழி நடத்துவார் என நம்பினார் (வச. 5-8).
உடல், மனரீதியான வேதனைகள் எதிரியைப் போன்று நம்மைத் தாக்கலாம். நாம் சோர்ந்து போய், இந்தப் போராட்டத்தின் முடிவு என்னவாகும் என்று தெரியாமல் கைவிட்டு விடவும் அல்லது அங்கிருந்து தப்பி விடவும் எண்ணலாம். ஆனால் தாவீதைப் போன்று தேவன் நம்மைத் தூக்கி விடுவார், அவருடைய மாறாத அன்பிற்குள்ளும், பிரசன்னத்திற்குள்ளும் நம்மை இளைப்பாறச் செய்வார் என்று தேவனை நம்பக் கற்றுக் கொள்வோம்.
தொலைதூரத்திலுள்ள தேசம்
எமி கார்மைக்கேல் அம்மையார் (1867-1951) இந்தியாவில் அனாதைப் பெண் குழந்தைகளைக் காப்பாற்றி அவர்களுக்கு புதிய வாழ்வையளித்தது யாவருக்கும் தெரிந்திருக்கும். இந்த கடின வேலையின் மத்தியில் ‘‘தரிசன நேரம்” என்று அவர் அழைக்கும் காரியத்திற்கும் நேரம் ஒதுக்கியிருந்தார். அவர் எழுதிய ‘‘கோல்ட் பை மூன்லைட்” என்ற புத்தகத்தில் ‘‘ஒரு நெரிசல் மிக்க நாளில் அந்த தொலை தூர தேசத்தை ஒரு துளியளவு தான் பார்க்க முடிந்தது. நாங்கள் இன்னமும் சாலையிலேயே அடைபட்டு நின்று கொண்டிருக்கிறோம்” எனக் குறிப்பிட்டிருந்தார்.
தேவனுக்கு விரோதமாக கலகம் செய்த அவருடைய ஜனங்கள் மீண்டும் தேவனிடம் திரும்புவதைக் குறித்து ஏசாயா தீர்க்கதரிசி சொல்கின்றார், ‘‘உன் கண்கள் ராஜாவை மகிமை பொருந்தினவராகக் காணும், தூரத்திலுள்ள தேசத்தையும் பார்க்கும்” (ஏசா. 33:17). தற்கால சூழ்நிலையிலிருந்து நம் கண்களை உயர்த்தி இந்த தூர தேசத்தைக் கண்டு, நித்திய வாழ்வைப் பற்றிய நம்பிக்கையைப் பெற்றுக் கொள்வோம். கடினமான வேளைகளில் நம்முடைய வாழ்வை அவருடைய கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்க்கும்படியாக நம்மை பெலப்படுத்தி நமக்கு நம்பிக்கையைத் தருகின்றார். ‘‘கர்த்தர் நம்முடைய நியாயாதிபதி, கர்த்தர் நம்முடைய நியாயப்பிரமாணிகர், கர்த்தர் நம்முடைய ராஜா, அவர் நம்மை இரட்சிப்பார்” (வச. 22)
ஒவ்வொரு நாளையும் நாம் ஊக்கமிழந்தவர்களாகப் பார்க்கப் போகின்றோமா? அல்லது நம்முடைய கண்களை உயர்த்தி இந்த ‘‘தூர தேசத்தையும்” நம்முடைய மகிமை பொருந்திய கர்த்தரையும்” (வச. 21) நோக்கிப் பார்க்கப் போகின்றோமா?
எமி கார்மைக்கேல் அம்மையார் ஐம்பது வருடங்களுக்கு மேலாக இந்தியாவில் செலவிட்டு, மிகவும் தேவையுள்ள இளம்பெண்களுக்கு உதவினார். இதனை எப்படி செய்ய முடிந்தது? ஒவ்வொரு நாளும் தன் கண்களை இயேசுவின் மீது வைத்து, தன்னுடைய வாழ்வை இயேசுவின் பாதுகாப்பில் வைத்தார். நாமும் அவ்வாறு செய்ய முடியும்.