தேவனில் நடப்படுதல்

“காற்று இளஞ்சிவப்பு மலர்கள் மீது வீசுகிறது.” கவிஞர் சாரா டீஸ்டேலின் வசந்தகால கவிதையான “மே" என்று தலைப்பிடப்பட்ட கவிதையின் துவக்கவரிகள் இது. அதில் காற்றில் அசையும் இளஞ்சிவப்பு மலர்களை படம்பிடித்திருப்பார். ஆனால் டீஸ்டேல் காதல் தோல்வியை எண்ணி புலம்பி அப்பாடலை பாடுகிறார். ஆகையால் அவருடைய கவிதை விரைவில் சோகமாக மாறுகிறது.

எங்கள் கொல்லைப்புறத்தில் இருந்த இளஞ்சிவப்பு மலர்களும் ஒரு சவாலை எதிர்கொண்டது. அவைகள் பூத்துக் குலுங்கிய காலம் முடிந்தவுடன், எங்களின் தோட்டக்காரர் தன்னுடைய கூரான கோடாரியினால் அவைகளை குட்டையாக கத்தரித்தார். நான் அழுதேன். ஆனால் மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தரிசாகக் கிடந்த கிளைகள், மீண்டும் வளர்ந்து பூத்துக் குலுங்கத் துவங்கியது. அவைகளுக்கு அவகாசம் தேவை. ஆகையால் நான் பார்க்காத ஒன்றிற்காய் நான் காத்திருக்க வேண்டியது அவசியமாயிருந்தது.

உபத்திரவத்தின் மத்தியிலும் விசுவாசத்தோடு காத்திருந்த பலரைக் குறித்து வேதம் சொல்லுகிறது. தாமதமான மழைக்காக நோவா காத்திருந்தார். வாக்குப்பண்ணப்பட்ட தேசத்தில் வாழ காலேப் நாற்பது ஆண்டுகள் காத்திருந்தார். ஒரு குழந்தையைப் பெற ரெபேக்காள் இருபது வருடங்கள் காத்திருந்தாள். யாக்கோபு ராகேலை திருமணம் செய்ய ஏழு ஆண்டுகள் காத்திருந்தார். சிமியோன் குழந்தை இயேசுவைப் பார்க்க காத்திருந்தார். அவர்களின் பொறுமைக்கு தக்க பலன் கிடைத்தது.
இதற்கு நேர்மாறாக, மனிதர்களைப் பார்ப்பவர்கள் “பாழான நிலங்களில் உள்ள புதர்களைப் போல இருப்பார்கள்" (எரேமியா 17:6). கவிஞர் டீஸ்டேல் தனது கவிதையை அத்தகைய இருளில் தான் முடித்தார். “நான் ஒரு குளிரின் நடுக்கத்தோடு போகிறேன்," என்று அவர் தனது கவிதையை நிறைவுசெய்தார். ஆனால், “கர்த்தரைத் தன் நம்பிக்கையாகக் கொண்டிருக்கிற மனுஷன் பாக்கியவான்” என்று எரேமியா மகிழ்ச்சியடைகிறார். அவன் தண்ணீரண்டையிலே நாட்டப்பட்ட... மரத்தைப் போலிருப்பான்" (வச. 7-8). என் நம்பிக்கையானது, வாழ்க்கையின் இன்ப துன்பங்களில் நம்மோடு நடந்து வரும் தேவனில் நாட்டப்பட்டுள்ளது.

அனலைக் கூட்டுங்கள்

அமெரிக்காவில் இருக்கும் கொலராடோ மாகாணத்தில் தட்பவெப்பநிலை நிமிடத்திற்கு நிமிடம் தீடீரென்று மாற்றமடையக் கூடியது. எங்கள் வீட்டைச் சுற்றிலும் அடிக்கடி மாறும் இந்த தட்பவெப்ப நிலையைக் குறித்து என் கணவர் டேன் மிகுந்த ஆர்வம் காண்பித்தார். சிறிய இயந்திர உபகரணங்களை சேகரிப்பதில் விருப்பமுடைய என் கணவர், அவர் சமீபத்தில் வாங்கிய வெப்பநிலைமானியைக் கொண்டு எங்கள் வீட்டின் நான்கு திசையிலும் தட்பவெப்பநிலையைக் கணக்கிட்டார். அவருடைய செயலை நான் கிண்டல் செய்தாலும், பின்னர் நானும் வெப்பநிலையை கணக்கிட ஆரம்பித்தேன். வீட்டினுள்ளும் வெளியேயும் அடிக்கடி மாறும் வெப்பநிலை மாற்றத்தைக் கண்டு நான் ஆச்சரியப்பட்டேன். 

வெளிப்படுத்தின விசேஷத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ள ஐசுவரியமான ஏழு பட்டணங்களில் ஒன்றான லவோதிக்கேயாவின் சபையை 'வெதுவெதுப்பான சபை' என்று இயேசு தட்பவெப்பநிலையை வைத்து குறிக்கிறார். பரபரப்பான வங்கி, ஆடைகள் மற்றும் மருத்துவத்திற்கு பெயர்போன இந்நகரம் தண்ணீர் தட்டுப்பாட்டால் பாதிக்கப்பட்டது. எனவே சூடான நீருற்றிலிருந்து தண்ணீரை எடுத்துச் செல்ல ஒரு நீர்வழிப் பாதை அவசியப்பட்டது. அந்நீருற்றிலிருந்து லவோதிக்கேயாவுக்கு தண்ணீர் வந்து சேரும்போது அது சூடாகவும் இல்லை குளிர்ந்ததாகவும் இல்லை. 

அங்கிருந்த திருச்சபையும் வெதுவெதுப்பாகவே இருந்தது. இயேசு, “உன் கிரியைகளை அறிந்திருக்கிறேன்; நீ குளிருமல்ல அனலுமல்ல; நீ குளிராயாவது அனலாயாவது இருந்தால் நலமாயிருக்கும். இப்படி நீ குளிருமின்றி அனலுமின்றி வெதுவெதுப்பாயிருக்கிறபடியினால் உன்னை என் வாயினின்று வாந்திபண்ணிப்போடுவேன்” (வெளி. 3:15-16) என்கிறார். மேலும், “நான் நேசிக்கிறவர்களெவர்களோ அவர்களைக் கடிந்துகொண்டு சிட்சிக்கிறேன்; ஆகையால் நீ ஜாக்கிரதையாயிருந்து, மனந்திரும்பு” (வச.19) என்றும் அறிவிக்கிறார். 

நம்முடைய இரட்சகரின் இந்த எச்சரிக்கை நமக்கும் அவசியமானது. நீங்கள் ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையில் அனலுமில்லாமல் குளிருமில்லாமல் இருக்கிறீர்களா? அவருடைய சிட்சையை ஏற்றுக்கொண்டு, ஜாக்கிரதையுடனும், விசுவாசத்தில் அனல்கொண்டும் வாழ அவரிடமே உதவி கேளுங்கள். 

இராக்காலத்தின் ஊழியக்காரர்கள்

அந்த தீவிர சுகாதார மருத்துவமனையில் அதிகாலை 3 மணி. ஒரு மணிநேரத்திற்குள்ளாகவே நாலாவது முறையாக அந்த கவலையுற்ற நோயாளி அழைப்பு மணியை அழுத்துகிறார். சற்றும் சலிப்பின்றி அந்த இரவுப்பணி செவிலியர் பதிலளிக்கிறார். உடனே மற்றொரு நோயாளி பராமரிப்பிற்காக அலறுகிறார். இதுவும் அச்செவிலியரை ஆச்சரியப்படுத்தவில்லை. ஐந்து வருடங்களுக்கு முன், தன் மருத்துவமனையின் பகல்நேர பரபரப்பை தவிர்க்கவே இரவுப்பணியை கேட்டுப்பெற்றாள். அப்பொழுது தான் உண்மை உரைத்தது. இரவுப்பணியில் எப்போதுமே நோயாளிகளை தனியாக தூக்குதல், நகர்த்துதல் போன்ற கூடுதல் பணிகளிருந்தன. மேலும் நோயாளிகளின் நிலையை கூர்ந்து கவனித்து, அவசர நேரங்களில் தக்க மருத்துவரை அழைக்கவும் வேண்டியிருந்தது.

சக இரவுப்பணியாளர்களின் நெருங்கிய நட்பு ஆறுதலாயிருப்பினும், இந்த செவிலியர் போதுமான தூக்கமின்றி அவதிப்படுகிறார். தன் பணி மிக முக்கியமானது என்று கண்டு, தனக்காக ஜெபிக்குமாறு தன் சபையாரை அடிக்கடி கேட்பார். தேவனுக்கே மகிமை! அவர்கள் ஜெபங்கள் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

அவர் இப்படி துதிப்பது ஒரு இரவுப்பணியாளருக்கு நல்லது. நமக்கும் அது நல்லதே. சங்கீதக்காரன், “இதோ, இராக்காலங்களில் கர்த்தருடைய ஆலயத்தில் நிற்கும் கர்த்தரின் ஊழியக்காரரே, நீங்களெல்லாரும் கர்த்தரை ஸ்தோத்திரியுங்கள். உங்கள் கைகளைப் பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்கு நேராக எடுத்து, கர்த்தரை ஸ்தோத்திரியுங்கள்” (சங்கீதம் 134:1–2) என்றெழுதுகிறார்.

இந்த சங்கீதம், ஆலய காவலாளர்களாய் இரவும் பகலும் தேவனுடைய ஆலயத்தை பாதுகாக்கும் லேவியர்களின் முக்கியப்பணியை பாராட்டி எழுதப்பட்டுள்ளது. இந்த பரபரப்பான உலகில், இந்த சங்கீதத்தை குறிப்பாக இரவுப்பணியாளர்களுக்கு பகிர்வது ஏற்றதாயிருக்கும், எனினும் நாம் அனைவரும் தேவனை இரவிலும் துதிக்கலாம். சங்கீதக்காரன், “வானத்தையும் பூமியையும் உண்டாக்கின கர்த்தர் சீயோனிலிருந்து உன்னை ஆசீர்வதிப்பாராக” (வச. 3) என்று ஆறதல்படுத்துகிறார்.

எளிமையாய் சொல்லுங்கள்

அந்த மின்னஞ்சல் சுருக்கமாயும், அவசரமாயும் இருந்தது. “எனக்கு இரட்சிப்பு வேண்டும். நான் இயேசுவை அறிய விரும்புகிறேன்.” என்ன வியத்தகு வேண்டுகோள்! இயேசுவை ஏற்றுக்கொள்ள தயங்கும் நம் சிநேகிதர்கள் மற்றும் உறவினர்களைப் போன்று இந்த நபரை நாம் மனமாற்றம் செய்வதில் சிரமமில்லை. என்னுடைய அறிவிற்குட்பட்ட சில முக்கியமான காரியங்கள், வேதப்பகுதிகள், நம்பத்தக்க தகவல்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு இந்த மனிதனின் வேண்டுகோளை நிறைவேற்றுவதே என்னுடைய வேலை. அதிலிருந்து, விசுவாசத்தினால் அவனை தேவன் வழி நடத்துவார். 

எத்தியோப்பியாவின் மந்திரி ஊருக்குத் திரும்பும் பாலைவன வழியில், ஏசாயா ஆகமத்தை சத்தமாக வாசித்துக் கொண்டிருக்கையில், அவரைச் சந்தித்த பிலிப்பு அதேபோன்று எளிமையான சுவிசேஷத்தை பகிர்ந்தார். “நீர் வாசிக்கிறவைகளின் கருத்து உமக்குத் தெரியுமா” (அப்.8:30) என்று பிலிப்பு கேட்க. “ஒருவன் எனக்குத் தெரிவிக்காவிட்டால் அது எனக்கு எப்படித் தெரியும்” (வச. 31) என்று அவன் பதிலளிக்கிறான். அந்த அழைப்பாக ஏற்ற பிலிப்பு, “இந்த வேதவாக்கியத்தை முன்னிட்டு இயேசுவைக்குறித்து அவனுக்குப் பிரசங்கித்தான்” (வச.35).

ஜனங்கள் எதிர்பார்க்கிற இடத்திலிருந்து, எளிமையாக சுவிசேஷத்தை பிலிப்பை போல் பிரசங்கிப்பது, கிறிஸ்துவை பகிர பயனுள்ள முறை. அவர்கள் இருவரும் போன வழியில் தண்ணீரை கண்டு, “இதோ, தண்ணீர் இருக்கிறதே” (வச.36) என்று காண்பித்து தனக்கு ஞானஸ்நானம் கொடுக்கும்படிக் கேட்க, பிலிப்பு சம்மதித்தான். பின்னர் மந்திரி, “சந்தோஷத்தோடே தன் வழியே போனான்” (வச.39). அந்த மின்னஞ்சலை அனுப்பியவர் பின்பு, தன்னுடைய பாவத்திலிருந்து மனந்திரும்பி, கிறிஸ்துவை ஏற்றுக்கொண்டதாகவும், திருச்சபை ஒன்றில் சேர்ந்ததாகவும், தன்னுடைய மறுபிறப்பை நம்புவதாகவும் எனக்கு மீண்டும் எழுதிய பதிலைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடைந்தேன். என்ன ஒரு அழகான துவக்கம்! தேவன் அவரை மேன்மேலும் உயர்த்தட்டும்.

நம்முடைய வரங்களை பிரயோகித்தல்

2013ஆம் ஆண்டு படமாக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்த தொலைக்காட்சி தொடர் ஒன்றின் இறுதிக் காட்சியில் புகழ்பெற்ற பிரிட்டிஷ் நடிகர் டேவிட் சுசெத் நடித்துக் கொண்டிருந்தார். அதேநேரம், ஒரு நாடகத்திலும் சிறப்புத் தோற்றத்தை ஏற்று நடித்துக் கொண்டிருந்தார். இந்த இரண்டு பெரிய வேலைகளின் மத்தியில், தன் “வாழ்க்கையின் முக்கிய பங்காக” ஆதியாகமம் தொடங்கி வெளிப்படுத்துதல் வரையிலான (752,702 வார்த்தைகள்) முழுவேதாகமத்தை, இருநூறு மணிநேரங்களுக்கு அதிகமாக செலவிட்டு ஒலிப்பதிவு செய்தார்.   

டேவிட், தன்னுடைய ஓட்டல் அறையிலிருந்த ரோமர் நிருபத்தை வாசித்து இயேசுவை ஏற்றுக்கொண்டவர். தன்னுடைய இந்த முயற்சியை, “27 ஆண்டுகால லட்சியத்தின் நிறைவேற்றம்; அதை செய்யும்படிக்கு ஏவப்பட்டேன். அதை நேர்த்தியாய் செய்வதற்கு பல ஆய்வுகளை மேற்கொண்டுள்ளேன்; ஆகையால் என்னால் காத்திருக்க முடியவில்லை” என்று குறிப்பிடுகிறார். பின்னர் தன் சம்பளத்தையும் காணிக்கையாக கொடுத்தார்.

வரங்களை பொறுப்பாக பேணி, பின்னர் பகிர்ந்து, தேவனை எவ்வாறு மகிமைப்படுத்த வேண்டும் என்பதற்கு, இவருடைய இந்த ஒலிப்பதிவு முயற்சி நல்ல உதாரணம். அதுபோன்ற ஒரு பொறுப்பான குணத்தை எதிர்பார்த்தே முதலாம் நூற்றாண்டு விசுவாசிகளுக்கு பேதுரு நிருபம் எழுதுகிறார். இராயனை வணங்காமல் இயேசுவை வணங்கியதற்காய் உபத்திரவப்படுத்தப்பட்ட இவர்களுக்கு, தங்கள் வரங்களை உபயோகித்து தேவனுக்காய் வாழ்வது, சவால் நிறைந்த ஒன்றாய் இருந்தது. “ஒருவன் போதித்தால் தேவனுடைய வாக்கியங்களின்படி போதிக்கக்கடவன்” (1 பேதுரு 4:11). “இயேசுகிறிஸ்து மூலமாய் தேவன் மகிமைப் படும்படியாய்” மற்ற திறமைகளைப் போலவே இவைகளையும் வளர்த்துக்கொள்ளலாம்

இந்த நடிகர் தன்னுடைய தாலந்தை தேவனுக்காய் பயன்படுத்தியது போல நாமும் செய்ய முற்படுவோம். தேவன் உங்களுக்கு என்ன தாலந்தைக் கொடுத்திருக்கிறாரோ அவருடைய நாம மகிமைக்காய் அதைப் பயன்படுத்துங்கள்.  

அவருடைய வியத்தகு உதவி

2020ஆம் ஆண்டின் இலையுதிர் காலத்தில் கொலராடோ பகுதியின் மலைகளில் கொழுந்துவிட்டெரிந்த கிழக்கு காட்டுத்தீயின் போது, தேவனுடைய உதவிக்காக ஏறெடுக்கப்பட்ட ஜெபங்களை குறித்து அந்த ஊர்த்தலைவர் "லட்சக்கணக்கான அல்லது கோடிக்கணக்கான ஜெபங்கள் இருந்திருக்கும்" என்று வியப்புடன் மதிப்பீடுகிறார். அதின் பெயருக்கேற்றாற்போல (பிரச்சினைக்குரிய கிழக்கு தீ) பன்னிரண்டு மணிநேரத்தில், நெருப்பு 100,000 ஏக்கர் நிலங்களை சுட்டெரித்தது, காய்ந்த மரங்கள் நிறைந்த காடுகளின் வழியே கட்டுக்கடங்காமல் பாய்ந்து முன்னூறு வீடுகளை தரைமட்டாக சம்பலாக்கி, அதின் பாதையிலே இருந்த நகரங்களுக்கு பெரும் அச்சுறுத்தலாக இருந்தது. அப்பொழுதுதான் ஒரு வானிலை ஆய்வாளர் வர்ணித்ததுபோல "தேவனால் அனுப்பப்பட்ட" மழை அல்ல மாறாக சரியான நேரத்தில் பொழிந்தது பனி. அது நெருப்பு பற்றியெரிந்த பகுதி முழுதும் பெய்தது, அந்த ஆண்டில் வழக்கத்திற்கு முன்பாகவே பெய்ய துவங்கிய பனி ஒரு அடிக்கும், அதற்கும் மேலாகவும் ஈரமான பனியை பொழிந்தது, நெருப்பின் வேகத்தை குறைத்து, சிலஇடங்களில் முற்றிலும் அனைத்தது.

இப்படிப்பட்ட இரக்கம் நிறைந்த உதவி விளக்குவதற்கு மிகவும் வியப்பாக இருந்தது. பனிக்காக, மேலும் மழைக்காகவும் கூட நாம் ஏறெடுக்கும் ஜெபங்களை தேவன் கேட்கிறாரா? வேதாகமம் அவருடைய நிறைய பதில்களை பதிவு செய்துள்ளது, அதிலொன்றுதான் எலியாவின் மழைக்கான நம்பிக்கை (1 இராஜாக்கள் 18:41-46)  பெரும் விசுவாசம் கொண்ட ஊழியக்காரனான எலியா, வானிலையையும் சேர்த்து ஆளும் தேவனுடைய சர்வ ஆளுகையை புரிந்துகொண்டார். சங்கீதம் 147இல், தேவனை குறித்து கூறப்படுவது போல "அவர் பூமிக்கு மழையை ஆயத்தப்படுத்தி" (வ.8) "பஞ்சைப்போல் உறைந்த மழையைத் தருகிறார்; ...அவருடைய குளிருக்கு முன்பாக நிற்பவன் யார்?" (வ.16-17).

மேகங்கள் உருவாகும் முன்னரே, எலியாவால் "பெருமழையின் இரைச்சலை" கேட்க முடிந்தது (1 இராஜாக்கள் 18:41). அவருடைய வல்லமையின்மேல் நாம் கொண்ட விசுவாசம் இவ்வளவு உறுதியானதா? அவர் பதிலளிப்பாரோ, இல்லையோ, தேவன் நமது நம்பிக்கையை எதிர்பார்க்கிறார். அவருடைய வியத்தகு உதவிக்காக நாம் அவரை நோக்கி பார்க்கலாம்.

புயலை எதிர்கொள்ளுங்கள்

ஏப்ரல் 3, 1968 அன்று மாலை அமெரிக்காவின் டென்னசி மாகாணத்தில் அமைந்திருந்த மெம்பிஸ் என்ற நகரத்தை ஒரு பயங்கரமான புயல் தாக்கியது. டாக்டர் மார்ட்டின் லூதர் கிங் ஜூனியர், உடல் நலமின்மையால் சோர்ந்திருந்தார். எனவே அவர் வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டிருந்த துப்புரவுத் தொழிலாளர்களுக்கு ஆதரவாக  சொற்பொழிவை திருச்சபையில் நிகழ்த்த தீர்மானிக்கவில்லை. அவருடைய பேச்சைக் கேட்க ஒரு பெரிய கூட்டம் வந்திருந்தனர். எனவே அவர் அங்கு சென்று நாற்பது நிமிடங்கள் சொற்பொழிவாற்றினார். “நான் மலையுச்சியிலிருந்து” என்று தலைப்பிடப்பட்ட அந்த சொற்பொழிவே அவரின் மிகச்சிறந்த சொற்பொழிவாகக் கருதப்படுகிறது.

மறுநாள் லூதர் கிங் துப்பாக்கியால் சுட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டார். ஆனாலும் அவருடைய சொற்பொழிவு வருத்தப்பட்ட மக்களுக்கு வாக்களிக்கப்பட்ட தேசத்தைக் குறித்த நம்பிக்கையைக்  கொடுத்தது. எபிரெயர் நிருபம், யூத விசுவாசிகள் கிறிஸ்துவின் மீது வைத்த விசுவாசத்திற்காக அச்சுறுத்தல்களை சந்தித்தபோது, அவர்களை உற்சாகப்படுத்த எழுதப்பட்டது. “ஆகையினால், நெகிழ்ந்த கைகளையும் தளர்ந்த முழங்கால்களையும் நீங்கள் திரும்ப நிமிர்த்தி (எபிரெயர் 12:12) என்று அவர்களை உற்சாகப்படுத்துகிறது. அவர்கள் யூதர்கள் என்பதினால் அந்த ஏவுதல் உண்மையிலேயே ஏசாயா தீர்க்கதரிசியிடத்திலிருந்து வருகிறது என்று அறிவர் (ஏசாயா 35:3). ஆனால் இப்பொழுது கிறிஸ்துவின் சீஷர்களாய் நாம் “விசுவாசத்தை துவக்கிறவரும் முடிக்கிற வருமாயிருக்கிற இயேசுவை நோக்கி, நமக்கு நியமித்திருக்கிற ஓட்டத்தில் பொறுமையோடே ஓட” அழைக்கப்பட்டிருக்கிறோம் (எபிரெயர் 12:1-2).

நாம் அவ்வாறு செய்யும்போது இளைப்புள்ளவர்களாய் நம்முடைய ஆத்துமாக்களில் சோர்ந்துபோகமாட்டோம் (வச. 3). புயல், பெருங்காற்று, மழை ஆகியவைகள் நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் வீசும். ஆனால் நாம் இயேசுவில் நிலைப்பதின் மூலம் வாழ்வின் கடும்புயலைக் கடக்கமுடியும்.

பரலோகத்திலிருந்து செவிகொடுப்பவர்

மெய்சன் என்னும் பதினெட்டு மாத குழந்தை தன் தாயின் குரலைக் கேட்டதேயில்லை. மருத்துவர்கள் அவனுக்கு முதன்முதலாய் செயற்கைக் காது கேட்கும் கருவியைப் பொருத்தினர். அதைப் பொருத்தியவுடன், அவன் தாய் லாரின், அவனிடம் “என் குரல் கேட்கிறதா?" என்றார். அந்தக் குழந்தையின் கண்கள் ஒளிர்ந்தது, “ஹாய் பேபி” என்று லாரினின் பேச்கைக் கேட்டு, மென்மையாய் புன்னகைத்த மெய்சன் தன் மென்மையான குரலால் பதிலளித்தான். லாரின் கண்ணீருடன் அந்த அற்புதத்தை சாட்சியிட்டார். ஒரு பிரச்சனையில் அவரை சிலர் துப்பாக்கியால் மூன்று முறை சுட்டதால், லாரின் மெய்சனை உரிய காலத்திற்கு முன்னரே பெற்றெடுத்தார். ஒரு பவுண்ட் எடை மட்டுமே இருந்த மெய்சன் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் 158 நாட்கள் இருந்தான். அவன் பிழைப்பான் என்று யாருமே எதிர்பார்க்கவில்லை. ஆனால் கேட்கும் திறனை மட்டும் இழந்துவிட்டான்.

அந்த மனதை உருகச்செய்யும் சம்பவம் எனக்கு தேவன் செவிகொடுக்கிறவர் என்பதை நினைவுப்படுத்தியது. மக்களின் கடினமான காலங்களில் சாலமோன் ராஜா தேவனின் செவிகளில் கேட்கும்படி ஆர்வத்துடன் ஜெபித்தார். “மழை பெய்யாதிருக்கும்போது" (1 இராஜாக்கள் 8:35), “பஞ்சம் அல்லது கொள்ளை நோய்," வாதை அல்லது வியாதி, (வச. 37), யுத்தம் (வச. 44), பாவம், ஆகிய இவற்றில் “பரலோகத்திலிருக்கிற தேவரீர் அவர்கள் விண்ணப்பத்தையும் வேண்டுதலையும் கேட்டு அவர்கள் நியாயத்தை விசாரிப்பீராக" (வச. 45) என்று வேண்டிக்கொண்டார்.

தேவன் பதில் அளித்ததை நினைக்கும்போது நம் இருதயங்கள் அசைகிறது. “என் நாமம் தரிக்கப்பட்ட என் ஜனங்கள் தங்களைத் தாழ்த்தி, ஜெபம்பண்ணி, என் முகத்தைத் தேடி, தங்கள் பொல்லாத வழிகளை விட்டுத் திரும்பினால், அப்பொழுது பரலோகத்திலிருக்கிற நான் கேட்டு, அவர்கள் பாவத்தை மன்னித்து, அவர்கள் தேசத்துக்கு க்ஷேமத்தைக் கொடுப்பேன்” (2 நாளாகமம் 7:14). பரலோகம் தூரத்தில் இருக்கலாம்; ஆனால் இயேசு அவரை நம்பிக்கையோடு தேடுகிறவர்களின் கூடவே இருக்கிறார். தேவன் நம் வேண்டுதல்களைக் கேட்டருளி பதில் கொடுப்பவராயிருக்கிறார்.

பொன்னிலும் சிறந்தது

அமெரிக்காவின் பெரிய தங்கவேட்டை நடந்த நாட்களில், கலிபோர்னியாவில் தங்க வேட்டையில் ஈடுபட்ட எட்வர்ட் ஜாக்சன், மே 20ம் தேதி 1849இல் தன்னுடைய டைரி குறிப்பில், வியாதினாலும் மரணத்தினாலும் குறிக்கப்பட்ட அந்த கொடுமையான வேகன் பயணத்தைக் குறித்து புலம்பியிருக்கிறார். “என்னுடைய எலும்புகளை இங்கு விட்டுச்செல்லாதீர்கள்; முடிந்தால் அவற்றை வீட்டிற்கு கொண்டுசெல்லுங்கள்” என்று அவர் எழுதியிருக்கிறார். தங்கவேட்டையில் ஈடுபட்ட ஜாண் வாக்கர் என்னும் வேறொரு நபர், “நீங்கள் கற்பனை செய்யும் அளவிற்கு இங்கு பொக்கி~ங்கள் இருக்கிறது... ஆனால் யாரும் இங்கே வரவேண்டாம் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்” என்று கூறியிருக்கிறார். 

வாக்கர் பின்நாட்களில் வீடு திரும்பி, விவசாயத்தில் ஈடுபட்டு, கடைசியில் மாநில தேர்தலில் வெற்றிபெற்றார். வாக்கரின் பழைய கடிதங்களை அவருடைய வீட்டார், “ஆன்டிக்ஸ் ரோட்ஷோ” என்னும் அமெரிக்காவின் தொலைகாட்சி நிகழ்ச்சிக்கு கொண்டுபோனபோது, அவைகள் அங்கு பல மில்லியன் டாலர்களுக்கு விலைபோனது. அந்த நிகழ்ச்சியின் தொகுப்பாளர், “அவர் தங்க வேட்டையைக் காட்டிலும் விலைமதிக்கமுடியாத கடிதங்களை அங்கிருந்து எடுத்துள்ளார்” என்று கூறினாராம். 

வாக்கரும் ஜாக்சனும் அந்த தங்க வேட்டையிலிருந்து ஞானத்தைக் கற்றுக்கொண்டு வீடு திரும்பி, நடைமுறை வாழ்க்கை வாழ கற்றுக்கொண்டனர். “ஞானத்தைக் கண்டடைகிற மனு~ன்... பாக்கியவான்... அது தன்னை அடைந்தவர்களுக்கு ஜீவவிருட்சம்” (நீதிமொழிகள் 3:13,18) என்று ஞானத்தைக் குறித்த சாலமோனின் வார்த்தைகளை பார்க்கிறோம். “அதின் வர்த்தகம் வெள்ளி வர்த்தகத்திலும், அதின் ஆதாயம் பசும்பொன்னிலும் உத்தமமானது” (வச. 14) என்று பூமியின் அனைத்து காரியங்களைக் காட்டிலும் ஞானம் விலையேறப்பெற்றதாய் முன்வைக்கப்படுகிறது (வச. 15).

“அதின் வலதுகையில் தீர்க்காயுசும், ... அதின் பாதைகளெல்லாம் சமாதானம்” (வச. 16-17). கண்ணைப் பறிக்கும் காரியங்களை விட்டுவிட்டு ஞானத்தை தெரிந்துகொள்வதே நம்முடைய சவால். இதுவே தேவனுடைய ஆசீர்வாதமான பாதை.