சரியான சொற்கள்

கடந்த ஆண்டுகளில், பல எழுத்தாளர்கள், விசுவாசம் என்ற வார்த்தையின் "சொற்பொருளை" புதியதாகப் பார்க்கும்படி விசுவாசிகளை வலியுறுத்தியுள்ளனர். ஒரு எழுத்தாளர், இறையியல் ரீதியாக மேன்மையான விசுவாச வார்த்தைகள் கூட அதிகப்படியான பிரபல்யத்தாலும் மற்றும் அதிகப்படியான பயன்பாட்டாலும் அவற்றின் தாக்கத்தை இழக்க நேரிடும் என்று உதாரணமாக வலியுறுத்தினார், சுவிசேஷத்தின் ஆழத்தையும், தேவன் நமது தேவையாய் இருக்கிறார் என்பதன் தொடர்பை இழக்கிறோம். அது நிகழும்போது, ​​விசுவாசத்தின் மொழியை “தொடக்கத்திலிருந்து”  கற்க்க வேண்டும் என்று அவர் பரிந்துரைத்தார், முதன்முறையாக நற்செய்தியைக் காணும் வரை நம் அனுமானங்களை விட்டுவிடலாம்.

"புதிதாக தேவனைப் பேச" கற்றுக்கொள்வதற்கான அழைப்பு, பவுலை நினைவூட்டுகிறது, அவர் தனது வாழ்க்கையை "எல்லா மக்களுக்கும் எல்லாவற்றையும்" அர்ப்பணித்தார். . . சுவிசேஷத்திற்காக ”(1 கொரிந்தியர் 9: 22–23). இயேசு செய்ததை எவ்வாறு எடுத்துரைக்கலாம் என்பது தனக்கு நன்றாகத் தெரியும் என்று அவர் ஒருபோதும் கருதவில்லை. அதற்கு பதிலாக, அவர் தொடர்ச்சியான ஜெபத்தை நம்பியிருந்தார், மேலும் சக விசுவாசிகளும் அவருக்காக ஜெபிக்கும்படியும் - நற்செய்தியைப் பகிர்ந்து கொள்ள “சரியான வார்த்தைகளை” (எபேசியர் 6:19 ) கண்டுபிடிக்க உதவுமாறும் கெஞ்சினார்.

கிறிஸ்துவில் உள்ள ஒவ்வொரு விசுவாசியும் அவருடைய அன்பில் ஆழமாக வேரூன்ற ஒவ்வொரு நாளும் தாழ்மையும் ஏற்றுக்கொள்ளுதலும் தேவை என்பதட் அப்போஸ்தலர்கள் அறிந்திருந்தனர் (3: 16–17). ஒவ்வொரு நாளும் தேவனின்  அன்பில் நம் வேரூன்றுவதனால் மட்டுமே, அவருடைய கிருபையின் மீது சார்ந்திருப்பதைப் பற்றி அதிகம் அறிகிறோம், அவர் நமக்காகச் செய்ததைப் பற்றிய ஆச்சரியமான செய்திகளைப் பகிர்ந்து கொள்ள சரியான சொற்களைக் கண்டுபிடிக்கிறோம்.

எங்களின் மோசமான நிலையில்

"அவள் சகிக்கக்கூடியவள், ஆனால் என்னை சோதிக்கும் அளவுக்கு அழகானவள் அல்ல. " ஜேன் ஆஸ்டனின் பிரைட் அண்ட் ப்ரெஜுடிஸில் திரு.டார்சி உச்சரித்த இந்த வாக்கியதால், அந்த நாவலையும் அதன் மீது எனக்கு ஏற்பட்ட தாக்கத்தையும் நான் ஒருபோதும் மறக்க மாட்டேன். ஏனென்றால், அந்த ஒரு வாக்கியத்தைப் படித்த பிறகு, நான் ஒருபோதும் திரு.டார்சியை விரும்ப மாட்டேன் என்று உறுதியாக முடிவு செய்தேன்.

ஆனால் நான் தவறு செய்தேன். ஆஸ்டனின் கதாபாத்திரமான எலிசபெத் பென்னட்டைப் போலவே, மெதுவாகவும், மிகவும் தயக்கமின்றி-என் மனதை மாற்றிக்கொள்ளும் தாழ்மையான அனுபவம் எனக்கு இருந்தது. அவளைப் போலவே, டார்சியின் தன்மையை முழுவதுமாக அறிந்து கொள்ள நான் விரும்பவில்லை; அவரது மோசமான தருணங்களுக்கான எனது எதிர்வினையைப் பற்றிக்கொள்ள தெரிந்தெடுத்தேன். நாவலை முழுமையாக படித்து முடித்த பிறகு, நிஜ உலகில் அதே தவறை நான் யாருக்கு செய்தேன் என்று யோசித்தேன். விரைவான முடிவை நான் எடுக்காமட்டேன் என்பதால் நான் எந்த நட்பை இழந்தேன்?

மோசமான நிலையில், இயேசுவை விசுவாசிக்கும் உள்ளம் நம்முடைய இரட்சகரால் காணப்பட்ட, நேசிக்கப்பட்ட, ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அனுபவம் ஆகும்.(ரோமர் 5: 8; 1 யோவான் 4:19). கிறிஸ்துவில் நாம் உண்மையிலேயே யார் என்பதற்காக நம்முடைய பழைய, பொய்யான விஷயங்களை நாம் அர்ப்பணிக்க முடியும் என்பதை உணர்ந்து கொள்வதில் ஆச்சரியம் இருக்கிறது (எபேசியர் 4: 23-24). நாம் இனி தனியாக இல்லை, ஆனால் நாம் ஒரு குடும்பத்தின் ஒரு பகுதி, “அன்பின் வழி” - உண்மையான, நிபந்தனையற்ற அன்பில்  நடக்கக் கற்றுக்கொள்பவர்களின் “சரீரம்” என்பதைப் புரிந்துகொள்வதில் மகிழ்ச்சி. (5: 2)

கிறிஸ்து நமக்காகச் செய்ததை நாம் நினைகூரும்போது (வச.. 2), அவர் நம்மைப் பார்க்கும் விதத்தில் மற்றவர்களை எப்படிப் பார்க்காமல் இருக்க முடியும்?

சிறியது ஆனால் வலியது

வட அமெரிக்காவின் கடுமையான சோனோரன் பாலைவனத்தின் நள்ளிரவு நேரங்களில் அங்கு, ஒரு உயர் தொனியில், மங்கலான அலறலை ஒருவரால் கேட்க முடியும். ஆனால் ஒலியின் மூலத்தை நீங்கள் சந்தேகிக்க மாட்டீர்கள். - சிறிய மற்றும் வலிமைமிக்க வெட்டுக்கிளி சுண்டெலி, நிலவொளியில் அதன் எல்லையை வரையறுக்க அலறும்.

இந்த தனித்துவமான கொறித்துண்ணி (“ஓநாய் சுண்டெலி” என அழைக்கப்படுகிறது) மாமிச உண்ணியாகும். சொல்லபோனால், சிலர் மோத பயப்படும் தேள் போன்ற உயிரினங்களை இது வேட்டையாடுகிறது. ஆனால் ஓநாய் சுண்டெலி இந்த குறிப்பிட்ட யுத்தத்திற்கு தனித்துவமாக பழக்குவிக்கப்பட்டுள்ளது. இது தேள் விஷத்திற்கு எதிர்ப்பு தன்மையைக் கொண்டிருப்பது மட்டுமல்லாமல் அந்த விஷத்தை வலி நிவாரணியாக மாற்றவும் முடியும்!

இந்த விழிப்புணர்வுடைய சிறிய சுண்டெலியானது  தப்பிப்பிழைப்பதற்கும், அதன் கடுமையான சூழலில் செழித்து வளருவதற்கும் உருவாக்கப்பட்ட அதன் தனித்தன்மைமையில் ஊக்கப்படுத்தும் ஏதோ ஒன்று உள்ளது. பவுல் எபேசியர் 2: 10 ல் விளக்குவது போல, அந்த வகையான அற்புதமான கைவினைத்திறன் தேவனின் ஜனங்களுக்கான அவருடைய திட்டத்தின் பண்புகளை விளக்குகிறது. நாம் ஒவ்வொருவரும் இயேசுவில் தேவனுடைய கரத்தின் கிரியைகளாக அவருடைய ராஜ்யத்திற்கு பங்களிக்க தனித்துவமாக பழக்குவிக்கப்பட்டவர்களாக இருக்கிறோம். தேவன் உங்களுக்கு எப்படி பரிசளித்திருந்தாலும்சரி, கொடுப்பதற்கு உங்களிடம் அதிகம் உள்ளது. நீங்கள் யாராக இருக்கும்படி தேவன் உங்களை உண்டாக்கினாரோ, அதை நம்பிக்கையுடன் நாம் ஏற்றுக்கொள்ளும்போது, அவரிலுள்ள ஜீவனின் நம்பிக்கை மற்றும் சந்தோஷத்திற்கு உயிருள்ள சாட்சிகளாய் இருப்பீர்கள்.

உங்கள் சொந்த வாழ்க்கையில் மிகவும் அச்சுறுத்தலாக இருக்கும் காரியங்களை நீங்கள் எதிர்கொள்ளும்போது ​​தைரியம் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் சிறுமையாக உணரலாம். ஆனால் ஆவியானவரின் பரிசு மற்றும் பெலப்படுத்துதல் மூலம் வல்லமையான காரியங்களைச் செய்ய தேவன் உங்களைப் பயன்படுத்த முடியும்.

கற்பனை செய்ய முடியாத வாக்குறுதிகள்

மிகப் பெரிய தோல்வியின் தருணங்களில், நோக்கம் மற்றும் மதிப்புள்ள வாழ்க்கையில் நமக்கு கிடைத்த வாய்ப்பை இழந்துவிட்டோம், எங்களுக்கு மிகவும் தாமதமாகிவிட்டது என்று நம்புவது எளிதானது. அதிகபட்ச பாதுகாப்புச் சிறையில் முன்னாள் கைதியாக இருந்த எலியாஸ் தான் ஒரு கைதியாக இருந்த போது அவருக்கு இருந்த உணர்வை விவரித்தார். “நான் உடைத்துவிட்டேன்… வாக்குறுதிகள், என் சொந்த எதிர்கால வாக்குறுதி, நான் என்னவாக இருக்க முடியும் என்பதற்கான வாக்குறுதி.”

பார்ட் கல்லூரியின் "சிறை முயற்சி" கல்லூரி பட்டப்படிப்பு திட்டம்தான் எலியாஸின் வாழ்க்கையை மாற்றத் தொடங்கியது. நிகழ்ச்சியில் இருந்தபோது, ​​அவர் ஒரு விவாதக் குழுவில் பங்கேற்றார், இது 2015ல் ஹார்வர்டில் இருந்து ஒரு அணியை விவாதித்து வென்றது. எலியாஸைப் பொறுத்தவரை, “அணியின் ஒரு பகுதியாக இருப்பது… இந்த வாக்குறுதிகள் முற்றிலுமாக இழக்கப்படவில்லை என்பதை நிரூபிக்கும் ஒரு வழியாகும்.”

 இயேசுவில் தேவனின் அன்பின் நற்செய்தி நமக்கும் ஒரு நல்ல செய்தி என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளத் தொடங்கும் போது இதேபோன்ற மாற்றம் நம் இதயத்திலும் நிகழ்கிறது. இது மிகவும் தாமதமாகவில்லை, என்பதை நாம் ஆச்சரியத்துடன் உணர ஆரம்பிக்கிறோம். தேவன் எனக்கு இன்னும் எதிர்காலத்தை வைத்திருக்கிறார்.

 இது ஒரு எதிர்காலம், சம்பாதிக்கவோ அல்லது பறிமுதல் செய்யவோ முடியாது, இது தேவன் அபரிமிதமான கிருபையையும் சக்தியையும் மட்டுமே சார்ந்துள்ளது (2 பேது. 1:2-3). உலகத்திலும் நம் இருதயத்திலும் உள்ள விரக்தியிலிருந்து நாம் விடுவிக்கப்பட்ட ஒரு எதிர்காலம், அவருடைய “மகிமையும் நன்மையும்” நிறைந்த ஒன்றாகும் (வச. 3). கிறிஸ்துவின் கற்பனைக்கு எட்டாத வாக்குறுதிகளில் எதிர்காலம் பாதுகாப்பானது (வச. 4); எதிர்காலம் “தேவனுடைய பிள்ளைகளின் சுதந்திரம் மற்றும் மகிமை” ஆக மாற்றப்படுகிறது (ரோம. 8:21).

மன்னிப்புடன் ஒரு எதிர்காலம்

1994-ஆம் ஆண்டு தென் ஆப்பிரிக்கா தேசத்தின் அரசு நிறவெறி அமைப்பிலிருந்து ஒரு புதிய ஜனநாயக திட்டத்தை அமல்படுத்தியது. இனப் பிரிவினையில் இருந்து (கருப்பினத்தவர் மற்றும் வெள்ளை இனத்தவர் பிரிந்து வாழ்ந்தது) ஒன்றிணைந்த மக்களாட்சிக்கு மாற்றப்பட்டது. இதையடுத்து கடந்த வருடங்களில் இனப்பிரிவினால் நடந்த குற்றங்களை எப்படி கையாள்வது என்பதை புதிய அரசாங்கத்தால் முடிவு எடுக்க முடியவில்லை.. இருப்பினும் தேச தலைவர்களால் கடந்த கால குற்றங்களை விட்டு விடவும் முடியவில்லை ஆனால் குற்றவாளிகளுக்கு கடுமையான தண்டனைகளை கொடுப்பது அந்த தேசத்தின் காயங்களை ஆழமாகிவிடும். தென் ஆப்பிரிக்காவின் முதல் கருப்பின அங்கிலிக்கன் திருச்சபையின் பேராயரான டெஸ்மன்ட் டுட்டு தனது “No Future Without Forgiveness” (மன்னிப்பு இல்லாமல் எதிர்காலம் இல்லை ) என்ற புத்தகத்தில் இவ்வாறு எழுதியிருக்கிறார் “நமக்கு சுலபமாக கிடைத்திருக்கலாம், பழிவாங்கும் நீதி கூட கிடைத்திருக்கும் ஆனா தென் ஆபிரிக்க முழுவதுமாக அழிந்திருக்கும்” என்று.

அந்த புதிய ஜனநாயக அரசு அமைத்த “உண்மை மற்றும் வேற்றுமையை அகற்றும்” குழு ஒன்றை அமைத்து உண்மை, நீதி, இரக்கத்தின் கடினமான பாதையை தேர்ந்தெடுத்தது. தங்கள் குற்றங்களை ஒப்புக்கொண்டு மனந்திரும்பினவர்களுக்கு மறுசீரமைப்பிற்கான வழி வழங்கப்பட்டது. தைரியமாக உண்மையின் எதிர்கொண்டதால் அந்த தேசத்தால் குணமடைய முடிந்தது.

ஒருவிதத்தில், தென் ஆப்பிரிக்காவின் சங்கடங்கள் நமது போராட்டங்களையும் பிரதிபலிக்கலாம். நீதியையும் இரக்கத்தையும் பின்தொடர நாம் அழைக்கப்பட்டிருக்கின்றோம் (மீகா6:8), ஆனால் அநேக நேரங்களில் இரக்கம் என்பது பொறுப்பில்லாத தன்மையாகவும், நீதிக்காக பின்தொடர்வது பழி வாங்குவதாகவும் தவறாக புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது.

தீமையை வெறுக்கும் அன்பை உடையவர்களாய் மாத்திரம் இல்லாமல் (ரோ 12:9) நம்மோடு இருப்பவர்களின் மறுரூபமாகுதலையும் விரும்புபவராக இருக்க வேண்டும் (ரோ 13:10). இயேசுவின் ஆவியானவரின் வல்லமையால் தீமையை நன்மையால் மேற்கொள்வது என்ன என்பதை நாம் கற்றுக்கொள்ளலாம் (12:21).

பயன் தரும் சோதனைகள்

15 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த துறவியான. தாமஸ் ஏ கெம்பிஸ் எழுதிய, யாவரும் விரும்பத்தக்க தரம் வாய்ந்த “த இம்மிட்டேஷன் ஆஃப் கிறிஸ்து” (The Imitation of Christ) என்ற புத்தகத்தில் எழுதப்பட்டுள்ள, சோதனைகளைக் குறித்த ஒரு கண்ணோட்டம் ஆச்சரியத்தைக் கொடுப்பதாக உள்ளது. சோதனைகள் வேதனைகளையும், கஷ்டங்களையும் கொண்டுவரும் என்பதில் கவனம் செலுத்துவதற்குப் பதிலாக, “சோதனைகள் பயனுள்ளவை ஏனெனில், அவை நம்மை தாழ்மைப் படுத்துகின்றது, நம்மைச் சுத்திகரிக்கின்றது, நமக்குக் கற்றுத் தருகின்றது” என்று எழுதியுள்ளார். மேலும் அவர், “வெற்றியின் திறவு கோல் தாழ்மையும், பொறுமையுமாம், இவற்றின் மூலம் நம் பகைவர்களையும் மேற்கொள்ளலாம்” என்கின்றார்.

தாழ்மையும் பொறுமையும் : என்னுடைய சோதனைகளை நான் இவற்றின் மூலம் சந்திக்கும் போது, நான் கிறிஸ்துவோடு நடக்கும் வாழ்வு எவ்வளவு வித்தியாசமானதாக இருக்க முடியும்! ஆனால், நான் அடிக்கடி வெட்கத்தோடும், ஏமாற்றத்தோடும், பொறுமையில்லாமலும் என்னுடைய போராட்டங்களில் இருந்து வெளியேற முயற்சிக்கின்றேன்.

சோதனைகளும் இன்னல்களும் வெறுமனே நம்மைப் பயப்படுத்துவதற்காக வருவன அல்ல, அவை ஒரு நோக்கத்திற்காகவே வருகின்றன, என யாக்கோபு முதலாம் அதிகாரம் கற்றுத் தருகின்றது. சோதனைகளின் வழியாக மன வேதனையும் பேரழிவும் ஏற்படும் போது, நாம் தாழ்ந்த இருதயத்தோடு, தேவனுடைய கிருபையையும் ஞானத்தையும் தேடும் போது, “அவர் ஒருவரையும் கடிந்து கொள்ளாமல், யாவருக்கும் சம்பூரணமாய் கொடுக்கின்றார்” (வ.5). தேவனுடைய வல்லமையினாலே, நம்முடைய சோதனைகள், போராட்டங்களின் மத்தியில், நாம் பாவத்துக்கு எதிர்த்து நிற்கத் திராணியுள்ளவர்களாகின்றோம், அப்பொழுது நாம் “ஒன்றிலும் குறைவுள்ளவர்களாயிராமல், பூரணராயும் நிறைவுள்ளவர்களாயும் இருப்போம்” (வ.4).

நாம் இயேசுவின் பேரில் நம்பிக்கையோடு இருக்கும் போது, நாம் பயத்தோடு வாழ அவசியமே இல்லை. நாம் அவருடைய நேசப் பிள்ளைகள், நாம் சோதனைகளைச் சந்திக்கும் போதும் அவருடைய அன்பின் கரத்தினுள் அமர்ந்து சமாதானத்தோடு இருக்கக் கடவோம்.

கிளைகளில் வாழுதல்

ஓர் அழுத்தம் நிறைந்த வாரக் கடைசியில், என்னுடைய மனதை உருட்டிக் கொண்டிருந்த அத்தனை உணர்வுகளையும் என்னுடைய  ஆலோசகரோடு பகிர்ந்து கொண்டேன், அவளும் சிரத்தையோடு கவனித்தாள். பின்னர் அவள், ஜன்னல் வழியே, பழங்களால் நிறைந்திருந்த ஓர் ஆரஞ்சு மரத்தை எனக்குச் சுட்டிக் காட்டினாள், அதன் கிளைகள் காற்றில் அசைந்து ஆடுவதைக் கவனித்தேன்.

அம்மரங்களின் அடித்தண்டு காற்றினால் அசையவேயில்லை என்பதை என்னுடைய ஆலோசகர், என்னிடம் சுட்டிக் காண்பித்து, “நாமும் இதனைப் போலவே இருக்கின்றோம், நம் வாழ்வைப் புயல் எல்லாத் திசையிலிருந்தும் தாக்கும் போது, நம்முடைய உணர்வுகள் மேலும் கீழும், எல்லாத்திசைகளுக்கும் சுழற்றப்படுகின்றன. சில வேளைகளில் நாம் கிளைகள் மட்டும் உள்ளவர்கள் போல செயல் படுகின்றோம். நீங்கள் உங்களுடைய அடித்தண்டை கண்டுபிடிக்க உதவுவதே எங்களின் இலக்கு. இதேப் போலவே, உங்களுடைய வாழ்வும் எல்லாப் பக்கங்களிலிருந்தும் இழுக்கப் படும் போது, நீங்கள் உங்களுடைய கிளைகளில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கவில்லை. நீங்கள் இன்னமும் பாதுகாப்பாகவும், நிலையாகவும் இருக்கிறீர்கள்” என்றாள்.

இந்தக் காட்சி என்னோடு ஒட்டிக் கொண்டது, இதைப் போலவே ஒரு காட்சியை, அப்போஸ்தலனாகிய பவுல், எபேசு சபையின் புதிய விசுவாசிகளுக்குக் கொடுக்கின்றார். தேவன் அவர்களுக்குக் கொடுத்த விலையேறப் பெற்ற ஈவாகிய, பெரிய நோக்கமும், மதிப்பீடுகளும் நிறைந்த புதிய வாழ்வை குறித்து அவர்களுக்கு நினைப் பூட்டுகின்றார் (எபே.2:6-10). அவர்கள் கிறிஸ்துவின் அன்பிலே வேரூன்றி, நிலைப் பெற்றவர்களாகி (3:17), மனுஷருடைய சூதும் வஞ்சிக்கிறதற்கேதுவான தந்திரமுள்ள போதகமாகிய பலவித காற்றினாலே அலைகளைப் போல அடிபட்டு, அலைகிறவர்களாயிராமல் (4:14) வளரும்படி, பவுல் தன்னுடைய விருப்பத்தைத் தெரிவிக்கின்றார்.

நம்முடைய சுய முயற்சியினால், நாம் பாதுகாப்பற்றவர்களாகவும், உடைந்து போகக் கூடியவர்களாகவும், நம்முடைய பயத்தினாலும், பாதுகாப்பின்மையினாலும் குத்தப்பட்டவர்களாகவும் காணப்படுகின்றோம். கிறிஸ்துவுக்குள் நமக்குக் கொடுக்கப் பட்ட அடையாளத்தோடு நாம் வாழ்வோமாகில் (வ. 22-24), தேவனோடு தரும் சமாதானத்தை, ஒருவரோடொருவர் அநுபவிப்பதோடு (வ.3), அவர் தரும் அழகினாலும் வல்லமையினாலும் ஊட்டப்பட்டு, பாதுகாக்கப் படுகின்றோம் (வ.15-16).

ரகசியம்

சில வேளைகளில் என்னுடைய பூனை ஹீத்கிளிஃப், FOMO (Fear Of Missing Out) என்பதால் பாதிக்கப்படும். நாம் எதையாவது பார்க்காமல் விட்டு விடுவோமோ என்ற பயத்திலேயே வாழும் இந்த வியாதியினால், அது கஷ்டப்படுவதாக நான் நினைக்கிறேன். நான் வீட்டிற்குத் தேவையான பொருட்களை வாங்கிக் கொண்டு வரும் போது, ஹீத்கிளிஃப் வேகமாக வந்து, நான் வாங்கி வந்துள்ளவற்றை ஆய்வு செய்யும், நான் காய்கறிகளை நறுக்கிக் கொண்டிருக்கும் போது, அது தன்னுடைய பின்னங்கால் பாதங்களில் நின்றுகொண்டு, நான் வைத்திருப்பவற்றை உற்றுப்பார்க்கும், நான் அவற்றை அதனோடு பகிர்ந்து கொள்ளுமாறு கேட்கும். நான் அவற்றில், அதற்குப் பிடித்தமானதைக் கொடுக்கும் போது, அது, அதன் மீதுள்ள ஆர்வத்தை இழந்து, கோபத்தோடும், சலிப்போடும் அவ்விடத்தை விட்டு நகர்ந்து விடும்.

எனக்கு அன்பான அந்த பூனையிடம், நான் கடுமையாக நடந்து கொள்வது ஒரு பாசாங்குத் தனம் தான். எனக்குள் இருக்கிற மேலும், மேலும் வேண்டும் என்கிற ஒரு திருப்தியற்ற பசி, என்னுடைய பூனையையும் தொற்றிக்கொண்டது. என்னுடைய திருப்தியற்ற பசியைக் குறித்து, நான் சிந்தித்துப் பார்க்கும் போது, “இப்பொழுது” என்பது எனக்குப் போதுமானதாக இல்லை. 

திருப்தி என்பது ஒரு மனிதனுக்கு இயற்கையாக வருவதில்லை, அதைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் (பிலி. 4:11). என்னென்ன காரியங்கள் நம்மை திருப்திபடுத்த முடியும் என்று நாம் நினைக்கிறோமோ, அவற்றை விடாப்பிடியாக அடைந்து விடுகிறோம், ஆனால் வேறொன்றைப் பார்த்ததும், நம்முடைய மனநிறைவு கலைந்துவிடுகிறது. இந்த திருப்தியற்ற நிலை, சில வேளைகளில் நம்மை பதட்டதிற்கு இழுத்துச் செல்கிறது. இதனால், அநேகரைக் குறித்து சந்தேகங்களை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, அவர்களிடமிருந்து நம்மை ஒதுக்கிக் கொள்கின்றோம்.

இன்னும் கூறுவோமேயானால், உண்மையான சந்தோஷத்தை அநுபவிப்பதற்குப் பதிலாக, எதைக்குறித்து பயப்பட்டோமோ, அதையே அநுபவிக்கின்றோம். வாழ்வில் மிக மோசமான விளைவுகளை அநுபவித்த பின்பு, பவுல் உண்மையான திருப்தியின் “இரகசியத்தை” வெளிப்படுத்துகின்றார் (வச. 11-12). முழுமையான திருப்தியைப் பெற நாம் எடுக்கும் முயற்சிகளையெல்லாம் தேவனிடம் ஒப்படைக்கும் போது, நம்மால் விளங்கிக் கொள்ளமுடியாத சமாதானத்தைப் பெற்றுக் கொள்கின்றோம் (வச. 6-7). கிறிஸ்துவின் ஆழமான வல்லமைக்குள்ளும், அழகிற்குள்ளும், கிருபைக்குள்ளும் இழுத்துக் கொள்ளப்படுவோம்.      

இங்கே கொள்ளிவாய் விலங்குகள் உள்ளனவா?

பழங்காலத்தில் வந்த உலகப் படங்களின் எல்லைகளில், “இங்கே இராட்சத விலங்கினங்கள் உள்ளன” எனக் குறிப்பிட்டிருப்பார்கள். உலகப் படங்களை உருவாக்கியவர்கள் அவ்வாறு நினைத்திருந்தனர். அநேகமான உலகப் படங்களின் எல்லைகளில், பயங்கரமான இராட்சத விலங்குகள் மறைந்திருப்பது போன்ற படங்கள் காணப்படும். இது பழங்கால கதைகள் தரும் செய்தி.

இடைக்காலத்தில், உலகப் படங்களை வரைந்தவர்கள், இந்த வார்த்தைகளை எழுதினார்கள் என்பதற்குத் தகுந்த ஆதாரங்கள் இல்லையெனினும், அவர்கள் எழுதியிருக்க வேண்டுமெனவே நான் விரும்புகிறேன். ஒருவேளை அது நல்லதல்ல என்று கருதினாலும், நாம் அறியாத ஓர் இடத்திற்கு தைரியமாகச் செல்ல துணியும் போது, அங்கு என்ன நடக்கும் என்பதை நாம் அறியாதபடியால், “இங்கே இராட்சத விலங்குகள் உள்ளன” என்ற எச்சரிக்கை கொடுப்பது சரியானதாகவே படுகின்றது. 

நம்மைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளவும், ஆபத்துக்களைத் தவிர்க்கவும் ஏற்றதாக நான் கருதும் இந்தக் கொள்கையிலும் ஒரு பிரச்சனை உள்ளது. அது, இயேசுவின் விசுவாசியான நான் தைரியமாகச் செயல்பட வேண்டும் என்பதை மறுப்பதாக உள்ளது. (2 தீமோ 1:7)

உண்மையிலேயே ஆபத்தானது, என்ன என்பதை நான் சரியாகப் புரிந்து கொள்ளவில்லை என நீங்கள் கருதலாம். பவுல் கூறுவதைப் போன்று, இந்த உடைந்த உலகத்தில், தைரியமாக கிறிஸ்துவைப் பின் பற்றுவது என்பது சில வேளைகளில் வேதனை தருவதாக இருக்கலாம் (வ.8). சாவிலிருந்து ஜீவனுக்குள் கொண்டுவரப்பட்ட நாம், நம்மை ஆவியானவரின் வழி நடத்தலுக்கு முழுமையாக ஒப்புக்கொடுக்கும் போது, ஏன் நம்மால் தைரியமாக வாழ முடியாது? (வ.9-10,14)

தேவன் நமக்குத் தந்துள்ள மிகப் பெரிய ஈவு என்னவெனின், அவர் நமக்கு முன் சென்று நம்மை வழி நடத்துகின்றார். நாம் இதுவரை செல்லாத பாதைகளின் வழியே செல்ல நேர்ந்தாலும், நாம் அவரைப் பின் தொடர்வோம். மாறாக, பயத்தினால், தடுமாறி, நாம் பின்வாங்கிப் போவோமேயானால் அதையும் விட சோகமான வாழ்வு வேறொன்றுமில்லை (வ.6-8,12). நம் முழு இருதயத்தோடும் அவரை விசுவாசிப்போம், நம் எதிர் காலத்தை அவர் பார்த்துக்கொள்வார் (வ.12).