அப்போலோ 15 (Apollo 15) என்னும் விண்வெளிக்கப்பலில் பயணித்த விண்வெளி வீரரான அல் வோர்டன் (Al Worden) சந்திரனிலிருந்து தொலைதூரத்தில் தனியாக வசிக்கும் அனுபவத்தை நன்கு அறிந்தவர். இவர் 1971ஆம் ஆண்டு, விண்கலத்தின் கட்டளை மையமாகிய என்டவோரில் (endeavor), மூன்று நாட்கள் தனியாக இருக்கவேண்டியதாயிற்று. இவருடன் வந்த இரண்டு பேரும் பல்லாயிரக்கணக்கான மைல்களுக்கு அப்பால் இருந்த சந்திரனின் மேற்பரப்பில் வேலை செய்துகொண்டிருந்தனர். தலைக்கு மேல் தெரிந்த நட்சத்திரங்கள் மாத்திரமே அவருக்குத் துணையாக இருந்தன. நட்சத்திரங்கள் மிகுதியாக இருந்ததால் ஒளிவீசும் போர்வை ஒன்று அவரைச் சுற்றி வளைத்து கொண்டிருந்தது போல இருந்ததாக நினைவுகூருகிறார்.  

வீட்டைவிட்டு வந்த யாக்கோபு, சூரியன் அஸ்தமித்து இரவு நேரம் வந்தபொழுது அவனும் தனிமையை உணர்ந்தான். ஆனால் அவன் தனியாக இருந்ததற்கு காரணம் வேறு. முதற்குமாரனுக்குரிய ஆசீர்வாதத்தை தன் மூத்த சகோதரனிடமிருந்து யாக்கோபு தந்திரமாக திருடிக்கொண்டதால், அவன் இவனை கொலை செய்ய நினைத்தான். ஆகவே யாக்கோபு தன் சகோதரனிடமிருந்து தப்பித்துக் கொள்ளும்படி வீட்டைவிட்டு ஓடிவந்தான். தனிமையில் யாக்கோபு தூங்க ஆரம்பித்தவுடன், அவனுக்கு ஓர் கனவு வந்தது. கனவில் பரலோகமும் பூமியும் ஓர் படிக்கட்டினால் இணைக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டான். அதில் தூதர்கள் ஏறுவதையும், இறங்குவதையும் கண்டபொழுது, தேவனுடைய சத்தத்தை கேட்டான். அவர் அவனோடிருந்து, அவன் பிள்ளைகளின் வாயிலாக முழு உலகையும் ஆசீர்வதிக்கப்போவதாக அவனுக்கு வாக்களித்தார். பின்பு தூக்கத்திலிருந்து விழித்துக்கொண்ட யாக்கோபு “மெய்யாகவே கர்த்தர் இந்த ஸ்தலத்தில் இருக்கிறார்; இதை நான் அறியாதிருந்தேன்” என்று கூறினான் (ஆதி. 28:16). 

வஞ்சகம் செய்ததினால் யாக்கோபு தன்னைத் தனிமைப்படுத்திக்கொண்டான். அவனுடைய தோல்விகளின் மத்தியிலும், இருண்ட இரவின் மத்தியிலும், அவன் தேவனின் பிரசன்னத்தினால் சூழப்பட்டிருந்தான். அவருடைய நோக்கங்கள் நம்முடைய திட்டங்களைவிட மேன்மையானதாகவும் நீண்டகால விளைவு உடையதாகவும் இருக்கின்றது. பரலோகம் நாம் நினைப்பதைவிட மிக அருகில்தான் இருக்கின்றது. “யாகோபின் தேவனும்” நம்மோடுதான் இருக்கின்றார்.