இனிய நறுமணம்

இங்கிலாந்து தேசத்தின் டோவர் (Dover) மாநிலத்திலுள்ள ஒரு சின்ன கிராமத்திற்கு எழுத்தாளர் ரீட்டா ஸ்நோடன் (Rita Snowden) சென்றபொழுது ஏற்பட்ட குதூகலமான அனுபவத்தை விவரிக்கிறார். ஒரு மதியவேளை சாலையோர உணவகத்தில், டீ அருந்திக் கொண்டிருந்தபொழுது ஒரு அருமையான நறுமணம் வீசக்கண்ட ரீட்டா, உணவகப் பணி யாளர் ஒருவனிடம் அந்நறுமணத்தை குறித்து கேட்டாள். அதற்கு அவன் அங்கு நடந்து செல்பவர்களிடமிருந்து தான் அந்நறுமணம் வீசுவதாக கூறினான். ஏனெனில் அக்கிராமத்தி லுள்ள அநேகர் அருகிலுள்ள நறுமணத்தைலம் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலையில் வேலை பார்ப்பதால், அவர்களுடைய உடைகளில் அந்நறுமணம் கலந்து, அவர்கள் வீடு திரும்பும் பொழுது அந்நறுமணத்தை போகும் இடமெங்கும் சுமந்து சென்றார்கள். 

இது கிறிஸ்தவ வாழ்வைப் பிரதிபலிக்கும் அருமையான காட்சி அல்லவா! அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கூறுவதைப்போல, நாம் கிறிஸ்துவின் நற்கந்தமாயிருந்து, அவருடைய நறுமணத்தை எவ்விடமும் பரப்புகிறோம் (2 கொரி:2:15). மேலும் போரிலே வெற்றி சிறந்த அரசன் நாடு திரும்பும் பொழுது, தன்னுடைய யுத்த வீரர்களோடு, சிறைப்பிடிக்கப்பட்டவர்களை இழுத்து வரும் வேளையில் அவ்வெற்றியையும் அரசனுடைய மகத்துவத்தையும் கொண்டாடும் விதமாக வீசும் தூபவர்க்கத்திற்கு ஒப்பாக கிறிஸ்தவ வாழ்வை பவுல் காட்சிப்படுத்துகிறார் (வச. 14). 

பவுலைப் பொறுத்தவரை நாம் கிறிஸ்துவின் நறுமணத்தை இரண்டு விதமாக பரப்புகிறோம். முதலாவது நம்முடைய வார்த்தைகளின் மூலம் பூரண அழகுடையவரை மற்றவரிடம் பகிர்ந்துகொள்ளும் பொழுது நறுமணம் வீசுகிறோம். இரண்டாவதாக, கிறிஸ்துவின் தன்னல மற்ற தியாகச்செயல்களை நம் வாழ்வில் நாம் செய்வதின் மூலம் நறுமணம் வீசுகிறோம் (எபே. 5:1-2) நாம் வீசும் தெய்வீக நறுமணத்தை அனைவரும் விரும்பாமல் போனாலும், அந்நறுமணம் அநேகரை கிறிஸ்துவண்டை கொண்டு வரும். 

சிறிது நறுமணத்தை முகர்ந்த ரீட்டா ஸ்நோடன் அதன் ஆதாரத்தை அறிந்துக்கொள்ள முயன்றாள். நாம் இயேசுவை பின்பற்றும் பொழுது, நாமும் அவருடைய வாசம் நிறைந்தவர்களாய், செல்லும் இடமெங்கும், நம்முடைய சொல்லாலும் செயலாலும் நற்கந்தம் வீசுவோமாக!

பிம்பத்தைக் கையாளுதல்

வின்ஸ்டன் சர்ச்சிலின் (Winston Churchill) 80வது பிறந்தநாளைக் கொண்டாட, பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்றம் கிரஹாம் சதர்லேண்ட் (Graham Sutherland) என்ற பிரபலமான ஓவியரை அவரது உருவ படத்தை வரைவதற்கு நியமித்தது. “நீங்கள் எப்படி என்னை வரையப்போகிறீர்கள்? அழகிய தேவதூதன் போலவா அல்லது பயங்கரமான நாய் (Bulldog) போலவா?” என்று சர்ச்சில் அவரிடம் கேட்டதாக கூறப்படுகின்றது. அவரை குறித்த இந்த இரண்டு பிரபலமான கருத்துகளும் அவருக்கு பிடித்திருந்தது. எனினும், சதர்லேண்ட், தான் பார்த்தபடி வரையப்போவதாக கூறினார்.

சர்ச்சிலுக்கு தன் உருவப்படம் திருப்தியளிக்கவில்லை. சதர்லாந்தின் உருவப் படத்தில் நாற்காலியில் சரிந்த நிலையில் அமர்ந்திருந்து, தனக்கே உரித்தான முத்திரை கோபத்துடன் காணப்பட்டார் - அதுதான் நிஜமும்கூட, ஆனால் அது நன்றாயிருக்காதல்லவா? ஆதிகாரப்பூர்வமாக அப்படம் திறக்கப்பட்ட பின்பு, சர்ச்சில், அந்த ஓவியத்தை மறைத்து வைத்தார். பின்னர் அது இரகசியமாக அழிக்கப்பட்டது.

சர்ச்சில் போல், நம்மில் பலர் நமக்குள் நம்மை பற்றிய ஓர் பிம்பத்தை வரைந்துள்ளோம். அதைத்தான் பிறரும் காணவேண்டும் என்றும் விரும்புகிறோம். அது வெற்றி, தெய்வபக்தி, அழகு அல்லது வலிமை போன்ற காரியங்களை குறித்ததாக இருக்கலாம். நாம் நமது ‘அசிங்கமாக’ பக்கங்களை மறைக்க மிகவும் சிரத்தை எடுத்துக்கொள்வோம். ஒருவேளை நம்முடைய நிஜமான முகத்தை பிறர் கண்டால் நம்மை நேசிக்காமல் போய் விடுவார் என்ற பயத்தினால்தான் இவ்வாறு செய்கிறோம்.

பாபிலோன் இஸ்ரவேலரை சிறைபிடித்து சென்ற போது, அவர்கள் மிகவும் மோசமான நிலைக்குச் சென்றிருப்பதை நாம் காண்கிறோம். அவர்களுடைய பாவத்தின் நிமித்தமாகத் தான் தேவன் அவர்களுடைய எதிரிகள் அவர்களை கைப்பற்ற அனுமதித்தார். ஆயினும் அவர்களை பயப்பட வேண்டாம் என்றும் அறிவுறுத்தினார். ஒவ்வொருவரின் பெயர்களையுமறிந்த தேவன், அவர்களது அவமானகரமான சோதனைகளிலும் கூடவே இருந்தார் (ஏசா. 43:1-2). அவருடைய கரத்தில் அவர்கள் ‘விலைமதிப்பற்ற பொக்கிஷமாகவும்’ (வச. 4), பாதுகாக்கப்பட்டவர்களாகவும் இருந்தனர் (வச. 13). அவர்கள் பாவங்களினால் கறைப்பட்டிருந்தபோதிலும், தேவன் அவர்களை நேசித்தார்.

இந்த உண்மை நமக்குள் ஆழமாக வேரூன்றிவிட்டால், பிறர் ஒப்புதலுக்காகவும், அங்கீகாரத்திற்காகவும் நாம் ஏங்கித் தவிக்க மாட்டோம். நாம் யார் என்கிற உண்மையை தேவன் முற்றிலுமாக அறிந்தபொழுதும், நம்மை அளவற்ற அன்பினால் நேசிக்கிறார் (எபே. 3:18).

அலைகளின் அதிபதி

அரசனாகிய கன்யூட் (Canute) 11ஆம் நூற்றாண்டில் பூமியில் வாழ்ந்த மிக சக்திவாய்ந்த மனிதர்களில் ஒருவர். அவரைப்பற்றி புகழ்பெற்ற ஒரு கதை உண்டு. அதாவது, அவர் தன்னுடைய நாற்காலியை கடற்கரையோரமாக போடக் கட்டளையிட்டு, பின்பு சீறும் கடலைப் பார்த்து, “நீ என் அதிகாரத்திற்கு கீழ்ப்பட்டிருக்கிறாய். ஆகவே என்னுடைய தேசத்திலே நீ எழும்பவும் கூடாது என்னுடைய ஆடைகளையோ, கை, கால்களையோ நனைக்கவும் கூடாது என உனக்கு நான் ஆணையிடுகிறேன்” எனக் கூறியுள்ளார். ஆனால் அலை எழும்பி ராஜாவின் கால்களை நனைத்தது.

கன்யூட்டின் பெருமையை குறித்து உரைக்கவே இக்கதை அடிக்கடி கூறப்படுகிறது. ஆனால் உண்மையில் இது தாழ்மையை குறித்ததான கதை. ஏனென்றால், “அவரையன்றி வானமும், பூமியும், கடலும் கீழ்ப்படியாது, ராஜாக்களின் வல்லமை வெறுமையானது என்று உலகமனைத்தும் அறிந்து கொள்ளட்டும்,” என அச்சம்பவத்திற்கு பின்பு கன்யூட் கூறினார். தேவன் ஒருவரே ஒப்பற்ற வல்லமை பொருந்தியவர் என்பதை கன்யூட்டின் கதை குறிப்பிடுகிறது.

இதைத்தான் யோபுவும் கண்டறிந்தான். பூமியின் அஸ்திபாரங்களை போட்டவரோடு (யோபு 38:4-7), காலைப்பொழுது தோன்றவும், இரவு நேரம் முடியவும் கட்டளையிட்டவரோடு (வச. 12-13), பனியை பண்டசாலையில் சேர்த்து வைப்பவரோடு (வச. 22), நட்சத்திரங்களை வழிநடத்துபவரோடு (வச. 31-33) நம்மை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால், நாம் மிகவும் அற்பமானவர்களே. அலைகளை அரசாளுபவர் ஒருவரே. கண்டிப்பாக அது நாமல்ல (வச. 11; மத். 8:23-27).

ஒருவேளை நம்மை நாமே மிஞ்சின அறிவாளியாகவோ, பெருமையாகவோ எண்ணத் தொடங்கினால், கன்யூட்டின் கதையை நமக்கு நாமே நடித்துக் காட்டிக்கொண்டால் நலமாயிருக்கும். கடலோரம் சென்று அலைகளை நிற்கச் சொல்லுங்கள் அல்லது சூரியனை சற்று நகரச்சொல்லுங்கள். அப்பொழுது எல்லோரிலும் மேன்மையானவரை நினைவுகூர்ந்து, நம்முடைய வாழ்வை அவர் அரசாளுவதற்காக நன்றி கூறுவோம்.