தாராளமாய் கொடுத்தல்

விக்டோரியா மகாராணிக்காக சீனாவிலும் மற்ற இடங்களிலும் பணியாற்றினார் ஜெனரல் சார்லஸ் கோர்டன் (1833-1885) . பின்னர் இங்கிலாந்தில் வசிக்கையில், தன் மாத வருமானத்தின் 90 சதவிகிதத்தை தானம் செய்துவிடுவாராம். தன் சொந்த தேசத்தில் பஞ்சம் என்பதை கேள்விப்பட்ட அவர், உலகத் தலைவர் ஒருவரிடம் பெற்ற தங்கப் புத்தகத்தின் எழுத்துகளையெல்லாம் அழித்துவிட்டு, அதை பஞ்சம் நிறைந்த வடக்கு பகுதிக்கு, "பதக்கத்தை உருக்கி, அதின் பணத்தை ஏழைகளுக்கு ஆகாரம் வாங்கப் பயன்படுத்திக்கொள்ளவும்" என்று எழுதி அனுப்பினாராம். அந்நாளில் அவர் தன் டைரி குறிப்பில், “நான் இவ்வுலகில் மதித்திருந்த என் கடைசி பொருளையும் ஆண்டவராகிய இயேசுவுக்கு கொடுத்துவிட்டேன்” என்று எழுதினாராம். 

ஜெனரல் கோர்டனுடைய இந்த தாராள குணம் நமக்கு எட்டாத ஒன்றாக தென்படலாம். ஆனால் தேவையில் உள்ளவர்களை கவனிக்க தேவன் தன் ஜனத்திற்கு எப்போதும் அழைப்பு விடுக்கிறார். மோசேயின் மூலம் தேவன் கொடுத்த நியாயப்பிரமாணங்களில் சிலவற்றில், அறுப்பை அறுக்கும்போது அதை தீர அறுக்காமலும், அதின் பின் அறுப்பை அறுக்காமலும் இருக்கும்படிக்கு கட்டளையிடுகிறார். அதற்கு பதிலாக, திராட்சைப்பழங்களை அறுக்கும்போது அதில் கீழே சிந்துகிறதை எளியவனுக்கும் வழிப்போக்கர்களுக்கும் விட்டுவிடும்படிக்கு கூறுகிறார் (லேவியராகமம் 19:10). தங்கள் மத்தியில் வசிக்கும் ஏழை, எளியவர்களை தம் ஜனம் பராமரிக்கும்படி தேவன் விரும்புகிறார். 

நாம் எவ்வளவு தாராளமாய் நம்மை எண்ணிக்கொண்டாலும், மற்றவர்களுக்கு கொடுக்கும் குணாதிசயத்தை இன்னும் வளர்த்துக்கொள்வதற்கும், அதை நேர்த்தியாய் செயல்படுத்தும் வழிமுறைகளைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும் தேவனிடத்தில் கேட்கலாம். தம்முடைய அன்பை நாம் பிறரிடம் காண்பிக்க, நமக்கு உதவவே அவர் விரும்புகிறார்.

மனந்திரும்புதலின் பரிசு

“இல்லை, நான் செய்யவில்லை.” ஜேன் தன் பதின்பருவ மகனின் வார்த்தைகளைக் கேட்டாள். அவன் உண்மை சொல்லவில்லை என்றறிவாள். மீண்டும் என்ன நடந்ததென்று சைமனிடம் கேட்குமுன், அவள் ஒரு நிமிடம் ஜெபித்தாள். அவன் தொடர்ந்து தன் தவறை மறுத்தான். கோபத்தில், தன் கைகளை வெடுக்கென உதறி, "எனக்கு கொஞ்சம் அவகாசம் தேவை" என்றெழுந்து வெளியே நடந்தாள். அவள் தோள் மீது ஒரு கரம் வைக்கப்படுவதையும், சைமன் மன்னிப்பு கேட்பதையும் உணர்ந்தாள். சைமன், பரிசுத்த ஆவியானவரின் உணர்த்துதலுக்கு தன்னை ஒப்புக்கொடுத்து, தன் தவறையுணர்ந்து மனந்திரும்பினான்.
பழைய ஏற்பாட்டு புத்தகமான யோவேலில், ஜனங்கள் தங்கள் பாவங்களிலிருந்து உண்மையாக மனந்திரும்பி, “முழு இருதயத்தோடும் என்னிடத்தில் திரும்புங்கள்” (2:12) என்று தேவன் அவர்களை அழைத்தார். தேவன் வெளித்தோற்றமான குற்றவுணர்ச்சியை விரும்புகிறவரல்ல; மாறாக, அவர்களின் கடினமான மனப்போக்கை விட்டுவிட்டு, “நீங்கள் உங்கள் வஸ்திரங்களையல்ல, உங்கள் இருதயங்களைக் கிழித்து” தன்னிடம் திரும்பும்படிக்கு அறிவுறுத்துகிறார். மேலும் தேவன் “இரக்கமும், மன உருக்கமும், நீடிய சாந்தமும், மிகுந்த கிருபையுமுள்ளவர்; அவர் தீங்குக்கு மனஸ்தாபப்படுகிறவருமாயிருக்கிறார்” (வச. 13) என்று யோவேல் இஸ்ரவேலர்களுக்கு நினைப்பூட்டுகிறார்.
நம் தவறுகளை அறிக்கையிடுவது கடினமான காரியம். பெருமையினால் நம் பாவங்களை நாம் ஒப்புக்கொள்வதில்லை. உண்மையை மறைத்து, 'இது சகஜம்' என்று நம் செயலை நியாயப்படுத்த முயற்சிப்போம். தேவனின் மிருதுவான ஆனால் அழுத்தமான உணர்த்துதலுக்கு செவிகொடுத்து உடனே நாம் மனந்திரும்பினால், அவர் நம்மை மன்னித்து, நமது பாவங்களற நம்மைக் கழுவி தூய்மையாக்குவார் (1 யோவான் 1:9). நம் பாவ மன்னிப்பின் நிச்சயத்தை அறிந்து குற்றமனசாட்சிக்கும், நிந்தைக்கும் நீங்கலாகி வாழலாம்.

வந்து பணியுங்கள்

பல இன மக்கள் ஒன்றாய் இணைந்து தேவனை ஆராதித்து, பாடல்களை மகிழ்ச்சியோடு பாடிக்கொண்டிருந்தனர். ஆனால் அந்த களைத்துப்போயிந்த தாயினால் ஆராதிக்க முடியவில்லை. அழுதுகொண்டிருந்த தன் குழந்தையை ஒருபுறம் தாலாட்ட, மறுபுறம் தன் ஐந்து வயதான பிள்ளைக்கு பாடல் புத்தகத்தை பிடித்துக்கொண்டு, இன்னொருபுறம் நடைபழகும் தன்னுடைய மற்றொரு பிள்ளை ஓடிவிடாமல் பார்த்துகொண்டிருந்தாள். இதை அவளுக்குப்பின் அமர்ந்து கவனித்த ஒரு முதியவர், நடைபழகும் பிள்ளையை ஆலய வளாகத்தில் நடக்கவைக்க அழைத்து சென்றார். மற்றொரு வாலிபப் பெண், மூத்த பிள்ளைக்கு பாடல் புத்தகத்தை தான் பிடித்துக்கொள்வதாக செய்கையில் சொன்னாள். இரண்டு நிமிடங்களில், அந்த தாயின் களைப்பு மாறி, தன் கண்களை மூடி, நிம்மதி பெருமூச்சோடு தேவனை ஆராதித்தாள்.

ஆண்கள், பெண்கள், சிறியோர், பெரியோர், மூத்த விசுவாசிகள், புதிய விசுவாசிகள் என அனைவரும் தன்னை ஆராதிக்க வேண்டுமென்றே தேவன் விரும்புகிறார். இஸ்ரவேலின் கோத்திரங்கள் வாக்குப்பண்ணப்பட்ட தேசத்திற்குள் பிரவேசிக்குமுன், மோசே அவர்களை ஆசிர்வதிக்கும்படி அனைவரும் கூடிவருமாறு அறிவுறுத்துகிறார். “புருஷர்களும் ஸ்திரீகளும் பிள்ளைகளும் உன் வாசல்களிலிருக்கும் அந்நியர்களும் கேட்டு, கற்றுக்கொண்டு.. உங்கள் தேவனாகிய கர்த்தருக்குப் பயப்படக் கற்றுக்கொள்ளும்படிக்கும்” (உபாகமம் 31:12-13) எனக் கூறுகிறார். நாம் வாழ்வில் எந்நிலையிலிருந்தாலும், அவருடைய ஜனங்கள் அவரை ஆராதிக்க அவர்களை நாம் ஒன்றுகூட்டுவது தேவனை கனப்படுத்தும் செயல்.

அத்திருச்சபையில் அன்று காலையிலே, அந்த தாயும், அந்த முதியவரும், அந்த வாலிபப் பெண்ணும் தேவ அன்பை பகிர்ந்து அனுபவித்தனர். ஒருவேளை நீங்களும் அடுத்தமுறை சபைக்கு செல்லும்போது, உதவுவதின் மூலம் தேவ அன்பை வெளிப்படுத்தவோ அல்லது கருணையின் செயலை அவருடைய கிருபையாக ஏற்றுக்கொள்ளவோ செய்யலாம்.

தேவனின் தூதரகம்

லூத்மில்லா என்னும் 82வயது நிரம்பிய விதவை தாயார், செக் குடியரசு நாட்டிலுள்ள தன் வீட்டை, “பரலோக இராஜ்யத்தின் தூதரகம்” என்றும், “என் வீடு கிறிஸ்துவின் இராஜ்யத்தின் விரிவாக்கம்” என்றும் கூறுகிறார். தேவையோடு இருக்கிற மக்களையும், சிநேகிதர்களையும் அவர் தன் வீட்டிற்கு வரவேற்று, இரக்கத்தோடும், ஜெபஆவியோடும் அவர்களுக்கான ஆகாரத்தையும், தங்குமிடத்தையும் கொடுக்கிறார். தன் வீட்டிற்கு வருபவர்களுக்காக அவர் கரிசணையோடு செய்யும் உபகாரங்களுக்கு, அவர் பரிசுத்த ஆவியானவரின் உந்துதலை சார்ந்து, அவர்களின் ஜெபங்களுக்கு தேவன் பதிலளிக்கும் முறைகளைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடைகிறார்.

ஒரு ஓய்வுநாளில் இயேசுகிறிஸ்து, பரிசேயன் ஒருவன் வீட்டில் விருந்துண்ண போகிறார். அதற்கு முரணாய் தன் வீட்டையும், இருதயத்தையும் திறந்து கொடுத்து இயேசுவுக்கு லூத்மில்லா ஊழியம் செய்கிறார். இயேசு, அந்த வேதபாரகனைப் பார்த்து, “நீ விருந்து பண்ணும்போது ஏழைகளையும் ஊனரையும் சப்பாணிகளையும் குருடரையும் அழைப்பாயாக” திருப்பி செலுத்துகிறவர்களை அழைக்க வேண்டாம் என்கிறார் (லூக்கா 14:13). அந்த பரிசேயன், தன்னுடைய பெருமையை வெளிக்காண்பிப்பதற்காய் இயேசுவை அழைத்திருக்கிறான் (வச.12) என்பதை இயேசுவின் பதிலிலிருந்து நாம் அறியலாம். ஆனால், “தேவனுடைய அன்பையும், ஞானத்தையும் பிரதிபலிக்கும் கருவியாய்” லூத்மில்லா, பல ஆண்டுகளாய் மக்களை தன் வீட்டிற்கு வரவேற்று உபசரிக்கிறார்.

மற்றவர்களுக்கு மனத்தாழ்மையோடு சேவை செய்வது, “தேவனுடைய இராஜ்யத்தின் தூதுவராய்” இருக்க ஒரு வழி. மற்றவர்களுக்கு தங்க வசதி செய்துகொடுக்க முடியாவிட்டாலும், அவர்களின் தேவையை முன்னிறுத்தி நமக்கேற்ற வழிகளில் அவர்களுக்கு உதவலாம். இன்று நம் உலகத்தில் தேவனுடைய இராஜ்யத்தை எவ்வாறு விரிவடையச் செய்யலாம்? 

தாழ்மையான தோரணை

"உன் கைகளை பின்பாக கட்டிக் கொள். அது உனக்கு சௌகரியமாக இருக்கும்" ஜேன் ஒரு குழுவிற்கு முன்பாக பேசுவதற்கு முன், அவ ளுடைய கணவன் எப்போதும் கொடுக்கும் அன்பான அறிவுரை இதுதான். எப்போதெல்லாம் அவள் மற்றவர்களுடைய கவனத்தை ஈர்க்கவோ  அல்லது ஒரு சூழ்நிலையை கட்டுப்படுத்தவோ நினைக்கும் போதெல்லாம் அவள் இந்த தோரணையில் தான் இருப்பாள். ஏனெனில் அது அவளுடைய மனதை கற்றுக்கொள்ள அல்லது கற்றுக்கொடுக்க பக்குவப்படுத்திகிறது. தனக்கு முன்பாக இருப்பவர்களை நேசிக்கவும், தாழ்மையாக இருக்கவும், பரிசுத்த ஆவியானவருக்கு தன்னை ஒப்புவிக்கவும் இந்த தோரணையை பயன்படுத்தினாள்.

தாழ்மையை குறித்ததான ஜேனின் இந்த புரிந்து கொள்ளுதல், தேவனிடமிருந்தே  அனைத்தும் வருகிறது என்ற தாவீது ராஜாவின் அனுமானத்தில் வேரூன்றி உள்ளது. தாவீது தேவனை நோக்கி "தேவரீர் என் ஆண்டவராயிருக்கிறீர், என் செல்வம் உமக்கு வேண்டியதாயிராமல்" (சங்கீதம் 16:2) என்கிறார். அவர் தேவனை நம்பவும், அவருடைய ஆலோசனையை நாடவும் கற்றுக்கொண்டார்: "இராக்காலங்களிலும் என் உள்ளிந்திரியங்கள் என்னை உணர்த்தும்". (வ.7) “அவர் என் வலதுபாரிசத்தில் இருக்கிறபடியால் நான் அசைக்கப்படுவதில்லை” (வ.8) என்பதை அறிந்திருந்தார். அவர் தன்னை தானே உயர்த்த வேண்டியிருந்ததில்லை ஏனெனில் அவர் தன்னை நேசிக்கும் வல்ல தேவனை நம்பினார்.

நாம் அனுதினமும் தேவனை நோக்கிப் பார்த்து விரக்தி அடையும் போதெல்லாம் அவருடைய உதவியை கேட்கும்போதும் அல்லது நாவு கட்டப்பட்டாற்போல  போல பேச வார்த்தைகளின்றி, வார்த்தைகளுக்காக கேட்கும்போதும் அவர் நம்முடைய வாழ்வில் கிரியை செய்வதை நம்மால் பார்க்க முடியும். ஜேன் சொல்வது போல நாமும் "தேவனோடு கூட கூட்டாளி" ஆகலாம். பின்னர் நாம் சிறப்பாக செய்து முடித்ததை, நாம் உணர்ந்து கொள்வோம் ஏனெனில் தேவனே நாம் செழிக்க உதவியுள்ளார்.

நம் கைகளை நமக்கு பின்பாக தாழ்மையின் தோரணையாக கட்டிக்கொண்டு, சகலமும் தேவனிடமிருந்து நமக்கு வருகிறது என்பதை நினைவுகூர்ந்தவர்களாக, மற்றவர்களை நாமும் அன்போடு பார்க்க முடியும்.

வார்த்தையும் புத்தாண்டும்

மிச்செல்லன் பிலிப்பைன்ஸில் வளர்ந்தபோது பல சவால்களைச் அவள் சந்திக்க நேர்ந்தது. அவர் எப்போதும் வேத வார்த்தைகளை நேசித்து ஆறுதல் அடைந்துகொள்வது வழக்கம். அவர் பல்கலைக்கழகத்தில் பயிலும் போது ஒரு நாள் யோவான் சுவிசேஷத்தின் முதலாம் அதிகாரத்தைப் படிக்கையில் அவளுடைய “கடின இருதயம் கலங்கியது.” அவருடைய உள்ளுணர்வு, “ஆம்! நீ வார்த்தைகளை நேசிக்கிறாய், அதை அறிவாயா? நித்திய வார்த்தை என்று ஒன்று உண்டு. அவர் ஒருவரால் மட்டுமே எப்பொழுதும் இருளை அழிக்க முடியும். அந்த வார்த்தை மாம்சமாகியது. அந்த வார்த்தையினால் உன்னை நேசிக்க முடியும்” என்று அவளிடம் கூறியது. 

அவள் வாசித்த யோவான் சுவிசேஷத்தின் துவக்க வரிகளை வாசிப்பவர்களுக்கு, ஆதியாகமத்தின் துவக்க வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வரும்: “ஆதியிலே…” (ஆதியாகமம் 1:1). யோவான் தன் சுவிசேஷத்தில், இயேசு தேவனோடு ஆதியிலே இருந்தார் என்பதை மட்டுமல்ல; இயேசுவே தேவன் என்பதையும் குறிப்பிட்டுள்ளார் (யோவான் 1:1). அந்த ஜீவனுள்ள வார்த்தை மாம்சமாகி, “நமக்குள்ளே வாசம்பண்ணினார்” (வச. 14). மேலும், அவருடைய நாமத்தின் மேல் விசுவாசமுள்ளவர்களாய் அவரை ஏற்று கொண்டவர்கள் அவரின் பிள்ளைகளானார்கள் (வச. 12). 

மிச்செல்லன் அன்றே தேவனுடைய அன்பைத் தழுவி “தேவனாலே மறுபடியும் பிறந்தார்” (வச. 13). அவளுடைய குடும்பத்தின் தொடர் போதைப் பழக்கத்திலிருந்து தேவனே அவளை மீட்டெடுத்தார். தற்போது ஜீவனுள்ள தேவனுடைய வார்த்தையை பகிர்வதில் மிகுந்த ஆர்வம் கொண்டவளாய் கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷ வார்த்தைகளை அதிகமாய் எழுதுகிறார். 

நாம் கிறிஸ்துவின் விசுவாசிகளாயிருந்தால் நாமும் தேவனுடைய நற்செய்தியையும் அவருடைய அன்பையும் பகிரலாமே. இந்த 2022 ஆம் ஆண்டு துவக்கத்தில், எப்படிப்பட்ட கிருபை நிறைந்த வார்த்தைகளை நாம் பேசப்போகிறோம்? 

சமாதானக் காரணர்

ஜானின் சளி இறுமல், நிமோனியா காய்ச்சலாக மாறியது. அதினால் அவர் மருத்துவமனைக்கு அனுமதிக்கப்பட்டார். அவர் அனுமதிக்கப்பட்ட அந்த மருத்துவமனையின் ஒருசில தளங்களுக்கு மேலே அவருடைய தாயார் புற்றுநோய்க்கு சிகிச்சை எடுத்துக்கொண்டிருந்தார். தன் தாயின் உடல்நிலையையும் தன்னுடைய உடல் நிலையையும் குறித்து அவர் அதிக கவலைப்பட்டார். ஒரு கிறிஸ்மல் இரவின்போது, “ஓ புனித இரவே” என்று வானொலியில் ஒலித்த அந்த பாடலைக் கேட்ட ஜான், தேவனுடைய சமாதானத்தினால் ஆட்கொள்ளப்பட்டார். இரட்சகரின் பிறப்பைக் குறித்த அந்த பாடலின் வரிகளை அவர் கேட்டார்: “சோர்வுற்ற ஆத்துமாவுக்கு ஒரு நம்பிக்கையாய் அங்ஙனம் ஒரு புதிய மகிமையான காலை உதயமாகிறது.” அதைக் கேட்ட தருணத்தில், அவரைக் குறித்தும் அவருடைய தாயாரைக் குறித்தும் இருந்த கவலை மறைந்தது. 

ஏசாயா தீர்க்கதரிசனத்தின் படி, நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட அன்பான இரட்சகராகிய இயேசுகிறிஸ்துவே சமாதான காரணர் (ஏசாயா 9:6). “மரண இருளின் தேசத்தில் குடியிருக்கிறவர்களின்மேல்” (மத்தேயு 4:15; ஏசாயா 9:2) வெளிச்சமாகவும் இரட்சிப்பாகவும் உதிக்க, இந்த உலகத்தில் குழந்தையாய் பிறந்த இயேசுவில் இந்த தீர்க்கதரிசனம் நிறைவேறியது. அவரால் நேசிக்கப்படுகிறவர்கள் கடினமான வாழ்க்கைப் பாதையில் பயணித்தாலும், அவர் அவர்களை சேர்த்துக்கொண்டு சமாதானத்தை அருளுகிறார். 

ஜான்; அந்த மருத்துவமனையில் இயேசுகிறிஸ்துவின் பிறப்பைக் குறித்து சிந்தித்து, அவை அனைத்தையும் மேற்கொள்ளும் சமாதானத்தைப் பெற்றுக்கொண்டார் (பிலிப்பியர் 4:7). கிறிஸ்மஸ் நாட்களில் தன் குடும்பத்தை விட்டு தள்ளியிருந்த அவருடைய விசுவாசத்தையும் நன்றியுணர்வையும் அந்த அனுபவம் அவருக்கு உறுதிப்படுத்தியது. தேவனுடைய பரிசான சமாதானத்தையும் நம்பிக்கையையும் நாமும் பெற்றுக்கொள்வோமாக. 

திரளான ஜனங்கள்

ஞாயிறு காலை ஆராதனைக்கு நாங்கள் மகிழ்ச்சியோடும் எதிர்பார்போடும் ஒன்றுதிரண்டோம். கொரோனா பெருந்தொற்றின் காரணமாக நாங்கள் இடைவெளியோடு அமர்ந்திருந்தாலும், ஒரு இளம் ஜோடியின் திருமண நிகழ்வை பார்க்கும் வாய்ப்பு எங்களுக்குக் கிடைத்தது. தொழில்நுட்ப அறிவில் தேறிய எனது திருச்சபை நண்பர்கள் அந்த ஆராதனையை, ஸ்பெயின், போலந்து மற்றும் செர்பியா ஆகிய நாடுகளிலிருந்து தங்கள் நண்பர்களுக்கும் உறவினர்களுக்கும் நேரடியாய் ஒளிபரப்பினர். இந்த ஆக்கப்பூர்வமான அணுகுமுறை திருமண உடன்படிக்கையில் மகிழ்ச்சியடைய உதவியது. தேவனுடைய ஆவி எங்களை ஒன்றிணைத்து எங்களை மகிழ்ச்சியடையச் செய்தது. 

“சகல ஜாதிகளிலும் கோத்திரங்களிலும் ஜனங்களிலும் பாஷைக்காரரிலுமிருந்து” (வெளி. 7:9) வந்தவர் பரலோகத்தில் தேவனுக்கு முன்பாக நின்றிருந்த அதே மகிமையை, எங்களுடைய அந்த ஞாயிறு ஆராதனையில் பலதரப்பட்ட மக்கள் மத்தியில் நின்று நாங்களும் சிறிதளவு ருசிக்க நேர்ந்தது. அன்பான சீஷனாகிய யோவான் தன் தரிசனத்தில் கண்ட இந்த திரளான ஜனக்கூட்டத்தை வெளிப்படுத்தல் புத்தகத்தில் நினைவுகூருகிறார். அதில் கூடியிருக்கிறவர்கள் தூதர்களோடும் மூப்பர்களோடும் இணைந்து தேவனை துதிக்கின்றனர்: “ஆமென், எங்கள் தேவனுக்குத் துதியும் மகிமையும் ஞானமும் ஸ்தோத்திரமும் கனமும் வல்லமையும் பெலனும் சதாகாலங்களிலும் உண்டாவதாக. ஆமென்” (வச. 12). 

இயேசுவின் இந்த கலியாணத்தில் சர்வதேச மனையாட்டி இணையும் இந்த ஆட்டுக்குட்டியானவரின் கலியாணவிருந்தில் (19:9) ஆராதனையும் கொண்டாட்டமும் இடம்பெறும். பலதேசங்களைச் சேர்ந்த மக்கள் கூடி ஆராதித்த அந்த ஞாயிறு ஆராதனையானது, ஒரு நாள் நாம் பரலோகத்தில் இப்படியாய் கூடி ஆராதிப்போம் என்பதைப் பிரதிபலித்தது. 

அந்த மகிழ்ச்சியான அனுபவத்திற்காக காத்திருக்கிற இந்த நாட்களில், நாம் தேவ ஜனத்தோடு கூடி விருந்தை ஆசரித்து மகிழ்ந்திருப்போம். 

தேவனை துதித்து பாடு

சீஷத்துவ கருத்தரங்கின் வார முழுமையும் கோடையின் உஷ்ணம் எங்களை தகனித்தது. ஆனால் கடைசி நாளில் மென்மையான குளிர் காற்று வீசியது. சீதோஷண நிலையில் ஒரு மாற்றத்தை தேவன் கொண்டுவந்து ஆச்சரியத்தை நடப்பித்ததற்காக நூற்றுக்கணக்கானோர் அன்றைய ஆராதனையில் இணைந்து தேவனை மகிழ்ச்சியோடு ஆராதித்தனர். தங்கள் இருதயத்தையும், ஆத்துமாவையும், சரீரத்தையும், சிந்தையையும் முழுவதுமாய் அர்ப்பணித்து, அநேகர் விடுதலையோடு தேவனை ஆராதித்தனர். பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பதாய் நடந்த அந்த சம்பவத்தை நினைவுகூரும்போது, தேவனை ஆராதிப்பதில் ஏற்படும் ஆச்சரியத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் உணர்ந்தேன். 

தேவனை முழுமனதுடன் ஆராதிப்பதைக் குறித்து தாவீது ராஜா அறிந்திருந்தார். கர்த்தருடைய பெட்டி எருசலேமுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டபோது இவர் ஆடிப்பாடி, ஆர்ப்பரித்து கொண்டாடினார் (1 நாளாகமம் 15:29). அவருடைய மனைவி மீகாள் அதைப் பார்த்து “அவரைத் தன் இருதயத்திலே அவமதித்தாள்” (வச. 29). ஆனால் அவளுடைய அந்த அவமதிப்பை பொருட்படுத்தாமல் தாவீது ஒன்றான மெய்தேவனை ஆராதித்தார். ஆடுவது மற்றவர்களின் பார்வைக்கு கனவீனமாய் தெரிந்தாலும், அவரைத் தேர்ந்தெடுத்து ராஜாவாக்கிய தேவனுக்கு முழுமனதோடு நன்றி சொன்னார் (2 சாமுவேல் 6:21-22ஐ காண்க). 

“அப்படி ஆரம்பித்த அந்நாளிலேதானே கர்த்தருக்குத் துதியாகப் பாடும்படி தாவீது ஆசாப்பிடத்திலும் அவன் சகோதரரிடத்திலும் கொடுத்த சங்கீதமாவது: கர்த்தரைத் துதித்து, அவருடைய நாமத்தைப் பிரஸ்தாபமாக்குங்கள்; அவருடைய செய்கைகளை ஜனங்களுக்குள்ளே பிரசித்தப்படுத்துங்கள். அவரைப் பாடி, அவரைக் கீர்த்தனம்பண்ணி, அவருடைய அதிசயங்களையெல்லாம் தியானித்துப் பேசுங்கள்” (1 நாளாகமம் 16:7-9). நம்முடைய துதியையும் பாடலையும் அவருக்கு செலுத்தி, முழுமையாய் அவரை ஆராதிப்போம்.