தயை மற்றும் இரக்கம் போன்றவை நாம் தினந்தோறும் கேட்கும் வார்த்தைகள். மற்றவர்கள் அனுபவிக்கும் உடல், மனம், இருதயம் சார்ந்த வலிகளை நாம் காணும் போது நமக்கு ஏற்படும் உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறது. துன்பப்படுபவருக்கும் நமக்கும் உள்ள தொடர்பு அதிகமாக இருந்தால் நாம் அதை எம்பதி என்கிறோம். துன்பப்படுபவரின் தோலினுள் நாம் தவழ்ந்து சென்று நாம் அவருடன் உணர்வினால் ஒன்றாக கலந்தது போல் இருக்கும். தேவையும் துன்பமும் எதிர்நோக்கும் போது நம் இரக்கத்தின் பிரதிபலன் மனமார்ந்த அக்கறையை வெளிப்படுத்துகிறது. நாம் அவர்களின் கண்கள் மூலம் கண்டு, இருதயங்களின் மூலம் உணர்கிறோம். அந்த ஒத்த உணர்வு நம் உள்ளார்ந்த மனதில் இருந்து வருகிறது.

பவுல் கொலோசெயர் 3:12 உள்ளுறுப்புகளை குறிக்க கிரேக்க பதத்தில் “இரக்கம் உள்ள இருதயம்” என்பது நம் கவனத்தை அறிவியல் அல்லது தர்க்க அறிவில் இருந்து வேறுபட்ட, ஒரு ஆழமான மற்றும் நெருக்கமான அனுபவம் என்று அர்த்தம்

பழைய ஏற்பாட்டின் விசுவாசிகள் தேவனுடைய செயல்கள் மற்றும் உறுதி மொழிகளாலும் இரக்கம் உள்ளவர்களாய் இருக்க கற்பிக்கப்பட்டனர். தேவனுடைய இரக்கம் பற்றி பழைய ஏற்பாட்டின் எழுத்தாளர்கள் வெளிச்சமிட்டு உள்ளார்கள். தாவீது இராஜா தம்முடைய ஜெபத்தில், “ஆனாலும் ஆண்டவரே, நீர் மன உருக்கமும் இரக்கமும் நீடிய பொறுமையும் பூரண கிருபையும் சத்தியமும் உள்ள தேவன்” (சங்கீதம் 86:15) ஏசாயா தீர்க்கதரிசி எழுதினார்: “இமைப்பொழுது உன்னைக் கைவிட்டேன்; ஆனாலும் உருக்கமான இரக்கங்களால் உன்னை சேர்த்துக் கொள்வேன். அற்பகாலம் மூண்ட கோபத்தினால் என் முகத்தை இமைப்பொழுது உனக்கு மறைத்தேன். ஆனாலும் நித்திய கிருபையுடன் உனக்கு இரங்குவேன் என்று கர்த்தராகிய உன் மீட்பர் சொல்லுகிறார்… மலைகள் விலகினாலும் பர்வதங்கள் நிலைபெயர்ந்தாலும், என் கிருபை உன்னைவிட்டு விலகாமலும் என் சமாதானத்தின் உடன்படிக்கை நிலை பெயராமலும் இருக்கும் என்று உன்மேல் மனதுருகுகிற கர்த்தர் சொல்லுகிறார். ” (ஏசாயா 54: 7-10). மேலும் தீர்க்கதரிசி மீகா எழுதினார், “அவர் திரும்ப நம்மேல் இரங்குவார் நம்முடைய அக்கிரமங்களை அடக்கி, நம்முடைய பாவங்களையெல்லாம் சமுத்திரத்தின் ஆழங்களில் போட்டுவிடுவார். இவை போன்று வேதாகமத்தில் உள்ளவை தேவ மக்களுக்கு, தேவனுடைய இருதயம் பற்றிய ஆழ்ந்த அறிவை வெளிப்படுத்துகின்றன.

ஷாலோமில் வாழ்வது:

ஆதியிலே தேவன் முழுமையான உலகத்தையும் சமாதானத்தையும் நிறுவினார். ஆதாம் மற்றும் ஏவாளின் கீழ்ப்படியாமையினால், அந்த உலகம் ஒருமுறை தகர்க்கப் பட்டதால், தேவன் சமாதான நிலையை ஷாலோமை தம்முடைய தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தேசமான இஸ்ரவேல் மூலம் புனர்நிர்மாணம் செய்ய தேர்ந்தெடுத்தார். இஸ்ரவேல் தேவனுடைய இரக்கத்தின் சட்டத்திற்கு கீழ்படிந்திருந்தால், பெண்களுக்கும் ஆண்களுக்கும் அவர்கள் வாழ்வு மிக மகிழ்ச்சியான இடமாக நம் விழுந்த உலகில் இருந்திருக்கும்.

“சமாதானம்” என்பதற்கு எபிரேய வார்த்தை “ஷாலோம்” என்பது ஆழ்ந்த பொருள் கொண்டதால், அது மொழிபெயர்க்க முடியாமல் இருக்கிறது. சங்கீதக்காரர் சங்கீதம் 85:10ல் கண்ட தரிசனப் படி, இந்த சமூகம் ஷாலோம் சமூகமாக வாழ்வின் ஒர் ஒழுங்காய் மகிழ்ச்சியும் நீதியும் பக்தியும் மிகுதியும் அன்பும் கவனிப்பும் நிறைந்ததாய் இருக்கும். ஆனால் தேவமக்கள் தேவனுடைய அன்பான உயர்ந்த லட்சியத்தை அடைவதில் தோற்றனர். ஏசாயா நீதி மற்றும் ஆவிக்குரிய நோயினால் பீடிக்கப்பட்ட கீழ்ப்படியாத தேசத்தை பற்றி விவரிக்கிறார். (ஏசாயா 1:5-7) தேவனுடைய தண்டனை வருத்தமான கிருபையில் இஸ்ரவேல் மீண்டும் மீண்டும் அடங்கியது.

அந்த தேசம் 450 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இருப்பினும், இஸ்ரவேல் தேசம் படையெடுத்து வந்த மற்ற இராஜ்ஜியங்களால் கைப்பற்றப்பட்டது. ஆயிரக்கணக்கான தேவ மக்களை அடுத்த நாட்டிற்கு அடிமைகளாக கொண்டு சென்றனர். ஆனால் தேவனின் இரக்கத்தால் மீதி நாடு கடத்தப்பட்ட இஸ்ரவேல் மக்கள் மீண்டு வந்தனர். அவர்கள் தங்கள் முற்பிதாக்கள் செய்த பாவத்தை செய்யவில்லை. சட்டரீதியான நீண்டகாலம் நானூறு கிமு முதல் 400 கிபி வரை தொடர்ந்தது. ரபீக்களில் பெரும்பாலானோர் பக்தியுடைய படித்தவர்கள், விதிகளையும் சட்டங்களையும் உருவாக்கினர். முதலில், போதனைகள் வாய் மூலமாக செல்லப்பட்டு பிறகு அவை எழுதப்பட்டன. வாழ்வு தரும் சட்டங்கள் முன்பு மகிழ்ச்சியை கொடுத்தன, ஆவிக்குரிய தெளிவைத் தரும் வழிகாட்டுதல் மற்றும் ஆசீர்வாதம் தந்தன. (சங்கீதம் 119). அவை பின் சடங்காச்சாரமாய் மாறியதை இயேசுவே கண்டனம் செய்தார். (மத்தேயு 23: 13-14)

நிச்சயமாய் சட்ட வல்லுனர்கள், ரபீக்கள் மத போதகர்கள் மற்றும் வேதபாரகர்கள் ஆவிக்குரிய தேவனுடைய பணியாளர்களாய் அறிவித்து பயிற்சி செய்தனர் மீகா 6:8 “மனுஷனே நன்மை இன்னதென்று அவர் உனக்கு அறிவித்திருக்கிறார்; நியாயம் செய்து இரக்கத்தை சிநேகித்து உன் தேவனுக்கு முன்பாக மனத்தாழ்மையாய் நடப்பதை அல்லாமல் வேறு என்னத்தை கர்த்தர் உன்னிடத்தில் கேட்கிறார்.” அதை போல அநேக இஸ்ரவேலர்கள் தேவபக்தி மற்றும் நல்லொழுக்கத்தின் உதாரணங்களாய் திகழ்ந்து தேவனை நேசித்து அயலாருக்கு நன்மை செய்தனர். மொத்தமாக யூத மக்கள் ஆட்சியாளர்களின் அடக்கு முறைக்கு கீழும் மற்றும் பரிசேயர்களின் விதிமுறைகளாலும் தங்கள் வாழ்வையே பெரும் சுமையாக எண்ணினர். பொருளாதாரரீதியாக ஏழ்மையிலும் ஆவிக்குரிய அறியாமையிலும் அவர்கள் “அலைக்கழிக்கப்பட்டு” உதவியற்றவர்களாய் மேய்ப்பன் இல்லாத ஆடுகளைப் போல” (மத்தேயு 9:36). இருப்பினும், இந்த குழப்பமான சூழ்நிலையில் இயேசு இரக்கத்தின் தேவனாய், தேவகுமாரன் மனுஷகுமாரனாய் வந்தார். அவர் தம்முடைய ஊழியத்தில் அக்கறையை மையமாய் வைத்து இருந்தார். சட்டபூர்வமான திரித்து கூறுதலையும் மக்களின் கலாச்சார வரை முறைகளையும் ஒதுக்கிவிட்டு அனைத்தும் உள்ளடக்கிய தேவ கிருபையை நோக்கி எண்ணத்தை குவித்தார். யூதராக பிறந்து பக்தியான யூதராய் பயிற்சி செய்து, கிறிஸ்து அவருடைய பரலோகப் பிதா, பழைய ஏற்பாட்டின் தேவன் இரக்கத்தின் தேவன் என அறிவார். நம் இரட்சகர், எஜமான், இரக்கமுள்ள அண்டை அயலார் அன்பிற்கு உதாரணமாகத் திகழ்ந்தார். அதைப்பற்றி பவுல் கொரிந்தியருக்கு (1 கொரிந்தியர் 13) எல்லா குணங்களிலும் அன்பே மேலானது என்று எழுதினார்.