என் பக்கத்து இருக்கையிலிருந்து வந்த வறுத்த கோழியின் வாசனை என் டிரக்கின் வண்டியை நிரப்பியது. என் வாயில் நீர் வழிந்தது. வீட்டிற்குச் சென்று ஜூசி இறைச்சியை சாப்பிடுவதற்கு என்னால் காத்திருக்க முடியவில்லை. எனது முழு குடும்பமும் காஸ்ட்கோ வறுத்த கோழியை விரும்பியது. நான் வேலையிலிருந்து வீட்டிற்குச் செல்லும் வழியில், எங்களுக்குப் பிடித்த இரவு உணவு விரைவாகவும் எளிதாகவும் கிடைத்தது. ஒரு மனிதர் ஸ்டாப்லைட்டில் நின்று கொண்டிருந்தார்.

அவர் கையில் மூன்று எளிய வார்த்தைகள்: “பசி. தயவு செய்து உதவவும்”என்று எழுதி இருந்தது.

வெளிச்சம் பச்சையாக மாற காத்துக் கொண்டிருந்தேன். கண்கள் நேராகப் பார்க்க, அம்மனிதனுக்கு கோழியைக் கொடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் என் மனதைத் தொட்டது. என் டிரக்கின் இருக்கை மற்றும் கீழே இருந்த வேறு மளிகைப் பொருட்களை, ஜன்னலின் வழியே அவனிடம் கொடுத்து இருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். இன்னொன்றைப் பெறுவதற்கு நான் இன்னும் பத்து நிமிடங்கள் காஸ்ட்கோவில் செலவழித்திருக்கலாம்.

ஆனால் விளக்கு பச்சை நிறமாக மாறியது, நான் ஓட்டினேன்

துரதிர்ஷ்டவசமாக, இது ஒரு உண்மைக் கதை. நான் அதை எழுத கொஞ்சம் வெட்கப்படுகிறேன். ஆனால் மற்றவர்களுக்குச் சேவை செய்வதில் நான் எப்படிப் போராடினேன் என்பதை நீங்கள் கற்றுக்கொள்வீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில் எழுதுகிறேன். நான் விரும்பியபடி இது ஒருபோதும் எளிதானது அல்ல. ஆனால் நான் ஒரு பாடம் கற்றுக் கொண்டேன். அன்று ஒரு தெளிவான பாடம் என்னுடன் வீட்டிற்கு வந்தது. எனக்கு உதவும் திறன் உள்ளது. ஒரு தேவை இருந்தபோதும், அந்தத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்வதற்கான பொருட்களை நான் பெற்றிருந்தும், நான் அவனுக்கு உதவி செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் இதை நான் மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும்.

அந்த நாளைப் பற்றி நிறைய யோசித்தேன். பரிசுத்த ஆவியானவர் அந்த சில தருணங்களை இரண்டு வழிகளில் பயன்படுத்தியுள்ளார்: ஊக்கம் மற்றும் நம்பிக்கை. சேவை செய்தல் என்ற தலைப்பைக் கருத்தில் கொள்ளும்போது ஆவியானவரின் வேலை இன்றியமையாததாகும். குற்ற உணர்ச்சியை எளிதாக உணரலாம். ஆனால் வெறும் குற்ற உணர்வு – அல்லது அதிக குற்ற உணர்வு – கொடுப்பதற்கும் சேவை செய்வதற்கும் சிறந்த உந்துதல் அல்ல. ஆவியின் வேலை மற்றும் செயல்பாட்டின்மீதும் நம்பிக்கை வைப்பது, சரியான முறையில் பதிலளிப்பதற்கும், நமது சேவையை சரியான வழியில் பார்ப்பதற்கும் நமக்குதவும்.

♥ நல்ல சமாரியனின் சாலை ♥

நல்ல சமாரியன் பற்றிய இயேசுவின் புகழ்பெற்ற உவமையில் (லூக்கா 10:25-37 ஐப் பார்க்கவும்), நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதில் நம்முடைய பொறுப்புகளை அவர் விளக்குகிறார். ஆனால் இயேசு சொன்னதில் ஒரு சுவாரசியமான திருப்பம் இருக்கிறது.

ஒரு நியாயசாஸ்திரி இயேசுவிடம், தனக்கு பிறன் யார் என்று கேட்பதில் இருந்து இக்கதை துவங்குகிறது. நியாயசாஸ்திரி “உன்னைப்போல் பிறனையும் நேசி”என்ற தனது பொறுப்பின் வரம்புகளை வரையறுக்க விரும்புகிறார். நியாயசாஸ்திரி நிச்சயமாக அவருக்குத் தேவையானதை விட அதிகமாகச் செய்ய விரும்பவில்லை என்பதை நாம் புரிந்துகொள்கிறோம். அவரது வரவில் அவருக்குவரவுக்கு, அவருக்கு தேவைப்படுவதைக் காட்டிலும் குறைவாக செய்ய விரும்பினாரே அன்றி, அதற்கு அதிகமாக செய்ய விரும்புவதாகத் தெரியவில்லை. ஆகவே, “எனக்குப் பிறன் யார்?” என்ற கேள்விக்கு பதிலளிக்க நல்ல சமாரியன் உவமையை இயேசு கூறுகிறார்.

தேவையில் இருப்பவர், நாம் நேசிக்க வேண்டிய அண்டை வீட்டாராக இருக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறோம். நமக்குத் திறமையும் வாய்ப்பும் இருப்பதால், அந்தத் தேவைகளை நாம் அவர்களுக்கு வழங்க முடியும். ஆனால் இயேசு ஒரு புதிரான ஒன்றைக் கூறுகிறார். தேவையுள்ள அண்டை வீட்டாரை அடையாளம் காண்பதற்குப் பதிலாக, அண்டை வீட்டார் போல் நடந்து கொள்பவரை அடையாளம் காணுமாறு நியாயசாஸ்திரியிடம் இயேசு கூறினார் (லூக்கா 10:36 ஐப் பார்க்கவும்).

நம்முடைய பொறுப்பின் வெளிப்புற விளிம்புகளை வரையறுப்பதற்குப் பதிலாக, நாம் எந்த வகையான நபராக இருக்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம் என்று இயேசு பரிந்துரைக்க விரும்பியதாகத் தெரிகிறது. நாம் சந்திப்பவர்களிடம் அண்டை வீட்டாரைப் போல் செயல்படுகிறோமா? பொதுவாக கதாநாயகன் தீய செயலை செய்யாவிட்டாலும், வித்தியாசமாக செயல்படுவான். ஆனால் இந்த உவமையில் அப்படியல்ல. அதாவது நாம் உதவி செய்வதற்கு மனிதர்களை பயன்படுத்துவது அல்ல, மாறாக நாம் எப்பொழுதும் தாராள குணம் உடையவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்பதே.

ஒரு சமாரியனை “கதாநாயகன்” ஆக்குவதின் மூலம் (யூதர்கள் விரும்பாத ஒரு குழுவிலிருந்து), இயேசு நியாயசாஸ்திரியை உதவி செய்யும் நபராக அல்ல உதவியை பெற்றுக் கொள்ளும் நபராக தன்னை ஒப்புமைப்படுத்திக் கொள்ளுமாறு அறிவுறுத்துகிறார். ஏனென்றால் சுயமரியாதை உள்ள எந்த யூதரும், சமாரியர்களுடன் தங்களை ஒப்புமைப்படுத்திக் கொள்ள மாட்டார்கள். அதை “அவனுக்கு இரக்கஞ்செய்தவனே“ என்ற அவனுடைய பதிலிலிருந்து நாம் அறிந்து கொள்ளலாம். மற்றவர்களை நாம் எப்படி பார்க்கிறோம், எவ்வாறாக அவர்களுடைய தேவைகளை சந்திக்கிறோம் என்பது தான் முக்கியம். பிறன் யார் என்பதற்கு வரையறை ஒன்றும் இல்லை. நாம் பிறராக வாழ வேண்டும் என்பதற்காகத் தான் இயேசு இவ்வுவமையைக் கூறினார்.

♥ மற்றவர்களின் தேவைகளுக்கு உதவுவதைப் பற்றி வேதத்தின் கருத்து ♥

வேதாகமத்தில் பல இடங்களில் மற்றவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதில் நம்முடைய பொறுப்புகளை நேரடியாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. இந்த சில பத்திகளைக் கவனியுங்கள்:

உபாகமம் 15:7-8 கூறுகிறது, ”உன் தேவனாகிய கர்த்தர் உனக்குக் கொடுக்கும் தேசத்தின் எந்த வாசலிலும் உன் சகோதரரில் எளியவனான ஒருவன் இருந்தால், எளியவனாகிய உன் சகோதரனுக்கு உன் இருதயத்தை நீ கடினமாக்காமலும், உன் கையை மூடாமலும், அவனுக்கு உன் கையைத் தாராளமாய்த் திறந்து, அவனுடைய அவசரத்தினிமித்தம் அவனுக்குத் தேவையானதைக் கடன்கொடுப்பாயாக”. மேலும் வசனம் 11ல் தொடர்கிறது, ”தேசத்திலே எளியவர்கள் இல்லாதிருப்பதில்லை; ஆகையால் உன் தேசத்திலே சிறுமைப்பட்டவனும் எளியவனுமாகிய உன் சகோதரனுக்கு உன் கையைத் தாராளமாய்த் திறக்கவேண்டும் என்று நான் உனக்குக் கட்டளையிடுகிறேன்”என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

மேலும் லூக்கா 14:12-14 இல் இயேசு கூறுகிறார், ”அன்றியும் அவர் தம்மை விருந்துக்கு அழைத்தவனை நோக்கி: நீ பகல்விருந்தாவது இராவிருந்தாவது பண்ணும்போது, உன் சிநேகிதரையாகிலும் உன் சகோதரரையாகிலும், உன் பந்து ஜனங்களையாகிலும், ஐசுவரியமுள்ள அயலகத்தாரையாகிலும் அழைக்கவேண்டாம்; அழைத்தால் அவர்களும் உன்னை அழைப்பார்கள், அப்பொழுது உனக்குப் பதிலுக்குப் பதில் செய்ததாகும்.

“நீ விருந்துபண்ணும்போது ஏழைகளையும் ஊனரையும் சப்பாணிகளையும் குருடரையும் அழைப்பாயாக. அப்பொழுது நீ பாக்கியவானாயிருப்பாய்; அவர்கள் உனக்குப் பதில் செய்யமாட்டார்கள்; நீதிமான்களின் உயிர்த்தெழுதலில் உனக்குப் பதில் செய்யப்படும்” என்றார். யாக்கோபு, “திக்கற்ற பிள்ளைகளும் விதவைகளும் படுகிற உபத்திரவத்திலே அவர்களை விசாரிக்கிறதும், உலகத்தால் கறைபடாதபடிக்குத் தன்னைக் காத்துக்கொள்ளுகிறதுமே பிதாவாகிய தேவனுக்குமுன்பாக மாசில்லாத சுத்தமான பக்தியாயிருக்கிறது” (1:27) என யாக்கோபு எழுதுகிறார். மேலும் உடல் தேவைகளை பூர்த்தி செய்வதை விசுவாசத்தின் மதிப்பு மற்றும் உண்மையின் ஒப்புமையாக கூறப்பட்டுள்ளது. ”உங்களில் ஒருவன் அவர்களை நோக்கி: நீங்கள் சமாதானத்தோடே போங்கள், குளிர்காய்ந்து பசியாறுங்களென்று சொல்லியும், சரீரத்திற்கு வேண்டியவைகளை அவர்களுக்குக் கொடாவிட்டால் பிரயோஜனமென்ன?அப்படியே விசுவாசமும் கிரியைகளில்லாதிருந்தால் தன்னிலேதானே செத்ததாயிருக்கும்” (2:16-17).

இவை இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்க்கை மற்றும் ஊழியத்தைப் பற்றியல்ல. அவர் சந்தித்த அனைவரின் உடல், உணர்ச்சி மற்றும் ஆன்மீகத் தேவைகளை அவர் சந்தித்தார்: கிணற்றருகே இருந்த பெண் (யோவான் 4), குணமடைந்த குருடன் (யோவான் 9), யவீருவின் மகளை எழுப்புவது(மாற்கு 5:21-43), 5,000 பேருக்கு உணவளித்தல் (மத்தேயு 14:13-21), மற்றும் சகேயுவின் இரட்சிப்பு (லூக் 19:1-10) ஆகிய சில நிகழ்வுகள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.

மற்றவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வது ஒரு உன்னதமான தீர்மானம் ஆகும். ஆனால் நாம் நோக்கத்தைப் பற்றி பேசும்போது, இறுதி முடிவை மட்டும் குறிக்கவில்லை, உந்துதலைப் பற்றியும் குறிக்கிறது. மற்றவர்களின் தேவைகளைக் கவனிக்க எது நம்மைத் தூண்டுகிறது?

♥ இயேசுவும் ஏன் சேவை செய்ய வேண்டும்? ♥

பிலிப்பியரில், இயேசு நம்முடன் இருப்பதற்கு எதைக் கொடுத்தார் என்பதைப் பற்றி நாம் வாசிக்கிறோம்: ”தம்மைத்தாமே வெறுமையாக்கி, அடிமையின் ரூபமெடுத்து, மனுஷர் சாயலானார்.அவர் மனுஷரூபமாய்க் காணப்பட்டு, மரணபரியந்தம், அதாவது சிலுவையின் மரணபரியந்தமும் கீழ்ப்படிந்தவராகி, தம்மைத்தாமே தாழ்த்தினார்” (பிலிப்பியர் 2:6-7).

மனிதனாக மாறுவதற்கு இயேசு எதை எல்லாம் விட்டுக்கொடுத்தார் என்பதைப் பற்றிய ஆய்வை கண்டறிவதற்கு நமக்கு போதுமான நேரம் இங்கு இல்லை. ஆனால் இந்த வசனங்களிலிருந்து வாதமின்றி நாம் முடிவு செய்யக்கூடியது என்னவென்றால், இயேசு தனக்கானதை சரியாக எடுத்துக்கொண்டும், மற்றவர்களின் நன்மைக்காக அதை விட்டுவிடவும் தயாராக இருந்தார் என்று பார்க்கிறோம். தேவையில் இருந்த மனிதகுலத்திற்காக எல்லாவற்றையும் விட்டுக்கொடுப்பதற்கு இயேசு தயாராக இருந்தார். இயேசு மனிதனாக அவதரித்தது பவுலின் ஒரு பிரிக்கப்பட்ட இறையியல் அறிக்கை அல்ல என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மற்றவர்களின் தேவைகளைக் கருத்தில் கொள்வது என்றால் என்ன என்பதற்கு பவுல் இயேசுவை உதாரணமாகக் காட்டுகிறார். இன்னொருவருக்காக எதையாவது விட்டுக்கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்கு முன்மாதிரியாக பவுல் இயேசுவின் அவதாரத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறார்.

தேவன் மனிதனாக மாறுவதையும், அவருடைய சேவை வாழ்க்கையையும் நாம் பார்க்கும்போது, மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்வது எப்படிப்பட்டது என்பதை பற்றிய தெளிவான பாடம் நமக்கு கிடைக்கிறது. “அநேகரை மீட்கவும்”, “இழந்தவர்களைக் காப்பாற்றவும்” அவர் அதைச் செய்ததற்கான காரணம் நமக்குத் தெரியும். பிலிப்பியரில், கிறிஸ்துவின் உந்துதலைப் பற்றிய ஒரு பெரிய கண்ணோட்டம் நமக்கு தெரிகிறது.

“அவர் மனுஷரூபமாய்க் காணப்பட்டு, மரணபரியந்தம், அதாவது சிலுவையின் மரணபரியந்தமும் கீழ்ப்படிந்தவராகி, தம்மைத்தாமே தாழ்த்தினார். ஆதலால் தேவன் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவரை உயர்த்தி,இயேசுவின் நாமத்தில் வானோர் பூதலத்தோர் பூமியின் கீழானோருடைய முழங்கால் யாவும் முடங்கும்படிக்கும்,பிதாவாகிய அவருக்கு மகிமையாக இயேசுகிறிஸ்து கர்த்தரென்று நாவுகள் யாவும் அறிக்கைபண்ணும்படிக்கும், எல்லா நாமத்திற்கும் மேலான நாமத்தை அவருக்குத் தந்தருளினார்”(பிலிப்பியர் 2:8-11).

இந்த விலையேறப்பெற்ற வசனங்களில் இயேசு எவ்வாறு தாம் சிலுவையில் மரணித்ததன் மூலம், அந்த மரணத்தின் விளைவும் நமக்குச் சொல்லப்படுகிறது. ஒவ்வொரு நாவும் இயேசு கிறிஸ்து ஆண்டவர் என்று ஒப்புக்கொள்கிறது. ஆனால் இந்த வசனங்களின் இறுதிச் சொற்றொடரில், இறுதிக் காரணத்தைப் பற்றிய ஒரு பார்வை நமக்குக் கிடைக்கிறது. இயேசு தன்னை தியாகபலியாக ஒப்புக் கொடுத்ததற்கான காரணம், மனிதகுலத்தின் இரட்சிப்பு, அந்த தியாகம் மதிப்புள்ளது, “அதனால் என்ன “மக்கள் இயேசுவை ஆண்டவர் என்று அறிக்கை இடுகிறார்கள். பிதாவாகிய தேவனுக்கு மகிமை.

மனிதகுலத்திற்கு சேவை செய்வதில் இயேசுவின் உந்துதல் தேவனுக்கு மகிமையைக் கொண்டுவருவதாகும். இது மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்வதற்கும் நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்கும் நமது உந்துதலாக இருக்கலாம். மக்கள் முக்கியமில்லாதவர்கள் அல்லது தேவனின் மகிமையைக் காட்டிலும் குறைந்த பட்ச முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவர்கள் போல தோன்றலாம். இந்த யோசனையை ஆராய்வோம். இது எப்படி தேவனுக்கு மகிமை சேர்க்கும் என்று கேட்பது நல்லது.

பிலிப்பியரின் இந்த பத்தியிலிருந்து, இது வெறுமனே சேவையின் செயல் அல்ல என்பதை நாம் காணலாம். முழு செயல்முறையும் சேவை மற்றும் விளைவு, அதாவது கடவுளுக்கு மகிமையைக் கொண்டுவருவது என்று இந்த பத்தியின் தர்க்கம் அறிவுறுத்துகிறது. நிச்சயமாக சேவையின் செயல்களால் தேவன் மகிமைப்படுத்தப்படுகிறார்! அன்பின் செயலில் மற்றவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும்போது, நாம் செயல்படுகிறோம். நிச்சயமாக நம்முடைய சேவையின் செயல்களால் தேவன் மகிமைப்படுத்தப்படுகிறார்!

அன்பின் செயலில் மற்றவர்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும்போது, அவர்களின் கண்ணியத்தையும், மதிப்பையும், அவர்களின் படைப்பாளரின் பார்வையில் மதிப்பு பெறும் விதத்தில் நாம் ஒருவருக்கொருவர் செயல்படுகிறோம். ஆனால் மற்றவர்களின் தேவைகளை நாம் பூர்த்தி செய்யும்போது, அவர்களும் செழித்து, நம் படைப்பாளரும் இரட்சகருமான தேவனின் வடிவமைப்புகள் மற்றும் விருப்பங்களின்படி வாழ, அது தேவனையும் மகிமைப்படுத்துகிறது.

நாம் வாழ வேண்டும் என்று தேவன் எண்ணிய விதத்தில் நாம் வாழும்போதும், பிறர் அதைச் செய்ய உதவும்போதும்தான் தேவன் மகிமைப்படுத்தப்படுகிறார். நம்மையும் பிறரையும் படைத்தவரின் ஆக்கப்பூர்வமான நோக்கங்களை மதித்து, சேர்ந்து நீதியின் தேவனின் நோக்கத்தில் நாம் வாழும்போது, கடவுளின் திட்டம் சிறந்தது மற்றும் நமக்கான அவரது ஆசைகள் நம் நன்மைக்கே என்று பறைசாற்றுவோம்.

நாம் பாவத்தால் உடைந்த உலகில் வாழ்கிறோம். அந்த பாவ உலகமே நாம் அன்றாடம் சந்திக்கும் தேவைகளுக்கும் மூலக்காரணம். நம்முடைய குறைபாட்டிற்கும் மற்றவர்களின் குறைபாட்டிற்கும் பாவம் மூலக்காரணமாகும். பாவம் தான் மற்றவர்களுக்கு சேவை செய்யும் வாய்ப்பை உருவாக்குகிறது. இயேசு, சேவையின் இறுதிச் செயலில், தேவைகளின் மூல காரணத்திற்கு ஒரு தீர்வை உருவாக்க நிறைய விட்டுக்கொடுத்தார், சகித்தார். பாவத்தின் விளைவுகள், மற்றவர்களுக்குச் சேவை செய்ய, தேவன் தம் படைப்பை அனுபவிக்கும் முழுமைக்கு அவர்களை மீண்டும் கொண்டுவருவதற்கான வாய்ப்பை நமக்கு வழங்குகிறது. நம்முடைய உறவுகளில் செயல்பட வேண்டிய விதத்தில் நாம் செயல்படும்போது, அந்த உறவுகள் தேவனுக்குப் பெரும் மகிமையைக் கொண்டுவருகின்றன.